آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

مباحث مربوط به وجود خداوند سبحان و توحید و صفات او جل جلاله و... از مهم ترین مباحث فلسفة اسلامی است؛ و از طرفی شناخت خداوند سبحان تنها در حیطه توان بندگان مخلص و اولیای خاص الهی است. یکی از بارزترین مصادیق بندگان مخلص و اولیای خاص الهی، حضرت رضا(ع) است که به دلیل شرایط خاص سیاسی و فرهنگی دوران خود سهم بسزایی را در معرفی الهیات به معنی الاخص خصوصا مسأله توحید که از مهمترین و اساسی ترین مباحث آن است، دارند. در این تحقیق پس از بررسی آموزه های توحیدی آن حضرت و تبیین مبانی فلسفی وکلامی آن آموزه ها، یافته های اصلی تحقیق را می توان بدین گونه بیان کرد: وجود خداوند سبحان، وجودی است محض که از ازل موجود بوده است. خالق جهان، یگانه ای است که شریک ندارد. واجب تعالی، یگانه ای است که دومی ندارد. واجب الوجود از امور عدمی مبرا بوده و اساسا سلب این امور از خدای متعال از نوع سلب نقص از کمال محض است و از این جهت امور عدمی از صفات سلبی بشمار می آیند. اوصاف کمال نامتناهی، عین ذات خداوند سبحان است و زائد بر ذات نیستند. همانگونه که صفات کمال، امور وجودی وعینذات خداوند هستند، هر یکاز آن صفات نیز عین یکدیگرند. هیچ چیز در عالم خارج ایجاد نمی شود مگر آنکه قضا وقدر خدای متعال بر آن حکم کند. انسان به لحاظ برخورداری از اراده و اختیار، فاعل قریب افعال خود است و مبادی عالی فعل که در نهایت به خداوند سبحان می رسد، در حقیقت فاعلهای متوسط و بعید فعل انسان هستند. و...

تحلیل هندسه معرفتی ابن عربی، در محورهای متعددی از قبیل: تبیین نظریه تفسیر محی الدین، آرای عرفانی، آرای فلسفی، علوم قرآنی، آرای فقهی، مبانی انسان شناسی و غیره کاربرد فراوان دارد. این تحقیق درصدد بررسی دیدگاه های معرفت شناسی ابن عربی در سه محور شریعت، شهود و عقل است. او شریعت را رکن رکین و ملاک صحت وسقم هر معرفتی می داند. از دیدگاه او کشف، یکی از منابع معرفتی است که در شرایط خاص و در محور های متعدد مورد استفاده قرار می گیرد. در تبیین مبانی هستی شناسی، مبانی انسان شناسی، معانی حروف، کلمات و جملات قرآنی می توان از کشف بهره برد. او از عقل به عنوان ابزار معرفتی در فهم آیات الهی و جهت درک مبانی هستی شناسی استفاده می کند؛ تا جایی که اگر عقل دارای موادّ صحیح و صورت های صحیح ادراکی باشد و در مرز خویش یعنی ادراکات طور عقل باشد، قابل اعتماد است و در ماورای ادارکات طور عقل دارای اعتباری نیست.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

راه رسیدن به سعادت که دغدغه همیشگی انسان است، دینداری و پیروی از تعالیم الهی است. این پژوهش در فصل نخست مفهوم دینداری و نیز قوت و ضعف آنرا را تبیین می کنددر فصل دوم آفات شناخت دین مورد بررسی قرار گرفته است.فصل سوم به بررسی آفات دینداری در مرحله عمل به آن می پردازد. در فصل چهارم آفات دفاع از دین در دو جنبه دفاع عملی و دفاع نظری بررسی شده است.در آخرین فصل نیز به نقش و کارکرد مهمترین عوامل بیرونی از جمله شیطان ، فقر و محرومیت اقتصادی، حاکمان و نهاد قدرت و نیز محیط و دوستان پرداخته شده است.

پیوست در منابع دیجیتالی

این تحقیق، مجموعه ای است از شبهاتی که درباره اصل وحی الهی مطرح گردیده و علاوه بر ریشه یابی، سعی شده پاسخی مناسبی به آنها داده شود. این نگارش در چهار بخش با عنوان آشنایی، افسانه وحی، سرچشمه، شبه آفرینی تقدیم می گردد. در بخش آشنایی به نوع و شیوه نگرش شبهه آفرینان و دیدگاه آنان درباره شخصیت رسول اکرم پرداخته شده و شبهاتی نیز، به جهت آشنایی به همراه پاسخ، ضمیمه گردیده است. انواع شبهات وحی نفسی در بخش دوم به گنجایش هشت فصل تنظیم گردیده که با استفاده از شواهد تاریخی و آیات و روایات به آنها پاسخ داده شده و تا حد ممکن علاوه بر نگاه درونی دینی، با شیوه و روش بیرون دینی نیز مورد کاوش قرار گرفته است. بخش سوم به بررسی و تحلیل تاریخی و ریشه ای پیدایش وحی نفسی اشاره می کند و ظهور اندیشه وحی نفسی را مورد کند و کاش قرار می دهد. و در این راستا تحولات تاریخی دنیای غرب و جامعه مسیحیت را مطالعه می نماید و نیز سرود وحی از منظر و نگاه انسان غربی با دنیای شرق و جهان بینی آن مقایسه نموده و تحلیل آنان از وحی مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. انواعی از شبهات که توسط شک آفرینان و شبهه سازان آرایش یافته و با سوء نیت در لوای اندیشه دین ستیزی در درون جامعه اسلامی انتشار یافته موضوع بخش چهارم این تحقیق می باشد هر چند ممکن است در میان مستشرقین انسانهایی پیدا شوند که بدون سوء نیت، تنها به خاطر برداشتهای شخصی به نظریه وحی نفسی اعتقاد پیدا کنند. اما عمده آنها در راستای تعلیمات اسلامی از خود صداقت نشان ندادند. در مجموع، حاصل این تحقیق پس از نفی و رد شبهات، این باور را تشریح می نماید که اساسا جایی برای بحث وحی نفسی در درون جامعه اسلامی وجود ندارد و بستر پهن آن تنها در دنیای غرب گسترده است.

میرداماد و ملاصدرا از فیلسوفانی هستند که سعی در ایجاد سازش میان الهیات وحیانی و فلسفی داشته‌اند. موضوع این پژوهش،بررسی و مقایسه‌ی اندیشه‌های میرداماد و ملاصدرا در باب آفرینش و عوالم هستی است. هدف نویسنده از انتخاب این موضوع، حل این مساله است که چرا صدرالمتالهین علی‌رغم احترام زیادی که برای استادش میرداماد و مبانی فکری او قائل بود، لکن در بررسی عوالم وجود از راه استادش فاصله گرفت و مروج افکار او نشد؛ بلکه با ناتمام دانستن حکمت یمانی میرداماد، خود به پی‌ریزی فلسفه جدیدی به نام حکمت متعالیه همت گماشت؟لذانویسنده برای حل مساله فوق، در این رساله بهبررسی ومقایسه مبانی فلسفی این دو حکیم و دیدگاه‌های آنان در باب چگونگی نظام آفرینش و عوالم وجود پرداخته‌ است؛ ودر پایان نتیجه می‌گیرد که ریشه اصلی اختلاف حکمت یمانی و حکمت متعالیه، و سرّ عدم تبعیت صدرالمتالهین از فلسفه میرداماد، همان مساله اصالت وجود و اصالت ماهیت است.ملاصدرا با این که در ابتدا به تبع میرداماد قائل به اصالت ماهیت بوده است، ولی در ادامه از نظریه اصالت ماهیت برگشته و معتقد به اصالت وجود شده است.اوهر چه بیشتر به فلسفه می‌پردازد، اصالت ماهیت در نظرش سست‌تر و نامأنوس‌تر می‌شود؛ چرا که بر اساس اصالت ماهیت و قول به کثرت در عالم هستی، خیلی از مسائل هستی را قابل تحلیل نمی‌بیند؛ ولی با عکس کردن قضیه و اعتقاد به اصالت وجود، همه آن‌ها را قابل توضیح وتفسیر می‌یابد.بنابراین نزاع در مساله اصالت وجود و اصالت ماهیت،به هیچ وجه یکنزاع لفظی نبوده و آثار و ثمرات بسیاری بر این اختلاف بار می‌شود؛ تا آنجا که پذیرش هر طرف از اصالت وجود یا اصالت ماهیت، باعث شکل‌گیری فلسفه‌ای کاملا متفاوت خواهد شد.