آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

«عقلانیت حکمرانی» از جمله مفاهیمی است که مشکلات و چالش‌های گوناگونی پیش روی انسان کنونی قرار داده است. این پژوهش «کتابخانه‌ای» و «توصیفی‌ـ تحلیلی» با روش‌شناسی «بنیادین» به تحلیل مبانی هویت عقلانیت حکمرانی در اندیشه میشل فوکو با رویکردی انتقادی از منظر مبانی حکمت متعالیه پرداخته و در این رویکرد انتقادی، هستی عقلانیت حکمرانی متعالیه تشخص و تعین یافته است. آنچه از این پژوهش روشن می‌شود این است که هویت عقلانیت حکمرانی فوکو رویکردی سلبی را دنبال می‌کند و فوکو با ایستادن بر سلب‌ها، عقلانیت حکمرانی خود را توصیف می‌کند. هویت عقلانیت حکمرانی فوکو رهایی از قالبی واحد برای حکمرانی است. عقلانیت حکمرانی فوکو معطوف به انسان امروزی، به معنای خرد مهار قدرت و راهکار‌های آن است. هویت عقلانیت حکمرانی در اندیشه فوکو با سلب‌های هستی‌شناختی دارای ویژگی‌های جدایی عالم لاهوت از ناسوت، انکار ذات و جوهر اشیا، مرکزیت‌زدایی، نفی غایت‌محوری، نفی قواعد عام و جهانشمول، کثرت‌گرایی و قبول گسست، نفی خاستگاه و قبول تصادف است و در مبانی معرفت‌شناختی نیز قدرت‌ محور تمام ‌و کمال معرفت به شمار آمده است. اما این عقلانیت حکمرانی با توجه ‌به نقد‌ مبانی هستی‌شناختی حکمت متعالیه که دارای ویژگی‌های واقعیت‌محوری، اصالت‌الوجود، تشکیک وجود، اصل علیت، علت غایی و تطابق عوالم و در مبانی معرفت‌شناختی دارای ویژگی حقیقت‌محوری معرفت است، رد می‌شود و هویت عقلانیت حکمرانی فوکو زایل می‌گردد.

فراسوی چندپارگی پژوهشی جالب و شفاف درباره تقابل بین مطلق گرایی و نسبی گرایی یا بنیان باوری و چندپارگی است، که در عین حال راه حلی جدید نیز ارائه می دهد. کریستوفر فالزن - استاد فلسفه در دانشگاه ملی استرالیا - معتقد است که جایگزین مناسب برای بنیان باوری، نه چندپارگی، بلکه گفت وگو است، البته آن گونه ای از گفت و گو که می توان در آثار میشل فوکو یافت. در عین حال این کتاب نوعی بازاندیشی در مناظره مهم بین هابرماس و فوکو است و نشان می دهد که چگونه می توان از آثار فوکو به نحو مؤثری برای به چالش کشیدن موضع هابرماس بهره گرفت. فوکو و گفت و گوی اجتماعی: فراسوی چندپارگی می تواند برای همه کسانی که درباره فوکو تحقیق می کنند و هر کسی که به نظریه سیاسی، انتقادی و اجتماعی علاقه مند است مفید باشد.

فراسوی چندپارگی پژوهشی جالب و شفاف درباره تقابل بین مطلق گرایی و نسبی گرایی یا بنیان باوری و چندپارگی است، که در عین حال راه حلی جدید نیز ارائه می دهد. کریستوفر فالزن - استاد فلسفه در دانشگاه ملی استرالیا - معتقد است که جایگزین مناسب برای بنیان باوری، نه چندپارگی، بلکه گفت وگو است، البته آن گونه ای از گفت و گو که می توان در آثار میشل فوکو یافت. در عین حال این کتاب نوعی بازاندیشی در مناظره مهم بین هابرماس و فوکو است و نشان می دهد که چگونه می توان از آثار فوکو به نحو مؤثری برای به چالش کشیدن موضع هابرماس بهره گرفت. فوکو و گفت و گوی اجتماعی: فراسوی چندپارگی می تواند برای همه کسانی که درباره فوکو تحقیق می کنند و هر کسی که به نظریه سیاسی، انتقادی و اجتماعی علاقه مند است مفید باشد.

فوکو در برابر روان‌کاوی از جهانی سخن می گفت که در آن تعهدی به ابراز و بازنمایی میل خویش نداشتیم. چه شد که حقیقت فانتزی ها جای حقیقت لذات فعال را گرفت؟ به عبارت دیگر، فوکو می کوشیدتا اخلاق را از اخلاقیات تفکیک کند. اخلاق نزد فوکو مبارزه ای بود برای زندگی ای که خواستار آن هستیم از طریق دگردیسی و تربیت خویشتن..

از سال 1971 تا 1984 در کالج فرانسه ، میشل فوکو مجموعه ای از سخنرانی ها را ارائه داد. به صورت آزادانه و گفتگو محور که در دامنه تحقیقات قبلی او قرار می گرفتند. فوکو در کتاب "باید از جامعه دفاع شود" به ظهور درک جدیدی از جنگ به عنوان پایه دائمی همه نهادهای قدرت می پردازد ، حضور پنهان در جامعه که با تجزیه و تحلیل تاریخی رمزگشایی می شود. فوکو با ردیابی از این تحول ، شجره نامه قدرت و دانش را که به عنوان دغدغه غالب وی در آمده است ، بیان می کند.

میشل فوکو (۸۴-۱۹۲۶) فیلسوفی با استعدادی شگرف و استثنایی، کنشگری سیاسی، نظریه‌پردازی اجتماعی، منتقدی فرهنگی، مورخی خلاق، روشنفکری با اشتهار جهانی و استاد معتبرترین موسسه‌ی دانشگاهی فرانسه بود، کسی که شیوه‌های اندیشیدن امروزی ما را چنان تغییر داد که دیگر بازگشت به پیش از آن ناممکن است. پروژه‌ی انتقادی او همچنان الهام‌بخش محققان، هنرمندان و کنشگران سیاسی است تا از رهگذر آن به شیوه‌های بدیع برساخته‌شدن شکل‌های جدید اندیشه و نیز راه‌های فروپاشی یقین‌های کهنه پی ببرند همان یقین‌هایی که غالبا کاشف به عمل می‌آید چیزی جز توهماتی آرامش‌بخش نیستند. اندیشه‌ی فوکو را نیز درست مثل زندگی او نمی‌توان ذیل بن‌مایه‌ای واحد مقوله‌بندی کرد. نه به دلیل این‌که غالبا کارش به شکست می‌انجامید و رأی خود را عوض می‌کرد، بلکه به این دلیل که پرسش‌های موردنظر او هیچ پاسخ قطعی و نهایی‌ای نداشتند. از نظر او، فلسفه مجموعه‌ای از دانش نبود که پیوسته بر آن افزوده شود، کرداری انتقادی بود که باورهای جزمی و کردارهای برنتافتنی جامعه‌ی معاصر را بی‌امان به پرسش می‌کشید. فوکو ما را به ادامه‌دادن این کردار انتقادی دعوت می‌کرد: ما نباید آثار فوکو را جز با هدف تغییر‌دادن جهان بخوانیم.

پل استراتن در "آشنایی با فوکو"، شرح مختصری از زندگی و ایده های فوکو را ارائه می دهد و تأثیر فلسفه او را در تلاش انسان برای درک وجود خود در جهان توضیح می دهد. این کتاب همچنین شامل گزیده هایی از نوشته های فوکو است. پیشنهاداتی را برای مطالعه بیشتر ارائه می دهد. و سلسه وقایع تاریخی عصر فوکو را در طرح گسترده تر فلسفه زمان او مطرح می کند. مجموعه کتابهای "آشنایی با دانشمندان" شوخ طبعانه و دراماتیک نوشته شده اند و باعث می شوند خواننده زمان، مکان و شخصیت فیلسوف را درک کند. در این مجموعه روشی عالی برای معرفی دانشمندان به کار رفته است. "آشنایی با دانشمندان" کاوشهای کوتاه و روشنگرانه در زندگی و عقاید بزرگترین متفکران عصر ما را به شیوه ای سرگرم کننده و در دسترس ارائه می دهد. اندیشه های فلسفی مطرح شده در این مجموعه به زبان ساده و قابل فهم برای عموم بیان شده است. آشنایی با فیلسوفان مجموعه ای از زندگی نامه های فیلسوفان مشهور است که برای گشودن باب آشنایی با اندیشه ها و دیدگاه های آنان مدخل مناسب و مغتنمی به نظر می رسد. در هر کتاب گذشته از ارائه اطلاعات زندگی نامه ای ،افکار هر فیلسوف در رابطه با تاریخ فلسفه به طور کلی و نیز در رابطه با جریان ها و تحولات فکری و اجتماعی و فرهنگی عصر او بازگو می شود و بدون ورود به جزئیات نظریات و عقاید او مهم ترین نکته های آن ها با بیانی ساده و روشن و در عین حال موثق و سنجیده بیان می شود.اساس کار در این کتاب ها سادگی و اختصار بوده است تا جوانان و نیز همه خوانندگان علاقه مندی که از پیش مطالعات فلسفی زیادی نداشته اند بتوانند به آسانی از آن ها بهره بگیرند و چه بسا همین صفحات اندک انگیزه پی جویی بیش تر و دنبال کردن مطالعه و پژوهش در این زمینه شود. فوکو کارش را بیش تر به عنوان یک تاریخ نگار شروع کرد تایک فیلسوف. او با زحمت و دقت فراوان اسناد اصلی به جای مانده از دوره تاریخی مورد پژوهش اش را بررسی کرد.این اسناد مستقیما جامعه دانش و ساختار قدرت آن دوران را آشکار می ساختند.فوکو به این نتیجه رسید که دانش و قدرت ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و از این رو آن ها را در اصطلاح «قدرت/دانش» کنار هم نشاند. و این هم بسته بدل به مساله اصلی فلسفه اش شد.

میشل فوکو (۸۴-۱۹۲۶) فیلسوفی با استعدادی شگرف و استثنایی، کنشگری سیاسی، نظریه‌پردازی اجتماعی، منتقدی فرهنگی، مورخی خلاق، روشنفکری با اشتهار جهانی و استاد معتبرترین موسسه‌ی دانشگاهی فرانسه بود، کسی که شیوه‌های اندیشیدن امروزی ما را چنان تغییر داد که دیگر بازگشت به پیش از آن ناممکن است. پروژه‌ی انتقادی او همچنان الهام‌بخش محققان، هنرمندان و کنشگران سیاسی است تا از رهگذر آن به شیوه‌های بدیع برساخته‌شدن شکل‌های جدید اندیشه و نیز راه‌های فروپاشی یقین‌های کهنه پی ببرند همان یقین‌هایی که غالبا کاشف به عمل می‌آید چیزی جز توهماتی آرامش‌بخش نیستند. اندیشه‌ی فوکو را نیز درست مثل زندگی او نمی‌توان ذیل بن‌مایه‌ای واحد مقوله‌بندی کرد. نه به دلیل این‌که غالبا کارش به شکست می‌انجامید و رأی خود را عوض می‌کرد، بلکه به این دلیل که پرسش‌های موردنظر او هیچ پاسخ قطعی و نهایی‌ای نداشتند. از نظر او، فلسفه مجموعه‌ای از دانش نبود که پیوسته بر آن افزوده شود، کرداری انتقادی بود که باورهای جزمی و کردارهای برنتافتنی جامعه‌ی معاصر را بی‌امان به پرسش می‌کشید. فوکو ما را به ادامه‌دادن این کردار انتقادی دعوت می‌کرد: ما نباید آثار فوکو را جز با هدف تغییر‌دادن جهان بخوانیم.

تصور نظریه انتقادی معاصر بدون آثار میشل فوکو غیرممکن است. بازنگری بنیادین او از مفاهیم قدرت، دانش، گفتمان و هویت بر گسترده‌ترین طیف ممکن از نظریه‌ها تأثیر گذاشته و بر حوزه‌های رشته‌ای از مطالعات ادبی تا انسان‌شناسی موثر بوده است. این کتاب "میشل فوکو "با هدف آشنایی دانشجویانی که برای اولین بار به متون فوکو نزدیک می شوند، ارائه می دهد: * بررسی زمینه های فکری فوکو * راهنمای ایده های کلیدی او * مروری بر پاسخ به کار او * نکات کاربردی در مورد "استفاده از فوکو" * راهنمای مشروح برای تأثیرگذارترین آثار او * پیشنهاداتی برای مطالعه بیشتر کار فوکو با به چالش کشیدن نه تنها آنچه که فکر می کنیم، بلکه چگونه می اندیشیم، همچنان موضوع بحث های داغ است. "میشل فوکو"، اثر سارا میلز، مقدمه‌ای بر ایده‌ها و بحث‌ها ارائه می‌کند و خوانندگان دانشجو را برای رویارویی با آثار او کاملا مجهز می‌کند.