آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الاهیات پس از پست مدرنیته مطالعه ای نوآورانه است که ظرفیت تغییر رابطه بین نظریه روانکاوی و الهیات مسیحی را دارد. تینا بیتی با خواندن الهیات توماس آکویناس در ارتباط نزدیک با نظریه روانکاوانه ژاک لاکان، نشان می‌دهد که چگونه تومیسم تأثیری تکوینی بر لاکان داشته است، و همچنین نشان می‌دهد که چگونه رویکرد لاکانی می‌تواند بینش‌های غنی جدیدی را به الهیات توماس بیاورد. تعداد فزاینده‌ای از محققان انگلیسی زبان در حال حاضر میزان تأثیرپذیری نظریه‌پردازان و فیلسوفان فرانسوی قرن بیستم از الهیات قرون وسطی را تشخیص می‌دهند و مطالعات متعددی در مورد تومیسم ژاک لاکان انجام شده است. با این حال، این اولین مطالعه منتشر شده به زبان انگلیسی است که دیدگاه فمینیستی لاکانی را در مورد الهیات توماس آکویناس ارائه می کند. بیتی با تمرکز بر محوریت میل در الهیات توماس و نظریه روانکاوانه لاکان، لاکان را در امتداد مسیری بیش از حد رشد و اغلب پنهان از میان پیکربندی‌های متغیر میل، جنسیت و دانش از شکل‌گیری ارسطویی آنها در دانشگاه‌های قرون وسطی تا تکه تکه شدن آنها در فروپاشی دنبال می‌کند. دیدگاه ها و ارزش های مدرنیته بیتی نقدی نافذ از ارسطویی گری توماس ارائه می کند، اما او همچنین گنجینه های عرفانی درون الهیات او را کاوش می کند. این او را قادر می‌سازد تا نشان دهد که چگونه خدای توماس تأثیری ناخودآگاه اما قدرتمند در شکل‌دهی تفکر مدرن غربی باقی می‌ماند، و بپرسد که برای ایجاد یک تومیسم برای زمانه ما چه دگرگونی‌هایی ممکن است مورد نیاز باشد. او با کاوش در زیر سطح کتاب «Summa Theologiae» [مدخل الهیات] توماس و دیگر نوشته‌ها، دیگری خدای یگانه توماس را آشکار می‌کند - تثلیثی تجسم یافته و مادرانه که وقتی هستی‌شناسی ارسطویی توماس به حالت تعلیق در می‌آید و جنبه‌های نادیده‌گرفته‌تر بینش‌های اعتقادی و الهیاتی او اجازه داده می‌شود تا به آن بپردازند. ظهور. لاکان تومیسم جدیدی را امکان پذیر می کند که الاهیاتی غنی از خلقت، تجسم و رستگاری ارائه می دهد که قادر به پاسخگویی به برخی از فوری ترین و گسترده ترین چالش هایی است که مسائل جنسی، طبیعت و خدا برای زبان الهیات مسیحی در کلاسیک و کلاسیک آن ایجاد می کند. تشکل های پست مدرن

ترجمه ماشینی : این ایده که معرفت باید بر فقدان هرگونه ارجاع به یک مطلق استوار شود، امروزه خود را به بی اعتقادی واقعی به امکان مفصل بندی بین دانش و میل تبدیل می کند. در نتیجه، ما شاهد ناپدید شدن هر نوع انتقالی هستیم که بتواند کلام جدید را به پیش ببرد، در حالی که به خود اجازه می دهیم فریفته کلمه سودآور و فراوانی شویم که مخفیانه بر بدهی روزافزون فعلی متکی است. بنابراین، از ما دعوت شده است تا خود را درگیر وظیفه اندیشیدن، به شیوه ای قابل انتقال، به بن بست های کنونی اندیشه انتقادی کنیم - به تعبیر هگل: مفهوم سازی کنیم که چه چیزی ما را به مخمصه فعلی ما نه تنها به عنوان ایراد بلکه به عنوان ابژه مرتبط می کند.

ژیژک در نظرگرفتن فلسفة هگل را همچون اوج سیستم­سازی و ایده­آلیسم مطلق که درنهایت تنوع و چندگانگی واقعیت را در ایده و معرفت مطلق منحل می­کند، نوعی داوری شتابزده درباب فلسفه‌ او می­داند. او بر این باور است که با استفاده از لکان می­توان زنگارهای برداشت مطلق‌گرایانه را از سر و روی هگل پاک نمود. بر این اساس خوانش ژیژک از سوژة هگلی برخلاف متفکران سلف و معاصر وی در فضای مفاهیم لکانی و در بستر امر واقع رخ می­دهد. در این راستا سوژة هگلی چیزی ازپیش- داده‌شده و دارای انسجام پیشینی نیست، بلکه همواره مقید به شرایط حادث بیرونی است. هستی سوژه محصول یک نفی تمام‌عیار انتزاعی است که ساختار اقتدارطلب و تمامیت‌خواهانة نظم جوهری را به چالش می‌کشد. دستاویز قرار دادن لکان برای بازخوانی هگل نه به این دلیل است که ژیژک هگل را دربند نوعی فروبستگی معنایی و خودمرجعی ساختاری فرض می­کند، بلکه همواره نوعی فقدان مازاد را در فلسفة روح هگل شناسایی می­کند که جز با استفاده از مفاهیم روانکاوی لکانی قابل تحلیل نخواهد بود. ژیژک دیالکتیک هگل را از سطح منطق دال که در آن میل از طریق دیگری به بازشناسی دست می‌یابد و سوژه به صورت سوژة یک دال در نظم نمادین هضم می­شود به سطح منطق امر واقعی لکان‌ برمی‌کشد که در آن دیگری بزرگ کامل، وجود نداشته و همواره به صورت ناقص، خط خورده و نه-همه حول یک فقدان بنیادی ساختار یافته است. به زعم ژیژک در سوژه امری واقعی وجود دارد که غیر ممکن نیست و میلی هست که در چارچوب تولید فانتزی، دال و دیگری بزرگ نمی­گنجد و این درست همان نقطه­ای است که سوژه در آن شکل می­گیرد.

آنچه بنیاد هستی‌شناسی هگل را در تعریف امور تشکیل می‌دهد مفهوم «منفیّت مطلق» است؛ چنانکه هر موجودیّت (واجد جایگاهی در ساحت وجود)، در ذات خود واجد تناقضی بنیادین یا تفاوتی محض (خودِ تفاوت، یا تفاوت با خود و نه با امور دیگر) است. این تناقض یا تفاوت، همان وجه منفی بنیادین و مقوم هر موجودیّت منحصربه‌فرد است. به همین ترتیب برای هگل مفهوم منفیّت مطلق را با بیانی ویژه، می‌توان در ساحت مربوط به روح (انسان) و در تعیّن سوبژکتیویته نیز حاضر یافت. ورود امر منفی به ساحت آگاهی در کتاب پدیدارشناسی روح، در طی گذار از «آگاهی» به «خود-آگاهی» و در بخش محوری و اساسی دیالکتیک ارباب و بنده صورت می-پذیرد. از این منظر، پدیدار شدن خود-آگاهی (سوبژکتیویته)، از رهیافت میل‌مندی سوژه و تمنای وی برای حصول «بازشناسی» در آئینه‌ی خود-آگاهی دیگر و درنهایت رابطه‌ی مبتنی بر استیلای ارباب و بنده، که در آن مسائلی همچون مرگ و بدن‌مندی، کار و ازخودبیگانگی و آزادی مطرح است، خود را نمایان می‌سازد. لکان با در نظر داشتن الگوی ساختاری رابطه‌ی میان ارباب و بنده، تعیّن سوژه را در چارچوب نظریه روانکاوی و بازخوانی آراء فروید در ارتباط با مفهوم «نفی»، در تطابق با شرح هگل، یعنی لزوم تظاهر امر منفی در تعیّن سوبژکتیویته توضیح می‌دهد. از این منظر، امر منفی برای لکان پیوندی موثق با مفاهیمی همچون «نام پدر»، می‌یابد که می‌تواند مسائلی همچون عقده‌ی اختگی، هویت‌یابی و پرخاشگری را توضیح داده و در نهایت مفهوم «سوژه دوپاره» (یا آگاهی خط‌خورده) را در تظاهر منطقی واقعیت «ناخودآگاه» تبیین نماید.

مدرنیته به شکلی از زندگی و تشکیلات اجتماعی اطلاق می‌شود که عقل خودبنیاد نقاد که پیوسته به بازنگری سنت‌های بشری می‌پردازد، پارادایم اصلی آن را تشکیل می‌دهد. این پدیده در غرب زاده شد و به‌تدریج وارد سرزمین‌های دیگر شد. ورود این سبک تفکر به ایران، واکنش‌های متفاوتی در پی داشت. برخی از روشنفکران سعی کردند با کنارنهادن ارزش‌های دینی و سنتی و تقلید از غرب، نظمی مدرن و سکولار را بنیان گذارند. در مقابل، نواندیشان دینی که عمدتاً در دهۀ چهل و پنجاه شمسی رشد چشمگیری داشتند، با این برداشت مخالفت و تلاش کردند با تمسک به ارزش‌های دینی و مصلح‌کردن آن با باورهای مدرن نامتناقض با اسلام، مانع هجوم اندیشه‌های غربی به فرهنگ و تمدنشان شوند. در این پژوهش، براساس سه‌گانۀ لاکانی، تأثیر ذهنیت مدرن بر نظم سیاسی-اجتماعی مطلوب امام خمینی (ره) را به روش توصیفی-تحلیلی مورد کنکاش قرار می‌دهیم. دیدگاه امام خمینی (ره) به‌مثابۀ یکی از نواندیشان دینی برجسته دهۀ چهل و پنجاه شمسی، در رابطه با غرب مبتنی بر نقد جنبه‌های استعماری و اومانیستی آن است؛ کما اینکه برخی از اصول تمدنی آن را با تفسیری دینی که خود از آن ارائه می‌کند، قبول می‌کند و از آن‌ها برای تدوین نظم سیاسی اجتماعی متعالی مدنظرش بهره می‌گیرد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که امام (ره) به‌منظور مقابله با اقدامات هنجارستیز و مدرن‌مآبانۀ شاه که در راستای ترویج امر واقع بود، درصدد بازسازی امر نمادین با محوریت یک نظام سیاسی مبتنی بر ارزش‌های متعال دینی برآمد.

ترجمه ماشینی: اندرو کوتروفلو نشان می دهد که در پرتو انتقادات تبارشناختی میشل فوکو از مدل حقوقی قدرت، می توان یک مدل پسا حقوقی از نقد کانتی را توسعه داد. کوتروفلو با بازنویسی معضل مشهور زندانی در تئوری بازی‌ها به زبان فوکویی، تکنیک‌های خیانت متقابل را روشن می‌کند که بدن‌ها را آموزش می‌دهد تا خود را برای همدستی با نیروهای انقیاد استدلال کنند. او نشان می‌دهد که چگونه نسخه‌ای از اخلاق کانتی که از نظر تبارشناسی مجدداً فرمول‌بندی شده است، می‌تواند پارامترهای اساسی یک رشته مقاومت در برابر چنین نیروهایی را فراهم کند، و او برای ارزیابی دقیق‌تر از مخاطراتی که در زوال فلسفه به‌عنوان یک شکل‌گیری انضباطی دخیل است، استدلال می‌کند. در طول راه، کوتروفلو خوانش‌های جذابی از مراقبت کانت از اخلاق شخصی ارائه می‌کند که از منابع مفهومی ژیل دلوز، ژاک لاکان و لوس ایریگاری استفاده می‌کند. این تور-د-زور نظریه پردازان اجتماعی را وادار می کند تا در نحوه عملکرد قدرت در دنیای مدرن/پسامدرن ما تجدید نظر کنند.

ترجمه ماشینی : چگونه می‌توانیم اعمالی را تصور کنیم که ناگهان بی‌عدالتی نظم حاکم را آشکار می‌کند؟ این اعمال بی‌عدالتی‌های پنهان یا بی‌صدا طولانی‌مدت را به چالش می‌کشند، اما از آنجایی که توسط قوانین اخلاقی موجود پشتیبانی نمی‌شوند، چالشی جدی برای هنجارهای مسلط ایجاد می‌کنند. در کتاب ذهنیت بیش از حد، دومینیک فینکلده سنت ایده آلیسم آلمانی را بازخوانی می کند و در آن پتانسیل اعمال دگرگون کننده ای را می یابد که می تواند نظم اجتماعی را متحول کند. بحث فینکلد در مورد معنا و ساختار کنش اخلاقی، متفکرانی را که معمولاً در مقابل آنها قرار می گیرند، به دقت درگیر می کند. ، هگل و لاکان - برای توسعه مفهوم سوبژکتیویته مفرط، که با اعمال ناسازگارانه مشخص می شود که خطوط زندگی اخلاقی را تغییر می دهد. برای کانت، سوژه با اعمال اخلاقی که انجام می دهد تعریف می شود. هگل امر مقوله ای کانت را به عنوان توانایی وجدان فرد برای فراتر رفتن از وضعیت موجود تفسیر می کند. لاکان بر نیروی متجاوز میل ناخودآگاه بر فاعل اخلاقی تأکید می کند. فینکلده از طریق این متفکران اخلاقی رادیکال را برای دوران معاصر توسعه می دهد. سوبژکتیویته مفرط با ادغام دیدگاه‌ها از هر دو فلسفه تحلیلی و قاره‌ای، کمکی متمایز به درک ما از موضوع اخلاقی است.