جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این کتاب سخنرانی چهار ساعته هایدگر را با عنوان "درآمدی بر فلسفه" که برای اولین بار در ترم زمستانی 1928/1929 در دانشگاه فرایبورگ ایراد شد، شامل میشود. «سیر» مورد نظر مقدمه شامل سه مرحله یا مسیر بود: فلسفه و علم، فلسفه و جهان بینی، فلسفه و تاریخ. بخش دوم از طریق بحث مفصل در مورد مفهوم کانت از جهان به وسعت رسید، در حالی که بخش سوم - فلسفه و تاریخ - اجرا نشد. مارتین هایدگر یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم بود و به عنوان یکی از پدران فلسفه "وجود‌شناسی" شناخته می‌شود. او در تاریخ 26 سپتامبر 1889 در مریاناشتات متولد شد و در تاریخ 26 مه 1976 در فرایبرگ درگذشت. هایدگر به عنوان یکی از فیلسوفان پیچیده و دشوار برای مطالعه شناخته می‌شود و آثار او بر مسائلی چون وجود، زمان، زبان، فلسفه وجود، و فهم واقعیت تأثیر بسزایی گذاشته است. هایدگر به تفکراتی مشهور به نام "زمینه واقعیت" پرداخت. او معتقد بود که تمام تفکرات و ادرار انسان در زمینه واقعیت به وقوع می‌پیوندند و این زمینه تعیین‌کننده واقعیت انسان است. همچنین او به مفهوم "نهانیت" (Dasein) پرداخت و تفسیری جدید از وجود انسان ارائه داد. او تأکید می‌کرد که وجود انسان تماما در دنیا و در ارتباط با دیگران قرار دارد و باید آن را در این سیاق درک کرد. هایدگر به تفکراتی در مورد زمان اشاره کرد و مفهوم "زمان آنی" را مطرح کرد. او تأکید می‌کرد که انسان‌ها به نهانیت و زمینه واقعیت خود دسترسی پیدا می‌کنند از طریق زمانی که به عنوان "زمان حقیقی" شناخته می‌شود.

این کتاب سخنرانی چهار ساعته هایدگر را با عنوان "درآمدی بر فلسفه" که برای اولین بار در ترم زمستانی 1928/1929 در دانشگاه فرایبورگ ایراد شد، شامل میشود. «سیر» مورد نظر مقدمه شامل سه مرحله یا مسیر بود: فلسفه و علم، فلسفه و جهان بینی، فلسفه و تاریخ. بخش دوم از طریق بحث مفصل در مورد مفهوم کانت از جهان به وسعت رسید، در حالی که بخش سوم - فلسفه و تاریخ - اجرا نشد. مارتین هایدگر یکی از بزرگترین فیلسوفان قرن بیستم بود و به عنوان یکی از پدران فلسفه "وجود‌شناسی" شناخته می‌شود. او در تاریخ 26 سپتامبر 1889 در مریاناشتات متولد شد و در تاریخ 26 مه 1976 در فرایبرگ درگذشت. هایدگر به عنوان یکی از فیلسوفان پیچیده و دشوار برای مطالعه شناخته می‌شود و آثار او بر مسائلی چون وجود، زمان، زبان، فلسفه وجود، و فهم واقعیت تأثیر بسزایی گذاشته است. هایدگر به تفکراتی مشهور به نام "زمینه واقعیت" پرداخت. او معتقد بود که تمام تفکرات و ادرار انسان در زمینه واقعیت به وقوع می‌پیوندند و این زمینه تعیین‌کننده واقعیت انسان است. همچنین او به مفهوم "نهانیت" (Dasein) پرداخت و تفسیری جدید از وجود انسان ارائه داد. او تأکید می‌کرد که وجود انسان تماما در دنیا و در ارتباط با دیگران قرار دارد و باید آن را در این سیاق درک کرد. هایدگر به تفکراتی در مورد زمان اشاره کرد و مفهوم "زمان آنی" را مطرح کرد. او تأکید می‌کرد که انسان‌ها به نهانیت و زمینه واقعیت خود دسترسی پیدا می‌کنند از طریق زمانی که به عنوان "زمان حقیقی" شناخته می‌شود.

در کتاب حاضر، نویسنده به وجوهی از آثار «نیچه» توجه کرده است که سبب شده تا «نیچه» را نه‌تنها در ایتالیا و فرانسه بلکه در دانمارک و آلمان نیز به‌عنوان نیای خرد و فلسفه جدید بشناسند. این کتاب فقط یک معرفی گسترده از «نیچه» و جایگاه تاریخی‌اش نیست. نویسنده همچنین نشان می‌دهد که جریان‌های فکری عمده در قرن بیستم چگونه به اشکال متفاوت از «نیچه» متأثر بوده‌اند. زیرا آن‌ها به طرح همان پرسش‌های بنیادین پرداخته‌اند. پرسش‌هایی دراین‌باره که مدرنیسم چه عرصه‌هایی را دربر می‌گیرد و چگونه از مسیری که بر آن در حرکت بود، بیرون شده است.

مجموعه «چگونه بخوانیم»، با این هدف که به خواننده اجازه دهد لذت و تحریک فکری را در خواندن این نویسندگان کلاسیک تجربه کند، زمینه و توضیحی را ارائه می‌کند که درک شما را از متون حیاتی برای قانون تسهیل و غنی می‌کند. دیگر نیازی نیست که نزدیک شدن به نوشتار روشنفکران، هنرمندان و فیلسوفان اصلی دلهره آور باشد. این مجموعه نوع جدیدی از مقدمه است - یک کلاس استاد خصوصی در خواندن - که شما را با آثار برخی از تأثیرگذارترین و چالش برانگیزترین نویسندگان تاریخ روبرو می کند. این کتاب ها به زبانی شفاف و قابل دسترس، موضوعات ضروری مانند تفکر نیچه در مورد زیبایی، حقیقت و حافظه را توضیح می دهند. تفکر نیچه حول مفهومی جدید و چشمگیر از انسانیت می چرخد - بشریتی که با مرگ خدا کنار آمده است و هنر و علم خوب زیستن را بدون نیاز به قطعیت های متافیزیکی و مطلقات اخلاقی به کار می گیرد. پس چگونه زندگی کنیم؟ و ما چه چیزی را دوست داریم؟ کیت آنسل پیرسون خواننده را با سبک متمایز فلسفی نیچه و رشد اندیشه او آشنا می کند. او از طریق یک سری خوانش دقیق از کلمات قصار نیچه، برخی از شناخته‌شده‌ترین اما اغلب نامفهوم‌ترین ایده‌های خود، از جمله ابرانسان را روشن می‌کند و ماهیت چالش‌برانگیز تفکر نیچه را در مورد موضوعات کلیدی مانند زیبایی، حقیقت آشکار می‌کند. این کتاب گزیده هایی از طیف وسیعی از آثار نیچه، از جمله انسانی زیادی انسانی ،علم همجنسگرایان؛ چنین گفت زرتشت و درباره تبارشناسی اخلاق گرفته شده است.

در کتاب حاضر، نویسنده به وجوهی از آثار «نیچه» توجه کرده است که سبب شده تا «نیچه» را نه‌تنها در ایتالیا و فرانسه بلکه در دانمارک و آلمان نیز به‌عنوان نیای خرد و فلسفه جدید بشناسند. این کتاب فقط یک معرفی گسترده از «نیچه» و جایگاه تاریخی‌اش نیست. نویسنده همچنین نشان می‌دهد که جریان‌های فکری عمده در قرن بیستم چگونه به اشکال متفاوت از «نیچه» متأثر بوده‌اند. زیرا آن‌ها به طرح همان پرسش‌های بنیادین پرداخته‌اند. پرسش‌هایی دراین‌باره که مدرنیسم چه عرصه‌هایی را دربر می‌گیرد و چگونه از مسیری که بر آن در حرکت بود، بیرون شده است.

فردریش ویلهلم نیچه به شکل شگفت‌انگیزی در تمام تاریخ فلسفه یگانه است، نه فقط از منظر کاری که با تفکر و شکل فلسفیدن کرد، بلکه مواجهه‌ی خودش با فلسفه و خوانندگان با فلسفه‌‌اش، متحیرکننده است. فکر کردن به این موضوع که چه‌طور و چرا فیلسوفی به پیچیدگی و دیرفهمی نیچه آن‌قدر محبوب است که کتابخوان‌هایی حتی در نوجوانی «چنین گفت زرتشت» و «حکمت شادان» را خوانده‌اند و بخش‌های زیادی را به خاطر سپرده‌اند؟ فیلسوفی که هرچه در نظرگاه فلسفی‌اش عمیق‌تر می‌شویم، بیشتر به سرحدات پیچیدگی و دست‌نیافتنی بودنش پی می‌بریم و درعین‌حال هنگام خواندن بخش زیادی از نوشته‌هایش در نظر اول احساس می‌کنیم با خطابه‌ای روبرو هستیم که برای مردم نوشته شده، گویی پولس قدیسی در منتهای مدرنیته، اساس جهان و هستی را با دیوانگی دلفریبی تخطئه می‌کند. کتاب «نیچه؛ زندگی، فلسفه و آثار» بررسی همه‌جانبه‌‌ای‌ست که «روی جکسون» برای شناخت و فهم بهتر این فیلسوف بزرگ آلمانی از منظر زندگی و آثارش انجام داده است. این کتاب با رفتن به دل کودکی، جوانی و بزرگسالی نیچه، خانواده و اطرافیان، تحصیلات، کتاب‌هایی که نوشت و تفسیرهایی که از آثارش شد و همچنان نیز ادامه دارد، تصویری روشن، دقیق و جامع از این اندیشمند بزرگ پیش رویمان می‌گذارد. نیچه؛ زندگی، فلسفه و آثار، کتاب راهنمایی فراتر از راهنماهای معمول است، که چگونه خواندن و فهمیدن نیچه را برایمان ممکن و البته الزامی می‌کند.

کتاب "کوهنوردی با نیچه" داستان دو سفر فلسفی است ، که ساخته و پرداخته ی "جان کاگ" است. او در یکی از آن ها به عنوان یک جوان درونگرای نوزده ساله ظاهر می شود و داستان دیگر، هفده سال بعد ، در شرایطی کاملا متفاوت از داستان قبلی است. او اکنون همسر و پدر است و همسر و فرزند خردسال او به یکدیگر وابسته هستند. "جان کاگ" عازم قله های سوئیس و بالاتر از سیلز ماریا می شود ،جایی که در آن "نیچه" آثار برجسته خود همچون "چنین گفت زرتشت" را نوشته است. هر دو داستان سفر "جان کاگ" در جستجوی خرد در هسته ی فلسفه "نیچه" انجام می شود ، اما این سفر ها ،او را به تفسیرهای کاملا متفاوت و عمیق تری در مورد وضعیت انسان می رسانند. "کوهنوردی با نیچه" کاوش جالبی است که نه تنها در مورد ایده آل های "نیچه" بلکه در مورد چگونگی تجربه ی زندگی او با ما به عنوان افرادی که در قرن بیست و یکم زندگی می کنیم، ارتباط بر قرار می کند. "کوهنوردی با نیچه " کتابی جسورانه ، صمیمی و سرشار از بینش هایی در مورد خودداری از شکست و تعادل عقل و جنون است. این کتاب می تواند شما را با اندیشه های "نیچه" آشنا کند، اما رمز موفقیتش در این است که یکی از دیدگاه های اصلی فیلسوف را مطرح می کند؛ دیدگاهی که برای درک آن نیازی نیست تمام آثارش را خوانده باشید و آن دیدگاه "ضرورت خودْ شدن" است. این کتاب را بخوانید و آگاه باشید که ممکن است شما هم ترغیب شوید تا خودتان بشوید.

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

این اولین بررسی جامع از فلسفه‌ی هنر نیچه است که به زبان انگلیسی ظاهر می‌شود. جولیان یانگ استدلال می‌کند که اندیشه‌ی نیچه در مورد هنر تنها در چارچوب فلسفه گسترده‌تر او قابل درک است. به ویژه، او تغییرات شگرف در زیبایی‌شناسی نیچه را در برابر پس‌زمینه مضامین مشهور مرگ خدا، عود ابدی و ایده اوبرمنش مورد بحث قرار می‌دهد. سپس یانگ حرفه‌ی نیچه و فلسفه‌ی هنری او را به چهار مرحله‌ی مجزا تقسیم می‌کند، اما پیشنهاد می‌کند که این مراحل یک دایره را توصیف می‌کنند. تلاش برای تأیید جهان در مراحل مرکزی انجام می‌شود، اما نیچه عمدتا در آغاز و پایان کار خود تحت تأثیر بدبینی شوپنهاوری است. هنر در آغاز و پایان مهم است زیرا ما را از زندگی "رهایی" می‌بخشد.

نگارنده با اشاره به دگرگونی رابطه بین هنر و فلسفه و نقش این دگرگونی در تولید موسیقی و پذیرش آن، تصریح می‌کند: "به منظور کمک به جبران ناچیز انگاشتن نقش زیبایی‌شناسی، بر برخی از گرازش‌های عمده درباره‌ی عامل انساین شناخت (ذهن شناسنده) بر استنباط‌هایی از هنر و زبان تاکید خواهد شد که در خلال تاریخ زیبایی‌شناسی کانتی و پس از کانت به ظهور رسیده‌اند. هدف من این است که هم‌ مجموعه‌ای از کج‌فهمی‌های مربوط به تاریخ اندیشه‌ی جدید را که در بعضی از حوزه‌های علوم انسانی به صورت سنت رایج درآمده‌اند. اصلاح کنم و هم صورت‌های موجه و پذیرفتن برخی از مبحث‌های نادیده گرفته شده و بد فهمیده شده در آن تاریخ را آشکار سازم". مباحث کتاب بدین‌قرار است: فلسفه‌ی جدید و پیدایش نظریه‌ی زیبایی‌شناسی کانت، "ایده‌آلیسم آلمانی و رمانتیسم آغازین آسمان"، "تفکراتی درباره‌ی عامل شناسایی (سوژه) (فیشه، هولدرلین، ونووالیس)"، "شلینگ، هنر به منزله‌ی افراز فلسفه"، "هگل، آغاز نظریه‌ی زیبایی‌شناختی و پایان هنر"، "اشلایر ماخر: هنر و تفسیر"، "موسیقی و زبان و ادبیات" و "نیچه و سرنوشت اندیشه‌ی رمانتیک". به تصریح نگارنده: "بعید نیست که تاریخچه‌ی نظریه‌ی زیبایی‌شناختی و هنر در مدرنیته به دلیل آن که می‌تواند پرده از روی روابط تغییر یابنده‌ی میان کردارهای مختلف انسانی و انواع معنی‌هایی که آن کردارها القا می‌کنند بردارد، در عصر حاضر بیش‌ترین اهمیت را داشته باشد. بی‌تردید هم پیش‌فرض‌های علمی‌ای که بر بخش‌های مهم فلسفه‌ی معاصر در سنت تحلیلی اثر می‌گذارند، و هم بدگمان‌های مبالغه‌آمیز درباره‌ی علم و فناوری که در قسمتی از تفکر زیبایی‌شناختی در سنت اروپایی نقشی ایفا می‌کنند، از جلب و جذب آن چه شاید درباره‌ی سنت زیبایی شناختی، بیش‌ترین اهمیت را داشت، عاجزند. نقص و نارسایی طرح شالوده‌ریزی قطعی فلسفه نباید لزوما یا به انکار همه‌ی گزارش‌های غیر علمی درباره‌ی جایگاه‌ ما در اشیاء و امور بینجامد یا به این دعوی که اصل ذهینت در واقع، اصل سلطه‌ی دیگری‌ای است که در غفلت فناوری معرفی از هستی‌ نمایان است. ذهن شناسانده‌ای که در حد اعلای سنت زیبایی‌شناختی آشکار می‌شود، ظاهرا به خطرهای سرکوب دیگری‌ای که ممکن است از ابراز وجودش ناشی شوند، آگاه است. یکی از منابع بدگمان‌های شالوده‌گرایی فیشته همین بود. در عین حال، این ذهن شناسانده هم به امکان فراروندگی وقوف دارد و هم به امکان خودفریبی ویرانگرانه و این هردو امکان از آن‌جا ناشی می‌شوند که او نمی‌تواند زمینه و بنیاد خودش باشد. چنین عقیده‌ای درباره‌ی پایگاه متزلزل عامل شناسایی در پرتو تجربه‌ی مدرنیته، پذیرفتنی‌تراز هرچیز دیگری در نظرم جلوه می‌کند".