جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

خواجه نصیرالدین در دو دانش کلام و فلسفه، شخصیتی دوگانه به نظر می آید؛ چرا که گاهی در یک مسئله علمی دو رأی مختلف؛ یکی بر طریق متکلمان و دیگری بر روش فلاسفه، داده است. یا این که در دسته ای از آراء، نظرش با متکلمان یکی است و در دسته ای دیگر از آراء را هم صدا با فلاسفه بیان کرده است. در این فضا چیزی که ابتدا به ذهن می آید این است که خواجه به تعارض افتاده است. در این پایان نامه ابتدا با شمارش آراء متعارض خواجه در دو کتاب تجرید الإعتقاد و شرح الإشارات، فرضیه تعارض را به چشم می بینیم و سپس در مقام داوری، احتمالات ممکن را مطرح خواهیم نمود و از میان آن ها، نظری که مطابق با واقعیت است، به عنوان نظر مختار انتخاب می شود. در نظر مختار بر این باور هستیم که آراء خواجه به سه دسته تقسیم می شوند: دسته ای از آراء او که صرفاً در مقام تقریر نظرات دیگران است و از آن جایی که این ها آراء خواجه نیستند، از گردونه ی تعارض خارج می شوند. دسته ی دوم، نظرات خود خواجه اند؛ اما چون همه ی آن ها روش مندانه و به دور از تعصبات کلامی یا فلسفی شکل داده است، باز هم نمی شود آن ها را به تعارض متصف نمود. در این بین، تنها معدودی از آراء به چشم می خورد که خواجه آن ها را دور اندیشانه، به سبب همدلی با متکلمان ابراز کرده است، هرچند خودش به آن ها اعتقادی نداشته است. این پایان نامه در داوری خود، با استناد به عبارات خواجه و در نظر داشتن موقعیت اجتماعی و علمی-اش، خصوصاً دوره ی حیاتش که با هجمه ی گسترده متکلمان بر ضد فلاسفه مواجه بود، هم چنین با توجه به شخصیت متعادل، حق محور و دانش دوستش، روشن خواهد کرد که تعارض مذکور بدوی و ظاهری می باشد.

این پایان نامه به یکی از مباحث مهم علوم دینی می‌پردازد، که با قرآن کریم در ارتباط است، که از کتب تشریعی به شمار می‌رود و زندگی انسان‌ها به وسیله این کتاب جاودانه نظام می‌یابد. این با مشاهده قرائت‌های قرآنی و آگاهی از میزان تأثیر آنها در تفسیر آیات قرآن انجام می‌شود؛ زیرا در بین دو مذهب نظرات متفاوتی در مورد تعدد قرائت‌ها وجود دارد. بعضی از آنها قرائت‌ها را منحصر به هفت مورد می‌کردند، اما برخی دیگر قرائت‌ها را فقط به قرائت خاصی از هفت یا ده قرائت، یا قرائت‌های شاذ، یا قرائت اهل بیت (علیهم السلام) محدود نمی‌کردند. بنابراین، ما سعی کردیم تا از طریق قرائت‌هایی که شیخ طوسی در کتاب التبیان خود آنها را برگزیده است، به دیدگاه‌های وی پی ببریم، و تأثیر آنها را بر دیدگاه‌های فقهی، زبان شناسی و عقیدتی او دریابیم. این پایان نامه شامل یک مقدمه و سه فصل است؛ فصل اول: شامل تعاریف واژگان تحقیق است، و فصل دوم بیانگر تعدد و گوناگونی قرائت‌هایی است، که در مذهب اهل بیت معتبر می‌باشد، خصوصاً از نظر تعدد قرائت‌ها و اختلاف در آنها و قرائت‌های منسوب به اهل بیت، همچنین با نگاهی به کتابهای اهل سنت و مذهب اهل بیت، به طور کلی سندیت این قرائتها و به طور خاص در مذهب اهل بیت، مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین اشکالاتی که از سوی دو مذهب به قرائت‌های قرآنی وارد شده، همراه با دیدگاه شیخ طوسی در مورد این موضوعات بیان گردیده است. فصل سوم، عبارت از نمونه‌های کاربردی در تأثیر قرائت‌ها بر دیدگاه‌های زبان شناسی، فقهی و کلامی شیخ طوسی بود، که به نتایجی رسید. از جمله: پژوهش و بررسی این موضوع را که منبع قرائت‌ها از وحی یا از تفاوت در قرائت پیامبر است، انکار می‌کند؛ زیرا قرآنی که از جانب خدا نازل شده است، هم از نظر واژگان و هم از لحاظ تلفظ آنها توسط رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) یکسان است. اگر تعدد قرائت‌های مورد اختلاف دو مذهب بررسی شود، می‌بینیم که برخی از آنها آن را منحصر به هفت مورد دانستند و برخی دیگر آن را محدود نکردند. شیخ طوسی قرائت‌ها را منحصر به هفت مورد ندانسته و می‌گوید که قرآن با یک حرف، بر یک پیامبر نازل شده است، اما آنها به اتفاق آرا توافق کردند که قرائت به آن صورتی که در میان قاریان متداول است، مجاز بوده و هر شخص در انتخاب هر یک از قرائت‌هایی که می‌خواهد، آزاد است. مشخص شد که شیخ طوسی تمام قرائت‌ها را به کار برده، حتی آنها که شاذ هستند، و معلوم شد که وی بعضی از قرائت‌ها را جمع آوری کرده و یکی را از میان بقیه انتخاب کرده است. در این تحقیق تأثیر قرائت‌ها بر دیدگاه‌های فقهی، زبان شناسی و عقیدتی شیخ طوسی در کتاب تبیان او به طور مختصر بیان شده است.

آدرس استماع صوت نشست: https://b2n.ir/g95766

ترجمه ماشینی: فیلسوفی برای تمام فصول، مقدمه‌ای بر زندگی و اندیشه ذوفنون قرون وسطایی نصیرالدین طوسی (متوفی 1274) است. تأثیر علمی طوسی بر تاریخ حکمت نظری و عملی مسلمانان تنها با تأثیر ابن سینا (ابعلی سینا) قابل مقایسه است که الگویی برای تلاش های فلسفی و علمی طوسی بود. طوسی در طول کار پرحادثه و بحث برانگیز خود، تقریباً در تمام زمینه های دانش روز، متون ارزشمندی تولید کرد. او به همان اندازه به جهان طبیعی و همچنین به حوزه های انسانی و اجتماعی دین، اخلاق، منطق، نجوم، اقتصاد، سیاست و هنر علاقه داشت. جهت گیری فکری طوسی به سمت عبور از مرزهای گفتمان یونانی، مشایی، اشراقی، اثنی عشری، اسماعیلیه و صوفیانه بود. او با این کار به شکل‌گیری گفت‌وگوی پربار بین گفتمان‌های فکری مختلف کمک کرد که منجر به هدایت مجدد فلسفه اسلامی به سمت روش‌شناسی ترکیبی‌تر شد. کمک‌های او به علم، و به‌ویژه نجوم، او را به پیوند بین بطلمیوس و کوپرنیک تبدیل کرد و این امتیاز را برای او به ارمغان آورد که دهانه‌ای از ماه به نام او، «ناصرالدین» داشته باشد.

ترجمه ماشینی: این کتاب بررسی تطبیقی ​​دو متفکر بزرگ شیعی، حمید الدین کرمانی از مصر فاطمی و ملاصدرا از ایران صفوی است که توانمندی متقابل گفتمان‌های مربوط به شکل‌گیری دانش و اقتدار دینی-سیاسی را در برخی زمینه‌های اسماعیلی و دوازده امامی نشان می‌دهد. کتاب به بررسی مفاهیم، ​​روایات و ادله ای می پردازد که به ایجاد و توسعه گفتمان در مورد ولایت مطلقه امام و نمایندگان ایشان کمک کرده است. برای نشان دادن این امر، فرازهای کلیدی از متون اولیه به زبان عربی و فارسی ترجمه شده و از نزدیک مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد تا ترکیب گفتمان های فلسفی، صوفیانه، کلامی و کتاب مقدس را برجسته کند. همچنین این کتاب تأثیر گفتمانی نصیرالدین طوسی را به عنوان کلیدی برای انتقال روایات علم و حجیت اسماعیلی به فلسفه شیعی متأخر و تداوم آن تا دوران جدید و معاصر به ویژه در روایت ولایت فقیه مورد بحث قرار می دهد. جمهوری اسلامی ایران.

بُعد چهارم از مسائلی است که مرزهای فلسفه را درنوردیده و امروزه یکی از دغدغه‌های اصلی فیزیکدانهاست. با این‌ حال، پیشینه‌ و تاریخچة دقیق اين ديدگاه هنوز در هاله‌يی از ابهام است. در فلسفة غرب، بعد چهارم را با تکلّف در آراء برخی از اندیشمندان غربی سده‌های میانه، مانند آنسلم، ریشه‌یابی کرده‌اند؛ ‌با آنکه هیچ‌ عبارت صریحی در اینباره در آثار آنها وجود ندارد. در جامعة فلسفی کشور ما نیز بعد چهارم تا ملاصدرا ریشه‌یابی شده است. هدف اين نوشتار آنست كه نشان دهد در جهان اسلام پیش از ملاصدرا، در آثار خواجه نصيرالدين طوسي عبارتهای کاملاً صریحی در اينباره وجود دارد. پیش از طوسی نیز گرچه عبارت آشكاري در منابع دست اوّل نیافتیم، ولي در منابع دست دوّم به برخی از متکلمان جهان اسلام‌، ازجمله نظّام، ابن‌راوندی و عبّاد، سخنانی نسبت داده شده است که محتوای آن چیزی جز چهاربعدگروی نیست. این مقاله بروش تاریخی، دیدگاههای اين اندیشمندان را گردآوری کرده و به تحلیل عقلی آنها خواهد پرداخت.

بحث اوضاع فلکی و موقعیت ستارگان و همچنین نحوه قرار گرفتن آن‌ها و متعاقباً سعدی و نحسی روزها مسأله‌ای است که از دیرباز توجه مردم را به خود جلب کرده است. بسیاری از مردمان بر این باورند ک اوضاع فلکی نقش تعیین‌کننده در اتفاقات زندگی آن‌ها دارد. این باور در بخش علمی مسأله، امری انکارناپذیر است مانند اعتقاد به تأثیر خسوف و کسوف در پدیدارهای طبیعی. اما بخش غیرعلمی آن عموماً به شکل خرافات در زندگی انسان‌ها نمود پیدا کرده است؛ این که اساساً اوضاع فلکی علاوه بر تأثیرات طبیعی بتواند تعیین‌کننده‌ی مفاهیم ارزشی از جمله سعد و نحس ایام باشد، دغدغه‌ای است که حتی فیلسوفان از آن فارغ نبوده‌اند؛ از جمله‌ی آن‌ها خواجه ‌نصیرالدین طوسی است. سوال پایه تحقیق حاضر آن است که خواجه نصیر الدین طوسی چه تبیین فلسفی از سعد و نحس ایام مطرح میکند؟ دستاورد این پژوهش عبارتست از آنکه مسأله سعد و نحس ایام و انتساب آن‌ها به اوضاع فلکی از نگاه فیلسوفان به دور نمانده است و خواجه نصیر الدین طوسی بر اساس مبانی انسان شناختی و جهاشناختی تاثیر افلاک بر نفوس و سعد و نحس ایام را تحلیل و تبیین کرده است. او معتقد است فعل و انفعالات و حرکت افلاک و شکل و نظم بین ستارگان و اجسام فلکی ، با توجه به توان و قابلیتی که نفس انسانی برای تاثیر در جسم و تاثر از آن دارد، می تواند موجبات سعدی و نحسی ،در زندگی انسان و همچنین تأثیر در زمین و اجسام موجود در آن را فراهم سازد .

اخلاق یکی از ساحت‌های شاخص زندگی انسان است. هستی‌شناسی اخلاق به‌عنوان یکی از زیرمجموعه‌های فرااَخلاق، عهده‌دار تبیین این مسئله است که آیا بایدها و نبایدهای اخلاقی مبتنی بر حقایقی عینی در جهان خارج‌اند و نقش انسان تنها اکتشاف و حکایت‌گری از آنهاست، یا اینکه اموری ابداعی و برساختۀ ذهن انسان‌اند و حقایقی مستقل از آرای اخلاقی ما در جهان خارج وجود ندارد. به‌عبارت دیگر، میان ذهنی‌انگاری اخلاقی (سابژکتیویسم) و عینی‌گرایی اخلاقی (ابژکتیویسم) تقابل اساسی وجود دارد. اخلاق‌پژوهان دراین‌باره، مواضع متقابلی اتخاذ کرده‌اند. فیلسوف اخلاق معاصر، جورج ادوارد مور، جانب‌دار عینیت اصول اخلاقی است و ذهنی‌انگاری اخلاقی را نقد می‌کند. او در نقد ذهنی‌انگاران تأکید می‌کند که عینی‌انگاری اصول اخلاقی را نباید با ذاتی‌دانستن آنها یکسان در نظر گرفت.فیلسوف و متکلم جهان اسلام، خواجه نصیرالدین طوسی که در زمینۀ اخلاقْ آرا و آثار بسیاری از خود به جای گذاشته است، معمولاً با اصطلاحات امروزی در زمرۀ طرفداران اخلاق فضیلت‌محور شناخته شده است. نوشتار حاضر بر آن است تا ضمن اشاره به دو رویکرد ذهنی‌گرایی و عینی‌گرایی اخلاق، به تبیین موضع واقع‌گرایانۀ خواجه و مقایسۀ آن با واقع‌گرایی مور بپردازد. عناوین موجود در فرااَخلاق در زمان حیات علمی خواجه نصیر مطرح نبوده است؛ اما با کاوشی در مبانی و مباحث اخلاقی وی می‌توان چنین نتیجه گرفت که او نیز به عینیت اصول اخلاقی معتقد بوده و درنتیجه ذهنی‌گرایی را نمی‌پذیرد.

امروزه تمایز میان جهات جمله ای (de dicto) و جهات شیئی (de re) از مباحث بسیار مهمی است که هم در حوزه منطق موجهات و هم در قلمرو متافیزیک تحلیلی، جایگاه ویژه ای یافته است. برای مثال، پذیرش ضرورت شیئی یکی از مبانی اساسی پذیرش ذات گرایی (essentialism) است. در این مقاله پس از اشاره ای کوتاه به سابقه این تمایز در فلسفه غرب و اسلامی به تفاوت نحوی و معنایی این دوگونه جهت پرداخته می شود. در ادامه تفاوت تفکیک جمله ای / شیئی با دو تفکیک مشابه بررسی می گردد و در پایان نگاهی به رابطه جهات جمله ای و جهات شیئی خواهیم داشت.

بحث از مواد ثلاث («وجوب » (یا ضرورت)، «امکان » و «امتناع ») و گزاره های موجه در منطق و فلسفه اسلامی از جایگاه خاصی برخوردار بوده است و فیلسوفان و منطقدانان مسلمان به تفصیل از احکام و اقسام آن بحث کرده اند. با این حال، به دلیل عدم بهره گیری از یک نظام معناشناختی منقح با پاره ای ابهامات معنایی در برخی اقسام گزاره های موجه رو به روییم. در این مقاله پس از مروری کلی بر بحث موجهات در منطق و فلسفه اسلامی و اشاره به پاره ای اقسام گزاره های ضروری، ابهامات معنایی این گزاره ها تحلیل می شود. در مرحله بعد، کوشش شده تا در یک طرح اولیه و با بهره گیری از برخی نظام های نوین منطق موجهات پیشنهادهایی جهت تعیین قواعد معناشناسی این گزاره ها ارایه شود.