جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله مهدویت و غیبت امام که از باورهای مشترک میان برخی فرقه‌های شیعی است؛ سبب شده تا پیروانشان با چالش‌هایی در انسجام اجتماعی مواجه شوند. پرسش این پژوهش آن است که اندیشه ‌انتظار و اقدامات مصادیق مهدی در فرقه‌های شیعی بر انسجام اجتماعی پیروان چه تاثیری داشته است؟ در پاسخ‌، با مراجعه به آثار فرقه‌شناسی، منابع تاریخی، کتاب‌های حدیثی، نخست اطلاعات اولیه در ارتباط با اقدامات مهدی و آموزه‌های انتظار در فرقه‌های باورمند به مصداق مهدی در میان شیعیان جمع‌آوری گردید و سپس تاثیر این اقدامات و آموزه‌ها بر انسجام اجتماعی پیروانشان مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها حکایت از آن دارند که باورهای مرتبط با اندیشه انتظار در غیر امامیه، نخست بیش‌تر به دوران پس از مرگ مهدی ادعایی ناظر بوده و دوم این‌که اقدامات مهدی‌های مصداقی نیز در فضای انتظار و انسجام پیروانشان نبوده است. در این بین، تنها امامیه توانست انسجام اجتماعی خود را بر اساس باورداشت به غیبت امام مهدی؟عج؟، با توجه به روایات فراوان ائمه پیشین در ارتباط با مسئله غیبت حفظ کند.

بحث از چرایی غیبت امام زمان؟عج؟ حتی پیش از غیبت ایشان مورد توجه بوده و از امامان پرسش شده است؛ گاه نیز خود ایشان به تبیین علت غیبت پرداخته‎اند؛ از این روی، در روایات فراوانی از اهل‌بیت، سخن از چرایی غیبت با عناوین متعددی انعکاس یافته است: 1. اجرای سنّت انبیای پیشین؛ 2. خشم و غضب الهی؛ 3. آزمایش و امتحان مردم؛ 4. خوف قتل؛ 5. رهایی از بیعت طاغوت‌ها؛ 6. ستم‎پیشگی مردمان؛ 7. خارج شدن مؤمنان از صلب کافران؛ 8. فرصت‌یابی مدعیان حکومت شایسته. براساس برخی از این احادیث، علت غیبت امام مهدى؟ع؟ این است که، آن حضرت با وجود غیبت و نهان‌زیستی از یوغِ بیعت با طاغوت‏هاى زمان آزاد مى‏شود و تعهد و بیعت با هیچ حاکمى را برعهده ندارد، تا بتواند در زمان قیام خود آزادانه تلاش کند. دیگر امامان از روى تقیه حکومت‏ها را به رسمیت مى‏شناختند، ولى امام مهدى؟ع؟ مأمور به تقیه نیست. این مقاله، پس از بررسی سند و دلالت 10 روایات متناظر با این عنوان، نقش «رهایی از بیعت طاغوت‏ها» را در غیبت امام زمان؟عج؟ واکاوی و تحلیل نموده است. با توجه به رسالتی که امام زمان؟عج؟ بر دوش دارد، به خلاف دیگر امامان، مأمور به تقیه نیست؛ او مأمور به قیام است و مکلف است تا براساس واقعِ دین عمل کند؛ شدّت فشار و ستم‌کاری خلفای جور، چنان عرصه را بر او تنگ کرده‌ است که به فرض که او را نکشند، او باید با تقیه رفتار کرده، با ایشان بیعت کند؟! از این رو، برای رهایی از بیعت با طاغوت‎ها نگزیر به غیبت و نهان‎زیستی خواهد بود.

یکی از اعتقادات مشترک بین ادیان ابراهیمی و اسلام بحث منجی موعود است. اعتقاد به منجی، انسان را از بن­بست­های ناامیدکننده ‌رها می­کند و افق‌های روشن و امیدوارکننده در پیش چشم او می‌گشاید، اما تلاش دشمنان همواره بر این است تا چهره خشن و مخوف از منجی موعود ادیان نشان دهند و جایگزین‌های تقلبی و پوچ به­جای آن بنشانند. ازاین‌رو، با ساخت فیلم‌های آخرالزمانی، شخصیت منجی را تحریف­شده و ضد صلح و بشریت معرفی می‌کنند. فرهنگ مهدویت دربین مسلمین چنان­که باید مورد توجه قرار نگرفته و تلاش وهابیت نسبت به حذف این اعتقاد قابل توجه است. ازاین­رو، بحث مهدویت و شخصیت‌شناسی امام مهدی (عج) ضروری است؛ زیرا یکی از بزرگ­ترین و خطرناک‌ترین انحرافاتی که در جامعه اسلامی رخ داده انحراف از مسیر امامت، کوتاهی در شناخت امام زمان (عج) و انتخاب افراد نااهل درقالب خلیفه بوده است. شناسایی صفات و ویژگی‌های امام غایب ازمنظر نایب ایشان بهتر می‌تواند در شرایط حساس کنونی غیبت، راهگشا و نقش­آفرین باشد. پژوهش حاضر، شخصیت‌شناسی امام مهدی (عج) در اندیشه قرآنی مقام معظم رهبری را باروش توصیفی-تحلیلی بررسی می­کند. بنابراین، برخی از ابعاد شخصیت امام زمان (عج) از ذاتی، حسب­ونسب، شخصی و نوعی بودن ذات امام و صفاتی مانند وارث انبیای الهی، حجت خدا، مظهر عدل، خورشید فروزان هدایت، ملجأ و قطب عالم، مصلح کل و سایر خصوصیاتی که مقام معظم رهبری باتوجه به آیات و روایات بیان کرد، بررسی می‌شود.

یکی از زوایای ناشناخته‌ امام زمان (عج) مهر و محبت ایشان به مردم به‌ویژه شیعیان است. متأسفانه از گذشته‌ دور چنین بوده است که امام زمان (عج) را تنها با شمشیر و خون­ریزی و قهر و انتقام بیشتر معرفی کرده و چهره‌ای خشن از آن حضرت نشان داده‌اند. یکی از ریشه‌­های این مشکل روایاتی هستند که به­ظاهر درباره اجرای قوانین خدا و فرهنگ عدالت بر قهر و خشن و سخت‌گیری آن حضرت دلالت می‌کنند. درمقابل این روایات، مفهوم آیات صریح قرآن و بسیاری از روایات بر مظهر و تجلی رحمت خدا بودن امام دلالت دارند. نوشتار حاضر به­روش توصیفی-تحلیلی با تأکید بر اندیشه قرآنی امام خامنه‌ای جلوه رحمت امام زمان (عج) بررسی می­شود. نتایج نشان می­دهد روایاتی که دلالت بر قهر‌ حضرت و جدال دارند ازنظر سندی و محتوایی خدشه­دار هستند. قهر حضرت فقط برای کافران و ظالمان است و برای شیعیان خود مهربان‌تر از پدر‌ هستند.