آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

در پژوهش حاضر به بررسي آراء تربيتي نيچه پرداخته شده که طي آن مهم‌ترين نظريه‌ها و اصول تربيتي وي، همچنين انتقادهاي وارد شده در اين زمينه مورد بررسي قرار گرفته است. نويسنده به بررسي مکتب تربيتي شهيد مرتضي مطهري و انتقادات، نظريه‌ها و اصول مهم وي در خصوص انسان و تربيت ديني او پرداخته شده است. اين مجموعه در پنج فصل تنظيم شده است.

فردریش ویلهلم نیچه (1844-1900) را باید از تأثیر گذار ترین فیلسوفان دوران مدرن محسوب کرد. فردریش نیچه، فیلسوفی که علی رغم آن چه که در ظاهر از متن این فیلسوف فهمیده می شود، فیلسوفی کاملاً یکپارچه است و در مسیر مشخصی حرکت می کند، هر قطعه ای در متن دقیقاً جای خود را دارد و هر آموزه ای هر قدر هم که متناقض جلوه کند در مسیر خویش در جریان است و با آن آموزه ی اساسی پیوند دارد. فیلسوفی که رشته ی دانشگاهی اش زبان شناسی تاریخی بود، و به همین دلیل زبان در فلسفه ی او جایگاهی بس اساسی دارد، به‌گونه ای که می توان گفت تمام فلسفه ی او را تحت تأثیر قرار داده است. در اثبات این امر همین بس که حقیقتی را که سالیان سال فلاسفه در جست جوی آن بودند امری زبانی می داند و هرمنوتیک یا همان تأویل را تنها مواجه ی بشر با هستی می داند و بیان می کند که انسان از چشمِ نیاز های خود به هستی می نگرد و آن را به گونه ای می بیند که نیاز های او را برآورده کند. تأثیر عظیم نیچه را می‌توان بر اکثر فیلسوفان پس از خودش و دوران‌های دیگر قابل توجه است. از جمله می‌توان به دوران پست‌مدرن اشاره کرد. وقتی نام «پست‌مدرن» را می‌شنویم، آنچه در ابتدا در ذهن می‌آید موجی از ناآرامی‌ها و بی‌ثباتی‌هاست که یادآور تفکراتِ نیچه‌ای است. بسیاری از مفسران و منتقدان این دوران بر این باورند باید این دوران را دوران آشوبگری و ناامنی فکری دانست، زیرا هرگونه ثبات فکری را منکر می‌شوند. من باب مثال، مبانی اصلی نئوپراگماتیست خود را انکار حقیقت می‌داند؛ یعنی نفی هرآنچه که در خود قطعیت را به همراه دارد. شاید بتوان ادعا کرد که نیچه در دوران مدرن شناخته نشده است و این متفکران پست‌مدرن بودند که پرده از افکار و اسرار او برداشتند. فیلسوفان این دوره را باید تحت فرمانِ نیچه انگاشت. باید بیان کنیم که نگارنده در این پایان‌نامه قصد دارد این تأثیر مهم نیچه را در ظهور این دوران با بررسی تفکر فیلسوفانش مورد پژوهش قرار دهد

‫ويژگيها، عناصر و مؤلفههاي انسان کامل، همواره يکي از مهمترين دغدغههاي متفکران بوده است. اين پژوهش در چهار فصل، اين مسئله را از ديدگاه دو متفکر بزرگ، مرتضي مطهري و فريدريش نيچه بررسي کرده است. استاد مطهري بر اساس مبنا و معيار اسلامي خود، انسان کامل را انساني ميداند که همه ارزشهاي انساني در او به صورت هماهنگ رشد کرده و به حدّ اعلاي خود برسند. بنابراين، کمال انسان در تعادل و توازن است؛ يعني داشتن همه استعدادهاي گوناگون و به فعليت رساندن آنها. انسان کامل، يعني انساني که قهرمان همه ارزشهاي انساني است. ايشان بر اساس اصول و جهان بيني اسلامي، ويژگيهايي را براي انسان کامل بيان ميکند که عبارتاند از: داشتن علم و آگاهي، قدرت و توانايي، هنر و جمال، تقوا و پارسايي، عشق، ايمان، آرمان ايدهآل، روح انقلابي و آزادمنشي، علاقه به سياست و سرنوشت مردم، رهايي از قيد شهرت طلبي و برتري جويي، احساس عرفاني و پرستش حق، مهر و محبت نسبت به خير، و داشتن ادراک هنري. فريدريش نيچه فيلسوف و شاعر آلماني است که فلسفه وي ريشه در روانشناسي او دارد. در نظر وي نکات منفي در زندگي انسان بيش از نکات مثبت است. حکمت ايدهآل او حکمت يوناني است. در نظر نيچه انسان کامل يا به عبارتي «اَبَرانسان»، انساني است مقتدر. از اين رو، نيچه کمال را داشتن قدرت ميداند و به نظر او بالاترين گناه انسان، ضعف اوست. وي معتقد است که دين را ضعفا اختراع کردهاند؛ تا قدرت اقويا را محدود نگه دارند. از نظر نيچه، انسان سه دوره داشته است: دوران پيش از اخلاق، دوران اخلاق و دوران وراي اخلاق. وي زمان خود را دوران وراي اخلاق ميداند. بنابراين، نيچه به دليل نداشتن هر نوع نگاه اخلاقي، نهيليسم(پوچگرايي) را ترويج ميکند و بيان ميکند که خدا مرده است، يا به عبارتي، ما انسانها خدا را کشتهايم؛ زيرا اخلاق همان خداست. نيچه سهم عقل را در رفتار و اعمال انسان ناچيز ميداند و حتي براي اختيار نيز سهم کوچکي قائل است و نقش مؤثر در جهت دادن به اعمال و رفتار انساني را نيازهاي دروني و غرايز فردي ميداند.

نوشته های بی سرنوشت اثری است که به فیلسوف آلمانی فردریش نیچه نسبت داده شده است. ظاهرا این اثر در سال 1889 یا اوایل 1890 در زمان اقامت نیچه در آسایشگاه روانی در شهر تورینگن ینا نوشته شده است. اگر چنین ادعایی درست باشد، من و خواهرم دومین اثر زندگی‌نامه‌ای و نهایی نیچه است که از لحاظ زمانی پس از Wahnbriefe (نامه‌های جنون‌آمیز) او -که در زمان طولانی فروپاشی ذهنی‌اش نوشته شده- می باشد. نوشته های بی سرنوشت بیوگرافی جسورانه ای است که در آن از چیزهایی سخن رفته است که بسیاری تابو بوده و هستند. این کتاب به سبکی نوشته شده است که حکایت و خاطره را به شیوه ای مشابه دیگر آثار نیچه ترکیب کرده است. نوشته های بی سرنوشت اولین بار در سال 1951 توسط Boar's Head Books منتشر شد و توسط انتشارات Seven Sirens در شهر نیویورک توزیع شد. این کتاب به سرعت به ناشر بحث‌برانگیز ساموئل راث، صاحب احتمالی Seven Sirens، که به دلیل توزیع غیرقانونی نسخه‌ای از اولیس جیمز جویس (1922) زندانی شده بود، گره خورد. در مقدمه کتاب، یک ناشر ناشناس ادعا کرد که نسخه خطی را از یکی از همبستگان نیچه در ینا دریافت کرده است. جدا از حواشی ایجاد شده این کتاب کتابی است که خواننده را بیشتر از کتاب های دیگر نیچه با درونیات او آشنا کرده و به او فرصت شناختن نیچه ی حقیقی را می دهد.

توجه زیاد به ترویج اخلاق حرفه‌ای در دو دهۀ اخیر در ایران، حاصلی بیش از نگاه ابزاری و تزیینی سازمان‌ها و ادارات دولتی به اخلاق نداشته است. در این مقاله با روی آوردی میان‌رشته‌ای به بررسی چرایی این مسئله پرداخته‌ایم. تجربۀ اجتماعی و تاریخی نشان می‌دهد که غفلت از اهمیت و نقش قدرت مدیریت، مهم‌ترین عامل این ناکامی است. این امر ریشه در تعلیمات برخی عرفا و اخلاقیون در توجه افراطی به آفات فردی قدرت و غفلت از آثار مثبت و اجتماعی آن دارد. نگرش منفی مسیحیت به قدرت، زمینه‌ساز توجه افراطی «نیچه» به آن و انکار دین گردید. اسلام با واقع‌بینی به نقش ابزاری قدرت مدیریت در اصلاح سازمان‌ها و جوامع نگریسته و تکامل فردی و معنوی انسان را در متن زندگی اجتماعی او می‌داند. با این نگاه، تحصیل و حفظ جایگاه مدیریت برای افراد شایسته لازم و بخشی از فرایند تکاملی آنان است و انعطاف در برخی ارزش‌های فقهی و اخلاقی ابزاری، جایز و گاهی واجب است.

فریدریش نیچه (1844-1900)، فیلسوف آلمانی، یکی از بزرگترین و شناخته شده ترین چهره های فلسفی قرن نوزدهم است. افکار و آثار او در طول قرن بیستم همواره، از دیدگاه های مختلف، کانون توجه و تحقیقات اندیشمندان گوناگونی قرار گرفته و تأثیرات گسترده ای به جای گذاشته است. یکی از آثار نیچه تأملات نابهنگام است که از چهار بخش تشکیل شده است: داوید اشتراوس، سودمندی و ناسودمندی تاریخ برای زندگی، شوپنهاور به مثابه ی آموزگار، و ریشارد واگنر در بایرویت. نیچه در بخش سودمندی و ناسودمندی تاریخ برای زندگی بحث جالب خود درباره ی تاریخ را با تمایزی بین انسان و حیوان، از منظری تاریخی، آغاز می کند، و غیر تاریخی زیستن را برای انسان بزرگ ترین سعادت می داند. او تاریخ را به سه نوعِ یادبودی، باستانی و انتقادی تقسیم و هر سه نوع را در مطالعه ی گذشته ضروری می داند. نیچه بر این باور است که افراط در مطالعه ی تاریخ خطرناک و زیان بخش است، در حالی که زندگی مقدم بر تاریخ است، اما اکنون تاریخ بر زندگی مقدم شده و، بنابراین، زندگی بیمار است. نیچه علت این بیماری را افراط در توجه به تاریخ می داند که در عصر نیچه به اوج خود رسیده بود، افراطی که از آن با عنوان کشف قاره ی تاریخ یاد می کنند. در این مقاله مارک سینکلر، صورت بندی نیچه از مشکل تاریخ را مطرح و تأثیر بحث نیچه را بر فیلسوفان قرن بیستم مورد بررسی قرار می دهد.