آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: شکل زندگی ویتگنشتاین رابطه پیچیده بین زبان و زندگی را در سراسر آثار لودویگ ویتگنشتاین آشکار می کند. دیوید کیشیک با تکیه بر کل مجموعه نوشته های خود، با در نظر گرفتن مفهوم شکل زندگی به عنوان مرکز محو آن، دیدگاهی تلفیقی از اندیشه در حال تکامل ویتگنشتاین ارائه می دهد. این کتاب از این ایده که "تصور زبان به معنای تصور شکلی از زندگی است" سرچشمه می گیرد تا اولین گزارش جامع از فلسفه ویتگنشتاین را در روح موج جدیدی از تفاسیر ارائه دهد که توسط استنلی کاول، کورا پیشگام بود. دیاموند و جیمز کنانت همچنین کمکی فریبنده به گفتمان رو به رشدی است که حول موضوع زندگی می چرخد، که توسط کار اخیر جورجیو آگامبن رهبری می شود. کیشیک با ایستادن در آستانه بین سنت‌های فلسفی تحلیلی و قاره‌ای نشان می‌دهد که چگونه فلسفه زبان ویتگنشتاین به فلسفه جدیدی از زندگی اشاره می‌کند و از این طریق سهمی بی‌نظیر در اندیشه اخلاقی و سیاسی ما دارد.

ترجمه ماشینی: این جلد به ارتباط بین تفکر و گفتار و شکل(های) زندگی ما می پردازد. همه مشارکت‌ها با رویکرد ویتگنشتاین به این موضوع مرتبط هستند. در مجموع، این جلد موضعی در برابر تفسیرهای زیست‌شناختی و قوم‌شناختی از مفهوم «شکل زندگی» اتخاذ می‌کند و در عوض به دنبال ترویج یک درک منطقی-زبانی گسترده است.

ترجمه ماشینی: این کتاب شرح و دفاعی از فلسفه متأخر ویتگنشتاین با تأکید بر ویژگی درمانی آن ارائه می‌کند. پیترمن استدلال می کند که هر فلسفه درمانی باید گزارشی از سلامت انسان، گزارشی مرتبط از مکانیسم های سلامت و بیماری، و در نهایت شرحی از این که چگونه فلسفه می تواند فردی را از حالت بیماری به سلامت برساند، ارائه دهد. در پرتو این مدل کلی، او تفسیری از پروژه درمانی ویتگنشتاین ارائه می‌کند که بر تداوم بین آن و پروژه اخلاقی قبلی Tractatus تأکید می‌کند. این کتاب با این استدلال که هدف اخلاقی قبلی از توافق با جهان به عنوان چنین است، با هدف درمانی توافق با اشکال زندگی جایگزین شده است، با مشکل تداوم روبرو می شود. در جریان بحث، پیترمن تفاسیر استاندارد پروژه ویتگنشتاین و شیوه‌های استاندارد نقد و دفاع از آن را به چالش می‌کشد. این کتاب همچنین با نشان دادن اینکه چرا باید پروژه درمان فلسفی را جدی بگیریم، به بحث فلسفی معاصر کمک می کند.

ترجمه ماشینی: پل هورویچ تفسیری از نوشته‌های بعدی لودویگ ویتگنشتاین ارائه می‌کند که از جنبه‌های اساسی با آنچه قبلاً در ادبیات یافت می‌شود متفاوت است. او استدلال می‌کند که این متافلسفه کاملاً ضد نظری ویتگنشتاین است - و نه (همانطور که اکثر مفسران دیگر فرض می‌کنند) شناسایی معنای یک کلمه با استفاده از آن - که اساس بحث‌های او درباره موضوعات خاص در مورد زبان است. ذهن، ریاضیات، دانش، هنر و دین. بنابراین، هدف اول هورویچ ارائه شرح روشنی از دیدگاه بیش از حد تورم زدایی ویتگنشتاین در مورد اینکه فلسفه چیست، چگونه باید انجام شود و چه چیزی ممکن است به دست آورد، ارائه دهد. هدف دوم او دفاع از این دیدگاه در برابر انواع ایرادات است: یعنی نشان دادن فضایل آن، نه صرفاً به عنوان خوانشی دقیق از ویتگنشتاین، بلکه به عنوان برداشت صحیح از خود فلسفه. و سومین هدف، بررسی کاربرد این دیدگاه در موضوعات مختلف - اما در درجه اول برای زبان و تجربه است. یکی دیگر از ویژگی‌های متمایز این رویکرد، پیش‌فرض آن است که ایده‌های ویتگنشتاین را می‌توان با دقت فرمول‌بندی کرد و استدلال‌های محکمی از جانب آن‌ها یافت. این دو فرض راهنما - محوریت متافلسفه ویتگنشتاین، و حساسیت آن به بیان دقیق و پشتیبانی عقلانی - مسلماً بحث برانگیز هستند، اما نه فقط از نظر متن، بلکه با قدرت و معقول بودن فلسفه ای که از آنها حاصل می شود، تأیید می شوند.

ترجمه ماشینی : هدف این کار توصیف مسئله پیش‌فرض‌های معنایی ایجاد شده توسط توصیف‌های معین در موقعیت موضوعی در پرتو ارزیابی مجدد چارچوب معنایی مجادله راسل/استراسون و تجزیه و تحلیل راه‌حل اولیه و متأخر ویتگنشتاین است. چنین مشکلی در قسمت اول، جدال راسل/استراسون مشخص می شود. بر اساس گزارش استراسون، یک مفهوم کلی از پیش فرض معنایی ساخته شده است که نظریه های دیگر را می توان بر اساس آن آزمایش کرد. این اجازه می دهد تا مشکل ذکر شده در بالا را فرمول بندی کنید. تجزیه و تحلیل بیشتر از گزارش های درگیر نشان می دهد که مفهوم فرگه از یک «پیش نیاز معنایی» ایجاد شده توسط توصیف های معین در موقعیت موضوع، نمونه ای از مفهوم کلی است. اما فرگه همچنین بر این عقیده بود که نام‌های خاص ساده، پیش نیازهای معنایی ایجاد نمی‌کنند. دوگانه گرایی ارجاعی فرگی نشان می دهد که مناقشه راسل/استراسون، تا آنجا که فقط گزارش های این نویسندگان درگیر است، در سطح صرفا معنایی غیرقابل تصمیم گیری است. این چارچوب معنایی است که در بخش دوم، فلسفه‌های ویتگنشتاین بر اساس آن مورد آزمایش قرار می‌گیرد. "Tractatus" نسخه اصلاح شده ای از نظریه توصیفات راسلی را پذیرفته است. با این حال، به نظر می رسد که حساب Tractarian در نهایت معادل راسل است. تجزیه و تحلیل بیشتر نشان می دهد که آموزه نشانه های ساده به تنهایی، اما نه پیوند آن با نظریه تصویر، با مفهوم کلی پیش فرض معنایی سازگار است. "تحقیقات" اصل برنامه ای جستجو برای استفاده از کلمات را اتخاذ می کند. اما سؤال در مورد «استفاده ارجاع‌دهنده» از توصیف‌ها در یک بازی زبانی خاص، با «تحقیقات» و با روح آن سازگار است. چارچوب پرسش شامل توسل به مفاهیم کریپکی «مرجع معنایی» و «مرجع گوینده» است. تحلیل کاربرد ارجاعی در بازی زبانی گزارش یک رویداد نشان می‌دهد که ویتگنشتاین متأخر تمایل دارد مفهوم معنایی پیش‌فرض را رد کند. تحلیل بیشتر نشان می‌دهد که او تمایل دارد نظریه توصیفات راسل و بسیاری از انواع مفهوم عمل‌گرایانه را رد کند. به نظر می رسد این تحلیل تأیید می کند که مناقشه راسل/استراسون در سطح صرفا معنایی بیکار است. با این حال، روایت ویتگنشتاین متأخر از زبان به گونه‌ای است که می‌توان برخی بازی‌های زبانی خاص را تصور کرد که در آنها روابطی رخ می‌دهد که دارای تشابهاتی با پیش‌فرض معنایی است.