جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

فلسفة نیچه به‌مثابه «انتقاد بنیادین از» سنت تفکر فلسفی مدرن به‌طور کلی، و به‌طور خاص مخالفت با پروژة کانت در نظر گرفته شده است. وجه دوگانه و متناقض (آیرونیک و پارادوکسیکال) فلسفة نقادی کانت در این‌است که «نقادی» صورت قانون به خود می‌گیرد (همان امر تنجیزی) و خود را به قوانین معطوف به علم و مدعیات اخلاقی، محدود می‌کند، اما در نقد ارزش علم و آرمان‌های اخلاقی شکست خورده است. نیچه فلسفة کانت را نمود بارز تفکر روشنگری یا تفکر سوژه/ابژه‌محور می‌داند و این تفکر را در مقاله‌های اول و دوم کتاب تبارشناسی اخلاق به نقد می‌کشد. مقاله پیش رو درصدد است با روش پژوهشی و نظری در باب ماهیت «تبارشناسی نیچه»، و نیز در مورد ماهیت خود علم «تبارشناسی» و اهمیت آن در مقام «تفکر نقادانه»، به بررسی مدعای نیچه مبنی بر نقد روشنگری بپردازد. در این راستا، ابتدا به مبحث تبارشناسی و ماهیت آن نزد نیچه پرداخته و سپس نسبت این دانش با نقد روشنگری و تفکر کانت ـ‌در مقام سرآمد این اندیشه‌ـ را جستجو کرد. سرانجام این نتیجه حاصل شد که «پروژة تبارشناسی نیچه» در برابر پروژة روشنگری کانت و تفکر مدرنیته، می‌تواند نخستین مواجهة پست‌مدرن تلقی گردد که در آن سویه‌های رادیکالیسم اندیشة تبارشناسانه نهفته است.

زندگی و معنای آن همواره یکی از اساسی ترین دل مشغولی های انسان بوده است و هر کسی فراخور مقام و موقعیت خویش دیدگاهی در خصوص آن داشته است، این اهمیت سبب شده است معنای زندگی طی قرون اخیر بدل به موضوعی درخور توجه برای اصحاب اندیشه گردد؛ هدف از این پژوهش بررسی معنای زندگی در اندیشه نیچه به عنوان یکی از بزرگترین متفکران عصر مدرن است که تأثیری انکارناشدنی بر اغلب اندیشه ها و مکتب فلسفی پس از خود داشته است.یافته های تحقیق :نیچه نگاهی به شدت منتقدانه نسبت به هنجارهای مرسوم در جامعه ی بشری دارد و بر آن است که التزام بشر به این باورهای دیرینه به ویژه در حوزه های دین، فلسفه، و اخلاق در هر دوره ای به نحوی از اهمیت زندگی کاسته و آن را در برابر اسطوره هایی موهوم قربانی ساخته است‌؛ اما از آنجا که خود عنایتی خاص به زندگی دارد و آن را متعلقی حقیقتا شایسته برای دل مشغولی های آدمی می داند، بر آن است که معنای از دست رفته را به زندگی بازگرداند و مجددا آن را در صدر توجهات آدمی بنشاند.