جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفه‌ی اگزیستانسیالیسم را فلسفه‌ی اصالت وجود گفته‌اند؛ فلسفه‌ی که از اگزیستانس و اصالت بشر سخن می‌گوید. مفهوم مرکزی‌‌ این فلسفه «انسان» است؛ زیرا وجود انسان، نقطه‌ی عزیمت همه‌ی کنش‌های انسان است. اگزیستانسیالیست‌ها به‌رغم اختلاف منظر در اتخاذ رویکرد دینی و الحادی، اما از یک وجه مشترک برخوردارند که عبارت است از اصلِ محوریِ اگزیستانسیالیستیِ «تقدم وجود بر ماهیت». معنای تقدم وجود بر ماهیت این است که فلسفه را باید از «درون‌گرایی» آغاز کرد و این مسئله در اگزیستانسیالیسم سارتر نمود بیشتری دارد. سارتر اصول خود را در شعار سه‌کلمه‌ی «تقدم وجود بر ماهیت» قرار داد و همین امر، اگزیستانسیالیسم او را تعریف می‌کند. دوبووار که در پارادایم اگزیستانسیالیسم سارتری می‌اندیشد، فمینیسمِ اگزیستانسیالیستی را تئوریزه کرد. نیچه، از «مرگ خدا»، «نیهیلیسم» و «نظریه‌ی قدرت»(اراده معطوف به‌قدرت) سخن گفت و از روحیه‌ی سکولاریستی و خدامردگیِ حاکم بر جهانِ مسیحیت خبر داد و بدین‌سان، فضای سکولاریسم و لائیسیسمِ حاکمِ بر غربِ مدرن را پیش‌بینی کرد. مسئله‌ی اصلی و مفهوم مرکزی هایدگر «دازاین» است و هایدگر از این واژه‌ی آلمانی به‌معنای «هستی» یا «وجود» چونان اصطلاحی فلسفی برای دلالت بر «انسان» استفاده کرد. دازاین بیانگر نحوه‌ی وجود انسان است و اگر انسان به‌عنوان واقعیتی خارجی لحاظ شود، آنگاه دازاین خواهد بود. فهم ابراهیم در مقام پدر و نماینده‌ی ایمان و شهسوار تسلیمِ مطلق، مسئله‌ی کیرکگور بود و فهم این مسئله، پارادایم «ایمان‌گرایی»، جهشِ ایمان و رابطه‌ی عقل و ایمان را به‌میان آورد. پژوهش حاضر با روش تحلیلی-توصیفی، به‌هدف بررسی این مسائلِ بنیادینِ اگزیستانسیالیستی تدوین شده است.

ترجمه ماشینی : توسط نیویورک تایمز به عنوان یکی از ده کتاب برتر سال 2016 نامگذاری شده است، روایتی روحی از یک جنبش روشنفکری بزرگ قرن بیستم و متفکران انقلابی که آن را شکل دادند، توسط نویسنده پرفروش کتاب چگونه زندگی کنیم، سارا بیکول. پاریس، 1933: سه معاصر با کوکتل زردآلو در بار Bec-de-Gaz در خیابان Montparnasse ملاقات کردند. آنها ژان پل سارتر جوان، سیمون دوبووار و دوست دیرینه ریموند آرون، فیلسوف همکارشان هستند که در مورد چارچوب مفهومی جدیدی از برلین به نام پدیدارشناسی به آنها می خندد. او می گوید: «می بینید، اگر پدیدارشناس هستید، می توانید درباره این کوکتل صحبت کنید و از آن فلسفه بسازید!» همین عبارت ساده بود که جنبشی را برانگیخت و سارتر را برانگیخت تا پدیدارشناسی را با حساسیت فرانسوی و اومانیستی خود ادغام کند و از این طریق رویکرد فلسفی کاملاً جدیدی را با الهام از مضامین آزادی رادیکال، هستی اصیل و کنشگری سیاسی ایجاد کند. این جنبش پیش از آنکه راه خود را در سراسر جهان به عنوان اگزیستانسیالیسم باز کند، در کلوپ‌های جاز و کافه‌های کرانه چپ نفوذ کرد. در کافه اگزیستانسیالیست نه تنها فیلسوفان، بلکه نمایشنامه نویسان، مردم شناسان، محکومان و انقلابیون نیز حضور دارند، داستان اگزیستانسیالیست ها، از اولین جرقه شورشی تا جنگ جهانی دوم، تا نقش آن در جنبش های آزادی پس از جنگ، مانند ضد استعمار، را دنبال می کند. فمینیسم و حقوق همجنسگرایان در هم آمیختن بیوگرافی و فلسفه، این روایت حماسی از برخوردهای پرشور است - دعواها، روابط عاشقانه، راهنمایی ها، شورش ها، و شراکت های طولانی - و تحقیقی حیاتی در مورد آنچه اگزیستانسیالیست ها باید به ما ارائه دهند امروز، در لحظه ای که روزگاری هستیم. دوباره با مسائل اصلی آزادی، مسئولیت جهانی، و اصالت انسانی در دنیایی متلاشی و تکنولوژی محور مواجه می شویم.

سیمون دوبووار به عنوان مادر فمنیسم، مهم­ترین عامل در مبارزات زنان در قرن نوزدهم است. او معتقد است زنان در هر دوره از زندگیِ خود، مورد ظلم واقع می­شوند و این ظلم نتیجۀ فشاری است که از جامعه مردسالار بر آنها وارد می­شود. دوبووار، زنان را دعوت به مبارزه علیه این ظلم می­کند اما همۀ مشکلات وارد شده به زن­ها را متوجه مردان نمی­داند. او تحت‌تاثیر فلسفۀ هایدگر و سارتر و با بهره­گیری از دیدگاه­های اگزیستانسیالیستی، زنان را ابژه­ای در برابر سوژه، دیگری در برابرِ من و «بودن» در برابر «شدن» می­نامد. از نظر او زنان در هر دوره ای از زندگیِ خود به عنوان جنس دوم تلقی شده­اند و برای دستیابی به منِ حقیقی و متعالی خود باید از آنچه که به آنها تحمیل شده است، فراتر بروند. دوبووار در یک فصل ازجنس دوم، با پرداختن به تأثیرات مادر شدن برای زنان، مصائب و مشکلات زنان را بازگو می­کند. در این مقاله دیدگاه دوبووار در باب موقعیت زنان به عنوان ابژه، دیگری و جنس دوم در نقش مادری تحلیل و بررسی می­شود و نشان خواهیم داد که چرا از دیدگاه او مادر شدن، نمی تواند زنان را از «دیگری» رها سازد.

ترجمه ماشینی: بسیاری از تاریخ اندیشه اخلاقی غرب حول بحث هایی در مورد اینکه چه چیزی یک زندگی خوب را تشکیل می دهد، می چرخد ​​و ادعا می کند که زندگی خوب فقط توسط انسان های خاصی قابل دستیابی است. در فلسفه‌های زندگی فمینیستی، فیلسوفان فمینیست، ماتریالیست جدید، پساانسان‌گرا و اکوفمینیست این گرایش را به چالش می‌کشند و به مسئله زندگی از دیدگاه‌های جایگزین نزدیک می‌شوند. فلسفه‌های زندگی فمینیستی با نشان‌دهنده اهمیت تأملات کاملاً فمینیستی در مورد موضوعات مورد علاقه مشترک، نه تنها تمایل گفتمان‌ها به عادی‌سازی و طرد افراد ناسازگار، نژادی، زنانه و جنسیتی متفاوت را آشکار می‌کند، بلکه در مورد چگونگی شکل‌گیری زندگی و چگونگی شکل‌گیری زندگی نیز سؤالاتی را مطرح می‌کند. بدون محدود کردن خود به انسان قابل درک است. مجموعه مقالاتی که بر زندگی به عنوان یک اصل سازماندهی هستی شناسی، اخلاق و سیاست تمرکز دارد، فصل های این مطالعه به متفکران فمینیستی مانند گلوریا آنزالدوآ، جودیت باتلر، آدریانا کاواررو، سیمون دوبووار، لوس ایریگارای و سورن کیرکگارد پاسخ می دهد. این کتاب که به سه بخش تقسیم می‌شود، در مورد مسئله زندگی در و علیه مکتب نوظهور ماتریالیسم فمینیستی بحث می‌کند، گزارش‌های پدیدارشناسی و اگزیستانسیالیستی فمینیستی از زندگی ارائه می‌دهد و بر زندگی‌هایی که با یک نابسامانی خاص مانند ناتوانی یا حبس مشخص شده‌اند، و همچنین تمرکز دارد. زندگی در مواجهه با آب و هوای متغیر فلسفه‌های زندگی فمینیستی که خواستار توضیح گسترده‌تری از تجربه زیسته است، حاوی تحلیل‌های متقاعدکننده، بدیع و متنوعی است که به برخی از حیاتی‌ترین مسائل فمینیستی می‌پردازد. مشارکت کنندگان عبارتند از: کریستین دایگل (دانشگاه براک)، شانون دی (دانشگاه واترلو)، لیندزی ایلز (دانشگاه آلبرتا)، الیزابت گروس (دانشگاه دوک)، لیزا گنتر (دانشگاه واندربیلت)، لین هافر (دانشگاه اموری)، آدا جاارسما (کوه) دانشگاه سلطنتی)، استفانی جنکینز (دانشگاه ایالتی اورگان)، لادل مک وورتر (دانشگاه ریچموند)، جین بارتر مولایسون (دانشگاه وینیپگ)، آستریدا نیمانیس (دانشگاه سیدنی)، دانیل پیرز (دانشگاه آلبرتا)، استفان سیلی (دانشگاه راتگرز) ، حسنا شارپ (دانشگاه مک گیل)، کلوئه تیلور (دانشگاه آلبرتا)، فلورنتین ورهاژ (دانشگاه واشنگتن و لی)، راشل لوون واکر (خارج از ساسکاتون)، و سینتیا ویلت (دانشگاه اموری).

«فمینیسم» یکی از جنجال برانگیزترین جنبش‌های اجتماعی و فکری قرن بیستم قلمداد می‌شود. هر چند جنبش فمینیسم در غرب از اوج اقبالِ اجتماعی خود باز ایستاده اما در کشور‌های در حال توسعه و از جمله کشورهای اسلامی همچنان به عنوان یک دغدغه ی اجتماعی در حال پیگیری است. فمینیست‌ها برآنند که بین زن و مرد به ویژه در نظام تشریع فرقی نیست؛ اما دین اسلام به تفاوت‌های زن و مرد در نظام تکوین اذعان دارد و با تأکید بر جایگاه خانواده و تکریم ِنقش مادری و همسری، بر رعایت حریم‌ها و هنجارها در رفتار جنسی تأکید مضاعف دارد. از سوی دیگر عرفان اسلامی از پرورش انسان­ها در محیط خانواده و نقش آفرینی «مادر» در این تربیت سخن گفته و به آن اهمیت ویژه­ای داده است. نقش زن به عنوان مادر و همچنین همسر دراعتلای انسان و رسیدن به مراحل بالای عرفانی چه برای خود او و چه برای همسر و فرزندان، در عرفان اسلامی و شیعی، انکار ناپذیر است. روش تحقیق توصیفی – تحلیلی بوده و براساس مطالعات کتابخانه‌ای تهیه و به انجام رسیده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، که گروهی از فمینیست‌های رادیکال «سرکوب زنان» را به موضوع مادری ربط داده و ادعا نموده‌اند که رایج‌ترین موانع بر سر راه زنان به واسطه بیولوژی تولید مثل ایجاد شده است.