مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

چکیده نهضت نقد تاریخی کتاب مقدس تأثیر شگرفی بر عقاید مسیحیان نسبت به اعتبار اصل کتاب مقدس و اصالت متن آن گذاشت و آنان را برآن داشت تا به آسمانی نبودن کتاب خود معترف باشند؛ قرآن پژوهان غربی در صدد تطبیق این روش بر قرآن برآمدند و به انکار سلامت قرآن و القای شبهه تحریف روی آوردند. در این رویکرد، دو مسئله «جمع قرآن» و « اختلاف قرائات»؛ از مسائل مهم تاریخ قرآن؛ موضوع تحقیق و تحلیل بسیاری از مستشرقان قرارگرفته است. در پژوهش حاضر از میان مستشرقان قرآن پژوه، دیدگاه تئودور نولدکه، ریچارد بل، رژی بلاشر و جان برتون در موضوع جمع قرآن و دیدگاه ایگناس گلدزیهر، نولدکه و برتون در موضوع اختلاف قرائات تبیین و بررسی می‌گردد و در هر بخش، دیدگاه علمای شیعه و اهل سنت نیز مطرح و با رویکرد قرآن پژوهان غربی مقایسه می‌شود؛ تا تفاوت دیدگاه مستشرقان با مسلمانان، و نیز تفاوت دیدگاه شیعه و اهل سنت روشن گردد. از نتایج تحقیق حاضر آن است که شواهد و قرائنی که مستشرقان با استناد به آنها، در موضوع جمع قرآن و اختلاف قرائات به دنبال ایجاد تردید در اعتبار اصالت قرآن بودند، ناتمام است و چنین نتیجه‌ای را در پی ندارد؛ این شواهد و قرائن در طول تحقیق، تبیین و نقد شده است. نتیجه دیگر تحقیق حاضر آن است که شواهد و قرائن مستشرقان، غالباً برگرفته از دیدگاه‌های مشهور اهل سنت در موضوع جمع قرآن و اختلاف قرائات است؛ دیدگاه‌های شیعه در این دو موضوع، نقد کمتر و دستاویز اندکی برای مستشرقان قرآن پژوه داشته استکلید‌ واژه‌ها : جمع قرآن، اختلاف قرائات، تئودور نولدکه، رژی بلاشر، جان برتون، ایگناس گلدزیهر، ریچارد بل

ترتیب نزول سوره های قرآن کریم بسان دیگر موضوعات علوم قرآنی، اهمیتش را از مقدار کاربریش در دانش تفسیر می‌گیرد. این دانش از نظر سبک به چند دسته تقسیم می‌شود که از مهمترین و روزآمدترین این سبک ها، سبک تفسیری تنزیلی در مقابل سبک تفسیری ترتیبی است که مفسر، سوره های قرآن را به ترتیب نزولشان تفسیر می‌کند. از این رو نخستین اقدام اساسی در تفسیر تنزیلی، تعیین ترتیب نزول سوره های قرآن است.نظر به اهمیت بنیادین این موضوع در دانش تفسیر، بخشی چشمگیر از مطالعات مستشرقان بدین موضوع متوجه شده‌است و در دو قرن اخیر، قرآن پژوهانی چون «بلاشر»، «گریم»، «بل»، «نولدکه»، «ویل» و «مویر» به کشف ترتیب نزول سوره‌های قرآن روی آورده‌اند. دستاورد این مطالعات، دست کم حدود ده نظریه ترتیب نزول برای سوره های قرآن است که امروزه در جوامع علمی مطرح می‌باشد. در بین این ده نظریه، قدیمی‌ترین، اثرگذارترین و جنجالی‌ترین نظریه از آن مستشرق آلمانی تئودور نولدکه است. مطالعه این نظریه نشان می دهد که وی در کشف ترتیب نزول سوره‌های قرآن بر پایه مبانی، نگرش‌ها و دیدگاه‌های ویژه ای که نسبت به علوم اسلامی داشته‌‌است؛ از هدف «کشف ترتیب نزول» جدا شده‌است و به «تعیین ترتیب نزول» روی آورده‌است. گویی ترتیب نزول سوره های قرآن پدیده‌ای بدیع است که هنوز اتفاق نیفتاده است.تفاوت‌ها و تناقض‌های مبنایی، روشی و موردی این نظریه با نظریه‌های شرقی در حوزه ترتیب نزول سوره های قرآن، ضرورت ارزیابی این نظریه را تأیید و تأکید می‌کند. برخی از این تفاوت‌ها و تناقض‌ها عبارتند از:-استواری نظریه بر مبنای ضعف و بطلان روایات ترتیب نزول. در حالی که کشف ترتیب نزول سوره‌ها بر مبنای «کارآمدی روایات ترتیب نزول در کشف ترتیب نزول سوره‌ها» و «توقیفی بودن ترتیب نزول سوره‌ها» استوار است که با مبنای وی ناظر به ضعف و بطلان روایات ترتیب نزول ناسازگار است. -بکارگیری نظریه از روش‌ها و راهکارهای ذوقی و سلیقه‌ای چون اسلوب، طول آیات، حجم سوره‌ها و سبک و آهنگ آیات ها. در حالی که این راهکارها نه تنها در کشف ترتیب نزول قرآن کلیت دارند که حتی گاه بصورت موردی و جزئی نیز نمی‌توان از آن‌ها در رسیدن بدین هدف استفاده کرد. بلکه این راهکارها، در جایگاه قرینه‌هایی هستند که در مواقع رفع اختلاف روایات ترتیب نزول آن هم تحت تأثیر قواعد و ضوابطی مشخص کاربری دارند. شایان گفتن است که بر پایه دستاوردهای آخرین مطالعات انجام‌شده، مهمترین راهکار و ابزار در کشف ترتیب نزول سوره های، روایات ترتیب نزول هستند و بقیه راهکارها و ابزارها تنها به عنوان شاهد و موید روایات ترتیب نزول یا جهت رفع اختلاف این روایات بکار گرفته می‌شوند. «خشت اول گر نهد معمار کج» «تا ثریا می رود دیوار کج» این نظریه بر پایه مبانی نادرست و استفاده از روش‌های اشتباه، ناقص و ضعیف در کشف ترتیب نزول سوره‌ها به خطاهای فاحشی کشانده شده‌است. به‌گونه‌ای‌که گاه سوره‌های مکی در شمار سوره‌های مدنی و سوره‌های مدنی در شمار سوره‌های مکی جای گرفته‌اند.

شکل‌گیری و شکوفایی هر تمدن مرهونِ عناصری از قبیلِ امنیت وآرامش اجتماعی، دین‌مداری، اخلاق، فعالیت اقتصادی، همکاری و تعاون، اتحاد وهمبستگی و... است. هریک از این عوامل علاوه‌بر نقش مستقل موثر خود در زایش تمدن با دیگر عوامل ارتباط منسجمی دارد که با همبستگی یکدیگر، سبب ایجاد تمدن می‌شوند. شکوفایی و اعتلای هر تمدن مستلزمِ فراهم نمودن زمینه‌های مساعد برای شکوفایی استعدادهای بشر، عرضه نمودند دستاوردهای گوناگون وی با کسب علم، معرفت، تجارب و تنطیم قوانین و مقررات در تمامی ابعاد زندگی فردی و اجتماعی است کهمنجر به رشد و تعالی جامعه بشری می‌گردد. بی‌شک تحقق این امر، همکاری اکثریت جامعه را می‌طلبد، چرا که همواره شکل‌گیری تمدن‌ها محصولِ تلاش جمعی بوده است و توجه به معارف دین اسلام موجب تلاش جمعی برای اعتلای تمدن بوده است. پیامبر اکرم(ص) با تشکیل حکومت اسلامی شالوده فرهنگ و تمدن اسلامی را پی‌ریزی کرد. گسترش حکومت در بخش وسیعی از جهان و تنظیم برنامه مدون و قوانین ضروری حیات بشری، موجب مبدّل شدنِ جامعه جاهلی به جامعه اسلامی شد. مسلمانان نیز با قرار دادن آموزه‌های دینی به‌ عنوان سرلوحه زندگانی و همّت والای خود، تمدن اسلامی را به تدریج به اوج شکوفایی و اقتدار رساندند.دین، به‌عنوان بن‌مایه فرهنگ وتمدن اسلامی با تعالیم قرآنی و سیره ائمه اطهار (ع)، تحولی نوین در اندیشه و روح انسان پدید ‌آورد و مایه پیراستن سنت و نظام‌های کهنه آنان از اخلاقیات تباه جاهلی شد. بدین سبب به رشد و شکوفایی استعدادهای علمی، فنی، هنری و ادبی آنان پرداخت. در نتیجه با جایگزینی نظام‌های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی پویا در پرتوی معارف والای وحیانی، تمدن اسلامی به رشد و بالندگی رسید. رشد سریع و شکوفایی عظیمِ تمدن اسلامی، آن‌چنان جهانیان را به حیرت واداشته بود که آنان را حریص به یافتن منشأ این حادثه عظیم کرده‌بود. از این رو با واکاوی تمدن عظیم اسلامی با دین اسلام- به عنوان مبدء تمدن اسلامی- آشنایی پیدا کردند. پژوهشگران و خاورشناسان در پی کاوش‌های اسلام‌شناسی خود، واکنش‌های متفاوتی از خود نشان دادند. مطالعه توأم با حقیقت‌طلبی برخی از آنان منجر به اقرارِ حقّانیت و نقش موثر دین در ایجاد تمدن شد. " جان دیون پورت" اسلام-شناس منصف در مقام پاسخگویی به ادّعای تعارض اسلام با علوم، بیان می‌کند که :« علاوه‌بر دور بودن این سخن ازحقیقت، روشنائی و نورانیت عصر حاضر، نتیجه خط مشیی است که اسلام تعیین کرده است... » ( دیون پورت، 1334: 134). امّا متأسفانه اغلب مستشرقان، با پیش‌انگاره نادرست، انگیزه‌های سوء و عدم درک صحیح از آیات و روایات نورانی، دین را عنصری ناکارآمد در حوزه‌های علمی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی مطرح کردند. بدین سبب دین را مخالف علم و تمدن می‌دانند. " کانت" فیلسوف آلمانی در پردازش مکتب اسلام، دین را محدود به عقل عملی و اخلاقی دانسته و با جدا انگاری قوای شناختی و معرفتی انسان اعلام می‌کند که علم و دین حوزه‌های متفاوتی هستند ( اسکندرلو و فراهی بخشایش، 1392: 52).

شبهه تحریف قرآن از سوی جریان‌هایی در طول تاریخ اسلام مطرح شده که از جمله آن‌ها جریان اخباری‌ها از امامیه و جریان حشویه از سوی اهل سنت است و در ادامه گروه‌هایی به پیروی از این دو گروه به این شبهه دامن زده که از جمله آن‌ها می‌توان به برخی محدثان، متکلمان، مفسران‌ و علما و محققان از هر دو گروه و همچنین مستشرقان که از روی دشمنی و غرض ورزی سعی کرده‌اند که با دلایل بی پایه و مغرضانه این شبهه را تائید و تأکید کنند اشاره کرد. این تحقیق که در چهار فصل تنظیم شده به بررسی اهداف و مبانی و برخی شخصیت‌های این جریان‌‌ها به این صورت پردازدکه: ابتدا‌ در فصل اول کلیاتی در مورد موضوع تحقیق، فصل دوم: جریان شناسی مدعیان تحریف از شیعه که شامل دو جریان مهم و تأثیرگذار غالیان و اخباریان هست و در وا‌‌قع سر منشأ شبهه تحریف در میان برخی از شیعیان، غالیان است که درگیری‌ها و منازعات سیاسی بین گروه‌های شیعه و سنی در مسأله امامت باعث شد که غلات به وادی ادعای تحریف کشانده شده و با جعل روایاتی در زمینه تحریف و وارد کردن آن در منابع شیعی باعث شدند تا در قرن 11 به این شبهه توسط گروهی از شیعیان به نام اخباریان دامن زده شود که در این فصل برخی از شخصیت ‌های غالی و اخباری و روایات جعلی جمع آوری شده در این زمینه مورد بررسی و نقد قرار گرفته و همچنین افراد اندکی از بقیه گروه‌ها از جمله؛ اصولیان، متکلمان، مفسران و محدثان که این شبهه را مطرح کرده‌اند، شخصیت شناسی و مورد بررسی قرارگرفته اند. در فصل سوم به مدعیان تحریف از اهل سنت پرداخته شده که بیشترین ادعا و سر منشأ آن در میان بزرگان و بنیان‌ گذاران آنان از جمله « عمر بن خطاب » است و به این شبهه توسط گروه حشویه از اهل سنت دامن زده شده که در این فصل به اهداف، مبانی و روایات جعلی و نقد آنان پرداخته شده و همچنین افراد دیگری ازجمله محدثان و مفسران و علما از این فرقه که شبهه تحریف را مطرح کرده اند، مورد بررسی قرارگرفته؛ و در پایان، در فصل چهارم مستشرقانی که شبهه تحریف را مطرح کرده‌اند با اهداف و مبانی و انگیزه‌های آنان مورد بررسی و نقد قرار گرفته و بالاخره به یک نتیجه‌گیری کلی از مجموع مباحث گفته شده پرداخته شده است.

تأویل پذیربودن یانبودن متون مقدس و کتب آسمانی از جمله مسائل مطرح میان اندیشمندان مسلمان وغیرمسلمان بوده است.به گونه ای که در دستگاه سنتی تفسیرکتاب مقدس،از تعابیری چون «بطن»،«معنای ناپیدا»،«معنای آشکار»،و«عالمانبهتاویل» در مبحث تاویل استفاده شده است.ودر این باب اینکهچهکسانیصلاحیتتاویلمتشابهات رادارند؟ازجمله مسائل موردمناقشه بین پژوهشگران،بوده است . وجودچنین تعارضی مارابرآن داشت که پژوهشی انجام داده ونظرات فخررازی وملاصدراراموردمقایسه قراردهیم.برخی ازاندیشمندان تاویل متشابهات راصرفا"مخصوص خداونددانسته اند.وبرخی دیگرآنرامنحصربرای خداوندنمی دانند .ملاصدرا ((تاویل))راازمحدودبودن به حوزه زبان بیرون آورده ومعتقداست که هرپدیده ای تاویل وتفسیری دارد .نظرملاصدرادرباب آیات متشابه براصول ومبانی عقلانی-شهودی ابتناء داردوازسنخ ((وجودشناختی))است. ملاصدرامیان فهم آیات متشابه وفهم جهان هستی هماهنگی خاصی راقائل بوده ومصداق کامل راسخان درعلم راعلاوه برمعصومین،عالمان غیرمعصوم نیزمی دانددرمقابل فخررازی معتقداست تنهاخدای متعال به تاویل متشابهات آگاه است.ازدیدگاه ایشان عدم علم به تاویل متشبهات به معنای انکاروجودخداوندنیست بلکه آنهابانگ برمی آورندکه "آمنابه کل من عندربنا" یعنی ماعلاوه برآیات محکم،به آیات متشابه هم ایمان داریماگرچه علم به آیات متشابه نداشته باشیم.

غایت نهایی در تحقیق حاضر تشریح و آشکار ساختن رفتار در جهاد که منحصر در سبیل الله شده و کارزاری که زمینه تحقق قرب الهی و درک عرفان ربوبی را میسور می‌کند و مباینت آن با خشونت و افراطی‌گری از منظر قرآن کریم است. بنابراین همه آنچه در طی تحقیق بر آن ادعا شده، در پرتو کلام الهی و با بهره مندی از روایات مربوطه، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و فن کتابخانه‌ای مورد تحلیل قرار‌گرفته است. در پی تتبعاتی که در کلام وحیانی قرآن کریم به دست آمد و آداب رفتاری فریضه مقدس جهاد مورد واکاوی و بررسی همه جانبه قرار‌گرفت مشخص‌گردید که این فریضه علی رغم حدت و شدتی که در مقابله با خصم و در وجه عملی خود بروز می‌دهد اما در تقرب مجاهد به خدا و عارف ساختن وی، در عین حال، مباینتی آشکار با هر گونه خشونت و افراطی‌گری برآمده از آن دارد که به هیچ روی سنخیت و تشابهی میان جهاد مقدس و شدت عمل‌ها و رفتارهای غیر انسانی که به نام مجاهد و در زیر لوای اسلام صورت می‌پذیرد و در وجه سبوعانه و کنش‌های وحشیانه رُخ می‌نماید و انسان را از منزلت واقعی خود دور می‌سازد وجود ندارد. حرمت رفتاری جهاد که در دو وجه کلی و جزئی آن نِمود می‌یابد و هر گونه تجاوز و اسراف مختص خشونت را در مقابل رعایت احکام خدا و تقدم دشمن نزدیک متعین شده در وجه کلی قرار می‌دهد و از سویی دیگر در وجه رفتار و عملکردهای جزئی آن است که هر گونه افراط در قتل و کشتار و ویرانی و تعدی به مظلومین در کارزار و جبهه خشونت، در مباینت آشکار با پاسداشت خون بی‌گناهان و مبرّیان از جنگ و ضعفاء و منع ویرانی و مغبون ساختن مایملک مردم مبتلی به جنگ که متعین شده در آداب رفتاری جهاد است معرفی می‌کند.