انتظار در فرهنگ شیعی، افزون‌بر یک رفتار عبادی، نوعی آمادگی روانی و عقلی برای انجام وظایف و مسئولیت‌هایی است که هر فرد مسلمان برای تحقق ظهور منجی بشریت(حضرت مهد
... دی؟عج؟) به عرصۀ ظهور می‌رساند. در مکتب‌های روان‌شناسی دربارۀ انتظار جسته و گریخته صحبت شده است؛ از جملۀ آنها می‌توان به نظریۀ مثبت‌گرایی و امید اشاره کرد. در واقع روان‌شناسان، انتظار را بیشتر از دریچۀ مسائل مادّی و دنیوی می‌نگرند و به همین سبب بحث انتظارِ یک جامعۀ آرمانی و یک هدف والای انسانی‌اجتماعی در آنها به‌سختی دیده می‌شود. در این پژوهش به‌روش اسنادی و کتابخانه‌ای کوشش می‌شود تا افزون‌بر بررسی انتظار از منظر دینی و روان‌شناسی، به نقش انقلاب در ترویج فرهنگ انتظار و چالش‌های پیش روی آن با توجه به نظریۀ امید و مثبت‌اندیشی پرداخته شود.
بیشتر