جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این مقاله به این موضوع مربوط می‌شود که کلمات ما به روشی که معمولاً به آن اشاره می‌کنیم، اشاره نمی‌کنند. من استدلال های ارائه شده توسط کواین، در نسبیت هستی شناسی، و به اصطلاح استدلال های «مدل-نظری» پاتنم در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد را بررسی می کنم. هدف من اضافه کردن یک موقعیت جدید به پانتئون موجود نیست، بلکه افزودن استدلال است. من به ویژه از کواین و پاتنام در برابر رایج‌ترین توجیهی که برای نگرش نادیده انگاشته شده است، دفاع می‌کنم. من با این استدلال شروع می کنم که آثار کواین و پاتنم که ذکر شد بسیار نزدیک به هم مرتبط هستند – در واقع، آنها حداقل یک استدلال مشترک دارند. این موضوع از این جهت مهم است که بسیاری از فیلسوفانی که پاتنم را تند می‌زنند، کواین را کمتر مورد تحسین قرار می‌دهند. من استدلال می‌کنم که بسیاری از مواردی که برای یکی می‌آید، در مورد این موضوع برای دیگری نیز صدق می‌کند. من استدلال مشترک را به تفصیل شرح می‌دهم: ماهیت آن این ادعاست که ما می‌توانیم ارجاع‌های همه اصطلاحات خود را تغییر دهیم، در حالی که همچنان ارزش‌های صدق یا شرایط صدق همه جملات خود را حفظ می‌کنیم. سپس چالش مشترک را مطرح کردم. مخالفان می گویند که منبع احتمالی مرجع قطعی نادیده گرفته شده است. پاتنام (و کواین) فقط محدودیت‌هایی را در نظر می‌گیرند که با استفاده از اصطلاحات خود بر مرجع تحمیل می‌شوند. به ویژه، آنها به شدت بر روی محدودیت های تجربی که رابطه مرجع باید رعایت کند، تمرکز می کنند. مخالفان می گویند که ممکن است نوع دیگری از محدودیت وجود داشته باشد - یک محدودیت خارجی - که (تا حدی) مستقل از تجربه و فعالیت های ما عمل می کند. من نسخه دیوید لوئیس از این چالش را ارائه می کنم. من این را به عنوان یک خلأ در استدلال کواین-پاتنم تصدیق می کنم. علاوه بر این، می توان آن را به یک موقعیت ثابت توسعه داد. من نه به قوام آن، بلکه به معقول بودن آن حمله می کنم. من پیشنهاد می‌کنم که هیچ توجیه تجربی برای این ادعا در دسترس نیست که چنین محدودیت‌هایی بر اساس مرجع عمل می‌کنند. من بیشتر پیشنهاد می کنم که هیچ توجیه پیشینی ارائه نشده است. بنابراین من استدلال می‌کنم که استفاده از روزنه مستلزم طرح ادعایی است که در واقع غیرقابل توجیه است: این یک تکه متافیزیک نظری است. من با پیشنهاد راهی برای جلوگیری از این موضوع نتیجه گیری می کنم.

ترجمه ماشینی: در این کتاب، سخنرانی های امانوئل کانت از W. V. Quine با عنوان Science and Sensibilia برای اولین بار به زبان انگلیسی منتشر شده است. این سخنرانی‌ها نشان‌دهنده مرحله مهمی در توسعه تفکر بعدی کواین است، جایی که او در شرح خود از مراحل از تحریک حسی تا نظریه علمی، و در استفاده بیشتر از آنها برای ارزیابی میزان ذهنی، صریح‌تر در مورد اهمیت محدودیت‌های فیزیکی واژگان قابل دفاع است این سخنرانی‌ها که به‌عنوان یک واحد در نظر گرفته می‌شوند، شکاف مهمی را در درک ما از پیشرفت فلسفی او از اثر او در سال 1973 با نام «ریشه‌های مرجع» تا آثار بعدی‌اش پر می‌کنند. این جلد همچنین حاوی مقدمه ای است که محتوای و اهمیت فلسفی سخنرانی ها را بیان می کند. علاوه بر این، چندین مقاله نوشته شده توسط محققان برجسته فلسفه کواین بینش بیشتری در مورد مسائل مهم مطرح شده در سخنرانی ها ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: ویلارد ون اورمن کواین قطعاً بزرگترین فیلسوف تحلیلی نیمه دوم قرن بیستم بود. او در سال 1908 متولد شد و از سال 1956 تا 2000 کرسی فلسفه ادگار پیرس را در دانشگاه هاروارد داشت. او کمک های بسیار مهمی در زمینه هایی مانند منطق ریاضی، نظریه مجموعه ها، فلسفه زبان، و فلسفه منطق داشت. از معروف ترین آثار او می توان به «از دیدگاه منطقی»، «نسبیت هستی شناختی» و مقالات دیگر و تأثیرگذارترین کلمه و شیء او اشاره کرد. یکی از آموزه های اصلی کواین «عدم قطعیت ترجمه» است - این ادعا که هیچ پاسخ عینی برای این سؤال وجود ندارد که منظور شخصی از هر جمله ای چیست. این دیدگاه برای اولین بار در Word and Object مطرح شد و به اندازه کافی تکان دهنده بود که انتقادات فیلسوفان برجسته دیگری مانند نوام چامسکی و ریچارد رورتی را برانگیخت. ایو گادت استدلال می کند که این مناقشات تا حدی از ابهامات و تغییرات ذهنی کواین و تا حدی از سوء تفاهم خوانندگان او ناشی می شود. Gaudet با بررسی مجدد این سردرگمی را از بین می برد. کل مفهوم کواین از «واقعیت موضوع»، و ارزیابی مشارکت چامسکی، رورتی، فریدمن، گیبسون و فولسدال در مناظره در پرتو تفسیر جدید او. این اولین کتابی است که به دفاع از نامعین بودن دکترین ترجمه کواین اختصاص دارد. برخلاف بسیاری از کسانی که به نفع کواین نتیجه گیری می کنند، گودت رویکردی انتقادی و ظریف به متون کواین اتخاذ می کند و نشان می دهد که کواین گاهی اوقات موضع خود را تغییر می دهد و همیشه آنطور که بسیاری تصور می کنند واضح و ثابت نبوده است.

ترجمه ماشینی: به مدت 30 سال، کواین، یک شخصیت مسلط در نظریه منطقی و فلسفه منطق، بینش‌هایی را در روش‌شناسی، زبان، معرفت‌شناسی و هستی‌شناسی ترکیب کرده است تا مرزهای متافیزیک نظری و علوم طبیعی را محو کند. این متن اصلاح شده شامل دو مقاله جدید با پاسخ از کواین است.

ترجمه ماشینی: این جلد شامل مقالات جدیدی درباره ویتگنشتاین و کواین است. شش مقاله جنبه‌های مهم فلسفه ریاضیات ویتگنشتاین را مورد بحث قرار می‌دهد: آرام‌گرایی هستی‌شناختی ویتگنشتاین در رابطه با بحث واقع‌گرایی در برابر واقع‌گرایی ضد واقع‌گرایی، تز او مبنی بر اینکه گزاره‌های ریاضی قواعد دستور زبان هستند، دیدگاه‌های او در مورد ماهیت اعداد، سنجش‌پذیری، و در مورد یکسان بودن. برخورد او با فرمول های ریاضی و اختلافاتش با بروور بر سر نامتناهی و قانون میانه حذف شده. شش مقاله به فلسفه ویلارد ون اورمان کواین اختصاص داده شده است: آنها موضع کواین را در قبال مفهوم معنا در زبان شناسی و فلسفه، تز او در مورد عدم تعین ترجمه رادیکال، طبیعت گرایی او در معناشناسی، برند نام گرایی و تلاش او را مورد بحث قرار می دهند. جهان های ممکن را در چارچوبی بسط گرا بازسازی کنید. مشارکت کنندگان اسوالد شاتوبریاند، پاسکواله فراسکولا، دیرک گریمان، پیتر هیلتون، گیدو ایماگوایر، ماتیو ماریون، فلیکس موهلهلزر، میتسوهیرو اوکادا، استر رامهارتر، ایان رامفیت، پدرو سانتوس، سورین شرودر، روروسگ

ویلارد ون اورمن کواین در سال ۱۹۵۱ مقاله‌ای ۱۶ صفحه‌ای باعنوان «دو جزمِ تجربه‌گرایی» منتشر کرد. خیلی‌ها این مقاله را ضربۀ نهایی بر پیکر پوزیتیویسم منطقی می‌دانند. کواین در این مقاله، جزم اول تجربه‌گرایی، یعنی تمایز گزاره‌های تحلیلی و ترکیبی را زیرسوال می‌برد و می‌گوید تمامیِ روش‌هایِ شناخته‌شده برای تعریفِ گزاره‌های تحلیلی، یا فایده‌ای ندارند و یا به دور منتهی می‌شوند. جزم دوم تجربه‌گرایی ادعای فروکاستِ دقیقِ همۀ معرفت بشر به تجربۀ بی‌واسطه‌ای است که رابطه‌ای یک به یک با جهانِ خارج دارد. به نظر کواین چنین فروکاستی ممکن نیست.

نگاه‌های متفاوتی وجود دارد دربارۀ ماهیت فلسفۀ تحلیلی و این که دقیقاً چه کسی یک فیلسوف تحلیلیِ واقعی به شمار می‌آید. اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، دوگانۀ تحلیلی-قاره‌ای مسلماً مشکل‌ساز است. همان‌طور که برنارد ویلیامز اشاره کرده‌است، تقسیم فلسفه به تحلیلی و قاره‌ای یک دسته‌بندی عجیب و بدون معیار واحد است. فلسفۀ تحلیلی را سنتی می‌دانند که از یک طرف از فرگه و از طرف دیگر از مور و راسل شروع شده ‌است و در کشورهای انگلیسی‌زبان رواج و غلبه دارد. پارادایم فلسفۀ تحلیلی از یک طرف پوزیتیویسم منطقی حلقۀ وین و به طور عام‌تر تجربه‌گرایی منطقی است که از دل آن برخاسته‌ است و از طرف دیگر فلسفۀ تحلیل زبانی که در کمبریج و آکسفورد رایج بوده و خویشاوند آن است.

ویتگنشتاین و کواین، دو فیلسوف مهم قرن بیستم محسوب می شوند و مسلما در حوزه فلسفه تحلیلی می توان آنها را مهمترین فیلسوفان این قرن دانست. رساله منطقی فلسفی ویتگنشتاین منادی چرخش زبانی فلسفه تحلیلی قرن بیستم و الهام بخش پوزیتیویستهای منطقی حلقه وین است و کتاب پژوهشهای فلسفی او نیروی اصلی پشتوانه تحلیل مفهومی‌ای بود که تا دهه هفتاد بر فلسفه انگلیسی زبان مسلط شد و تأثیر آن بر فلاسفه معاصر ادامه دارد. کواین، سرشناس‌ترین فیلسوف پساپوزتیویست در آمریکاست. آثار او نقطه عطف سرنوشت ساز در تکامل فلسفه تحلیلی است و آغازی است برای عزیمت از پوزیتیویسم و تحلیل مفهومی. نتیجه آنکه اگر می خواهیم اندیشه فلسفی متأخر و معاصر را بفهمیم، فهم شباهتها و تفاوتهای بین فلسفه ویتگنشتاین و کواین ضروری است. مقایسه این دو فیلسوف ما را مستقیما به قلب مباحث و مناقشات زنده در فلسفه تحلیلی هدایت می کند. هم ویتگنشتاین و هم کواین با شیوه‌های مخصوص به خود پیوندهای عمیقی بین موضوعات و مسائل به ظاهر بی ارتباط ایجاد کردند، موضوعات و مسائلی مانند معنا، ضرورت منطقی، معرفت و ماهیت فلسفه.