مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

Hermeneutics help readers with comprehension of text through overcoming the gap between the text and its commentator, with seeking to regulate their understanding. Thinking about religious texts and the way of comprehending them is amongst the disturbances of theologians, and even commentators and translators of such contexts, because comprehension of religious texts enjoy features and attributes which make the need to consider its authors’ intention. Thus such types of texts are much more sensitive than others. It has been centuries since hermeneutics is in a considerable position in the field of discovery of religious texts’ secrets. The collection of orations and letters of Imam Ali – peace be upon him- gathered by Seyed Razi in 400 Higria as Nahj-al-balaghah is one of the Islamic religious texts. The present research intends to study three explanations means explanation and demonstration of letter 53 from Nahj-al-balaghah by Ghazvinni, Feiz-al-Islam and Makarem Shirazi and others according to the four rules of Emilio Betti Hermeneutics. The goal is to find to what extend clarification of each of these three is based on the four rules of hermeneutics Betti. The results of the study reveal although the hermeneutics rules are taken into account in the three mentioned explanations, it is focused on the main text by all the above-mentioned commentators. So, it can be said the approach followed by the mentioned commentators in letter 53 is author-based rather than commentator-based.

نویسنده کتاب از منظری ‌طبیعت‌گرایانه وارد هرمنوتیک شده و به مسأله درک معنا و تفسیر متون پرداخته است و این ابتکاری بزرگ در این عرصه است. زیرا در فلسفه معاصر، به خصوص در هرمنوتیک فلسفی، همواره برداشت غالب این بوده است که برای ورود به هرمنوتیک و بحث درباره رویداد فهم معنا و تفسیر، لازم است روش‌های علوم طبیعی و تجربی را کنار بگذاریم. پس این کتاب را می توان بدیع و چالش‌برانگیز هم در هرمنوتیک و هم در فلسفه علوم انسانی دانست.

این کتاب با فصل‌های هرمنوتیک عام شلایرماخر، هرمنوتیک فهم دیلتای، هستی‌شناسی هرمنوتیکی هایدگر، هرمنوتیک در هایدگر متأخر، نظریه گادامر درباره تجربه هرمنوتیکی، چرخش هستی‌شناختی گادامر به سوی زبان و مشاجرات هرمنوتیکی همراه است در نوشته پشت جلد کتاب عنوان شده است: مجموعه «آشنایی با جنبش‌های فکری دوران جدید» شامل کتاب‌های مقدماتی درباره مهم‌ترین مکاتب، جنبش‌ها و سنت‌ها و نیز آرا و نظریه‌های فلسفی دوران جدید است که اینک ترجمه فارسی آن به تدریج در اختیار خوانندگان قرار می‌گیرد. در این مجموعه سعی شده است تصویری روشن و در عین‌ حال نسبتا جامع از تأثیرگذارترین متفکران هر جنبش به زبانی ساده به دست داده شود تا هم خوانندگان مبتدی با آرا و افکار آنان آشنا شوند و هم انگیزه‌ای باشد برای خوانش‌های پیشرفته‌تر و نیز مواجهه مستقیم با آثار خود این اندیشمندان. برخی از مجلدات این مجموعه عبارتند از: هرمنوتیک، پدیدارشناسی، تجربه‌گرایی، عقل‌گرایی، ایده‌آلیسم آلمانی، اگزیستانسیالیسم، پساساختارگرایی و طبیعت‌گرایی.

درباره کتاب درآمدی بر فهم هرمنوتیک: هنگامی که از من معنای هرمنوتیک را می‌پرسند، معمولاً تنها به این گفته بسنده می‌کنم که هرمنوتیک یعنی تفسیر. گاهی گفته خود را با افزودن این مطلب تکمیل می‌کنم که هرمنوتیک به نظریه‌هایی راجع به تفسیر درست متون می‌پردازد. «هرمنوتیک» و «تفسیر» از واژه یونانی یکسانی مشتق شده‌اند. «هرمنوتیک» واژه‌ای مرسوم در زبان انگلیسی نیست، اما «تفسیر» هست. نیک آگاهیم که در بسیاری از زمینه‌های مطالعاتی مفسران و تفسیرهایی وجود دارند. کسی مفسر رمان، شعر، نمایشنامه و فیلم است و کسی دیگر مفسر کتاب مقدس، تورات، قرآن، تائو ته چینگ و براهماسوترا. آیا باید این متون را تفسیر کرد؟ آیا جز تفسیر آن‌ها کار دیگری هم می‌توان کرد؟ کسی قانون را تفسیر می‌کند. بناست که دادگاه عالی قانون اساسی ایالات متحده را تفسیر کند. بازیگر نقشی را که باید به تصویر بکشد تفسیر می‌کند و آهنگساز قطعه‌ای از موسیقی را. ما نیز به‌خوبی از نظریه‌های متفاوتِ تفسیر آگاهیم. کتاب فنّ شعر [بوطیقا] ارسطو به ما می‌گوید که چگونه تراژدی یونانی را تفسیر کنیم؛ او حتی برخی قواعد را نیز در این باره عنوان می‌کند. نقد ادبی نظریه‌های بسیاری را درباره تفسیر متون ادبی پرورانده است. به نظر می‌رسد بیش از آنچه گمان می‌کردیم درباره هرمنوتیک می‌دانیم. دانشمندان طبیعی طبیعت را تفسیر می‌کنند یا تبیین؟ آیا آن‌ها داده‌های گردآمده از تجربیات را تفسیر می‌کنند؟

این اولین کتاب به زبان انگلیسی است که به‌طور کامل به فلسفه‌ی علوم اجتماعی در سنت قاره‌ای اختصاص داده شده است. کتاب حاضر به دنبال نشان دادن ماهیت منحصربه‌فرد رویکرد قاره‌ای به فلسفه‌ی علوم اجتماعی است و سنت قاره‌ای را در تقابل با سنت انگلیسی ـ امریکایی قرار می‌دهد. این کتاب به سنت‌های هرمنوتیک، تبارشناسی و نظریه‌ی انتقادی اختصاص دارد و متون و آراء نظریه‌پردازان کلیدی این حوزه ازجمله گادامر، ریکور، دریدا، نیچه، فوکو، مکتب فرانکفورت اولیه و هابرماس را بررسی می‌کند. رویکرد بدیع نویسنده با دنبال کردن ریشه‌های فکری آراء متفکران برجسته‌ی قرن بیستم تا یونان و روم باستان، مسیحیت قرون وسطی،‌ روشنگری و رمانتیسم، عمق تاریخی آن‌ها را نشان می‌دهد. نویسنده در طول این اثر بر اهمیت فهم تاریخی انگشت می‌گذارد تا به این وسیله خصلت متمایز و اومانیستی فلسفه‌ی علوم اجتماعی قاره‌ای را نشان دهد. ایون شرت عضو هیئت علمی پژوهشی دپارتمان فلسفه‌ی دانشگاه آکسفورد است. او در دانشگاه‌های کمبریج، ادینبورو، و ولز تدریس کرده و مؤلف کتاب دیالکتیک مثبت آدورنو است.

همه‌چیز نشان می‌دهد که مسئله دور هرمنوتیک یک پدیدۀ تجربی است که می‌تواند در چارچوب روان‌شناسی زبان و رشته‌های مطالعاتی تجربی دیگر مورد بررسی قرار گیرد؛ بنابراین، توانایی آن را ندارد که به‌عنوان یک استدلال قانونی برای جدایی و تفکیک علوم طبیعی از انسانی قرار گیرد و نیز توان آن را ندارد که از این ادعا حمایت کند که علوم اجتماعی و انسانی دارای استقلال هستند.

روشی را که نمایندگان هرمنوتیک فلسفی برحسب آن دور هرمنوتیک را نشان داده‌اند، یک مسئلۀ روش‌شناختی را پیشنهاد نمی‌کنند که بتوان با تصمیم‌گیری یا به روش دیگری آن را حل کرد، بلکه موقعیت جبری هرمنوتیک به این اشاره دارد که مسئلۀ دوری که از آن سخن گفته می‌شود، به ‌نوعی موضوع را حادتر می‌کند.

یکی از ادعاهای اصلی هرمنوتیک فلسفی گادامر، نسبی‌گرا نبودن آن است. اما این هرمنوتیک در سه ساحت به نسبی‌گرایی دچار خواهد بود. اولین ساحت، مربوط به حقیقت و واقعیت بوده که به دلیل تعریف پدیدارشناختی گادامر از حقیقت، این هرمنوتیک گرفتار نسبی‌گرایی در واقعیت است. دومین و سومین ساحت، به معنا و فهم مربوطند که به این‌ترتیب هرمنوتیک فلسفی او گرفتار نسبی‌گرایی معناشناختی و نسبی‌گرایی فهم‌شناختی هم هست. گادامر تلاش کرده است که با مبنا قرار دادن سنت و زبان که به هم مربوطند، بر اساس مبنای عمومیت‌گرایی، از نسبیت تخلص یابد، ولی با شرایطی که برای زبان و سنت برشمرده و آنها را متغیر دانسته است و تأثیر آن بر افق هر مفسر را نیز متفاوت می‌داند، در عمل نتوانسته است مبنای مناسبی برای مطلق‌گرا شدن هرمنوتیک خود فراهم کند.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.