مرور درختی موضوعات | کتابخانه مجازی الفبا

فرائد فوائد الفكر فى الامام المهدى المنتظر، معروف به «فرائد فوائد الفكر» اثر شيخ مرعى بن يوسف المقدس الحنبلى است كه به زبان عربى و در يك جلد، تألیف شده است. نگارنده روايات و اخبار پراكنده و راجح درباره مهدويت را از محدثين و علماى بزرگ نقل كرده و درصدد جمع آن‌ها برآمده است. وى مى‌گويد: اين عبارات را به بهترين نظم و ترتيب كنار هم نگاشتم. اين كتابى است كه از لحاظ ترتيب زيباى مطالب و نقل صحيح آن‌ها، نظير ندارد. مطالب كتاب در هفت باب جمع‌آورى شده است. هر يك از ابواب، با گروهى از روايات شروع شده و در ادامه، مؤلف به بررسى آن‌ها مى‌پردازد و در صورت اختلاف، نظر خود را بيان كرده و ادله آن را مورد بحث قرار مى‌دهد. نگارنده در باب اول، حقيقت ظهور حضرت مهدى عليه‌السلام را بيان كرده و در باب دوم و سوم، نام و اوصاف و علامات ظهور آن بزرگوار را بيان مى‌كند. در باب چهارم، چگونگى بيعت و محل آن مورد بحث و بررسى قرار گرفته و محل خروج آن حضرت نيز بيان مى‌شود. باب پنجم، درباره فتنه‌هاى قبل و بعد از ظهور و باب ششم، در همراهى حضرت عيسى عليه‌السلام با آن بزرگوار است. نويسنده در باب هفتم، كتاب پيرامون وفات و مدت حكومت آن حضرت، روايات را دسته بندى كرده و ارائه مى‌دهد. محقق اين مجموعه در ابتداى كتاب، مباحث تمهيدى به صورت پراكنده و شبهاتى مرتبط با مهدويت را طرح كرده و به آن‌ها پاسخ داده است. در حقيقت نيمى از كتاب، اضافاتى است كه او به مطالب نگارنده افزوده است. محقق، درصدد حل مساله مهدويت برآمده و سعى مى‌كند از خلال روايات شيعه و سنى، حقيقت مهدويت را به دست بياورد. او معتقد است كه شيعه از راه اعتدال خارج شده. گروهى از آن‌ها به قدرى اين مسأله را انكار كرده‌اند كه حتى احاديث صحيح را نيز رد كرده‌اند و گروه ديگر نيز آن قدر در اثبات اين مسأله، مبالغه كرده‌اند كه احاديث موضوع و حكايات جعلى را نيز قبول كرده‌اند. در اين ميان، اهل سنت نيز بين دو گروه صدق و كذب سرگردان و حيران ماندند تا جايى كه دامنه اين اختلاف و شبهه به كتاب‌ها، مجلات و... رسيد. محقق اين اثر، ادعا مى‌كند كه كتاب حاضر، مباحث بيهوده و كهنه ندارد و وقت مخاطب را ضايع نمى‌كند. او معتقد است كه هر تأليفى بايد، نكته‌اى جديد را به مخاطب القاء كند.

عصر السفيانى، اثر دكتر عبدالكريم الزبيدى، نويسنده شيعى معاصر، كتابى است، به زبان عربى درباره يكى از نشانه‌هاى بزرگ ظهور امام مهدى(ع)؛ يعنى خروج سفيانى. شناخت سفيانى از ديدگاه روايات و در مقابل، معرفى شخصيت امام مهدى(ع) به عنوان منجى آخرالزمان و تحليل حوادث اخير روى داده در جهان اسلام، به ويژه جنگ عراق به عنوان يكى از نشانه‌هاى آخرالزمان است. نويسنده در اين كتاب در پى اثبات اين نكته است كه آمريكا و متحدانش در عراق؛ يعنى اسرائيل و اروپا، مصداق سفيانى وعده داده شده در روايات‌اند. مؤلف در مقام اثبات اين ادعا، ابتدا احاديث رسيده از پيامبر(ص) و ديگر معصومان عليهم‌السلام درباره سفيانى را ذكر مى‌كند و معتقد است در روايات، دو شخصيت منفور به عنوان سفيانى معرفى شده‌اند كه يكى خالد بن يزيد بن ابى‌سفيان و ديگرى شخصى است كه در آخرالزمان به نبرد با مهدى موعود مى‌پردازد. او سپس حضرت مهدى(ع) را از ديدگاه روايات سنى و شيعى و نيز كتب مقدس يهود و مسيحيان معرفى كرده و رواياتى را درباره زمان ظهور و نشانه‌هاى آن بيان مى‌كند. وى در ادامه خروج سفيانى و فعاليت‌هاى او؛ از جمله حركت به سوى عراق و مناطق اطراف آن مانند سوريه را مطابق احاديث، تحليل مى‌كند و امپراتورى آمريكا و متحدانش را مصداق سفيانى مى‌داند. باب اول: سفيانى كيست؟ در فصل اول از اين باب، به بيان حقيقت و ماهيت سفيانى از منظر رواياتى كه از پيامبر اكرم(ص) و اهل بيت عليهم‌السلام نقل شده پرداخته شده است. بر اساس اين روايات خروج سفيانى قبل از ظهور حضرت مهدى(ع) محور و مركز ساير حوادث بزرگى است كه در اين دوره به وقوع خواهد پيوست. در بسيارى از روايات، به اين نكته اشاره شده كه سفيانى از نسل ابوسفيان ابن أميّه است. مؤلف از دو سفيانى ياد مى‌كند: سفيانى نخست كه همان ابوسفيان است. وى از معاويه به عنوان كسى كه در مسير تحقق اهداف سفيانى تلاش مى‌كرد، نام مى‌برد. سفيانى دوم كه پيش از ظهور مهدى(ع) خروج مى‌كند و خروج او از علائم بزرگ ظهور حضرت مى‌باشد. مؤلف آمريكا و متحدانش را مصداق سفيانى دوم مى‌داند. وى همچنين در ادامه از نظريه آرماگدون كه از سوى برخى رسانه‌هاى آمريكايى ترويج گرديده، ياد مى‌كند. فصل دوم، به موضوع بررسى موضوع سفيانى در ميراث دينى اهل كتاب و نيز مواريث اسلامى اختصاص يافته است. در اين فصل، مؤلف به نقل آن دسته از احاديث كه به معرفى سفيانى و هويت وى پرداخته‌اند، مى‌پردازد. باب دوم: مهدى كيست؟ در فصل نخست اين باب، درباره حقيقت مهدى(ع) سخن گفته شده و از وى به عنوان يكى از فرزندان فاطمه(ع) دختر گرامى پيامبر اسلام(ص) و از نسل امام حسين(ع) ياد شده و از كسانى كه شاهد ولادت با سعادت آن حضرت بوده‌اند، نام برده شده است. در اين فصل، همچنين اعتراف برخى از علماى اهل سنت را مبنى بر اين كه امام مهدى(ع) از فرزندان امام حسن عسکری(ع) مى‌باشد، ذكر شده است. در فصل دوم، به بررسى اين موضوع پرداخته شده كه آيا غير از مهدى‌اى كه فرزند امام حسن عسکری(ع) است، مهدى ديگرى هم وجود دارد؟ مؤلف در اين فصل به ادعاى كسانى كه مهدى را از فرزندان عباس بن عبدالمطلب يا از فرزندان امام حسن مجتبى(ع) دانسته‌اند، پاسخ گفته شده است. در اين فصل همچنين به نام حضرت كه همانا نام پيامبر اكرم(ص) است، اشاره شده و در فصل سوم دلائل اين ادعا بيان گرديده است. در فصل چهارم، به بررسى موضوع مهدويت در تورات و انجيل پرداخته شده است. فصل پنجم، بر اساس روايات به بررسى زمان ظهور مهدى(ع) پرداخته شده و وقايع و نشانه‌هاى عمومى ظهورو نيز علائم ويژه ظهور را مورد بررسى قرار داده است. باب سوم: خروج سفيانى در فصل اول به ظهور سفيانى اشاره شده و از حمله آمريكا به عراق در سال 1991م. به عنوان سرآغاز ظهور سفيانى ياد گرديده است. مراد از خروج سفيانى به گفته مؤلف، حمله آمريكا به عراق و سپس بسط سيطره نظامى آمريكا و متحدانش بر منطقه خاورميانه است. در فصل دوم، به بررسى كارهاى بزرگى كه سفيانى هنگام خروج از خود بروز مى‌دهد و نشان از كينه و خشم وى نسبت به اسلام و مسلمانان و به ويژه عراقى‌ها دارد، پرداخته شده و در فصل سوم، از حمله نظامى لشكر سفيانى به عراق و ورود آن به شهرهاى مهم عراق؛ همچون بغداد، بصره و كوفه و نيز فجايعى كه به بار مى‌آورد، ياد شده است. در فصل چهارم اين باب، از نقش ملت‌هاى مسلمان و عربى و به ويژه نقش ايرانيان در قبال آن چه پس از حمله سفيانى در عراق به وقوع مى‌پيوندد، سخن به ميان آمده است. در فصل پنجم، به موضوع حمله سفيانى به كشورهاى همجوار عراق، همچون سوريه و ايران پرداخته شده است. در اين فصل، همچنين به فجايعى كه لشكر سفيانى در مدينه منوره به بار مى‌آورد، اشاره شده است. باب چهارم: ظهور مهدى و تحقق وعده الهى در فصل نخست اين باب، به موضوع، سلامت رسيدن مهدى(ع) به مكه مكرمه، اشاره شده و در فصل دوم، از به زمين فرورفتن لشكر سفيانى كه متوجه مكه مكرمه شده، ياد شده است. در فصل سوم، از بيعت 313 يا 314 تن از ياران خاص حضرت در منى با ايشان ياد شده است. فصل چهارم، «ساعت صفر» نام گرفته است، ساعت و لحظه‌اى از از آغاز روز دهم محرم كه در آن مهدى(ع) به اتفاق 313 تن از يارانش وارد مسجدالحرام شده و قيام خود را علنى مى‌سازد. در اين فصل؛ همچنين مؤلف به عكس‌العمل ايالات متحده آمريكا (سفيانى) و هم‌پيمانانش در قبال حوادثى كه به وقوع مى‌پيوندد، اشاره مى‌كند. باب پنجم: رويارويى مهدى(ع) و سفيانى در فصل نخست اين باب، به تشكيل سپاه مقتدر اسلامى اشاره شده است. پس از آنكه مومنان در اقصا نقاط عالم نداى آسمانى‌اى را مى‌شنوند كه ظهور مهدى(ع) را اعلام مى‌كند، خود را به هر نحو ممكن مكه مكرمه مى‌رسانند و هيچ چيز مانع ايشان در راه يارى به امامشان نخواهد بود. به گفته مؤلف، در روايات حتى به كيفيت وصول ياران امام به مكه اشاره شده كه وى به برخى از آن‌ها اشاره مى‌كند. در اين فصل، همچنين به آزادسازى مدينه منوره از چنگال اشغالگران اشاره شده است. در فصل دوم، به رويارويى امام مهدى(ع) با لشكر سفيانى در عراق اشاره شده و از وقايعى كه طى اين رويارويى روى خواهد داد، سخن به ميان آمده است. در فصل سوم، به رويارويى امام با سفيانى‌ها در شام اشاره شده و به معرفى منطقه مجيدو كه در جنوب شرقى شهر حيفا قرار دارد، پرداخته شده است؛ منطقه‌اى كه رويارويى بزرگ حضرت با سفيانى در آن اتفاق مى‌افتد. پس از اين اتفاق بزرگ، امام مهدى(ع) و عيسى بن مريم براى اقامه ملكوت الهى در سرتاسر زمين اقدام مى‌كنند و حكومت عدل الهى را استقرار مى‌بخشند.