آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : من استدلال می کنم که اندیشه نیچه در مورد عود ابدی صرفاً نوعی آزمایش فکری است که دو شکل درگیر شدن دارد. شکل اول تعامل مخرب است و منجر به فروکاستن اصول منطق کلاسیک به نیهیلیسم معرفتی می شود. در این شکل اول، نیچه به عود ابدی می اندیشد، همانطور که در فیلسوفان پیشین تا پایان آن ارائه شده است. شکل دوم تعامل به پیش فرض های منطق کلاسیک نیاز ندارد و از طریق تأثیر انزجار ساخته می شود. این حالت دوم تعامل می تواند به دو نتیجه منجر شود. بدبینی خودکشی یا تایید زندگی کار درباره عود ابدی که محققان معمولاً آن را منتشر می‌دانند، تعهد مثبت بسیار کمی به وضعیت هستی‌شناختی یا متافیزیکی عود ابدی دارد. با این حال، اگر عود ابدی نشان دهنده ماهیت فیزیکی جهان باشد، همانطور که نیچه گاهی در یادداشت های خود در مورد آن حدس می زند، این به استدلال ویرانگر و یا عاطفی او آسیبی نمی رساند. شکل عاطفی درگیری به ما اجازه می دهد تا در مورد ظهور این ایده آل تأییدی بدون تعهد مثبت قوی به متافیزیک یا معرفت شناسی خاص فکر کنیم. ظهور چنین ایده‌آلی ممکن است در سازمان‌های فیزیکی مختلف جهان قابل تحقق باشد. زندگی جدیدی که آرمان را تایید می کند، شکلی از اومانیسم نیست. بلکه نیچه فکر می کند که فکر عود ابدی «انسانیت» آینده را تولید خواهد کرد. فکر عود ابدی، از طریق بدبینی خودکشی، کسانی را انتخاب می کند که نمی توانند زندگی را تأیید کنند. این امر باعث رشد انسانیت جدیدی می شود که می تواند زندگی را تأیید کند و نوع جدیدی از شادی را ایجاد کند که قبلاً برای انسان ها ناشناخته بود. این آرمان جدید، amor fati [عشق به سرنوشت]، صرفاً آشتی با رنج و سختی گذشته نیست. بلکه باید خواست و امیدوار بود که چنین چیزی وجود داشته باشد. این آرمان که در اختیار قدرتمندترین افراد آینده است، بیانگر اراده به قدرت است. این ایده آل سختی ها و چالش های موجود در دریای زندگی را به عنوان بخشی از آنچه ما را واقعاً بزرگ و زندگی ما را ذاتاً ارزشمند می کند درک می کند.

ترجمه ماشینی : در پژوهش نیچه، کمی در مورد تأملات نیچه در مورد کیفرشناسی و جرم شناسی انجام شده است. هدف این پایان نامه بررسی انتقادی افکار فردریش نیچه در مورد عدالت، مجازات و مجرم است و نشان می دهد که علاقه او به این موضوعات در سراسر نوشته هایش وجود دارد. نیچه به سنت نظریه عدالت غربی و این ایده که عدالت عبارت است از اعطای حق هر یک به آنها حمله کرد. من استدلال می کنم که به جای این مفهوم از عدالت، او گزارشی غیر متافیزیکی و طبیعت گرایانه از عدالت ارائه می دهد که از قضاوت و پاسخگویی انسان خودداری می کند. علاوه بر این، من نقد پرشور نیچه از مجازات را توضیح می‌دهم که در خواست لغو کامل آن و جایگزین‌های مختلفی که او به جای مجازات مطرح می‌کند، متوقف می‌شود. در نهایت، نشان می‌دهم که تأملات نیچه در مورد جنایت‌کاری به منزله دفاع از جنایتکاری است که وی آن را ویژگی ارزشمند و اساسی جامعه می‌داند. تأملات نیچه در مورد عدالت، مجازات و جنایتکار مهم است و به دلایل متعددی نیازمند بررسی دقیق‌تر است. اول، این موضوعات با چندین موضوع اصلی در آثار نیچه، مانند علیت، آزادی (اراده)، مسئولیت، گناه، رنجش، سلسله مراتب رتبه، و عظمت، یا اشراف، تلاقی می‌کنند. دوم، درک کامل مجازات، و رابطه آن با عدالت و انتقام برای درک اینکه چرا نیچه اخلاق سنتی و ارزش هایی را که می خواهد به جای آن مطرح کند، رد می کند، ضروری است. سوم، نپذیرفتن مفهوم سنتی عدالت به عنوان انتقام، و تأیید رحمت، و همچنین اصرار او بر غلبه بر میل به مجازات، این ایده را تضعیف می کند که او قهرمان خشونت و ظلم است. چهارم، این موضوعات به درک جامع تری از معنای نیچه از عظمت کمک می کند و دانش ما را در مورد انواع آرمانی و نمونه های اخلاقی او ارتقا می بخشد. سرانجام، درک کامل رفتار نیچه از عدالت، مجازات و جنایتکار، بعد منسجمی به اخلاق مثبت، نظریه سیاسی و دیدگاه او برای جامعه می بخشد. در حالی که برخی از منتقدان ادعا کرده‌اند که تأملات نیچه در مورد عدالت و مجازات هیچ کاربرد عملی ندارد، این پایان‌نامه نشان می‌دهد که نیچه نه تنها نقدهای ارزشمندی ارائه می‌کند، بلکه بینش‌های فلسفی و روان‌شناختی ارزشمندی در مورد عدالت، مجازات، قانون جزا و اصلاح عدالت کیفری ارائه می‌کند.

ترجمه ماشینی : نیچه در مقدمه انسان، بسیار انسانی، تأکید می کند که روح های آزاد او «باید یاد بگیرند که حس چشم انداز را در هر قضاوت ارزشی درک کنند - جابجایی، تحریف و غایت شناسی صرفاً ظاهری افق ها و هر چیز دیگری که به دیدگاه گرایی مربوط می شود». این بیانیه تعدادی سؤال مهم را ایجاد می کند: دیدگاه گرایی دقیقاً چیست؟ منظور از قضاوت های ارزشی، یا هر چیز دیگری، دیدگاهی بودن چیست؟ و چرا نیچه فکر می کند که مهم است که ارواح آزاد یاد بگیرند که حس دیدگاه را در قضاوت های ارزشی درک کنند؟ هدف این پایان نامه روشن کردن این موضوعات است. من با بحث در مورد دیدگاه گرایی نیچه شروع می کنم و استدلال می کنم که این تز نئوکانتی است که 1) جهان پدیداری از طریق شناخت ساخته می شود. 2) آنچه ما می توانیم بدانیم محدود به دنیای پدیداری است. و iii) علایق، نیازها و امیال توضیح می‌دهند که ما کدام مفاهیم و اشکال حساسیت را در ایجاد واقعیت پدیداری بکار می‌بریم. سپس استدلال می‌کنم که تبیین‌های نیچه برای منشأ ارزش‌های مختلف - به‌ویژه ارزش‌های اخلاق ارباب و برده - با نشان دادن اینکه مفاهیم ارزیابی نیز از منظری به منظر دیگر متفاوت است و می‌توان به آنها تبیین‌های کارکردی داد، قرابت قابل‌توجهی با دیدگاه‌گرایی او نشان می‌دهد. من پیشنهاد می‌کنم که الزام نیچه مبنی بر اینکه ارواح آزاد از حس چشم‌انداز در قضاوت‌های ارزشی قدردانی می‌کنند را می‌توان توضیح داد، اگر بدانیم که دیدگاه‌گرایی نقش تعیین‌کننده‌ای در ارزیابی مجدد ارزش‌ها توسط نیچه ایفا می‌کند، زیرا نشان می‌دهد که ارزش‌های اخلاقی در خدمت منافع، نیازها و خواسته‌های خاص هستند. ، ادعاهای هنجاری مطلق و جهانی غیر قابل توجیه است. در نهایت، من چند موضوع مهم کلیدی مربوط به دیدگاه گرایی و ارزش گذاری مجدد ارزش ها را مورد بحث قرار می دهم – به ویژه این انتقاد که ارزیابی مجدد ارزش ها توسط نیچه با ارزیابی مجدد دیدگاه ارزشی خود و اینکه آیا دیدگاه گرایی منجر به نسبی گرایی می شود، اقتدار او را تضعیف می کند. من استدلال می‌کنم که پروژه تجدید ارزیابی نیچه به خطر نمی‌افتد، زیرا ارزش‌گذاری مجدد همه ارزش‌ها تنها در نتیجه ارزش‌گذاری مجدد اخلاق رخ می‌دهد. در پرداختن به نسبی گرایی، من استدلال می کنم که نیچه یک شکاک اخلاقی است، نه یک نسبی گرا، اما به نظر می رسد که نسبی گرایی نتیجه اجتناب ناپذیر معرفت شناسی او باشد.

ترجمه ماشینی : این مطالعه با خواندن ستاره رستگاری فرانتس روزنزوایگ و چنین گفت زرتشت اثر فریدریش نیچه به گونه‌ای آغاز می‌شود که شواهدی را برای آنچه من الهی زنانه می‌نامم ارائه می‌کند. در خواندن ستاره در برابر زرتشت به بررسی این موضوع می پردازم که چگونه روزنزوایگ به نظر می رسد که نیچه را به عنوان نمادی از "تفکر جدید روزنزوایگ" می ستاید، روزنزوایگ در نهایت متوجه می شود که نیچه کوتاهی می کند، (یا به عبارت دیگر، روزنزوایگ با انتقاد از نیچه در پیشنهاد ریشه های بت پرستانه خود از نیچه جلوگیری می کند. از رسیدن به وحی). من پیشنهاد می‌کنم متون نیچه نشان‌دهنده نوعی از الهام الهی است، اما این الهام از خدای پدر توحید مردانه نیست، بلکه از خدای مادری است که در تاریخ و فلسفه غرب نهفته است. از طریق همین دفاع نیچه در برابر روزنزوایگ است که من شروع به بیان یک الهی پنهان زنانه می کنم. من از طریق خوانش دقیق زرتشت نیچه به همراه قطعاتی از Ecce Homo و اراده به قدرت از نیچه در برابر نقد روزنزوایگ دفاع می کنم. من همچنین به متنی اشاره می‌کنم که هم در ستاره و هم در زرتشت پنهان است، فاوست گوته. از طریق خوانش زرتشت نیچه که مفاهیمی از الوهیت زنانه را در فاوست گوته مجسم می کند، رویکرد پیچیده تری به الوهیت زنانه ارائه می کنم. همانطور که پیشنهاد می‌کنم کلید دفاع من از نیچه عبارت است از بازیابی یک «مونث الهی» در نوشته‌های او، اهمیت آن را در نویسنده بزرگ دیگری که معاصر نیچه و روزنزوایگ بود، مطرح می‌کنم: لو آندریاس-سالومه. آندریاس-سالومه که توسط برخی به عنوان "مادر روانکاوی" شناخته می شود، چیزهای زیادی در توسعه یک الهیات زنانه ارائه می دهد که از متون روزنزوایگ و نیچه سرچشمه می گیرد و به نوشته های فیلسوفان روانکاوان فرانسوی جولیا کریستوا، لوس ایریگارای و هلن سیکس ادامه می دهد. به طور خلاصه، من پایه‌ای را برای توسعه فلسفه دین فمینیستی از متون روزنزوایگ و نیچه در ادامه نوشته‌های آندریاس-سالومه، با استفاده از نظریه‌پردازان سنت روانکاوی فرانسوی برای حرکت به سمت فلسفه دین فمینیستی معاصر که شامل الهیات زنانه است، می‌سازم. من با پیشنهاد برخی کاربردهای عملی این فلسفه دین فمینیستی به پایان می‌رسم که ممکن است در حوزه گفتگوی بین مذهبی و همچنین در فلسفه فمینیستی به طور کلی مفید باشد.

ترجمه ماشینی : این تز مفهوم اراده به قدرت را که توسط فردریش نیچه صورت‌بندی شده است، تحلیل می‌کند. نیچه با اقتباس از ایده رمانتیک اراده، امیدوار بود اراده ای برای قدرت بخشیدن به محور اصلی فلسفه خود و مبنایی ایجاد کند که بر اساس آن ارزیابی مجدد همه ارزش ها امکان پذیر باشد. در تمام جنبه های این پروژه بلندپروازانه، نیچه با مشکلاتی مواجه شد که ثابت می شد غیرقابل حل بود. همان انتقاداتی که او به پیشینیانش وارد کرده بود، برای خراب کردن برنامه‌هایش بازگشت. - نیچه معتقد بود که آرمان های زاهدانه زمانه او ارزش زندگی را کم ارزش و انسان را کم رنگ می کند. در عوض، او اخلاق هومری را تمجید کرد و یک معرفت شناسی طبیعت گرایانه را ترویج کرد و اراده قدرت را به عنوان معیار خود برای هر دو در نظر گرفت. با این حال، رمانتیسم زیربنایی او تضمین کرد که اخلاق و معرفت شناسی او همسو و بر اساس تصوری دنیوی است. اراده به قدرت، زهد به صورت عاشقانه تعبیر می شود. نیچه به پیروی از رمانتیک ها، ماتریالیسم را به دلیل دوگانه انگاری جهانی و فقدان پویایی درونی آن مورد انتقاد قرار داد. برای او، جهان اراده به قدرت است. با این حال، اگر جهان فقط اراده به قدرت باشد، تشخص غیرممکن است. اراده به قدرت تا آنجا که مبتنی بر مفهوم قدرت است، یک تفسیر سطحی است. اراده به قدرت به عنوان یک نظریه فعلیت، ماتریالیسم است که به صورت رمانتیک تفسیر می شود. - از نظر نیچه، روانشناسی مبتنی بر هستی شناسی غلط افلاطونی- مسیحی- دکارتی است. بر اساس دیدگاه او، انسان کانون اراده های روانی-فیزیولوژیکی قدرت است. با این حال، مخالفت او با تقلیل‌گرایی و موضع‌گیری پیشاگزیستانسیالیستی او نیازمند هستی‌شناسی است که قابل تقلیل به فیزیولوژی نیست. اراده به قدرت روح است که به صورت عاشقانه تفسیر می شود. - اراده به قدرت یک واهی فلسفی مرده است: حتی با وجود عنصری از طبیعت گرایی، رمانتیسم نمی تواند با قهرمانی باستانی سازگار شود. تلاش‌های نیچه برای ایجاد فلسفه جدیدی از قدرت (اراده به) با شکست به پایان رسید و منطقی است که باور کنیم که نیچه این را تشخیص داده است.

ترجمه ماشینی : تفسیر فلسفه فردریش نیچه از زمان جنون او در آغاز سال 1889 منبع مناقشه بوده است. یکی از جنبه های اندیشه او، به ویژه، از دهه 1930 محل مناقشه بین محققان بوده است - اندیشه او در مورد ابدیت. عود. این زمانی بود که محققان برای اولین بار توجه قابل توجهی را به دشواری تفسیر این آموزه در چارچوب کلیت فلسفه او معطوف کردند. آثار کارل یاسپرس، مارتین هایدگر و کارل لویت در تثبیت عود ابدی به عنوان بخش مهمی از فلسفه نیچه مؤثر بودند. در میان این سه، تفسیر لویت از عود ابدی بیشترین تأثیر را داشته است: از نظر لویت، عود به دو نیمه غیرقابل قیاس تقسیم می شود، یک دکترین کیهان شناختی در مورد ابدیت جهان و یک دکترین انسان شناختی در مورد زندگی انسان. این نیمه‌ها با یکدیگر در تضاد هستند و نمی‌توان آنها را برای ایجاد یک وحدت منسجم گرد هم آورد - موضعی که عمدتاً از زمان لوویت در بورس تحصیلی پذیرفته شده است. این پایان نامه با بررسی آثار نیچه، که از اولین ها شروع می شود و به سمت نوشته های نهایی او (برعکس رویه لویت) پیش می رود، سعی در تصحیح این تفسیر دارد. نتیجه، تفسیر جدیدی از عود ابدی است که انسجام این دکترین را روشن می کند. منشأ این اندیشه در تأمل نیچه در مورد ماهیت علم و تأثیر مخرب آن بر زندگی در تولد تراژدی و به طور قابل توجهی در مقاله «تاریخ» (1874) نهفته است. تلاش نیچه برای یافتن یک موقعیت علمی تأیید کننده زندگی منجر به چیزی می شود که او آن را "علم همجنسگرایان" می نامد، که علم و زندگی را در عود ابدی یکپارچه می کند. در حالی که این تفکر در آثاری مانند علم همجنس‌گرایان و این‌گونه گفت زرتشت محوری باقی می‌ماند، به نظر می‌رسد در آثار بعدی او در پس‌زمینه محو می‌شود. با این حال، بررسی دقیق این آثار بعدی نشان می‌دهد که نقدهای نیچه از حقیقت، علم و دین در «ارزیابی مجدد همه ارزش‌ها» به شالوده عود ابدی وابسته است. خواندن آثار نیچه به صورت زمانی نه تنها تفسیری به دست می دهد که انسجام عود ابدی را نشان می دهد، بلکه وحدت فلسفه تاریخ و فلسفه علم او را نیز نشان می دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بررسی فلسفه هنر فردریش نیچه است. پنج فصل آن با حوزه هایی مطابقت دارد که من دقیق ترین و جامع ترین مشارکت های فلسفی او را در این زمینه یافته ام. در هر فصل یک توضیح و نقد توسعه این مشارکت ها وجود دارد. در حالی که هدف من این نیست که نقطه به نقطه ایده های نیچه را به آن فلسفه هایی که پیش از او تثبیت شده اند تقلیل دهم، با توجه به اینکه فلسفه هنر او تا حد مهمی برانگیخته می شود، واکنشی علیه، یا افزایش آگاهانه آن. تئوری های امانوئل کانت و آرتور شوپنهاور، تحلیل و نقد پیشنهادهای فلسفی و هنری این مردان به شدت در فصول مربوطه به چشم می خورد. در دو فصل اول، من دو مشکل کلی در فلسفه هنر را که نیچه با آنها مطرح می‌کند، بررسی می‌کنم: ایده کانتی که لذتی که در قضاوت ذوقی وجود دارد، بی‌علاقه است، و نقش فرم هنری در توصیف زیبایی. اما در پرداختن به ماهیت و ارزش تک تک اشکال هنری است که نیچه متقاعدکننده ترین سهم خود را در فلسفه هنر انجام می دهد. در راستای تمرکز شخصی و نظری خود، فصل های سوم و چهارم شامل تحلیل هایی از فلسفه های موسیقی و نمایش تراژیک او است. من پروژه خود را با فاصله گرفتن از فرم های هنری فردی و نگاه به متافیزیکی که انگیزه نیچه را برای فلسفه ورزی در مورد هنر نشان می دهد، به پایان می برم. من خود را به شاخه‌ای از متاپکیزیک محدود می‌کنم - مسئله ظاهر در مقابل واقعیت - و نشان می‌دهم که پیچیدگی فلسفه هنر نیچه با توسعه درک او از ماهیت وجود ما رشد می‌کند.

ترجمه ماشینی: پولنر در اینجا تفسیر جامعی از ایده‌های بعدی نیچه در مورد معرفت‌شناسی و متافیزیک ارائه می‌دهد، و نه تنها از آثار منتشر شده‌اش بلکه از دفترچه‌های حجیم او که عمدتاً به زبان انگلیسی منتشر نشده‌اند، به طور گسترده استفاده می‌کند. او خطوط مختلف فکری متمایز نیچه را در زمینه‌های سنتی سنتی فلسفه بررسی می‌کند و نشان می‌دهد که نیچه، همانطور که خودش ادعا می‌کرد، به چه معنای خاصی می‌توان از این پرسش‌ها فراتر رفت. او هم به بافت تاریخی نوشته‌های نیچه و هم به تحولات بعدی در فلسفه - زبان انگلیسی و همچنین قاره‌ای توجه قابل توجهی دارد.