مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مطالعه به فلسفه هرمنوتیک پرداخته است ، که یکی از خطرناک ترین مفاهیم در زمان ما برای درک متون است و مکانیسم های فهم را با ریشه های غربی مورد بررسی قرار می دهد. از این راه افراط‌گرایی و تحول در تفسیر و تعدد دلالتها با تعدد خوانندگان یک متن و تبدیل آن به متنهای متعدد را باز کرد تا اینکه سرانجام به نظریه تاریخی بودن قرآن و انسان سازی کلام الهی رسید. و در نتیجه؛ طرح هرمنوتیک جواز صادر کرد برای خدایی‌سازی انسان و انسانی‌سازی خدا ، جایگزینی دین طبیعی به جای دین الهی ، الغاء معانی متن و مفاد آن و پرداختن به قرآن با دید تاریخی، و این که معنایی که متن در گذشته داشته به هیچ وجه ثابت نیست و درحال حاضر به آن معنا نیست، بلکه منجر به شکل گیری معنا به صورت دائمی و مستمر - با توجه به موقعیت فرهنگی و اجتماعی می شود که متناسب با الزامات عصر توجیه می گردد. با این عمل، از اسلام جز نامی باقی نمی ماند. مساله این است که این تفکر بین تفسیر اسلامی که مقید به ضوابط شرعی است و تفسیر پوچ غربی که در هرمنوتیک بیان شده، تفاوت قائل نیست.هرمنوتیکی که هیچ ضابطه کنترل و محدودیتی ندارد ، اما با واژه تاویل صاحب آن را پنهان می کند، و به هر شخصی اجازه می دهد که به دستکاری متون شریعت به نام تجدید و یافتن معنا برای واقعیت کنونی دست یازد. بنابراین به این نتیجه رسیدم که تفاوت زیادی بین آنها وجود دارد و نسبت بین آنها تباین است، به طوری که هیچ یک از آنها زیر مجموعه دیگری قرار نمی گیرد، بنابراین هر یک از آنها جایگاهی غیر از جایگاه دیگری دارد. هرمنوتیک مخصوص تفسیر کلامی متون غربی است، اما تفسیر (تاویل) مختص متون قرآن و سنت است، بنابراین هیچ چیز از هرمنوتیک تفسیر اسلامی و هیچ چیز از تفسیر اسلامی هرمنوتیک نامیده نمی شود. از آنجا که با قوانین و ضوابط شرع منضبط نمی شود. این تحقیق به صورت مقدمه ، دو فصل و یک نتیجه گیری با ذکر منابع به ارائه گردیده است.///

در این درسگفتار به مسئله ی بنیادگذاری فلسفه در پدیدارشناسی و نسبت آن با مسئله زمان پرداخته می شود.

آنچه امروز به نام متافیزیک/مابعدالطبیعه میشناسیم، حاصل کنار هم نهادن مجموعه ای از آثار ارسطو، تحت این عنوان است. ارسطو این دانش را به دانش موجود بما هو موجود و نیز دانش الهی تعریف میکند؛ بنابراین از ابتدا مابعدالطبیعه در یک سرشت دوگانه قرار میگیرد: علم به احوال کلی موجود یا علم به مبدأ نخستین موجودات. از سوی دیگر کانت در نقد عقل محض مابعدالطبیعه را در شکل خاص انتقادی در معنای جستار از شرایط امکان تجربه ممکن میداند. اما در بخش دیالکتیک نقد عقل محض بار دیگر مسأله متافیزیک و پیوند آن با امر نامشروط به امر گریزناپذیر برآمده از سرشت عقل محض، مطرح میشود. در این درس از سرشت مابعدالطبیعه نزد ارسطو و کانت میپرسیم.

این درس به بازخوانی فلسفه نظری هگل اختصاص دارد؛ به این منظور به بازخوانی دو اثر مهم فلسفه نظری هگل یعنی پدیدارشناسی و علم منطق خواهیم پرداخت و در این مسیر و با توجه به تصریحات هگل، پدیدارشناسی را مقدمه فهم علم منطق قرار میدهیم. نخست میکوشیم پدیدارشناسی را ذیل پرسشی محوری بازسازی نماییم: پدیدارشناسی به دنبال پاسخ به چه پرسشی است؟ این اثر را در مسیر مسأله اساسی فلسفه عصر جدید (شکاکیت) بازخوانی کرده و بر مبنای آنکه مسأله اصلی پدیدارشناسی پاسخ به مسأله شکاکیت است، آن را به عنوان بدیلی در برابر روش نقادی کانت قرار خواهیم داد. بنابراین پرسش محوری از پدیدارشناسی به این شرح خواهد بود: چگونه هگل با طرح پدیدارشناسی، با تحول در روش نقادی و با دریافتی متمایز از مسأله شکاکیت، ابتنای یقین بر سوژه استعلایی را با امری دیگر جایگزین میکند و جایگزین هگل برای استنتاج استعالیی کانت در این اثر چیست؟ پس از پایان بحث پدیدارشناسی، با مبنا قرار دادن نتیجه این اثر، به بررسی برخی از مسائل مهم فلسفه هگل، ذیل علم منطق خواهیم پرداخت. بنابراین ادامه مسیر بحث را بر این مبنا پیش خواهیم برد: با نظر به آنکه نتیجه پدیدارشناسی، اثبات ابتنای یقین بر امر مطلق است، این یقین جهان را با چه کیفیت هستی شناختی خواهد شناخت؟ به این منظور با مرور گذرای بخش اول کتاب علم منطق (منطق وجود) بخشهای ذات و مفهوم از منطق هگل را بازخوانی خواهیم نمود. از آنجا که نتیجه پدیدارشناسی، استدلال بر وجود امر مطلق به عنوان شرط امکان معرفت است (برهان استعلایی بر امر مطلق)، در منطق این نتیجه را مبدأ عزیمت خود قرار داده و به ا ستنتاج دیالکتیکی امر مطلق در فلسفه هگل خواهیم پرداخت.