آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

میشل فوکو (1984-1926) فیلسوف پست مدرن فرانسوی در آثار مختلف خود به تامل در ماهیت فلسفه و مناسبات آن با تجدد پرداخته است. این مقاله با توجه به طرح مناقشات معاصر در باب سرشت و سرنوشت فلسفه که ذیل ادبیات «متافلسفه» از دهه 1970 به این سو مطرح شده است و با مراجعه به آثار کلیدی فوکو هم‌چون نظم اشیاء، دیرینه‌شناسی دانش، تاریخ جنسیت، قدرت- دانش به بازخوانی مناسباتِ فهم فوکویی از فلسفه (متافلسفه فوکو) در پیوند با خوانشی که وی از اومانیسم به مثابه بنیاد تجدد دارد می‌پردازد. آن‌چه در آرای فوکو به منزله حلقه وصل متافلسفه و تجدد است کوشش نظری وی در بسط و تعمیق ادبیات فکری «ضد اومانیسم» در سنت فلسفه قاره‌ای می‌باشد.

ترجمه ماشینی : فوکو و فلسفه فمینیستی معلولیت سهمی متمایز در بحث های رو به رشد در مورد چگونگی عملکرد قدرت در حوزه دانشگاهی فلسفه است. شلی ال ترمین با ترکیب آثار میشل فوکو، بینش‌های فلسفه معلولیت و فلسفه فمینیستی، و داده‌های به دست آمده از تحقیقات تجربی، قاطعانه استدلال می‌کند که مفهوم معلولیت که در حال حاضر در رشته فلسفه غالب است، بر اساس آن ناتوانی یک ضرر طبیعی یا بدبختی شخصی، به طور جدایی ناپذیری با حضور کم فیلسوفان معلول در حرفه فلسفه در هم تنیده است. در برابر درک ناتوانی که در زیرشاخه‌های فلسفه مانند اخلاق زیستی، علوم شناختی، اخلاق و فلسفه سیاسی غالب است، ترمین مفهوم جدیدی از معلولیت را به‌عنوان یک دستگاه نسبی قدرت از نظر تاریخی و فرهنگی بیان می‌کند. اگرچه این کتاب به جمعیت‌شناختی و سوگیری‌های موجود در فلسفه دانشگاهی می‌پردازد، اما برای هر کسی که نگران تبعیت اجتماعی، اقتصادی، نهادی و سیاسی افراد معلول است، ارزشمند خواهد بود.

ترجمه ماشینی : این کتاب با محوریت موضوع «سیاست فلسفه»، مراحلی را دنبال می‌کند که طی 14 سال تدریس فوکو در کالج دو فرانس، شجره‌نامه قدرت، قانون و سوبژکتیویته دوباره سازماندهی شد، زیرا تمرکز وی از حاکمیت به حکومت. ساندرو شینیولا در اینجا استدلال می کند که این موضوع کلید درک چهار ویژگی کار فوکو در این دوره است. اولاً، خصلت سیاسی بلافصل خود را پیش‌زمینه نشان می‌دهد. دوم، نشان می‌دهد که «سفر یونانی» فوکو نیز هدفش سیاست سوژه‌ای است که قادر به رویارویی با فرآیندهای دولتی شدن قدرت است. سوم، روشن می کند که ایده «حکومت خود» – با تکیه بر اخلاق مسئولیت فکری که ریشه وبری دارد – پاسخی به فرآیندهایی است که در حکومت نئولیبرال، سوژه را به عنوان یک فرد تولید می کند (به عنوان مثال). یک مصرف کننده، یک عامل بازار، یک کارآفرین و غیره). چهارم، مضمون «سیاست فلسفه» بیانگر این است که تحقیقات فوکو هرگز صرفاً علمی یا خنثی نبوده است. بلکه با یک موقعیت سیاسی خاص مشخص می شد. در مقابل تفاسیر اخیر که خطر تبدیل فوکو به یک محقق را دارد، در اینجا فوکو به عنوان یک شخصیت کلیدی برای تحقیقات فقهی و سیاسی-فلسفی دوباره معرفی می شود.

ترجمه ماشینی : تاریخ عقل در عصر جنون حول سه محور می چرخد: روش انتقادی-تاریخی فوکو، رابطه آن با نقد روشنگری و نحوه اجرای این نقد در اثر اساسی فوکو، تاریخ جنون. کاوش فوکو در مورد خاستگاه روانپزشکی تئوری‌های خودش در مورد قدرت، حقیقت و عقل را به کار می‌گیرد و از فلسفه کانت استفاده می‌کند و نور جدیدی بر نحوه درک ما از تولد و توسعه عملکرد روانپزشکی می‌افکند. پس از پذیرش «نگرش حدی» توسط فوکو، که محدودیت‌های تفکر ما را به عنوان نقاط اختلال و تجدید چارچوب‌های مرجع تثبیت شده بررسی می‌کند، این کتاب این باور پذیرفته‌شده را که روان‌پزشکی نشان‌دهنده پیروزی عقل‌گرایی با غلبه بر جنون و تبدیل آن به جنون است، از بین می‌برد. موضوع ادراک خنثی و علمی. این کتاب تولد روان‌پزشکی را در پیچیدگی کامل آن بررسی می‌کند: در اواخر قرن هجدهم، پزشکان صرفاً عقل‌گرا نبودند، بلکه بیگانه‌گرا نیز بودند، فیلسوفانی که جنون را تجربه‌ای در حدود عقل می‌شناختند و گفتمانی را ارائه کردند که شکل‌گیری روان‌پزشکی را مشروط کرد. به عنوان یک نوع فعالیت پزشکی از آن رویداد، همان نوع شناخت، همان رویارویی انسان‌شناختی با جنون، در زیر رشد آرام عقلانیت روان‌پزشکی تداوم یافته و خطی بودن فرضی، اقتدار مطلق و پیشرفت ثابت پوزیتیویسم روانپزشکی را تضعیف می‌کند. ایلیوپولوس استدلال می‌کند که نقد فوکو این مشکل انسان‌شناختی را برای روانپزشکی ضروری می‌داند، و روان‌پزشکان را تشویق می‌کند تا از محدودیت‌های معرفت‌شناختی عملکرد خود آگاه شوند، و همچنین مسائل اخلاقی و سیاسی را که جنون وارد بی‌طرفی ظاهری گفتمان روان‌پزشکی جاری می‌کند، مرور کنند.

ترجمه ماشینی : قرابت تفاسیر پیر هادو و میشل فوکو از فلسفه باستان، و نیز تأثیر آنها، به خوبی شناخته شده است. با این حال، این تفاسیر در چند نکته مهم مورد نقد قرار گرفته است. این کتاب اولین ارزیابی انتقادی گسترده از این تفاسیر را ارائه می دهد. این کتاب متخصصان فلسفه باستان و همچنین هادوت و دانشمندان فوکو را گرد هم می آورد تا هم نقدها را بررسی کنند و هم روایت های هادوت و فوکو را روشن کنند. با انجام این کار، نه تنها مروری بر گرایش‌های اصلی فلسفه به‌عنوان شیوه‌ای از زندگی ارائه می‌کند، بلکه بحث را بازنویسی می‌کند و راه‌های جدیدی برای تحقیق در این زمینه باز می‌کند.

ترجمه ماشینی : مک لارن با پرداختن به پرسش‌های محوری در بحث در مورد سودمندی فوکو برای سیاست، از جمله رد هنجارهای جهانی، تصور او از قدرت و دانش قدرت، موضع به ظاهر متناقض او در مورد ذهنیت و مقاومت او در استفاده از هویت به عنوان یک مقوله سیاسی، استدلال می‌کند که فوکو از آن استفاده می‌کند. مفهومی از ذهنیت تجسم یافته که برای فمینیسم مناسب است. او مفهوم فوکو از کنش های خویشتن را در کنش های فمینیستی معاصر، مانند افزایش آگاهی و زندگی نامه، به کار می برد و نتیجه می گیرد که ارتباط بین خود دگرگونی و دگرگونی اجتماعی که فوکو به عنوان ارتباط بین ذهنیت و هنجارهای نهادی و اجتماعی نظریه پردازی می کند، برای نظریه و سیاست فمینیستی معاصر