آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : من خطوط کلی پایان نامه خود را بیان می کنم: دفاع از اسم گرایی ریاضی و به طور کلی تر از اسم گرایی. من در مورد امکان متافیزیک و رابطه اسم گرایی با طبیعت گرایی و پراگماتیسم بحث می کنم. فصل 2: ​​من شرحی از انتزاع را ترسیم می کنم. سپس استدلال‌های متقابلی را برای ادعاهایی ارائه می‌کنم که اشیاء ریاضی تفاوتی با جهان انضمامی ایجاد می‌کنند و ادعا می‌کنم که اشیاء ریاضی به معنای ترسیم شده انتزاعی هستند. فصل 3: من استدلال می کنم که مشکل معرفت شناختی با اشیاء انتزاعی به بهترین وجه به عنوان ناسازگاری با نظریه علّی دانش، یا به عنوان ناتوانی در توضیح پایایی باورهای ریاضی ما درک نمی شود، بلکه در اقبال معرفتی قرار دارد که هر باوری را تحت تأثیر قرار می دهد. در مورد اشیاء انتزاعی برای این منظور، من گزارشی از شانس معرفتی ایجاد می کنم که می تواند موارد اعتقاد به حقایق ضروری را توضیح دهد و آن را در مورد ریاضی به کار گیرد. فصل چهارم: من بر اساس ملاحظات متافیزیکی و داده‌های زبانی، ایراداتی را به این دیدگاه که کمی‌کننده وجودی بیانگر وجود است، در نظر می‌گیرم. من استدلال می‌کنم که این ملاحظات را می‌توان با یک کمی‌ساز وجودی متعهد، زمانی که عمل‌شناسی جملات کمی‌سازی‌شده به درستی درک شود، تطبیق داد. من یک چارچوب نیمه رسمی ایجاد می کنم که در آن می توانیم مفهوم کفایت اسمی را تعریف کنیم. من نشان می‌دهم که چگونه مفهوم ما از کفایت اسمی می‌تواند نشان دهد که چرا برای اسم‌گرایان مشروع است که از «فرض‌های» افلاطونی در استنتاج‌سازی استفاده کند. فصل 5: به کاربرد ریاضیات در علم، از جمله کاربردهای توضیحی، و ارتباط آن با تعدادی از استدلال های ضروری می پردازم. من همچنین به مسائل رئالیسم و ​​ضد رئالیسم و ​​ارتباط آنها با این استدلال ها توجه می کنم. من استدلال می‌کنم که انتزاع به دور از ملاحظات عمل‌گرایانه باعث ایجاد انحراف در بحث شده و امکان درک اسمی از شیوه‌های ریاضی را پنهان کرده است. من با توضیح مفهوم فراواژه عمل گرایانه پایان می دهم و استدلال می کنم که این مفهوم می تواند برای ایجاد روش جدیدی برای تعیین مکان تعهدات هستی شناختی ما استفاده شود. فصل 6: من نشان می‌دهم که چگونه می‌توان از دستگاه توسعه‌یافته در فصل‌های قبلی برای گسترش پروژه نام‌گرایی در حوزه‌های دیگر گفتمان استفاده کرد. به ویژه گزاره ها و اقسام را در نظر می گیرم. من ادعا می کنم که یک حساب واحد از نام گرایی در این حوزه ها در دسترس است. نتیجه گیری: من ادعاهای پایان نامه خود را خلاصه می کنم. من پیشنهاد می کنم که هدف از تحقیق ریاضی دانش توصیفی نیست، بلکه درک است.

ترجمه ماشینی: خواننده را به اصول اولیه باز می‌گرداند، متون کلیدی را دوباره می‌خواند تا نشان دهد فیلسوف واقعا چه گفته است.

ترجمه ماشینی: چاپ اول کمبریج کامبریج به افلاطون (1992)، ویرایش شده توسط ریچارد کرات، تحقیقات علمی را شکل داد و دانشجویان جدید را به مدت سی سال راهنمایی کرد. این نسخه جدید دانشجویان را با رویکردهای تازه به گفتگوهای افلاطونی آشنا می کند و در عین حال نسل بعدی تحقیقات را پیش می برد. از هفده فصل آن، 9 فصل کاملاً جدید است که توسط نسل جدیدی از دانشمندان نوشته شده است. شش مورد دیگر به طور کامل توسط نویسندگان اصلی خود بازبینی و به روز شده اند. این جلد طیف وسیعی از علایق افلاطون از جمله اخلاق، فلسفه سیاسی، معرفت شناسی، متافیزیک، زیبایی شناسی، دین، ریاضیات و روانشناسی را پوشش می دهد. گفت‌وگوهای افلاطون به‌عنوان آثاری یکپارچه در نظر گرفته می‌شوند و در چارچوب فکری آن‌ها در نظر گرفته می‌شوند، و مقدمه تجدیدنظر شده راهی برای خوانش گفت‌وگوها پیشنهاد می‌کند که به تفاوت‌های بین آنها توجه می‌کند و در عین حال روابط متقابل آنها را نیز ردیابی می‌کند. نتیجه یک جلد غنی و گسترده است که برای همه دانشجویان و دانش پژوهان افلاطون ارزشمند خواهد بود.

فایدون (به یونانی: Φαίδων) یکی از مکالمات افلاطون است که به شرح واپسین لحظات حیات سقراط می‌پردازد. سقراط پس از توضیح راجع به علّت رد کردن پیشنهاد فرار، به شاگردان می‌گوید «دغدغه به خود راه ندهید و به خود بگویید که فقط جسم مرا به خاک خواهید گذاشت.» افلاطون در مکالمهٔ فیدون می‌نویسد که پس از گفتن این جملات، سقراط برای استحمام به اتاق دیگری می‌رود. پس از استحمام نیز مدتی در همان اتاق می‌ماند تا اینکه نزدیک غروب آفتاب به نزد شاگردانش بازمی‌گردد. همین هنگام زندانبان می‌رسد و به سقراط می‌گوید که او را نجیب‌ترین و شریف‌ترین و بهترین کسانی می‌داند که به این زندان آمده‌اند. «من می‌دانم که حتی در این وضع تو به من خشم نخواهی گرفت و خشم تو متوجه جنایتکاران حقیقی خواهد بود که آن‌ها را می‌شناسی.» زندانبان سپس با اندوه خارج می‌شود. سقراط از زندانبان در نزد شاگردانش تمجید می‌کند و او را جوان‌مرد می‌خواند. سپس از کریتو می‌خواهد که جام زهر را برایش بیاورد. کریتو به سقراط می‌گوید که عجله نکند زیرا هنوز شعاع خورشید روی تپّه‌ّاست و سقراط همچنان مجال حیات دارد؛ افراد در موقعیت او، نخست خوب می‌خورند و میاشامند و حتّی بعضی به عشق‌بازی می‌پردازند. سقراط پاسخ می‌دهد که: «آن‌ها که چنین می‌کنند بی‌دلیل نیست؛ زیرا آن‌ها خیال می‌کنند که از این کار نفعی می‌برند… من در اینکه جام زهر را دیرتر بخورم نفعی نمی‌بینم. اگر اندکی دیرتر بخورم خودم را مسخره خواهد کرد؛ زیرا خود را به زندگی علاقه‌مند نشان خواهم داد و از آنچه در نظر من هیچ است، برای خود ذخیره خواهم ساخت.» سقراط از خادمی در زندان می‌پرسد که چه باید بکند و او پاسخ می‌دهد که کاری ندارد جز اینکه زهر را سر بکشد و مدتی راه برود تا در پای خود احساس سنگینی کند، پس از آن هم باید دراز بکشد تا زهر کار خود را بکند. سقراط در میان هیاهوی فریاد و گریهٔ شاگردان چنین می‌کند، به تدریج بدنش رو به سرد و بی‌حس شدن پیش می‌رود. آخرین سخن او این بود که «ای کریتو ما باید خروسی به آسکلپیوس بدهیم؛ ادای دِین را فراموش نکنید.» توضیح آنکه مردم یونان قدیم چون از بیماری شفا می‌یافتند، خروسی نذر آسکلپیوس می‌کردند؛ و او از تب زندگی شفا یافته بود. لحظه‌ای بعد سقراط تکانی می‌خورد و چشم‌هایش بی‌حرکت می‌ماند.

ترجمه ماشینی: من. ملاحظات مقدماتی 1 افلاطون، اما نه سقراط، به این نتیجه رسیدند که صورتها جوهری هستند. این که آیا فرم ها جوهر هستند یا خیر، موضوعی نیست که سقراط در ذهن داشت. او آن را تکذیب نکرد، اما تأیید هم نکرد. اگر از سقراط یک سلسله سؤال می پرسیدند که برای تعیین اینکه آیا او معتقد است که اشکال جوهری هستند یا خیر، او می پذیرفت که هیچ نظری در مورد این موضوع فلسفی ندارد. سقراط برخلاف افلاطون متافیزیکدان نبود. البته همین امر در مورد افلاطون همیشه صادق نبود. او برخلاف سقراط یک متافیزیکدان بود. افلاطون در مقطعی از زندگی حرفه ای خود و حداقل در زمان فایدون و جمهوری، کاری را انجام داد که سقراط هرگز فکرش را نمی کرد. افلاطون این سؤال را مورد بررسی قرار داد و نتیجه گرفت که صورت ها جوهری هستند. اگرچه این پیشرفت بیش از دو هزار سال پیش رخ داده است، اما زمان اهمیت آن را تحت الشعاع قرار نداده است. این یکی از مهمترین رویدادهای تاریخ فلسفه است. افلاطون با دفاع از روش تحقیق فکری سقراط، و توسعه نظریه اشکال، باعث شد که مجموعه ای آشنا از مسائل متافیزیکی و معرفت شناختی به مرکزیت فلسفه تبدیل شود.

ترجمه ماشینی : در این پایان نامه به دنبال ایجاد ارتباط بین تعصب علیه و سپس پتانسیل مشارکت دیدگاه های ادبیات و فمینیسم در فلسفه هستم و سعی می کنم به طور همزمان به این دو سؤال پاسخ دهم. ادبیات چگونه می تواند فلسفی باشد؟ چگونه فمینیست ها می توانند فلسفه بنویسند؟ به این معنا که سعی می‌کنم این پرسش‌ها را جدی بگیرم و دقیقاً به آنها پاسخ دهم، این تز در سنت فلسفی تحلیلی قرار می‌گیرد. با این حال، پاسخ من به این سؤالات، و در نتیجه اکثر این تز، به شکل نمایشی غیرسنتی از پتانسیل فلسفی ادبیات است که از طریق سه ژانر ادبی فمینیستی ارائه شده است. داستان های خودکار، داستان های اتوپیایی، و داستان های پلیسی. به نظر می‌رسد استفاده از تقسیم‌بندی‌های عمومی راهبرد مناسبی برای بازپس‌گیری ادبیات به‌عنوان فلسفی است، زیرا نشان‌دهنده همسان‌سازی با دفاع ارسطویی از هنرهای ادبی در برابر حمله افلاطون است. با این حال، من استدلال می کنم که این گونه های ادبی به طور سنتی با عباراتی تعریف شده اند که خواندن فلسفی را ممنوع می کند. من این تعصب ضد فلسفی را افشا می‌کنم و سپس بازیابی می‌کنم، به‌ویژه زمانی که با تجدید نظر ژانر فمینیستی هم‌خوانی داشته باشد. این بازیابی به شکل یک مفهوم‌سازی مجدد فلسفی از هر ژانر، و یک تحلیل تطبیقی خاص از دو متنی است که به‌عنوان نماینده هر ژانر، آنطور که من تصور می‌کنم، اتخاذ می‌شود. به این ترتیب امیدوارم نشان دهم که یادگیری از رمان نه تنها ممکن است، بلکه بسیار سودمند است.