جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : تعداد سؤالات باز و بحث برانگیز در پژوهش هایدگر معاصر همچنان منبع گفتگوی علمی است. پرسش‌های مهمی وجود دارد که به توسعه اندیشه او و تفاوت‌ها و شباهت‌ها بین اثر اصلی اولیه او «هستی و زمان» و به اصطلاح «اندیشه تاریخی هستی»، تفکر رویداد، یا تخصیص، مربوط می‌شود. بودن. پرسش هایی وجود دارد که بر ارتباط او با شخصیت های مهم تاریخ اندیشه ها مانند پیشاسقراطی ها، افلاطون، ارسطو، توماس آکویناس، دکارت، لایب نیتس، کانت، ایده آلیست های آلمانی و نیچه متمرکز است. پرسش‌های دیگر بر زندگی‌نامه‌ی او، ریاست‌جمهوری و رابطه‌اش با سیاست به‌طور عام و با ناسیونال سوسیالیسم به‌طور خاص یا تأثیر او بر فیلسوفان بعدی متمرکز است. مشارکت‌های این جلد که توسط محققان برجسته در زمینه تحقیقات هایدگر نوشته شده است، به بسیاری از این سؤالات در خوانش دقیق متون هایدگر می‌پردازد و بنابراین جهت‌گیری درستی در زمینه تحقیقات هایدگر معاصر ارائه می‌کند. آنها نشان می دهند که چگونه مسیرهای متفاوت اندیشه هایدگر – علاقه اولیه او به معنای هستی و دازاین، بحث و درگیری او با سیاست، درک او از هنر، شعر و فناوری، مفهوم حقیقت و ایده تاریخ هستی - همه در یک نقطه به هم می رسند: مسئله هستی. بنابراین روشن می‌شود که با وجود همه تفاوت‌ها، هایدگر یک مسیر بسیار منسجم از تفکر را دنبال می‌کند.

ترجمه ماشینی : این تحلیل عمیق از آثار عمده هایدگر یک وحدت موضوعی اساسی در تلاش فیلسوف برای غلبه بر ذهنیت گرایی فلسفه مدرن و توضیح سلسله مراتب هستی شناختی می یابد که این به تنهایی پایه و اساس هر چیز دیگری را تشکیل می دهد. نویسنده این چالش با سنت دکارتی را کلید درک دیدگاه هایدگر در مورد انسان و زبان و نیز تأثیر آنها در مسائل هویت و بازنمایی در فلسفه معاصر می داند.

ترجمه ماشینی : اندرو جی میچل در کتاب چهارگانه استدلال می کند که اندیشه متأخر هایدگر اندیشیدن به چیزهاست. هایدگر این چیزها را برحسب آنچه که «چهارگانه» نامیده می‌داند - همگرایی از روابطی که زمین، آسمان، خدایان و انسان‌ها را گرد هم می‌آورد - و کتاب میچل اولین تفسیر دقیق این جنبه مغفول مانده از اندیشه هایدگر است. به این ترتیب، ورود به چشم انداز کامل تفکر هایدگر پس از جنگ را فراهم می کند، و تفاسیر جدید و خیره کننده ای از بمب اتمی، فناوری، گیاهان، حیوانات، آب و هوا، زمان، زبان، مقدسات، فناپذیری، مسکن و غیره ارائه می دهد. آنچه نتیجه می‌شود تصوری از چیزها به‌عنوان خلسه‌آمیز، رابطه‌ای، منحصربه‌فرد، و از همه مهم‌تر تحریک‌کننده‌تر، به‌عنوان پیوند ذاتی با کالایی‌سازی فن‌آوری‌شان است. کتاب چهارگانه یک اثر جدید بزرگ که فراتر از محدودیت های پژوهش هایدگر طنین انداز می شود، چیزی کمتر از یک تفکر پدیدارشناسانه جدید از رابطه و میانجی برای درک چیزهای اطراف ما پیشنهاد نمی کند.

ترجمه ماشینی : دنیس مک مانوس تفسیر جدیدی از دیدگاه اولیه هایدگر از ذهنیت ما و جهانی که در آن ساکن هستیم ارائه می دهد. "هستی شناسی بنیادی" هایدگر به ما این امکان را می دهد که موجودی را که فکر می کند به عنوان موجودی که عمل می کند، حرکت می کند و حتی جهان اطرافش را لمس می کند، درک کنیم، موجودی در خانه در همان دنیای معمولی که ما نیز در خارج از گنجه فلسفی زندگی خود را در آن زندگی می کنیم. ; همچنین این نوید را می دهد که ما را از مشکلات فلسفی به ظاهر حل نشدنی، مانند شک و تردید نسبت به دنیای بیرونی و دیگر اذهان رها کند. اما بسیاری از مفاهیم اصلی آن چشم انداز گریزان هستند. و برخی از پذیرفته‌شده‌ترین تفاسیر از بینش هایدگر، ابهامات عمیق و مهمی را در خود پنهان می‌کنند، در حالی که برخی دیگر گونه‌های ناامیدکننده ایده‌آلیسم را بر ما تحمیل می‌کنند. هایدگر و سنجش حقیقت، با تکیه بر بررسی آثار هایدگر در سراسر دهه 1920، راه جدیدی برای درک این دیدگاه ارائه می دهد. محور اصلی این پیشنهاد است که تفکر گزاره‌ای چیزی را پیش‌فرض می‌گیرد که می‌توان آن را «میزان» نامید، تسلطی که فقط یک موضوع «دنیوی» قابل تشخیص می‌تواند آن را داشته باشد. مک مانوس نشان می دهد که چگونه این ایده ها از طریق درگیری هایدگر با تاریخ فلسفه و الهیات پدیدار می شوند، و خوانشی بدیع از عناصر کلیدی در هستی شناسی بنیادی، از جمله مفهوم هایدگر از «هستی در جهان»، نقد او از شک گرایی، ارائه می دهد. ادعای او مبنی بر انکار هر دو واقع گرایی و ایده آلیسم، و تأملات دشوار او در مورد ماهیت حقیقت، علم، اصالت، و خود فلسفه. بر اساس این خوانش، ادعاهای محوری هایدگر خواسته‌های واقعی را مشخص می‌کند که اگر می‌خواهیم به شاهکار اندیشیدن به افکار تعیین‌کننده درباره جهان پیرامون خود دست یابیم، باید آنها را برآورده کنیم.

ترجمه ماشینی : در حالی که بسیاری از محققان به مدیون بودن مارتین هایدگر به منابع عرفانی مسیحی و همچنین قرابت او با تائوئیسم و بودیسم اشاره کرده اند، الیوت آر. ولفسون ارتباطات بین اندیشه هایدگر و مطالب کابالیستی را گسترش می دهد. ولفسون با این استدلال که سنت باطنی یهودی بر هایدگر تأثیر گذاشته است، روشی جایگزین برای درک تاریخ فلسفه غرب ارائه می دهد. مقایسه ولفسون بین هایدگر و کابالا مفاهیم کلیدی مانند هرمنوتیک، زمانمندی، زبان، و هستی و نیستی را روشن می‌کند، در حالی که تأملات شگفت‌انگیزی در زمینه فلسفی مشترک آنها به همراه دارد. با توجه به درگیری هایدگر با ناسیونال سوسیالیسم و استفاده او از زبان یهودستیزانه، این خوانش‌های بدیع به دلیل کنار هم قرار دادن حوزه‌های گفتمانی نامتجانس قابل توجه‌تر هستند. درهم تنیدگی ولفسون با هایدگر و کابالا نه تنها درک هر دو را افزایش می دهد، بلکه عمیق تر، به عنوان اصلاحی اخلاقی برای قوم گرایی و ذات گرایی مربوطه آنها عمل می کند. ولفسون به طرز ماهرانه‌ای ظرفیت رستگاری اندیشه برای روشن کردن زمینه‌های مشترک در سنت‌های فلسفی به ظاهر متفاوت را نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر (1889-1976) علیرغم تخلفات شناخته شده اش -همدستی او با ناسیونال سوسیالیسم و ناتوانی اش در ابراز پشیمانی یا دلسوزی برای قربانیان آن، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می رود. در The Duplicity of Philosophy’s Shadow، الیوت آر. ولفسون در بحثی دخالت می‌کند که از منظری منحصربه‌فرد در رسانه‌های علمی و رایج مورد توجه قرار گرفته است، به‌عنوان محققی از عرفان و فلسفه یهودی که عمیقاً تحت تأثیر آثار هایدگر قرار گرفته است. ولفسون به دنبال بررسی نوشته‌های هایدگر می‌شود تا آنچه را که هنوز فکر نمی‌شود فاش کند. علیرغم اظهارات صریح ضدیهودی هایدگر، ولفسون برخی از جنبه های حیاتی تفکر خود را آشکار می کند - از جمله انتقاد از نژادپرستی بیولوژیکی و آخرالزمان ستیزه جویانه نازیسم - که نشان دهنده قرابت با ابعاد تفکر یهودی است: مثلث بندی مفاهیم میهن، زبان، زبان. و مردمی بودن؛ مسیحیت یهودی و مفهوم زمان تاریخی به عنوان بازگشت همانی که همیشه متفاوت است. شمول، طرد، و وضعیت دیگری. مشکل شر در نمادگرایی کابالیستی ولفسون با استفاده از روش هایدگر به پیوند ناگسستنی حقیقت و ناحقیقت می پردازد و موضوع سکوت و حدود گفتار را بررسی می کند. او تمایل به دوشاخه کردن رابطه امر سیاسی و فلسفی در اندیشه هایدگر را به چالش می کشد، اما با کسانی که هایدگر را یک ایدئولوگ نازی می نویسند، شرکت می کند. در نهایت، Duplicity of Philosophy’s Shadow استدلال می‌کند که عظمت و مرتبط بودن کار هایدگر در این است که او این فرصت را به ما می‌دهد که غیرقابل تصور را به‌عنوان بخشی از سرنوشت مشترک خود به عنوان موجودات تاریخی بیاندیشیم.

ترجمه ماشینی : تفکر هایدگر در دهه‌های پس از انتشار کتاب هستی و زمان اغلب با آن اثر ناسازگار تلقی می‌شود. منتقدان مفهوم «قاطعیت» در «هستی و زمان» را با روایت پس از جنگ هایدگر از «آزادی» مقایسه می‌کنند تا اختلافی بین اومانیسم ادعایی داوطلبانه آثار اولیه او و تفکر ظاهراً «ضد انسان‌گرا» آثار متأخر او ایجاد کنند. کار کردن در مقابل، ماهون اوبرین برای انسجام ساختاری و موضوعی حرکت هایدگر از اصالت به جست‌وجوی یک رابطه آزاد معتبر با جهان - که با اصطلاح «رهایی» به تصویر کشیده می‌شود، استدلال می‌کند. اوبراین با نشان دادن وحدت ساختاری و مضمونی اندیشه هایدگر در کلیت خود، راه را برای درک سنجیده‌تر و مبتنی بر فلسفی از موضوعات مورد بحث در مناقشه هایدگر هموار می‌کند. >