مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

‫گزينش نيروي انساني به‌معناي پذيرفتن افرادي است که داراي مهارت‌هاي مورد نظر، توانايي‌هاي لازم و شخصيتي مناسب براي انجام موفقيت‌آميز مشاغل سازماني خاص هستند. از آن‌جايي که اسلام دين جامع و کاملي است، و تمام شئون زندگي فردي و اجتماعي بشر را دربر مي‌گيرد، تمامي راه‌هاي رشد و تعالي انسان نيز در آن لحاظ شده است. بنابر اين، اگرچه در منابع اسلامي تعبيرات خاص و مرسوم علم مديريت، از جمله فرايند گزينش به‌کار نرفته است، اما کليات و اصول اساسي گزينش نيروي انساني اصلح، و در برخي موارد حتي امور جزيي آن نيز بيان شده است. دسته‌اي از شرايط و معيارها‌ي گزينش، عمومي و مشترک ميان تمام منصب‌ها مي‌باشد، که در اين زمينه، آيات قرآن و احاديث بر توانايي‌هاي فني و تخصصي؛ معيارهاي اخلاقي مثل عدالت، امانت‌داري، ايمان و استقامت؛ معيارهاي اجتماعي مانند اهليت، نظم، سابقه، اصالت خانوادگي و خيرخواهي؛ و معيارهاي سياسي همچون نظام‌پذيري، بينش سياسي، زمان‌شناسي و آينده‌نگري، تاکيد کرده است. از سوي ديگر، براي منصب‌هاي مهمي چون امامت، وزارت، فرماندهي و قضاوت علاوه بر شرايط عمومي، شرايط اعتقادي و ارزشي ديگري نيز در نظر گرفته شده، که مصداق بارز آن برگزيدن پيامبران الهي از ميان قوم خويش است، که حاکي از تأثير محل و فرهنگ زندگي در گزينش مي‌باشد. و اما هدف از طي مراحل گزينش، دست‌يابي به شايسته‌سالاري است. در مديريت الهي مهم‌ترين روش، گزينش اصلح از طريق آزمون مي‌باشد که آن هم با توجه به مقام و جايگاه انسان‌ها تفاوت مي‌کند. رشد و پرورش استعدادها در جهت تکامل انسان، معيار استحقاق پاداش و کيفر اعمال، و همچنين تذکر و تنبه، از جمله مهم‌ترين اهداف آزمون‌هاي الهي مي‌باشد. با استناد به برخي از آيات قرآن و روايات مي‌توان گفت که برخورداري از سابقه نيک نيز به‌عنوان يک امتياز و اولويت در گزينش افراد محسوب مي‌شود، که اين مسأله در مناصب مهم و کليدي از اهميت بيشتري برخوردار است.

‫امنيت از نيازهاي ضروري زندگي انسانها شمرده ميشود و شناسايي عوامل مخلّ در امنيت اجتماعي، بسيار ارزنده است و مقدمهاي براي ارائه راهکارهاي مقابله با عوامل ناامني است. اين پژوهش در هفت فصل، در پي بررسي عواملي است که از نظر قرآن به عنوان مخلّ امنيت اجتماعي معرفي شده است. امنيت يا فردي است و يا اجتماعي و حوزههاي امنيت اجتماعي عبارت است از: امنيت فرهنگي، اقتصادي، قضايي و سياسي. عوامل فرهنگي مؤثر در ناامنيهاي اجتماعي عبارتاند از: جهل و ناداني، ضعف باورهاي ديني، سستي در انجام وظايف مانند امر به معروف و نهي از منکر، بحران هويت، و رذايل اخلاقي مانند بي حجابي و بدحجابي و شراب خواري. عوامل اقتصادي موثر در ناامنيهاي اجتماعي عبارتاند از: فقر و تنگدستي، ثروت، و درآمدهاي نامشروع. ترويج تبعيض و بي عدالتي در امور سياسي، فرهنگي، اقتصادي، قضايي و ... در حوزه حقوق شهروندان، نارضايتي تودههاي مردمي را به دنبال داشته و در دراز مدت، باعث شورش و طغيان آنان شده و جامعه را نا امن خواهد کرد. عوامل سياسي مؤثر در ناامنيهاي اجتماعي عبارت است از: استبداد، اختلاف و تفرقه، شايعه، ترور و آدم ربايي. نويسنده پس از عوامل ناامنيهاي اجتماعي در حوزههاي مختلف، آثار و تبعات شيوع ناامني در جامعه را بيان کرده است که عبارتاند از: اضطراب و نگراني، فراموشي اصول و اشتغال به فروع، تحکيم فضاي بي اعتمادي، فقر اقتصادي و فرهنگي، ضعف و سستي نيروها، گسترش فعاليتهاي غير قانوني، حضور نيروهاي بيگانه، خروج سرمايههاي ملي و تضعيف جايگاه جامعه نا امن. نتيجه اينکه براي ايجاد امنيت در جامعه، بايد بر اساس آنچه بيان شد، از عوامل ايجاد ناامني در حوزههاي مختلف امنيت اجتماعي دوري جست.