آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

حضور چشمگیر راویان تضعیف‌شده در جای جای منابع حدیثی شیعه و از آن میان، احادیث فقهی، چگونگی مواجهه با این احادیث را دست‌خوش دشواری کرده‌است. پیامد این دشواری در دو عرصه خودنمایی می‌کند؛ یکی، باطل‌انگاشتن حجم قابل توجهی از احادیث راه‌یافته بن منابع حدیثی و دیگری سردرگی در تحلیل رفتار برخی بزرگان در مواجهه عملی با احادیث راویان ضعیف. به هنگام گذر از داده‌های به دست‌رسیده در لابلای منابع حدیثی و اعتبارسنجی پیشینیان، با دو پدیده روبرو می‌شویم؛ رفتار عملیِ اصحاب با راویان ضعیف در عرصه‌ی نگاشته‌های حدیثی و دیگری، نگاه توصیفی به راویان در منابع اعتبارسنجی. جدا دیدن این دو پدیده و توجه‌نداشتن به ارتباط بنیادینی که میان نآآآن‌ها برقرار است، می‌تواند به پیمودن بیراهه‌هایی در مطالعات حدیث‌شناختی بیانجامد. نوشتار حاضر به بررسی رفتار شیخ صدوق در عمل به برخی احادیث منفرد فقهی الزامی که سهل بن زیاد در سند آن واقع شده، پرداخته است. هدف از این نوشتار، کشف منطق علمی حاکم بر عمل به چنین احادیثی است. این پژوهش نشان می دهد که تکیه بر منابع حدیثی-به ویژه کتاب النوادر- از سوی شیخ صدوق یکی از عوامل دستیابی به احادیث صادر از معصومان علیهم السلام است که ضعف راوی را تحت الشعاع قرار داده و باور و عمل به روایات راوی ضعیف را به دنبال داشته است.

این نوشتار به بازشناسی هویت یکی از مشایخ گمنام همدانی شیخ صدوق، یعنی ابواحمد سرَّاج همدانی و نقش او در آثار شیخ می‌پردازد و نقش واسطه‌ای شیخ صدوق در انتقال منقولات او به فرهنگ شیعی را مدِّنظر قرار می‌دهد و با جمع‌آوری و تحلیل داده‌های محدودی که شیخ صدوق در آثار خود از سَرَّاج دارد، تلاش می‌کند تا پس از مشخص‌کردن مذهب وی به یافته‌های بیشتری در شناخت او و مشایخش دست یابد. برخلافِ باور رایج، او مذهبی امامی نداشته است. نگارنده با بررسی ورود بعضی اخبار او به فرهنگ امامی و نقش پررنگ این اخبار در ادوار بعدی بین محدثان و حتی فقیهان امامیه و نیز بررسی شش خبر سراج در میراث امامیه نشان می‌دهد که حداقل دو خبر از اخبار او، از اخبار منتقلهٔ نااستوار است.

کتاب تفسیر منسوب به امام حسن عسکری(ع)، از تفاسیر روایی با حدود 379 روایت است؛ که با نزدیک به یکصد نسخه خطی متأخر، در نوع خود، کم‌نظیر است. این اثر، جدای از بی‌توجهی فهرست‌نویسان و تراجم نگاران به آن، از جهات مختلفی همچون: «تاریخ تألیف، انتساب کتاب به مؤلف، اسناد و محتوای کتاب»،‌ مناقشه‌آمیز است. یکی از این مشکلات، که لازم به تأمل است، بررسی اسناد این کتاب می‌باشد؛ هم از نظر بررسی شکلی اسناد در نسخه‌های خطی، هم بررسی راویان اسناد، از نظر افتادگی و ترجمه رجالی. در پژوهش حاضر، ضمن معرفی پنج نوع اسناد این تفسیر و نیز بررسی رجالی راویان اسناد این تفسیر تا شیخ صدوق، مشخص شد این اثر، که به احتمال بسیار قوی متعلق به ناصر اطروش و از میراث زیدیه است، حدود دویست سال «ارسال طویل نسخه‌ای» دارد؛ و نیز در بررسی رجالی ده تن از راویان اسناد آن تا شیخ صدوق، مشخص شد که جدای از افتادگی‌ها و ارسال این اسناد، بیشتر راویان این اثر، «ناشناس، مجهول و یا ضعیف» هستند. همچنین به نظر می‌رسد که شیخ صدوق این کتاب را، حداقل به شکل کنونی، در اختیار نداشته است.

شیعه از سده‌های نخستین در تفسیر قرآن کریم و شرح معانی آن نقش داشتند و تاریخ تفسیر، عناوین بیش از دو هزار و دویست تفسیر متعلق به شیعه‌ی امامیه را ثبت و ضبط کرده است. یکی از این پرچمداران شیخ صدوق محمد بن علی بن بابویه قمی است که کتاب‌های او مشتمل بر آراء تفسیری بسیاری بوده و تأثیر زیادی بر تفسر و تبیین کلام الله از خود به جای گذاشته است. اما آنچه مرا به نگارش در این موضوع وادار کرد، کم‌کاری محققین در این زمینه و بی‌اعتنایی به آراء تفسیری وی با وجود اهمیت و بسیاری آنها بوده است، هر چند که از تفسیر او چیزی به دست ما نرسیده است. از این رو مناسب دیدم که آرائی که در درون تألیفات اوست گردآوری کنم. پس آنها را در این تحقیق در یک جا گرد آوردم و عنوان آن را گردآوری و بررسی آراء تفسیری شیخ صدوق در آثارش نامیدم. روش من در این تحقیق همان روش گردآوری و تحلیل است، به طوری که آراء تفسیری او را در تألیفاتش دنبال کردم و آنها را در یک مکان فراهم آوردم، آنگاه به بررسی و مقایسه آنها با آراء دیگر مفسرین اقدام کردم و در ادامه به دسته‌بندی یا تقدم یکی بر دیگری پرداختم که به نتایجی منجر شد از آن جمله این که شیخ صدوق بلکه دیگر علمای امامیه کوشش بسیاری در شرح و تبیین قرآن کریم نشان داده‌اند، ولی به دیگران توجهی نداشتند و راوی آنها خود مفسر و فقیه و متکلم بوده است. به این ترتیب شیخ صدوق قرآن کریم را مطابق آنچه در ذهن داشت و بر اساس آنچه از احادیث ائمه هدی به او رسیده بود و یا با مراجعه به گفتار اهل لغت تفسیر نموده و تا اندازه‌ی زیادی از روش روائی و نقلی خارج نشده است.

کتاب عقاید شیخ صدوق کتابی گران قیمت برای مذهب شیعه دوازده امام است. وی در این کتاب مهمترین عقاید شیعه را بیان کرده و آنها را با شواهد قرآنی و احادیث نبوی اثبات کرده است. این کتاب چهل و پنج فصل دارد. سوره توحید ، فصل صفات ذاتی و فعالی خداوند ، فصل عدل الهی و ... نامگذاری شده است. این کتاب شیعیان میانمار را معرفی می کند که هنوز با اعتقادات واقعی شیعه آشنا نیستند. در فصول این کتاب توضیحاتی ارائه داده ام تا شیعیان میانمار بیشتر درک کنند. تاکنون چنین کتابی در میانمار نوشته نشده است. اگر کسی می خواهد اعتقادات شیعه را بداند ، باید زبان دیگری مانند عربی یا فارسی را بیاموزد. (الحمدلله) امروز با یاری خداوند توانستیم کتاب عقاید شیعه را ترجمه کنیم. بنابراین شیعیان میانمار باید از این کتاب بهره مند شوند.

تاریخ علم و فرهنگ غنی اسالمی مزین است به نام ستارگان و مشاهیری که با تالش خستگی ناپذیر و هوش سرشار خود واز رهگذر تزکیه و تهذیب نفس پیش برندگان راه علم و معرفت در پهنه جغرافیایی اسالم بوده اند. ایشان وامدار اسالم اند و نیز، شریعت خاتم به برکت روح بلند ایشان توسعه یافته و تثبیت گشته است و به همین سبب است که مدال افضل بودن بر انبیا را دریافت کرده اند. در میان این نام آوران و اندیشمندان پارسا، به اعتراف بسیاری از علمای پس از وی، نام شیخ صدوق تا حیات اسالم باقی است، خواهد درخشید. محدث فقیهی که در زمان امامت آخرین امام شیعیان می زیست و به دعای آن حضرت پا به عرصه وجود نهاد. از ایشان تالیفات مهمی باقی مانده که از منابع دست اول علمی محسوب می شود. از وجوه حایز اهمیت آثار شیخ صدوق در حوزه مهدویت، نزدیک بودن زمان حیات ایشان با آغاز دوره امامت امام عصر عجل اهلل تعالی فرجه الشریف می باشد. اعتقاد به مهدویت، باور و ایمان به آخرین ذخیره هستی، ثمره تمامی رسالت ها، منشا همه کماالت، سرچشمه تمام خیرات و جلوه تمامی خیرات و زیبایی ها است. ایمان به مهدویت اعتقاد را در قبها احیا می کند، به حیات انسان هدف و معنا می دهد و انسان را به آینده ای درخشان نوید می دهد به او قدرت داده تا در برابر ظلم و ستم ایستادگی کند و در مقابل ستمگران و غاصبان سرتسلیم و تعظیم پایین نیندازد. اعتقاد به مهدویت یک اعتقاد دینی با ویژگی خاص نیست، بنابراین این نگاه و اندیشه ای بود در بین تمام سرزمین های جهان با هر فرهنگ و رسومی، هر ملیت و نژادی وجود داشته، این اعتقاد ذاتی آنجا خود را بیان دارد که ملتهای گوناگون جهان با کلیه تفاوتهایی که موجود است به یک نگاه و باور همسو ایمان دارند و آن این بود که عاقبت زمانی برای زمین و انسان موجود تازه رسیده است که بشر را از کلیه سیاهی ها و زشتی ها پاک داشته و بشر را به بزرگی و کمال آنصورتی که شایسته این خلیفه خدایی است رهنمون داشته است. مهدویت فقط برای آینده نامعلوم بشریت، اهداف مشخص و زیبا بیان داشته که امروز بشر نیز در حیطه فهم و معرفت به این مهم است. ندانستن امام راه، اهداف و محل او و ندانستن تکالیف ما در قبال او، همان حیات جاهلی است که مرگ جاهلی را در پی دارد و در روایات گوناگون به آن پرداخته شده است. پژوهش حاضر اثبات و تبیین عقلی و روایی مهدویت در آثار شیخ صدوق است. ایشان با دعای امام عصر عجل اهلل تعالی فرجه به دنیا آمده و به امر آن حضرت دست به قلم برده و کتاب کمال الدین و تمام د النعه را به رشته تحریر درآورده است. این کتاب در مورد سنت الهی غیبت می باشد که در طول زمان در میان فرستادگان و انبیا الهی جاری بوده است.

شیعه امامیه پیامبران و ائمه(ع) را در همه بخش‌های زندگی‏شان از جمله تشخیص مصالح و مفاسد موضوعات و مسائل عادی زندگی و رهبری سیاسی جامعه معصوم می دانند. گفتار پیشوایان دینی و بزرگان علمی شیعه بیان‏گر این حقیقت است. شیخ صدوق در بین امامیه به ظاهر مخالف این دیدگاه است، اما به نظر می‌رسد او نیز با دیگر عالمان شیعه هم رأی است. وی از سهو نبی سخن می‏گوید و از آن به سهو رحمانی تعبیر می‌کند بنابراین نسبت دادن نظریه سهو شیطانی نسبت به او صحیح نیست. در این نوشتار پس از اشاره به شؤون و وظائف پیامبر اکرم(ص)، گستره عصمت حضرتش را در این امور بیان خواهیم کرد.

یکی از اتهاماتی وارده بر شیخ صدوق، اثرپذیری بی‌ضابطه او از مشایخ شیعی عنوان شده است. از سویی دیگر برخی در ذیل روایات منتقله، بهره‌گیری وی از مشایخ عامه را نیز دلیل ورود روایات ناصحیح عامه به منابع حدیثی شیعه دانسته‌اند. از این‌رو پژوهش حاضر بر آن است تا با روش توصیفی-تحلیلی به چگونگی بهره‌گیری شیخ صدوق از نظرات مشایخش بپردازد تا چارچوب‌های وی در میزان و حوزه‌های اثرپذیری از مشایخش را تبیین کند. اثرپذیری شیخ صدوق از مشایخ شیعی در موضوعات رجالی، اعتقادی، تفسیری، لغوی، فقه الحدیثی، نقد الحدیثی و تاریخی بوده است. اما صدوق در این اثرپذیری ضابطه‌مند بوده و دیدی نقادانه به این نظرات داشته است. هم‌چنین او در اخذ روایات از مشایخ عامه از پذیرش هر روایتی اجتناب نموده و با اهدافی هم‌چون اثبات حقانیت شیعه، اقرار آن‌ها در فضایل اهل بیت (ع)، وحدت بین شیعه و سنی به نقل روایات آن‌ها پرداخته است اما دید نقادانه خود را نیز در این بین انعکاس داده است. شناخت کافی صدوق بر فقه عامه سبب شده است تا فتاوای صدوق از اثرپذیری از مشایخ عامه مصون بماند. در مباحث غیرفقهی نیز نقل روایات عامه یا در تأیید روایات و عقاید شیعه بوده یا در موضوعات کم اهمیت بوده است. مشایخ عامه صدوق در انتقال روایاتی هم‌چون سهوالنبی، تحریف قرآن و سبعة احرف نیز نقشی نداشته‌اند.

مشايخ حاضر در مجلسي از مجالس، از شيخ صدوق در خواست نمودند تا ايشان توصيف دين اماميه را به اختصار بر آنها املا نمايد، شيخ صدوق در اجابت درخواست آنها، اعتقادات فرقه ناجيه اماميه را در ابواب مختلف كتاب حاضر تبيين نموده است. برخي از مسائل و موضوعات مورد بحث كتاب عبارتند از: توحيد، نفي جبر و تفويض، اراده و مشيت، قضا و قدر، بدا، كرسي و عرش، نفوس و ارواح، مرگ و قبر و رجعت و بعث، شفاعت، عدل، صراط، عقبات، حساب و ميزان، جنت و نار، نزول وحي و قرآن، انبيا و رسل و ملائكه، عدد انبيا و اوصيا و عصمت. «حبيب الله عظيمي » اين كتاب را شيخ صدوق روز جمعه 12 شعبان سنه 368 در نيشابور در پاسخ مشايخ حاضر، در مورد دين اماميه به صورت مختصر املاء كرده است و به همين دليل آن را به نام «دين اماميه» هم ذكر كرده اند و تمام اعتقادات شيعه را در آنجا ذكر مي كند و در پايان اشاره كرده است كه هنگام برگشت به وطن بر آن شرحي خواهم نگاشت ولي گويا فرصتي برايش پيش نيامده است كه دست به چنين كاري بزند. «اردلان» رساله اي است موجز و مختصر با عناوين «باب الاعتقاد» درباره اعتقادات ضروري و غير ضروري اماميه به شرح ذيل: في صفة‌ اعتقاد الاماميه في التوحيد، في صفات الذات، في التكليف، في افعال العباد، في نفي الجبر و التفويض، في الارادة‌ و المشية‌، في القضاء و القدر، في الفطرة‌ و الهداية‌، في الاستطاعة‌، في البداء، في التناهي، في اللوح و القلم، في الكرسي، في العرش، في النفوس و الارواح، في الموت، في مسائلة القبر، في الرجعة‌، في البعث بعد الموت، في الحوض، في الشفاعة‌، في الوعد و الوعيد، فيما يكتب علي العبد، في العدل، في الاعراف ... في الاخبار الواردة في الطلب، في الحديثين المتخلفين [در ذريعه 2/226 مي نويسد: شيخ صدوق آنرا بنابه تقاضاي عده اي از مؤمنين در مجلسي كه روز جمعه دوازدهم شعبان 368، در نيشابور منعقد شده بود املا نموده است ]. (براتعلي غلامي مقدم) براي آگاهي بيشتر در مورد كتاب و جدا بودنش از رساله ديگر صدوق در اين زمينه به تحقيق ارزشمند آقاي متقي، فهرست مجلس 2/40 ص 246 مراجعه شود در يك جاي ذريعه تاريخ املاء مجلس نو دو سوم از امالي صدوق (وصف دين الامامية) با تاريخ املاء اين كتاب اشتباه شده و در جاي ديگر آن به اشتباه بودن آن تصريح شده است. نويسنده پس از حمد خدا و نعت پيغمبر و ائمه اطهار مي گويد سر آن دارم كه در باره امور زير بحث كنم: 1-صفه اعتقاد اماميه درباره خدا. 2-اعتقاد در باب صفات ذات و صفات افعال. 3- اعتقاد در تكليف 4- اعتقاد در افعال عباد. 5- اعتقاد در باب اراده و مشيه. 6-اعتقاد درباره قضا و قدر. 7- اعتقاد در باره فطره. 8- اعتقاد در استطاعه. 9- اعتقاد در مبدء. 10-اعتقاد در تناهي از جدال. 11-اعتقاد در رجعه. 12-اعتقاد در لح و قلم. 13-اعتقاد در كرسي. 14- اعتقاد در عرش. 15- اعتقاد در نفوس و ارواح. 16- اعتقاد درباره موت. 17- اعتقاد درباره مسئله در قبر. 18- اعتقاد در رجعه. 19- اعتقاد در بعث. 20- اعتقاد در خوض. 21- اعتقاد در شفاعه. 22- اعتقاد در كتاب بنده. 23- اعتقاد در عدل. 24-اعتقاد در اعراف. 25-اعتقاد در صراط. 26-اعتقاد در عقبات راه محشر. 27- اعتقاد در حساب و ميزان. 28-اعتقاد در باب جنت و نار. 29- اعتقاد در نزول قرآن. 30-اعتقاد در قرآن. 31-اعتقاد در تبليغ قرآن. 32-اعتقاد در انبياء. 33-اعتقاد در عدد انبياء و اوصياء. 34- اعتقاد در عصمه. 35- اعتقاد در نفي غلو. 36- اعتقاد در تقيه. 37-اعتقاد در اباء نبي. 38-اعتقاد در علويه. 39-اعتقاد در اخبار مفسره. 40-اعتقاد در حظر و اباحه. 41-اعتقاد در اختيار و اراده و طلب. 42-اعتقاد در حديثين مختلفين. «عبد الله انوار» نويسنده درين كتاب اعتقاد اماميه را ابتداء در توحيد مي آورد و سپس بمسائل ديگر عرش و فرش و صفات الهي مي پردازد و بتفصيل درين زمينه سخن مي گويد او پاره اي ارجاعات به كتاب توحيد اصول كافي خود مي كند و مي گويد خواننده مي تواند بان رجوع نمايد و اجمال اين سخن را در تفصيل آن كتاب ببيند. (عبدالله انوار) رساله‌اي کوتاه و جامع که معتقدات اماميه را به طور مختصر دربر گرفته و مؤلف در نيشابور روز جمعه 12 شعبان 368 ق در مجلسي بيان نموده است. و شامل يک دوره عقائد ضروريه و غيرضروريه شيعه اماميه مي‌باشد و مکرر چاپ شده است. (فاضل) ابوجعفر محمد بن ... بابويه قمي (آغاز سده 4-381در ري) يكي از رهبران دانشمند آئين شيعي نزديك بسيصد كتاب دارد. شيعيان روايتهاي او را ارج نهاده مراسيل او را از مراسيل ابن ابي عمر كمتر نميدانند. ابن بابويه اين رساله را در بيان اعتقادات درست شيعه چنانكه خود ميانديشيد نوشته است و آنرا براي بزرگان شيعي نيشابور كه چگونگي دين اماميان را از وي پرسيده بودند در روز آدينه 12 شعبان سال 368در انجمن سخنراني بر زبان راند. شيخ طوسي در فهرست، اين رساله را «دين الاماميه» ناميد. ابن بابويه در پايان آن ميگويد كه اگر از اين سفري كه در پيش دارم برگشتم و بنيشابور آمدم تفسيري براي آن مي نويسم. در فهرست نوشته هاي اونامي از اين تفسير نبرده اند ما نا ننوشته است (ذريعه ج 2 ص 226). اين رساله در ايران بسال 1296 با سه رساله ديگر ص 66-115 چاپ سنگي شد ابن بابويه در پايان آن بكتاب توحيد خود باز ميگرداند و نويد ميدهد كتابي در متشابهات قرآن بنويسد. (محمد تقي دانش پژوه) سند آن در اين نسخه چنين است: حدثني ابومحمد الحسن بن احمد بن محمد الهشم العجلي المجاور قال حدثنا محمد بن علي بن ... بابويه القمي الفقيه و حدثني ابوعبدالله الحسين بن موسي بن بابويه الفقيه عن اخيه ابي جعفر ... بن بابويه الفقيه. (دانش پژوه) مؤلف عقايدد شيعه را به اختصار بر اساس احاديث و روايات اهل بيت عليهم السلام گزارش كرده است. (حضرتي، صادق) رساله موجزي است مشتمل بر جميع اعتقادات فرقه ناجيه اماميه أعم از مورد اتفاق و اختلاف با استناد به آيات و روايات اهل بيت (ع) كه مكرر چاپ شده. عقايد و باورهاي ديني ضروري و غير ضروري فرقه اماميه را بطور خلاصه گردآوري نموده است. بگفته آقا بزرگ شيخ صدوق اعتقادات را روز جمعه دوازدهم شعبان 368 بيان كرده است. (غلامي مقدم، براتعلي) مشايخ حاضر در مجلسي از مجالس، از شيخ صدوق در خواست نمودند تا ايشان توصيف دين اماميه را به اختصار بر آنها املا نمايد، شيخ صدوق در اجابت درخواست آنها، اعتقادات فرقه ناجيه اماميه را در ابواب مختلف كتاب حاضر تبيين نموده است. برخي از مسائل و موضوعات مورد بحث كتاب عبارتند از: توحيد، نفي جبر و تفويض، اراده و مشيت، قضا و قدر، بدا، كرسي و عرش، نفوس و ارواح، مرگ و قبر و رجعت و بعث، شفاعت، عدل، صراط، عقبات، حساب و ميزان، جنت و نار، نزول وحي و قرآن، انبيا و رسل و ملائكه، عدد انبيا و اوصيا و عصمت. «حبيب الله عظيمي » اعتقادات شيعه اماميه را به طور اختصار در اين كتاب آورده و بنا به گفته آقا بزرگ شيخ صدوق آن را به تقاضاي عده اي از مؤمنين در مجلسي كه روز جمعه دوازدهم شعبان 368 در نيشابور منعقد شده بود بيان كرده است. (غلامي مقدم، براتعلي) آغاز كتاب: بسمله الحمدلله رب العالمين وحده لاشريک له وصلي الله علي سيدنا محمد وآله الطيبين الطاهرين و حسبنا الله و نعم الوکيل باب في صفة اعتقاد الامامية في التوحيد انجام كتاب: اخرجت الخبر في ذلک مستقصيا بشرحه في کتاب التوحيد و سأجرد کتاباً في ذلک بمشية الله و عونه اِن شاءَ الله تعالي و الحمدلله رب العالمين [فهرست آستان قدس 1/202؛ دانشگاه تهران 10/1589 و 13/3488 و 11/2381 و 10/1977و 17/98 و 16/278 و 16/432 و 16/433 و 17/412 و 16/505 و 16/673؛ مرعشي 36/309و 33/313و 15/57و 18/197و 27/75 و 24/119 و 27/266 و 27/361 و 34/684؛ امام صادق قزوين1/37و 1/307؛ آيت الله جليلي 242؛ مركز احياء ميراث اسلامي 5/126؛ حضرت معصومه 1/234 و 1/262 و 1/290 فهرست كتابهاي چاپي عربي (مشار) : 625؛ كتابخانه هاي گلپايگاني 18؛ صدوقي يزدي ص 39؛ مسجد جامع گلپايگان 188؛ كتابخانه ملك 6/39و 6/75 و 5/313؛ كتابخانه وزيري 5/1600 و 4/1159 و 3/939 و 5/1714 و 3/990 و4/1338؛ مدرسه حجتيه ص 114 وص 120؛ حوزه علميه امام صادق 1/75؛ مدرسه فيضيه 2/60 و 2/77؛ الهيات تهران ص 254و 261و 458؛ كتابخانه ملي 14/215 و 18/121 و 11/622؛ آستانه حضرت عبدالعظيم 1/54، الذريعة: 2/226 شماره 887؛ التراث العربي: 1/270؛ مدرسه نواب 520؛ مجلس سنا 2/126؛ مجلس شورا 12/104و 23/621 و 41/222 و 20/138 و 44/187؛ دانشكده حقوق تهران 252؛ مدرسه معمارباشي ص 104 و 110؛ فيلم دانشگاه 2/127؛ كتابخانه روضاتي ص 101؛ اصغر مهدوي 2/111؛ نشريه 6/351 و 6/630 و 9/243؛ آستانه قم ص 216؛ آستانه قم ص 221؛ نشريه 7/102 و 11/934 و 7/793 و 11/685؛ اهدائي به آستان قدس ص273 و 280 و 311 و 331؛ چهار كتابخانه مشهد ص 216؛ سه كتابخانه اصفهان ص 59؛ نسخه پژوهي 3/108؛ كتابخانه نوربخش 2/239؛ فهرست الفبائي آستان قدس ص 58؛ مشار ص 625، بعنوان «العقائد» ؛ كتابخانه عمومي اصفهان 1/340؛ كتابخانه شيخ علي حيدر 3/148 و 2/86 و 2/319؛ حوزه و موزه ص 67؛ امام صادق چالوس ص 212 و 227؛ عكسي مرعشي 3/429؛ معجم التراث الكلامي 1/391-392؛ عكسي مرعشي 3/438؛ ميراث شهاب س9ش/2 31 و 33 و س7ش3-/4 24؛ عكسي مركز احياء 7/200؛ مكتبة امير المومنين 1/126 و 4/222؛ دهگان ابراهيم 2/394؛ كشف الحجب 51؛ شورا 2/245/40؛ اهدايي رهبر 2 اخبار/1 124 و 125 و 126 و 127 عكسي مرعشي 5/68 التراث العربي 1/270 -271؛ كتابشناسي نسخه هاي خطي آثار شيخ صدوق در ايران 27-54؛ تاريخ نگارش هاي عربي 1/787-788؛ معجم التراث العربي 1/391-392و2/224-226؛ عكسي مرعشي 5/247-248- 249؛ جامع گوهرشاد 5/133و 5/621؛ رايانه آستان قدس] شرح و حواشي: اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات صدوق (ترجمه) = اعتقادات (-) اعتقادات (ترجمه و شرح) (-) الاعتقادات (ترجمه) (-) اعتقادات (ترجمه) (-) اعتقادات (ترجمه و شرح) (-) اعتقادات (ترجمه و شرح) (-) شرح اعتقادات (ترجمه) (-) شرح الاعتقادات كاشاني، حبيب الله بن علي مدد (1262-1340) تصحيح الاعتقاد = تصحيح اعتقادات الاماميه = شرح اعتقادات صدوق مفيد، محمد بن محمد (336-413) وسيلة النجاة در معرفت اعتقادات زواره اي، علي بن حسن (-10) شرح الاعتقادات خاتون آبادي، اسماعيل بن محمد باقر (1031-1116) شرح الاعتقادات شريف، محمد كاظم بن محمد قاسم (-13) اعتقادات = اعتقادات صدوق (ترجمه) سركاني، محمد صادق بن محمد علي (-11) مشراق العقائد الصالحية = مشارق العقائد = ترجمه اعتقادات الصدوق دستغيب، محمد صالح بن مسعود (-11) حاصل الترجمان = ترجمه اعتقادات صدوق = منهاج المؤمنين رضوي، محمد مهدي بن محمد صالح (-11) منهاج المؤمنين حسيني ازغدي، ابوتراب بن ابوالحسن (-10) اعتقادات = اعتقادات صدوق (ترجمه) حسني، محمد علي بن محمد (-13) اعتقادات صدوق (ترجمه) = شرح اعتقادات صدوق حسيني، ابوالفتح (-10) اعتقادات (ترجمه و شرح) حسيني يزدي، محمد علي بن محمد (-) شرح الاعتقادات قزويني، محمد صفي بن ولي (-11) تصحيح الاعتقاد (ترجمه) مدرس يزدي، محمد علي بن محمد (1193-1265) اعتقادات = اعتقادات صدوق (ترجمه) حسيني تهراني، هاشم (1298-) شرح اعتقادات صدوق = شرح فارسي عقائد صدوق قزويني، فضل الله بن ولي الله (-11) شرح الاعتقادات شولستاني، عبدالله بن حسن (-)