مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

از جمله دانش های علوم قرآنی که در قرون اخیر مورد توجه خاورشناسان از جمله بلاشر قرار گرفته، دانش تاریخ گذاری و تعیین زمان نزول سور می باشد. مستشرقان در این زمینه روش های متفاوتی را ارائه نموده اند؛ یکی از معروف ترین روش ها، روش طبقه بندی چهار دوره ای سور می باشد که براساس سه دوره ی مکی و یک دوره ی مدنی ابتنا یافته است. رژی بلاشر آخرین خاورشناسی است که در دوره ی معاصر به چنین طبقه بندی گرایش یافته است. به همین رو، نقد و بررسی دستاوردهای وی می تواند از ارزش علمی بیش تری برخوردار باشد. این مستشرق فرانسوی پیرو سایر خاورشناسان، با تصور اینکه قرآن یک کتاب ادبی و اثر خود پیامبر است سعی نموده تا با استفاده از شاخص های سبک شناسی نظیر طول، نوع واژگان، نوع مضامین، نوع خطابات و میزان اسلوب های تصویری آیات و سور به طبقه بندی سوره های قرآن بپردازد؛ اما نظر به این که این شاخص ها، شاخص های پسینی در تاریخ گذاری می باشند و اعتبار خود را از شاخص پیشینی یعنی مضامین تاریخ دار کسب می کنند لذا بالاستقلال نمی توانند در تاریخ گذاری به کار گرفته شوند. لذا کار بلاشر و سایر پیشگامان او چندان علمی نبوده و معتبر ارزیابی نمی شود. این مقاله بر آن است تا با کشف موارد نقض، تاریخ گذاری بلاشر را براساس شاخص های سبک شناختی و به تفصیل مورد نقد و بررسی قرار دهد.

یکی از موضوعات مورد توجه مستشرقان موضوع جمع قران است. یکی از این مستشرقان هارالد موتسکی است وی دیدگاه های مستشرقانی چون ونزبرو و مینگانا و جان برتن وشوالی را مطالعه و بیان نموده است و دیدگاه های این مستشرقان را در 4 دیدگاه خلاصه می کند:شوالی جمع قرآن در دوران عثمان، خلیفه‌ی سوّم می داند. مینگانا به دوره‌ی خلافت عبدالملک در پایان قرن نخست هجری اشاره می کند ونزبرو به جمع قرآن در آغاز قرن سوّم معتقد استبِرتُن آن را به زمان حیات پیامبر نسبت می‌دهد. که به هرکدام از این دیدگاه ها نقدی وارد است.موتسکی پس از تبیین دیدگاه های مستشرقانی که در بالا ذکر شد روش های آنان را در بررسی جمع قرآن به صورت کلی رد نموده و آن را نا درست می داند و روشی جدید برای تبیین این مسئله ابداع می نماید که این روش را از زبان خودش عنوان می کنیم:وی در مقاله اش اینگونه بیان می کند: ((در زمینه‌ی روش‌شناسی دو پیشرفت اساسی را باید خاطر نشان کرد: نخست تحلیل اسناد برخی روایات خاص که ابزاری کارآمد در امر تحقیق است و نخستین بار خوتیر ینبُل از این روش بهره برد. دوم تحلیل متن احادیث که با بررسی گونه‌های مختلف یک روایت و تلفیق این رویکرد با تحلیل اسناد تکمیل شده است. از میان محققانی که با این روش پژوهش می‌کنند، باید به ینبُل، گرِگور شولِر و خودم اشاره کنم.)) (پارسا، فروغ، خاورشناسان و رویکردهای نوین در جمع قرآن)او معتقد است برای پی بردن به تاریخ جمع قرآن باید احادیث را در نظر گرفت و اسناد احادیث را دنبال کرد تا بتوان حلقه ی مشترک نقل این احادیث را یافت و بر اساس تاریخ وفات آن حلقه ی مشترک تاریخ جمع قرآن را بیان کرد وی پس از انجام این کار محمد بن شهاب زهری را حلقه ی مشترک نقل احادیث جمع قرآن ذکر نموده است.او اینگونه نتیجه می گیرد که محمد بن شهاب زهری منبع واقعی نقل این رشته احادیث است و با توجه به زمان وفات وی، در سال 124 ق، می‌توان گفت حدیث جمع ابوبکر در ربع نخست سده دوم رواج داشته است.او در پایان مقاله به عنوان تاییدی بر نظریات مسلمانان خاطر نشان می کند که روایات مسلمانان قدیمی تر است و از لحاظ تاریخی به زمان جمع قرآن نزدیکتر می باشد اما آنچه تا کنون پژوهشگران غربی عنوان کرده اند بسیار دور از واقعیت است.برخی از نقد هایی که بر نظریات وی وارد است عبارتند از:جعل حدیث پدیده ایست که تمام عالمان در طول زمان با آن رو به رو بوده اند و در مصنف عبدالرزاق نیز که یکی از کتب مورد استناد موتسکی است صورت گرفته است که متاسفانه موتسکی به گونه های جعل حدیث در این کتاب توجهی نکرده است.(پارسا، فروغ، درآمدی بر مطالعات حدیث شناختی موتسکی)همچنین وی برای مطالعه ی احادیث جمع قرآن و یافتن حلقه ی مشترک نقل احادیث رجوعی به کتب شیعه نداشته و صرفا بر اساس منابع اهل سنت مثل صحیح بخاری و مسند ابن حنبل ومصنف عبدالرزاق و ... نتیجه گیری نموده است در حالی که بهتر بود برای جمع بندی و ارائه نظری جامع از کتب شیعی نیز بهره می برد.به طور کلی در این نوشتار نقد نظریات وی در دو بخش انجام خواهد شد:1-نقد روش‌شناختی: به این صورت که روش وی در اعتماد بیش از حد بر روایات اهل‌سنت با استفاده از قرائن تاریخی و نه شخصیت راوی با نقدهای جدی روبروست.2- نقد محتوایی: ادعای وی در مورد وثاقت و درستی روایات جمع ابوبکر و عثمان و دلائلی که ذکر می‌کند قابل مناقشه است.

مسئله توحید به عنوان اصل اساسی دین اسلام از مباحث مهمی است که در قرآن به صورت مبسوط تبیین شده است و در ابعاد گسترده ای مورد بررسی قرار می‌گیرد. یکی از این مباحث بررسی جسمانیت ذات حق تعالی می‌باشد که اندیشمندان مختلف اسلامی و غیر مسلمان پیرامون آن نظرات مختلفی ارائه کرده اند مسئله ی اصلی تحقیق در این پایان‌نامه، بررسی نگاه مستشرقان در مقالات مرتبط در دایره المعارف قرآنی لیدن (E.Q.) و نقد و تحلیل آنها در موضوع جسمانیت ذات حضرت حق می باشد. در این پژوهش شش مقاله از مقالات دایره المعارف قرآنی لیدن در خصوص جسمانیت ذات حق در قرآن برگزیده شده است و درصدد است به روش توصیفی و تحلیلی و با رویکرد انتقادی اصلی ترین مباحث مطرح شده توسط مستشرقان درخصوص ذات حق تعالی را بر طبق نظرات علمای بزرگ اسلام مورد تحلیل و ارزیابی قرار دهد؛ موضوعات ارائه شده در این مقالات عبارت است از: "تشبیه و تجسیم خداوند، رویت خداوند در دنیا و آخرت، ماهیت کرسی و عرش خداوند، رابطه صفات و ذات خداوند، مفهوم سمیع و بصیر بودن خداوند و مفهوم قول و کلام خداوند" که قریب به اتفاق آنها با استناد به منابع اهل سنت و عمدتا براساس پیش ‌فرض‌های خاص و یک سویه نگری و دوری از محیط و فرهنگ اسلامی شکل گرفته است. هم‌چنین اطلاعات مورد نیاز و روش جمع‌آوری داده‌ها، با استفاده از روش کتابخانه‌ای انجام گرفته است. بر اساس یافته های این پژوهش نشان دادیم که طبق معارف عمیق قرآن و اسلام، ذات مقدس حضرت حق مانند هیچ چیز نیست و بری از هرگونه صفات و ویژگی های بشری می‌باشد و مطالبی که در مقالات مطروحه در رابطه با این موضوع آمده است و اغلب با رویکرد مادی گرایانه و جسمانی ذات خداوند را توصیف می‌کنند، عمدتا غیر قابل قبول و نیازمند بازنگری و اصلاح است.

توصیف، تبیین و نقد علمی «روش نقد متن» در مطالعات قرآنی خاورشناسان، موضوع پژوهش حاضر است. سبب ورود چنین رویکردی در مطالعات قرآنی خاورشناسان، پیش‌فرض‌های آنان در کتاب مقدّس بوده است که با توجه به اختلافات چشمگیر کتاب مقدّس با قرآن به لحاظ تاریخ تألیف، تواتر و نیز خاستگاه‌ها و زمینه‌های خاص هر یک از این دو متن، نمی‌توان این روش را به طور کامل به قرآن تعمیم داد. مطالعه مجموعه زیادی از پژوهش‌های ایشان نشان می‌دهد که مسائل و عرصه‌های پژوهشی در حوزه نقد متن در چند موضوع بسیار برجسته می‌نماید: «تغییر مکان الفاظ و عبارات و آیات قرآن»، «حذف و اضافات در قرآن» و «کشف خطاهای قرآن و پیشنهاد اصلاح برای آن‌ها». از این میان آن‌چه بیش از دیگر رویکردها، مورد عنایت مستشرقان تجدیدنظرطلب معاصر قرار گرفته است، کشف خطاهای قرآن و اصلاح آن‌هاست که تألیفات دو نفر از ایشان یعنی جیمز بلمی و کریستوف لوکسنبرگ که نشان‌دهنده رویکرد غالب نقد متن در غرب است، بیش از دیگران در این حوزه مورد توجّه محافل علمی غربیان واقع شده است. در این پژوهش با استفاده از دو روش پدیدارشناسانه و روش‌شناسانه، «روش‌ نقد متن» از نگاه این دو مستشرق مورد توصیف، تبیین و نقد قرار گرفت. مهم‌ترین مبانی ایشان در نقد متن عبارتند از: خطا بودن متن قرآن، اولویت انتقال سنّت مکتوب قرآن و بی‌اهمیّت دانستن سنّت شفاهی قرآن در انتقال و حفظ آن. از جمله معیارهای تشخیص خطا در قرآن، عدم تناسب با سبک و سیاق آیه، اختلاف‌نظر مفسّران در مورد قرائت و معنای واژه‌ای از قرآن و تکامد بودن واژه است. تحلیل مبانی، معیارها و نتایج تحقیقات این دو مستشرق در نقد متن قرآن، نشان می‌دهد، این روش با خطاها و چالش‌های جدّی همچون محدود بودن منابع و متغیّر بودن معیارها مواجه است. نتایج و دست‌آوردهای این روش نیز بر اساس سنّت شفاهی(قرائت) و سنّت کتبی(رسم‌الخط)، مورد خدشه قرار می‌گیرند؛ چراکه پیشنهادهای مستشرقان در اصلاح واژگان قرآن در زمره اختلافات نگارشی و قرائتی قرآن مطرح نشده‌اند. این نتایج سلیقه‌ای و حدسی هستند و شاهدی در منابع اسلامی مبنی بر ادّعایشان یافت نمی‌شود؛ بنابراین روش نقد متن در مورد قرآن ناکارآمد و نامعتبر است.

امت اسلام و اکثریت قریب به تمام عالمان مسلمان بر این باورند که قرآن وحی الهی است. بر این اساس یکی از مبانی بنیادین تفسیر قرآن در میان مفسران فریقین، اعتقاد به مبنای صدوری - الهی داشتن قرآن است. به رغم چنین اعتقادی، اندیشه‌ای دیگر، به ویژه در میان برخی مستشرقان قرآن پژوه مطرح شده که بر اساس آن، قرآن متاثر از فرهنگ زمان خود بوده است. این فرهنگ طیفی است از فرهنگ دینی و فرهنگ دوره جاهلیت. از منظر برخی مستشرقان و اندکی از عالمان نوگرای مسلمان، آموزه‌‌های یهودیت و مسیحیت و برخی اعتقادات مردم عصر نزول، نه تنها بر قرآن تاثیر داشته بلکه قرآن برگرفته از چنین آموزه‌‌هایی است و به این ترتیب وحیانی بودن قرآن را به چالش کشید‌ه‌اند.نفی و انکار فرهنگ جاهلیت در حوزه آیات معارفی به پندارهای جاهلانه معطوف بوده و در مقولاتی نظیر تعامل با زنان، روش اخلاقی آن فرهنگ بر اساس آیات قرآن مورد تخطئه و انکار قرار گرفته است. این پژوهش بر اساس روشی توصیفی - تحلیلی و با ابزار کتابخانه‌ای، ضمن تبیین برخی اعتقادات مردم عصر نزول و توضیح عناصری از مولفه‌‌های فرهنگ دینی و غیر دینی آن روزگار، این اندیشه را مورد بررسی و نقد قرار داده است. درباره نتایج بارز و دستآورد برجسته این تحقیق، چنین می‌توان گفت که قرآن نه تنها از این فرهنگ تاثیر نپذیرفته بلکه غایت خود را برکندن عناصر خرافی و باور‌های مخالف با عقلانیت در عصر نزول قرار داده و این کتاب آسمانی هدف خود را هدایت انسان‌‌ها به سوی سعادت و کمال دانسته است. بدین سان واکنش قرآن در برابر چنین آموزه‌‌هایی این است که برخی آموزه‌‌های هماهنگ با فطرت مردم عصر نزول را پذیرفته، برخی دیگر را با اصلاحات و پیرایش‌‌هایی تغییر داده و بسیاری از آن‌‌ها را از بین برده است. از نتایج دیگر این تحقیق که از صدوری بودن قرآن نشات می‌گیرد عصمت پیامبر(ص) در دریافت وحی است که کاملاً با اندیشه تأثیر پذیری قرآن از فرهنگ زمانه مغایرت دارد.

مسئله اعجاز و مصونیت از تحریف یکی از مسائل مهم علوم قرآنی به حساب میاید. در تحقیق مورد بحث مفهوم شناسی اعجاز , وجوه اعجاز از قبیل اعجاز بیانی, اعجاز علمی, هماهنگی و عدم وجود اختلاف, خبرهای غیبی مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. همچنین بحث اعجاز از نگاه معصومین, علماء شیعه از قبیل شیخ مفید, طوسی, محمد باقر مجلسی, علامه طباطبائی وغیره و اهل سنت از قبیل باقلانی, جرجانی, فخر رازی, زرکشی, سیوطی وغیره به بحث پرداخته شده است. معارضان اعجاز قرآن, مفهوم شناسی تحریف, دیدگاه علمای شیعه و اهل سنت درباره تحریف, ادله نفی تحریف(دلایل عقلی, قرآنی و روایی), مسئله تحریف نزد مستشرقان, اشکالات و پاسخهای آنها, تحریف در عهدین, نزد حشویه و اخباریون, روایات تحریف و بررسی آنها, مهم ترین منابع تحریف و بررسی آنها مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.