مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

از ابتدای قرن بیستم با روی آوری معنادار فلسفه به مباحث زبان شناسی و معناشناسی و بروز شکاکیت‌های نوظهور درباره بسیاری از قالبهای سنتی زبان، مسائل و پرسشهای جدیدی نیز در زبان دین مطرح گشت تا آنجا که شورواشتیاق گسترده فیلسوفان دین به تحلیل زبان دینی در قرن اخیر موجب شده عمده ی تفلسف دینی، فنون به کار گرفته شده در فلسفه زبان را مورد توجه قرار دهد ، این امر رفته رفته موجب گشت عنوان زبان دین به یکی از سرفصلهای اصلی و مستقل مسائل فلسفه دین درآید و علاوه بر مسأله کیفیت معناشناسی زبان دینن مسائلی همچون اصل معناداری و غیرمعرفت‌بخش بودن یا نبودن گزاره‌های دینی نیز در کانون توجه قرار گرفته و پیرامون آن واکاویهای جدی انجام پذیرد. در این بینسخن گفتن از خدا ،به عنوان پایه ای ترین گزاره های دینی، بخش مهمی از محتوای زبان دین را به خود اختصاص میدهد و همواره این سوال در این زمینه مطرح بوده است که آیا برای بشر اصولا این امکان وجود دارد که در قالب مفاهیم و الفاظ متداول و طبیعی خود، در مورد خدای به کلی دیگر و صفات و افعال او به طور معنادار، حقیقی، ایجابی و صادق سخن بگوید؟ویلیام آلستون فیلسوف برجسته و تحلیلی مشرب معاصر ،به عنوان یک صاحب نظر هم در فلسفه دین و هم در فلسفه زبان، با رد نظریات غیرشناختاری راه میانه ای را در زبان دین پیش گرفته و مدعی است که می توان زبانی ساخت که به مدد مفاهیم آن، به شکل حقیقی، درباره خداوند سخن گفت. این زبان میان انسان، خدا و سایر مخلوقات مشترک است و زبان مختص به خداوند نیست، وی با کمک گرفتن از نظریه کارکردگرایی مطرح در فلسفه ذهن سعی می کند اوصاف مشترک میان خدا و انسان را به گونه ای معنی کند که این اوصاف بر خدا و انسان به نحو حقیقی ، غیرمجازی، واحد و مشترک صدق کند.رساله حاضر، با تبیین مبانی فکری و معرفتی آلستون در فلسفه زبان و فلسفه تحلیلی دین، ابتدا دیدگاه وی درباره زبان دین را به طور کامل تحلیل کرده و سپس تلاش وی در نظریه کنش گفتاری، تحویل پذیری استعارات دینی و تطبیق نظریه کارکردگرایی بر زبان دینرا مورد ارزیابی قرار میدهد ودر پایان نیز از منظر مبانی فلسفی حکمت متعالیه به بررسی مبانی و محتوای نظریه ی آلستون در زبان دین می پردازد.

ترجمه ماشینی: معنای مشخصی برای یک جمله چیست؟ این پرسشی است که فیلسوف تحلیلی برجسته ویلیام پی آلستون در این سهم عمده به فلسفه زبان به آن می پردازد. پاسخ او بر پتانسیل جمله داده شده برای ایفای نقشی است که گوینده آن در ذهن داشته است، چیزی که او آن را قابل استفاده بودن جمله برای انجام عمل گفتاری مورد نظر گوینده آن می نامد. آلستون کنش غیرکلامی را به عنوان عمل گفتن چیزی با «محتوای» معین تعریف می کند. او شرح خود را از چیستی انجام چنین اعمالی از حیث مسئولیت پذیری، در بیان یک جمله، برای وجود شرایط خاص توسعه می دهد. مثلاً در درخواست از شخصی برای باز کردن پنجره، گوینده مسئولیت می‌پذیرد که پنجره بسته است و گوینده علاقه دارد که پنجره باز شود. آلستون در اعمال غیروابسته و معنای جمله، این مفهوم را بسط می‌دهد و چارچوبی از پنج دسته از کنش‌های گفتاری را ایجاد می‌کند و در ادامه استدلال می‌کند که معنای جمله اساساً موضوعی بالقوه کنش غیروابسته است. یعنی اینکه یک جمله معنای خاصی داشته باشد این است که برای انجام کارهای غیرکلامی از نوع خاصی قابل استفاده باشد. آلستون در ارائه الگوهای دقیق و صریح تحلیل برای طیف وسیعی از کنش‌های گویا، سهمی منحصر به فرد در زمینه فلسفه زبان دارد - حوزه‌ای که احتمالاً برای سال‌های آینده بحث‌هایی را ایجاد می‌کند.

ترجمه ماشینی: یک سؤال اساسی برای الهیات این است که چگونه ادعاهایی را که درباره خدا می کنیم بفهمیم. تنها زبانی که می توانیم بفهمیم زبانی است که برای صحبت در مورد انسان ها و محیط اطرافش استفاده می کنیم. چگونه می توانیم از آن زبان برای صحبت در مورد خدا استفاده کنیم و در عین حال به تفاوت بی نهایت بین خدا و بشریت احترام بگذاریم؟ پاسخ سنتی توسل به مفهوم قیاس بوده است. با این حال، این درخواست به روش های مختلف تفسیر شده است. این کتاب بر آن است تا با تحلیل مفهوم، سؤال و این پاسخ را روشن کند. این با کاوش در راه تکامل این مفهوم توسط ارسطو از ریاضیات یونانی به عنوان تکنیکی برای مقایسه "چیزهایی که دور بودند" آغاز می شود. پس از آن بررسی انتقادی سه روایت کلاسیک بسیار متفاوت از نحوه عملکرد زبان دینی انجام شد: روایت‌های توماس آکویناس، امانوئل کانت و کارل بارت. این کتاب در نهایت به بررسی روشی می‌پردازد که از طریق آن می‌توان قیاس را برای پاسخ به سؤالی که در ابتدا مطرح شد به کار برد - چگونه می‌توان از زبان انسان برای صحبت درباره خدا استفاده کرد. این پرسشی است که برای کل دین و الهیات اهمیت اساسی دارد، به همان اندازه که در کل درک ما از آنچه در مورد خدا صحبت می کنیم، به آن توجه دارد.

ترجمه ماشینی: این متن مقدمه ای پر جنب و جوش برای تحولات فلسفه زبان در این قرن و نحوه تأثیرگذاری آن بر زبان دینی ارائه می دهد. شامل ارتباط فلسفه تحلیلی زبان است، اما متن بحث های تاریخی مهمی را در مورد زبان دینی نیز پوشش می دهد که تأثیر فزاینده ای بر مطالعات کتاب مقدس و الهیات داشته است.

ترجمه ماشینی: این جلد امرسون و نیچه را عمدتاً متفکران دینی پسا الهیاتی می داند و به درک آنها از ماهیت دین و زبان می پردازد. این استدلال می کند که انتقاد آنها از مسیحیت و رد تعالی، که به آنها امکان بازیابی الوهیت در درون فرد را می دهد، با تأکید آنها بر انسانیت عیسی است. ایده عیسی به عنوان انسان همچنین کلید تفسیر آنها از زبان است.

ترجمه ماشینی: مایکل اسکات به طیفی از پرسش‌های اصلی درباره معنای زبان و گفتمان دینی می‌پردازد. - آیا باید با گفتمان دینی به صورت ظاهری برخورد کرد یا تفاوت های اساسی بین گفتمان دینی و سایر حوزه های گفتمان توصیفی وجود دارد؟ - آیا «خدا» یک نام است و به چه معناست؟ - آیا اقوال دینی استعاری است؟ - آیا گفته های مذهبی احساسات، مقاصد یا موضع گیری ها و یا به جای باورها را بیان می کند؟ این کتاب از تحقیقات جاری در فلسفه زبان و همچنین کار در الهیات و فلسفه قاره ای برای توسعه یک نظریه جدید از زبان دینی استفاده می کند. کار جدید و بینش اصلی نیز در مورد توسعه تاریخی تحقیقات در این زمینه ارائه شده است. این اولین گزارش اصلی و گسترده از معنای زبان دینی در بیش از دو دهه است.

با توجه به نقش مهم مسائل اعتقادی در منظومه معارف دینی و اثر مهم آن در سرنوست انسان، آیت الله حیدری توجه فراوانی به این مسائل مبذول داشته است. در همین راستا کتاب حاضر، به بیان دین، چیستی و چرایی آن در زندگی انسان و همچنین کیفیت تکامل شرایع آسمانی پرداخته است. مباحث این کتاب به دو فصل تقسیم می شود: فصل اول: بحث و بررسی دلایل نیازمندی به دین و پیامبران فصل دوم: بیان اینکه اصل دین، واحد است امّا شرایع – با توجه به شرایط زمانی و مکانی – متعدد است. در ادامه نیز، نویسنده به بیان خاتمیت، جامعیت و شمولیت دین اسلام بر همه شرایع و همچنین به بیان ویژگی های این شریعت می پردازد.