جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : استدلال تز من این است که خدای الهیات مسیحی آموزه عدم امکان را از افلاطون و ارسطو پذیرفته است. بر اساس این آموزه، خداوند انواع حالات روانی مانند خشم، غم، شادی و عشق را تجربه نمی کند. من استدلال خواهم کرد که آموزه عدم امکان پذیری نه تنها با خدای کتاب مقدس که پویا، رستگار و عاشق خلقت خود است، ناسازگار است، بلکه با دیگر آموزه های بنیادی اصلی در کتاب مقدس نیز مخالف است. من با ارائه یک مرور کلی از بحث در بخش اول با بررسی سه دیدگاه در مورد قابلیت پذیرش و غیرممکن در مکاتب تومیست، اصلاح‌طلب و خداباوری باز شروع می‌کنم. در بخش دوم، من با نگاهی به متون کلیدی در کتاب مقدس که تصور می‌شود از غیرممکن بودن حمایت می‌کنند، یک مورد منفی علیه غیرممکن بودن خدا بیان می‌کنم. در این بخش، من همچنین استدلال هایی را که معمولاً برای عدم امکان ارائه می شود، نقد می کنم. اول، من به طور انتقادی مفهومی از متعالی را بررسی می‌کنم که اغلب برای دفاع از غیرممکن بودن استفاده می‌شود و نشان می‌دهم که چگونه این مفهوم شواهد کتاب مقدس مبنی بر اینکه خداوند دارای حالات روان‌شناختی متفاوتی در گفتگو با انسان‌ها است را کاملا نادیده می‌گیرد. دوم، در بخش دوم، من به این استدلال پاسخ می‌دهم که قابل قبول بودن، حاکمیت خدا را به خطر می‌اندازد و استدلال می‌کنم که خدایی که خیر را برای خلقت خود می‌خواهد مشکل‌ساز نیست. در بخش سوم، من یک مورد مثبت را بیان می کنم که چرا فکر می کنم خدا قابل قبول است. دفاع من مبتنی بر ایده آزادی الهی خداوند، آموزه imago Dei و این مفهوم است که خدا قادر است مخلوق خود را نجات دهد.

ترجمه ماشینی : انجیل توماس مجموعه‌ای از 114 سخن منسوب به عیسی است و عمدتاً از گزاره‌های بلاغی تشکیل شده است که برای حفظ آموزه‌های فیلسوفان دوره‌گرد یونانی استفاده می‌شود. این مجموعه‌ها برای متقاعد کردن افراد برای پیوستن به مکاتب فلسفی مورد استفاده قرار می‌گرفتند، درست مانند آنچه پیروان اولیه جنبش عیسی از آموزه‌های او برای متقاعد کردن دیگران برای پیوستن به آنها استفاده می‌کردند. با این حال، پیشینه کلامی متن هنوز مورد بحث است، زیرا حاوی ارجاعات باطنی و معمایی است که توسط اکثر محققان کاملاً درک نشده است. این اثر استدلال می کند که پیشینه کلامی و فلسفی انجیل توماس، مکتب اسکندریه افلاطونی میانی است. این پیشینه شامل درک الهی، ماهیت مخفی آموزه های موجود در متن و حضور شیاطین در کیهان است. به طور خلاصه، این تلاش من برای ارائه کلید هرمنوتیکی متن یا حداقل ارائه یک پیشینه ایدئولوژیک معتبر است که سنت عیسی بر اساس آن در انجیل توماس ریخته شده است.

ترجمه ماشینی : دفاع از مسیحیت از طریق گفتمان عذرخواهی یکی از کارکردهای مهم مسیحیت امروزی است. برای درک بهتر راهبردهای لازم در پس استفاده موفق از گفتمان عذرخواهی، مقالات عذرخواهی C. S. Lewis در God in the Dock مورد بررسی قرار گرفته است. لوئیس نشان دهنده یک سبک معذرت خواهی است که به فلسفه و شیوه گفتمانی که برای اولین بار توسط افلاطون مورد حمایت قرار گرفت، باز می گردد، اگرچه پیام او کاملاً مسیحی است. این پایان نامه دریچه ای به دنیای بلاغی C. S. Lewis و همچنین راهبردهایی را ارائه می دهد که کلید موفقیت عذرخواهی مدرن هستند. با این حال، برای درک بهتر این استراتژی ها، باید پایه ای گذاشته شود. فصل اول، الهیات و بلاغت افلاطون را مورد بحث قرار می دهد، که لوئیس را به روش های مهمی تحت تأثیر قرار داد. پس از مشخص شدن این موضوع، فصل دوم زندگی لوئیس را با نگاهی به نحوه گرویدن او به مسیحیت بررسی می کند. عقل به عنوان یک راهبرد بلاغی در فصل سوم از دریچه استدلال افلاطونی تحلیل می شود. در فصل چهارم، استفاده از اسطوره در ارتباطات دینی ابتدا با نگاهی به اصول اسطوره خود لوئیس و سپس اعمال آنها در اسطوره های معرف موجود در مقالات عذرخواهی او مورد بررسی قرار می گیرد. فصل پنجم به توانایی لوئیس در استفاده از اخلاق روایی در نوشتارش می‌پردازد تا آن را شفاهی/ شنیداری‌تر نشان دهد. لوئیس با دستکاری صدا و زمان می تواند به یک رابطه شبه ارتباطی با مخاطب خود دست یابد. این پایان نامه با فصل ششم با ارائه راه هایی برای مطالعه آینده در مورد لوئیس در زمینه نقد بلاغی به پایان می رسد.

ترجمه ماشینی : رویکردهای سنتی که در تحلیل زیبایی‌شناسی افلاطون اتخاذ می‌شوند، یا به گفت‌وگوهای انتقادی (به ویژه نقدهای موجود در سراسر جمهوری)، یا گفت‌وگوهایی که شعر را در پرتوی مثبت‌تر نشان می‌دهند، امتیاز می‌دهند. تأکید بر یکی از این رویکردها، به درجات مختلف، به حذف موضع مخالف منجر می شود. با این حال، اگر شعر مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد و ساختاری سه جانبه به آن داده شود، می توان به آشتی این مواضع رسید. تقسیم بندی سه گانه در مجموعه افلاطون غیر معمول نیست و با بررسی حس افلاطون از شعر به گونه ای که گویی دارای سه جزء است - یک جزء مادی، یک مؤلفه فکری و یک مؤلفه صادقانه - درک بهتر زیبایی شناسی گسترده تر افلاطون ممکن می شود. هر بخش از شعر با جفت های اشتهاآور و مادی، روحی و عقلانی و منطقی و صادقانه با ظرفیتی از روح مطابقت دارد و بر آن تأثیر می گذارد. بررسی رابطه شعر و روح، ظرایف ظریفی را در شعر آشکار می‌کند و به شعر اجازه می‌دهد تا بالاتر از آنچه در نقدها مطرح می‌شود، صعود کند. همراه با تقسیم سه گانه، باید تمرکز و درک بیشتری از «الهام بخش الهی» در آثار فلسفی افلاطون وجود داشته باشد. با تبیین شخصیت «الهام‌دهنده الهی»، می‌توان مؤلفه حقیقت شعر و فلسفه را به یک رابطه نزدیک‌تر کشاند. ماهیت تاریخ‌نگاری شعر، زمانی که در منبعی الهی ردیابی شود، می‌تواند دارای حقیقتی باشد که به شعر اعتبار می‌بخشد. بنابراین، با ساختارشکنی شعر به سه جزء متمایز، و شناخت نقش الهام‌دهنده الهی در تصور افلاطون، می‌توان درک سازنده‌ای از شعر ساخت که هم بحث‌های انتقادی و هم مثبت شعر ارائه شده در میان گفت‌وگوها را مشروعیت بخشد.

ترجمه ماشینی: کاترین زوکرت کار پنج شخصیت کلیدی فلسفی قرن نوزدهم و بیستم را از دریچه خوانش‌های کاملاً پست مدرن آنها از افلاطون بررسی می‌کند. او استدلال می کند که نیچه، هایدگر، گادامر، اشتراوس و دریدا، که متقاعد شده بودند که عقل گرایی مدرن امکانات خود را به پایان رسانده است، همگی به افلاطون روی آوردند تا شخصیت اصلی فلسفه را دوباره کشف کند و سنت غربی را به عنوان یک کل دوباره درک کند. کنار هم قرار دادن هنرمندانه زوکرت از این بدنه های فکری به ظاهر متفاوت، دیدگاهی همدیگر را ارائه می دهد، نه فقط از این متفکران منفرد، بلکه از چشم انداز گسترده پست مدرن نیز. نتیجه یک اثر درخشان است که دیدگاهی بدیع در رابطه بین سنت فلسفی غرب و شرکت پست مدرن در حال تکامل ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : ما معتقدیم که می‌توان عرفان را تجربه الف تعریف کرد ارتباط شخصی با خدا؛ و ما در این تجربه بلافصل الهی، ذات دین را می بینیم. هر تجربه دینی واقعی ماهیتی عرفانی خواهد داشت. در بخش اول سعی می کنیم این تعریف بسیار گسترده از عرفان را ارائه دهیم. پس از تمایز سریع بین عرفان فلسفی و عرفان مسیحی، ویژگی ها را بیان می کنیم. علامت گذاری دومی فلوطین و آگوستین تسهیل و تمایز می دهند از دو عرفان و بررسی نقاط تماس آنها. با نئو افلاطونیسم می توانیم فاصله بین این دو را مشخص کنیم. اگرچه اساساً بت پرستانه بود، اما این نوافلاطونی بود که به ده قرن مسیحیت دامن زد. او الهام بخش آگوستین و به وسیله او عرفان قرن چهاردهم خواهد بود. قرن. در "الهیات آلمانی" معروف و مرموز نفوذ می کند و از طریق آن، تا حدی، مارتین لوتر.

ترجمه ماشینی : پایان نامه من به بررسی اندیشه استاد فلسفه مسلمان فارابی در مقایسه با دو فیلسوف یونانی افلاطون و ارسطو اختصاص دارد. در مطالعه خود سعی می کنم اندیشه کلامی فارابی را که بسیار متأثر از افلاطون و ارسطو بوده است، تحلیل کنم. در تحليل خود توانستم تاثير تلاش او را براي آشتي بين دو فيلسوف يوناني بررسي كنم و در عين حال سعي كردم جنبه مذهبي انديشه او را كه بسيار متأثر از شيعه بود حفظ كنم. از این رو، در فصل آخر سعی کردم تأثیر الهیات او را بر بینش سیاسی او در آرمان گرایی شهر با فضیلت بررسی کنم.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان‌نامه ارائه گزارش روشنی از دیدگاه‌های بعدی ویتگنشتاین در مورد احساسات، ضرورت و اخلاق و تعیین جایگاه آنها در رابطه با بحث رئالیسم/ضد واقع‌گرایی است. بررسی برخورد ویتگنشتاین با این سه حوزه گفتمان، دیدگاه ارزشمندی را در اختیار ما قرار می‌دهد که از آن طریق می‌توانیم جایگاه فلسفه متأخر او را در مجموع در بحث بین رئالیست‌ها و ضدواقع‌گرایان بررسی کنیم. در مقدمه، من دو نوع اصلی تفسیری را که در حال حاضر از جایگاه ویتگنشتاین در بحث ارائه شده است، شرح می‌دهم: تفسیر رئالیستی درونی و تفسیر شبه واقع‌گرا. من همچنین به اختصار دیدگاه بوقوسیان را در نظر می‌گیرم که غیرواقع‌گرایی درباره معنا مستلزم غیرواقع‌گرایی جهانی درباره حقیقت است و توضیح می‌دهم که چرا باید آن را رد کرد. در فصل 1، من با توصیف مفاهیم سنتی رئالیسم و ​​ضد واقع گرایی در مورد احساسات شروع می کنم. سپس اندیشه‌های ویتگنشتاین را درباره خود انتساب و دیگر نسبت‌دادن احساسات بررسی و روشن می‌کنم و به این نتیجه موقت می‌رسم که با توجه به درک سنتی بحث، موضع ویتگنشتاین در مورد احساسات ضد واقع‌گرایی را نشان می‌دهد. در فصل دوم، به تشریح مختصری از مفاهیم سنتی رئالیسم و ​​ضد رئالیسم در مورد ضرورت (افلاطونی و قراردادگرایی) می پردازم. سپس تفسیر قراردادگرایانه از افکار ویتگنشتاین در مورد ضرورت و درک جایگزین رایت از آنها را بررسی می کنم و زمینه را برای رد هر دوی آنها فراهم می کنم. در نهایت، من تفسیر خود را از «راه میانه» ویتگنشتاین بین افلاطونیسم و ​​قراردادگرایی ارائه کردم. در فصل سوم، هدف من تبیین دیدگاه‌های بعدی ویتگنشتاین در مورد اخلاق است. برای انجام این کار، من دو رویکرد متفاوت را برای این موضوع در نظر می‌گیرم. اولی بر اظهارات بعدی ویتگنشتاین در مورد معنا متمرکز است و به این نتیجه می رسد که می توان از آنها دیدگاهی واقع گرایانه از اخلاق استخراج کرد. دومی با بررسی مفهوم قبلی ویتگنشتاین (یعنی تراکتاریایی) از اخلاق استعلایی آغاز می‌شود و ادعا می‌کند که اخلاق بعدی او به همان اندازه متعالی باقی می‌ماند. در پایان فصل، من این دو رویکرد را با هم می‌آورم و آنچه را که معتقدم دقیق‌ترین برداشت از مفهوم اخلاقی بعدی ویتگنشتاین است، مطرح می‌کنم. فصل 4 چارچوب رایت را برای ارزیابی واقع گرایی یک گفتمان معرفی می کند. رایت چهار نوع بحث مختلف را بین واقع‌گرایان و ضدواقع‌گرایان جدا می‌کند (مناظره در مورد همگرایی، بحث در مورد واقعیت، بحث دامتی در مورد حقیقت آشکارا نامحدود، و بحث در مورد عدم تقارن توضیحی بین حقیقت و ابراثبات‌پذیری - یعنی تقابل Euthyphro). سپس چهار معیار رایت را برای ارزیابی جایگاه یک گفتمان در هر یک از این بحث ها ترسیم می کنم. در نهایت، در فصل 5، من این چارچوب را برای دیدگاه های بعدی ویتگنشتاین در مورد احساسات، ضرورت و اخلاق اعمال می کنم. نتیجه می‌گیرم که بازی زبانی احساسات، واقع‌گرایی درونی در مورد واقعیت‌ها، واقع‌گرایی به معنای فرمان شناختی، ضد رئالیسم دامتی، و نه واقع‌گرایی و نه ضد رئالیسم به معنای اوتیفرو را نشان می‌دهد. از سوی دیگر، گفتمان در باب ضرورت، واقع‌گرایی را به تمام معناها نشان می‌دهد، جز در مورد دومتی. موضوع اخلاق در مورد حقایق ضد واقع گرایی را نشان می دهد و به این معنا که فرمان شناختی را به نمایش نمی گذارد، بلکه دو بحث دیگر را دور می زند.