جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : شاید دقیقاً از نگاه دقیق به جهان یونانی شروع شود که هگل و هایدگر به جهان مدرن به عنوان عصری می نگرند که قبل از هر چیز دوره پارگی و حتی وارونگی با توجه به روح یونان است. با شروع از چنین زمینه‌ای، تمرکز بر نحوه ارتباط هگل و هایدگر با رومانیتاس، یعنی عصر و دنیای معنوی که دقیقاً بر اساس انحلال تمدن یونان پدید آمد و خود را نشان داد، بسیار جالب به نظر می‌رسید. با این حال، انحلال آنچه نشانه آغاز فلسفه و غرب است.

این پژوهش با واکاوی داستان «گزارشی به فرهنگستان» اثر فرانتس کافکا و ملاحظه‌ی آن درزمینۀ آرای ارسطو و هایدگر در تبیین انسان، کوشیده است تا به قرائت تازه‌ای از مفهوم انسان دست یابد. ارسطو بنیاد انسان را مفهوم خرد یا لوگوس می‌انگارد، او در سه اثر مهم خود یعنی «سیاست»، «اخلاق نیکوماخوس» و «شاعری» به کرّات این عقیده را مطرح می‌نماید. اگرچه رأی ارسطو در تاریخ اندیشه موردقبول واقع‌شده اما این بدان معنا نیست که دیگران درصدد تبیین قرائت‌های تازه از انسان برنیامده باشند. یکی از این متفکران مارتین هایدگر است. هایدگر در مقاله‌ی «زبان» ضمن پرداختن به چیستی زبان، چیستی انسان را نیز مورد کاوش قرار می‌دهد. به اعتقاد این پژوهش تأکید ارسطو بر اصالت خرد یا لوگوس از یک‌سو و تفسیر هایدگر از انسان به مثابۀ هستندۀ زبان‌مند از سوی دیگر، می‌تواند ما را به‌سوی نظرگاهی تازه رهنمون شود. بر این اساس خرد و زبان نه یک‌سره متفاوت‌اند و نه کاملاً متشابه. این دو مفهوم می‌توانند در جهت تکمیل یکدیگر به کار گرفته شوند. با رجوع به داستان کافکا این رویکرد به‌وضوح به چشم می‌‌آید. ذات انسانی چیزی نیست مگر هم‌صدایی خرد و زبان.

ترجمه ماشینی : این کتاب ایده مشترک دریدا، هگل و هایدگر را بررسی می کند که ارزش اندیشه آنها در نتایج یا نتایج آن نیست، بلکه در «جنبش» آن است. هر سه، قلب کار خود را بر اساس مسیر، توسعه یا حرکتی توصیف می کنند که به نظر می رسد اندیشه آنها را از یک زمینه محکم محروم می کند. یوهان دی یونگ استدلال می‌کند که این یک آسیب‌پذیری ساختاری است که منشأ ارزش آن است، و روش غیرمستقیم دریدا را از کارهای اولیه‌اش تا آثار بعدی‌اش دنبال می‌کند و تعاملات او با هگل و هایدگر را به‌طور انتقادی در نظر می‌گیرد. تحلیل دی یونگ قرابت بین هگل، هایدگر و دریدا را در یک بی اعتمادی مشترک نسبت به بیرونی بودن قرار می دهد و برخلاف غلات برخی از تفسیرهای لوینازی، استدلال می کند که غیرمستقیم بودن دریدا منجر به اخلاقیات همدستی می شود. جنبش نمایش به یک سوال اصلی پاسخ می دهد که بسیاری از مباحثات پیرامون فلسفه قاره ای و پست مدرنیسم پیرامون آن می چرخد، یعنی: با کدام روش ها می توان مسئولانه فلسفه کرد؟ تفاوت بین انتقاد و جدل را نشان می دهد و اینکه چرا صرفاً موضع گیری موافق یا مخالف برای اندیشیدن مسئولانه کافی نیست.

ترجمه ماشینی : قرائت در تفسیر اولین بار در سال 1987 منتشر شد. نسخه‌های آرشیو مینه‌سوتا از فناوری دیجیتال استفاده می‌کند تا کتاب‌هایی را که برای مدت طولانی در دسترس نبودند، دوباره در دسترس قرار دهد، و بدون تغییر از نسخه‌های اصلی انتشارات دانشگاه مینه‌سوتا منتشر شده‌اند. «خوانش‌ها در تفسیر» - جلدی که عمدتاً درباره متون هولدرلین، هگل و مفسر آنها هایدگر است، خود را به‌طور استراتژیک بین ادبیات و فلسفه قرار می‌دهد. مطابق با این کنار هم قرار گرفتن، به مسئله خودآگاهی و تأمل در سطوح «مضمون» و «متن» می پردازد. خواندن Chiasms: An Introduction Rodolphe Gasche; پس‌نوشته مقدماتی: تفسیر و خواندن. I. READING HÖLDERLIN; II. خواندن هگل; پایان: خواندن وحشتناک: بلانشو در مورد هگل. یادداشت؛ فهرست مطالب.

ترجمه ماشینی : «مدرنیته» مفهومی نگران‌کننده است، نه تنها برای محققان، بلکه برای عموم مردم، زیرا به نظر می‌رسد انتخابی بین سنت‌های ظالمانه و آزادی پوچ و بی‌ریشه را نشان می‌دهد. کولب در جست‌وجوی درکی وسیع‌تر از مدرنیته، ابتدا دیدگاه‌های وبر را مورد توجه قرار می‌دهد و سپس به تفصیل درباره نوشته‌های محوری هگل و هایدگر بحث می‌کند. او از استراتژی بدیعی استفاده می کند که نقد هایدگر از هگل را ارائه می کند و سپس نقد هایدگر را پیشنهاد می کند که ممکن است هگل داشته باشد. کولب نظرات خود را ارائه می دهد و امکان زندگی معنادار را پیشنهاد می کند که آزاد است اما هنوز در زمینه های مشترک ریشه دارد. او با اظهارنظرهایی درباره «پست مدرنیته» که توسط لیوتار و دیگران بحث شده است، به‌طور متقاعدکننده‌ای بر ضد پیش‌فرض عصر یکپارچه مدرن یا پست مدرن استدلال می‌کند.