آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: WITTGENSTEIN نوشته پیتر هکر یک مقاله 59 صفحه ای در مورد دیدگاه ویتگنشتاین در مورد طبقه خاصی از فرآیندهای ذهنی است که شامل درد، قصد، باور، درک و انتظارات است. این کتاب قصد دارد ثابت کند که این کلاس یک توهم است و واقعاً وجود ندارد، و اگر این کلاس وجود داشته باشد، مربوط به استفاده معمول و معمولی ما از زبان انگلیسی نیست. این کتاب تنها در 59 صفحه نمی تواند همه را پوشش دهد. برای مثال، از فلسفه دبلیو.، هیچ تفسیری در مورد خانواده‌های شباهت‌ها، نحوه دریافت معنی کلمات یا پیروی از قوانین وجود ندارد. برای بهره‌مندی از کتاب پیتر هکر، این منتقد توصیه می‌کند ابتدا کتاب‌های آبی و قهوه‌ای، درباره قطعیت، و تحقیقات فلسفی را مطالعه کنید. نمای اولیه. صفحات 3-15 و 40 نشان می دهد که فلسفه دبلیو. در برابر آن چه واکنش نشان می دهد، یعنی دیدگاه های دکارت، هیوم و دیگران. دیدگاه‌های قبلی معتقد بودند که «وجود داشتن» شبیه افعال دیگر، مانند «نوشیدن» است. دیدگاه‌های پیشین معتقد بودند که خاصیت وجود مشابه سایر خصوصیات مانند «قرمز بودن» است. دیدگاه‌های قبلی بر این باور بودند که «ذهن» نام یک چیز است و بنابراین شباهت‌هایی با نام‌های دیگر چیزها، مانند «مغز» یا «پنی» دارد. (صفحات 7-11 هکر). ما می آموزیم که دکارت وجود انسان را به ذهن و بدن تقسیم کرد. در طول صد سال یا بیشتر، این موضوع رد شد و با این مفهوم جایگزین شد که وجود انسان به مغز و بدن تقسیم می شود، جایی که ذهن در مغز ساکن است، و جایی که ذهن حاوی "فرایندهای درونی" مانند درد است. باورها، خواسته ها، جایی که این فرآیندهای درونی در نوعی صحنه تئاتر به نام ذهن قرار دارند (صفحه 23، هکر). یا جایی که صحبت در مورد چیزی که باور داریم، قصد داریم، انتظار داریم، احساس می کنیم از نظر درد، بر روی مشاهده برخی حالت ها یا رویدادها در ذهن فرد استوار است (صفحه 25، هکر). ما می آموزیم که دیدگاه قبلی این بود که درد، باورها، نیات خودمان ، آرزوها، همگی جملات اتوبیوژیکی هستند (صفحه 23، هکر)، و این که آنها توصیفی از وضعیت ذهنی ما هستند، درست همانطور که می توان اتاق خود را توصیف کرد (صفحه 34، هکر). دلایلی برای شک در دیدگاه قبلی. دبلیو استدلال می کند که تصور صحنه تئاتر درونی به دلایل زیر اشتباه است. اگر درد دارم، نمی توان شک کرد که درد دارم. هیچ چیز به عنوان شک در درد بودن فرد به حساب نمی آید (صفحه 30، هکر). هرگز اینطور نیست که بگوییم «فکر کردم درد دارم (یا فکر می کنم فلانی را باور می کنم، یا فکر می کنم چنین و چنان قصدی دارم) اما اشتباه کردم. (صفحات 30 و 31). W. به ما می گوید که جملات در مورد درد، باورها، نیات، انتظارات، خشنود بودن، وعده دادن، مانند توصیف خود فرد نیستند (نه اظهارات زندگی نامه ای، نه مانند توصیف اتاق خود) زیرا هرگز نمی توانند چنین باشند. نادرست است (صفحه 34) و ثانیاً به دلیل این واقعیت است که هیچ مهارتی برای درک دردها، ترس ها، نیات، انتظارات یا این واقعیت که فرد ممکن است چیزی را باور کند (صفحه 35) لازم نیست و ثالثاً به این دلیل که آنها هیچ مهارت خاصی ندارند. مدت زمان (در مقابل، حالات روحی و عاطفی مدت زمان خاصی دارند) (صفحه 36). لطفاً توجه داشته باشید که مدت‌ها و مسائل زمانی نیز در پژوهش‌های فلسفی (صفحات 163، 149، 169، 175، 179، 184، 185) مورد بحث قرار گرفته‌اند. کتاب ویتگنشتاین، در باب یقین، استدلال هایی را علاوه بر موارد موجود در کتاب پیتر هکر، افشا می کند. "این که بگویم من می دانم که درد دارم معنایی ندارد زیرا در تمرین استفاده از "دانستن" باید نوعی شواهد داشته باشید (بندهای 501 تا 504، 555، 564، ON CERTAINTY). لطفاً همچنین توجه داشته باشید که رابرت فوگلین (صفحه 157، 158 از کتاب فوگلین در مورد ویتگنشتاین) به ما می گوید که در وعده دادن، ما گزارش نمی کنیم که یک قول در ذهن ما وجود دارد. در اینجا، رابرت فوگلین با W. موافق است که "فرایندهای ذهنی" مربوط به چیزهایی مانند قول دادن، انتظار داشتن، داشتن درد.تحقیقات فلسفی (PI) ویتگنشتاین، در PI، استدلال های بیشتری را علیه فرآیندهای درونی به عنوان مرتبط با درد، قصد، اعتقاد به "هیچ فرآیندی نمی تواند پیامد معنا داشته باشد" ارائه می دهد. 186 از PI). حتی اگر چیزی در ذهن وجود داشته باشد که مطابق با یک درد، قصد یا باور باشد، این "چیز . . . اصلاً جایی در بازی زبانی ندارد. . . به عنوان نامربوط در نظر گرفته نمی شود." (بند 293 PI). W. این ایده را رد می کند که چیزهایی مانند درد، قصد، باورها یا انتظارات، فرآیندهای ذهنی هستند. W. می نویسد: "در مورد یک فرد انتظار می گوییم که او انتظار او را درک می کند. . . یک تحریف احمقانه خواهد بود." (بند 453 از PI). همچنین، W. استدلال می کند، "من می بینم که کسی به یک اسلحه اشاره می کند و من انتظار دارم که صدای انفجاری در بیاید. شلیک می شود. . . پس آیا آن انفجار به نوعی در انتظار شما وجود داشت؟ . . . صدای انفجار آنقدر که انتظار داشتم بلند نبود. . . پس آیا در انتظار شما صدای بلندتری وجود داشت؟ (بند 442، 449، 452 از PI).انتقاد. من فکر می‌کنم اگر پیتر هکر یک جدول خوب و منظم درست می‌کرد که تمام استدلال‌ها، مثال‌ها یا آزمایش‌های فکری را نشان می‌داد که دبلیو برای منصرف کردن ما از اینکه «فرایندهای درونی» در ذهن مرتبط هستند، استفاده می‌کرد.

ترجمه ماشینی: این جلد، مهم‌ترین مکاتبات و اسناد مربوط به ارتباط طولانی ویتگنشتاین با کمبریج را بین سال‌های 1911 تا مرگش در سال 1951، از جمله نامه‌هایی که او با برجسته‌ترین هم‌عصرانش در کمبریج، راسل، کینز، مور و رمزی رد و بدل کرده بود، جمع‌آوری می‌کند. نامه های کمبریج). اکنون شامل 200 نامه و سند منتشر نشده قبلی، از جمله مکاتبات بین ویتگنشتاین و اقتصاددان پیرو سرفافا، و بین ویتگنشتاین و شاگردانش شامل حاشیه‌نویسی‌های ویرایشی گسترده، بینشی جذاب و صمیمی از زندگی و اندیشه ویتگنشتاین ارائه می‌کند

ترجمه ماشینی: در نظر گرفتن ویتگنشتاین در کلامش آزمایشی است در خوانش که حول یک پرسش اصلی سازماندهی شده است: چه نوع تفسیری از فلسفه متأخر ویتگنشتاین پدیدار می شود اگر به ادعای او کاملاً پایبند باشیم که او در کار ارائه و دفاع از تزهای فلسفی نیست و تنها هدفش است. آیا افشای سوء تفاهمات مفهومی مداوم است که منجر به سردرگمی های عمیق فلسفی می شود؟ رابرت فوگلین جنبه‌های درمانی آثار بعدی ویتگنشتاین را با بررسی دقیق شرح او از پیروی از قواعد و نحوه به‌کارگیری این ایده در فلسفه ریاضیات نشان می‌دهد. اولین بخش از دو بخش کتاب بر پیروی از قاعده، «پارادوکس تفسیر» ویتگنشتاین و پاسخ طبیعت گرایانه او به این پارادوکس متمرکز است، که همگی از ویژگی های ماندگار و حیاتی فلسفه بعدی او هستند. فوگلین اصلاحی برای سوء تفاهم مکرر ارائه می دهد که پارادوکس تفسیر یک تناقض در مورد معناست، و او بر اهمیت توسل های اغلب کم ارزش ویتگنشتاین به پاسخ های طبیعی تأکید می کند. نیمه دوم کتاب بررسی می‌کند که چگونه ویتگنشتاین تاملات خود را در مورد پیروی از قاعده در وضعیت قضایا، برهان‌ها و اشیاء ریاضی به کار می‌گیرد که منجر به نتایج قابل توجه و ابهام‌زدایی می‌شود. در نظر گرفتن ویتگنشتاین در کلامش نشان می‌دهد که آنچه ویتگنشتاین ادعا می‌کند انجام می‌دهد و آنچه که در واقع انجام می‌دهد بسیار نزدیک‌تر از آن چیزی است که اغلب به رسمیت شناخته می‌شود. با انجام این کار، کتاب بر بینش‌های بنیادی - اما اغلب نادیده گرفته شده - درباره فلسفه بعدی ویتگنشتاین تأکید می‌کند.

ترجمه ماشینی: صداهای ویتگنشتاین برای اولین بار، هم در اصل آلمانی و هم در ترجمه انگلیسی، بیش از صد مقاله کوتاه در منطق فلسفی و فلسفه ذهن را به ارمغان می آورد. این متن از اهمیت تاریخی کلیدی برای درک اندیشه و تحول فلسفی ویتگنشتاین در دهه 1930 برخوردار است. رونویسی از مقالات فردریش ویزمن و تاریخ آن از 1932 تا 1935، اکثریت دیکته های بسیار مهم ویتگنشتاین به ویزمن هستند. همچنین شامل متن هایی از مطالب بازنویسی شده توسط Waismann است که دقیقاً بر اساس این دیکته ها است.

ترجمه ماشینی: بیشتر مقالاتی که در جلد 87 شماره های 1-2 ارائه شده اند، بر اساس مقالات ارائه شده در کولوکیوم فلسفه لودویگ ویتگنشتاین است که در گروه فلسفه در دانشگاه ایالتی فلوریدا در 7-8 آوریل 1989 برگزار شد. ما از فلوریدا تشکر می کنیم. دانشگاه ایالتی برای حمایت سخاوتمندانه از این کنفرانس. ترجمه انگلیسی فصلی با عنوان «فلسفه»، از خط تایپ شماره 213 ویتگنشتاین (فون رایت)، با اجازه وارثان ادبی ویتگنشتاین، بدون تأثیرگذاری بر حق نسخه‌برداری موجود، در اینجا ظاهر می‌شود. نسخه اصلی آلمانی این فصل توسط Heikki Nyman ویرایش شد و در Revue Internationale de Philosophie 43 (1989)، صفحات 175-203 ظاهر شد. مقاله جااکو هینتیککا (87، شماره 2) برای اولین بار به شکل کوتاهتر در ضمیمه ادبی تایمز شماره 4565 (28 سپتامبر تا 4 اکتبر 1990، ص 1030) ظاهر شد. نسخه حاضر با اجازه ضمیمه ادبی تایمز ظاهر می شود که با کمال امتنان تایید می شود. از همه شرکت کنندگان در جلسه و همکاران این شماره های ویژه تشکر می کنیم.

ترجمه ماشینی: لودویگ ویتگنشتاین در مقدمه «تحقیقات فلسفی» خود نسبت به فرهنگ زمانه خود بدبینی می کند و در مورد اینکه آیا ایده های او در چنین زمانی قابل درک می شود یا خیر تردید دارد: «من آنها را با احساسات مشکوک علنی می کنم. غیرممکن نیست که در فقر و تاریکی این روزگار، این کار را به دست آورد تا نور را به مغزی بیاورد - اما، البته، محتمل نیست.» در این کتاب ویلیام جیمز دی آنجلیس درک عمیق‌تری از اظهارات ویتگنشتاین ایجاد می‌کند و استدلال می‌کند که این بیان یک مؤلفه فرهنگی مهم در اندیشه متأخر ویتگنشتاین است که اگرچه نهفته است، اما بسیار مورد توجه قرار گرفته است. دی آنجلیس بر ارتباط جذاب بین ویتگنشتاین و اسوالد اشپنگلر و به ویژه تأثیر پذیرفته شده «انحطاط غرب» اسپنگلر تمرکز دارد. کتاب او با جزئیات دقیق نشان می دهد که چگونه تصور تاریک اشپنگلر از انحطاط فرهنگی مداوم برای ویتگنشتاین طنین انداز شد و آثار بعدی او را تحت تأثیر قرار داد. در انجام این کار، این کار بحث‌های این موضوعات را توسط مفسران اصلی مانند مالکوم، فون رایت، کاول، وینچ و کلاک در میان دیگران در نظر می‌گیرد. از ویژگی‌های قابل توجه این کتاب، تلاش آن در پیوند دادن دغدغه‌های فرهنگی ویتگنشتاین با دیدگاه‌های او درباره دین و زبان دینی است. DeAngelis تفسیر تازه و بدیع از دومی ارائه می دهد

ترجمه ماشینی: جان جی. گانل استدلال می‌کند که یکی از ویژگی‌های متمایز کار لودویگ ویتگنشتاین پس از سال 1930 چرخش او به برداشتی از فلسفه به‌عنوان شکلی از تحقیق اجتماعی بود، و رویکرد توماس کوهن به فلسفه علم نمونه‌ای از این تصور بود. در این کتاب، گانل نشان می‌دهد که چگونه این فیلسوفان به موضوعات اساسی در علوم اجتماعی و انسانی، به ویژه دیدگاه تحقیق اجتماعی به عنوان یک تلاش تفسیری و رابطه شناختی و عملی متمایز بین تحقیق اجتماعی و موضوع آن می‌پردازند. گانل مستقیماً با فیلسوفان و دست اندرکاران علوم اجتماعی و انسانی صحبت می کند. او به مرزبندی بین علوم طبیعی و اجتماعی می پردازد. ماهیت پدیده های اجتماعی؛ مفهوم و روش تفسیر؛ رابطه زبان و اندیشه؛ مشکل شناخت اذهان دیگر; و ماهیت قضاوت های توصیفی و هنجاری در مورد اعمالی که موضوع تحقیق هستند. اگرچه ویتگنشتاین و کوهن اغلب به عنوان آغازگر نزول مدرن به نسبیت گرایی مورد انتقاد قرار می گیرند، این کتاب نشان می دهد که تأثیر واقعی کار آنها تضعیف مفروضات اساسی عمل علوم اجتماعی و انسانی معاصر بود. همچنین اقتدار فلسفه و سایر اشکال تحقیق اجتماعی را برای مشخص کردن معیارهای قضاوت در مورد موضوعاتی مانند حقیقت و عدالت با مشکل مواجه کرد. وقتی ویتگنشتاین اظهار داشت که «فلسفه همه چیز را همان‌طور که هست رها می‌کند»، منظورش این نبود که فلسفه همان‌طور که بوده رها می‌شود یا فلسفه هیچ تأثیری بر آنچه که مطالعه می‌کند نخواهد داشت، بلکه منظورش این نبود که فعالیت تحقیق، صرفاً به‌خاطر فضیلت آن نیست. عملکرد آن، موضوع تحقیق را تغییر می دهد.

ترجمه ماشینی: برخی دیگر از منتقدان این کتاب ممکن است موضوع را از دست داده باشند. نه اینکه هر از چند گاهی از دست دادن نکته اشکالی ندارد، گاهی اوقات از دست دادن نکته خوب است، اما در نقد کتاب چندان مفید نیست. دلیل کوتاهی که چرا این کتاب ارزش خواندن دارد این است که توسط راش ریس ویرایش شده است که دیدگاه متفاوتی نسبت به ویتگنشتاین نسبت به دیگر مجریان ادبی او دارد که ارزش دیدن دارد. دلیل متوسط ​​آن این است که این ویتگنشتاین «دوره میانی» است، و جالب است که تماشا کنیم ذهن بزرگی از خودش سوال می‌پرسد، همان‌طور که ویتگنشتاین در اینجا شروع به انجام آن می‌کند. دلیل طولانی این است که در اینجا ایده‌هایی وجود دارد که در ویتگنشتاین متأخر به آنها اشاره شده است و ایده‌هایی را که ویتگنشتاین در کتاب «درباره یقین»، «تحقیقات فلسفی» و «زتل» به آن‌ها می‌آید روشن می‌سازد. بنابراین به طور خلاصه، به منتقدانی که فاقد پیشینه برای درک این کتاب هستند، یا نمی دانند چگونه کتابی مانند این را بخوانند، توجه نکنید. اگر هنوز با ویتگنشتاین آشنا نشده اید، از اینجا شروع نکنید. ابتدا تحقیقات فلسفی و درباره یقین را بخوانید. کتاب های آبی و قهوه ای را بخوانید. زتل و اظهارات فلسفی را مرور کنید. همه آنها تصویر منسجم تری از اندیشه مرد را در بر می گیرند. برای افرادی که پیشینه ای در مورد ویتگنشتاین دارند، به دنبال چیزهای بیشتری برای تأمل هستند، خوب، این چیزی است که من از این کتاب دریافت کردم. و ارزشمند است.