جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پایان نامه، تاریخچة عقیده مهدویت در اسلام و مکتب های دیگر جهان مانند: مسیحیت، یهودیت و زرتشت بیان شده است. جمعی از عالمان و بزرگان اهل سنت به صحت و تواتر احادیث مربوط به حضرت مهدی(علیه السلام) اعتراف کرده اند که در این تحقیق بنابر اختصار به هفده عالم از علمای بزرگ قرن سوم تاکنون اشاره شده است. عده ای از علمای اهل سنت به صراحت گفته اند که مهدی موعود کسی جز فرزند امام حسن عسکری نیست و در این باره به سخنان بیست و سه تن از علمای اهل سنت پرداخته شده است. پنجاه و پنج نفر از صحابه به عنوان راویان احادیث مهدویت شناخت شده اند و در مورد مسئله خلفای اثناعشر، چهل و هفت نمونه از این احادیث مورد بررسی قرار گرفته است. در مورد نسب حضرت مهدی(علیه السلام) نیز شش دسته روایات مختلف مورد بررسی قرار گرفته و ثابت شده است روایاتی که حضرت مهدی را از نسل امام عسکری بیان کرده اند ضعیف اند. همچنین روایاتی که نشانه های ظهور حضرت را توصیف می کنند در هشت دسته بررسی شده اند.

این تحقیق به بررسی حقایقی پیرامون مصحف حضرت فاطمه÷ پرداخته است. مصحف در لغت به معنای چیزی است که روی آن، نوشتاری درج شده و معنای اصطلاحی آن عبارت است از کتاب یا مجموعه نوشتاری که مجلد شده باشد، به همین دلیل این اصطلاح به کتاب حضرت ابراهیم(علیه السلام)، قرآن کریم و... نیز اطلاق شده است. بنابراین مقصود از مصحف حضرت فاطمه÷ کتابی است که توسط یکی از فرشتگان الهی بر حضرت زهرا÷ نازل و توسط حضرت علی(علیه السلام) املا شد. این کتاب پس از رحلت پیامبر اکرم| به جهت کاستن از اندوه آن بانوی بزرگوار بر ایشان نازل شده است. مصحف حضرت فاطمه÷ مشتمل بر نام های پیامبران، اولیا و حکمرانان، اخبار رخدادهای آینده و وصیت ایشان است و آیه ای از قرآن یا حکمی از احکام شرعی در آن وجود ندارد. این کتاب ارزشمند اکنون نزد امام عصر عج الله تعالی بوده و یکی از نشانه های امامت به شمار می رود، چنان که پیش از آن همواره در دست امامان معصوم(علیه السلام) قرار داشته و آن بزرگواران در مناسبت های مختلف به آن رجوع می کرده اند.

این پایان نامه ترجمه، نقد و بررسی کتاب البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان متقی هندی است، و در آن پیرامون مباحث زیر مطالبی آمده است: مانند فوتوریسم یا اعتقاد به مصلح بزرگ جهانی، اعتقاد به منجی موعوداز دیدگاه شیعه، سخنی پیرامون فهرست برخی از کتب در مورد مهدی موعود (ع)، مهدی موعود در قرآن وبررسی آیات ذیل در این زمینه: نور 55، قصص 5، انبیاء105، توبه 33 و 32، فتح 28، صف 9 و 8، آل عمران 200، انفال 39، حج 41، اسراء 81 و حدید .17

تشیع سنبل مذهبی ناب و انسانی است که پوردگار تمامی نمادهای یک حکومت الهی را در آن خلاصه کرده است. تشیع دوازده امامی و فلسفه ظهور ، منجی نه تنها در این مذهب که در بسیاری از ادیان دیگر از مهم ترین مظاهر یک حکومت نوین بر پایه ظهور شخصی است که دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد. شخصیت این منجی در تعالیم ما با معجزات و کرامات آن حضرت عینی تر می گردد و مسلمانان از دوران کودکی آن حضرت چشمه هایی از فیض آن بزرگوار را درک کرده اند. نگارنده در این رساله قصد آن داشت کرامات و سرچشمه های فیض آن بزرگوار را در ادوار مختلف زندگی مورد بررسی قرار دهد. این تصور از چه زمانی نشانه هایی از آن منجی به جای گذشته شد و حضرت به عنوان آخرین امام شیعیان مطرح گردیده است از احادیث متواتر شروع شده و در دوران خردسالی آن حضرت پررنگ تر شد، و در آن دوران شیعیان از گهرهای وجودی دوازدهمین اختر تابناک بهره جسته اند. علاوه بر آن کرامات حجت در دوران غیبت صغری و ارتباط نواب اربعه با مردم نیز شمه ای دیگر از تشعشعات آخرین حجت است و در نهایت محقق حقیر بر آن شد دوران طولانی غیبت صغری را موشکافانه بررسی کرده و بسیاری از کرامات مکتوب و غیر مکتوب این دوران را استخراج کرده و زمینه معرفی حضرت را تا حد زیادی مهیا کند. و این دفتر تعداد 119 منابع و مأخذ دارد که این مجموعه ای شد از کرامات و معجزلت امام دوازدهم شیعیان در ادوار مختلف زندگی تاکنون، باشد که ظهورش هر چه زودتر مهیا گردد.

با توجه به روايات ائمه (ع)، وصيت رسول خدا (ص) يکي از راه هاي اثبات امامت است. و اين وصيت در منابع شيعه به دوازده نفر که اولين آن ها حضرت علي (ع) و آخرين آن ها حضرت مهدي (عج) است، اشاره مي کند. همچنين وصيت مورد استفاده در اثبات امامت در دو قسم مکتوب و آشکار و هر يک داراي ويژگي هايي است. در اين نوشتار در مورد وصيت مکتوب گفت وگو و ويژگي هاي آن در منابع روايي شيعه واکاوي شده و در نهايت نتيجه اين که در زمان حيات حضرت محمد (ص)، خداي متعال مکتوبي را با دوازده خاتم توسط جبرئيل براي ايشان ارسال و نام ائمه دوازده گانه و دستورالعمل زندگي هر امامي را بيان کرده است. با اثبات اين مطلب، هرکسي ادعاي امامت کند، در حالي که نامش در وصيت نيست، به يقين دروغگو است نياز به بازنگري منابع روايي و سوء استفاده برخي مدعيان از معناي وصيت مکتوب و چگونگي بهره گيري از اين معيار، انگيزه اي ديگر در تدوين اين نوشتار بوده و روش نگاشته «تحليلي ـ توصيفي» است.

توسعه فرهنگي، ايجاد شرايط و امکانات مادي و معنوي مناسب براي افراد جامعه، به منظور شناخت جايگاه آنان و افزايش دانش و معرفت انسان ها و آمادگي براي تحول و پيشرفت در پذيرش اصول کلي آن است. هدف نهايي توسعه فرهنگي، بايد رشد و تعالي انسان، در همه ابعاد باشد. رشد مادي نيز زمينه ساز و لازمه تعالي انساني است. روشن است که دستيابي به اين هدف جز در صورت مناسب بودن بستر زيست انسان، محقق نمي شود. اين مهم در جامعه آرماني اسلام (جامعه موعود مهدوي) مورد توجه جدي قرار گرفته، در آن به مقوله فرهنگ و توسعه فرهنگي اهميت خاصي داده مي شود و فرهنگ جديدي جايگزين فرهنگ هاي منحط مي گردد. اين توسعه فرهنگي شامل تمامي لايه هاي فرهنگ (عقيده، باور، ارزش، هنجار، رفتار، دانش، محصولات و نمادها) مي شود و مي تواند براي پيشرفت فرهنگي در جامعه منتظر چشم انداز مناسبي فراهم آورد. بر اين اساس، چشم انداز توسعه فرهنگي کشور، بايد بر پايه معارف و آرمان هاي والايي باشد که متخذ از آموزه هاي مهدويت بوده و در چشم انداز هاي ملي بدان تصريح گردد.

توسعه و پيشرفت به عنوان شاخصي مهم، براي جوامع بشري شناخته شده است و اين سوال وجود دارد که مولفه ها و عوامل شکل دهنده توسعه و پيشرفت از نظر اسلام و با توجه به آرمان شهر مهدوي چيست؟ در انديشه اسلامي توسعه يافتگي و پيشرفت، به ويژه در بعد سياسي با حکومت امام عصر (عج) تجلي مي يابد. از آنجا که حرکت به سوي کمال موجب رسيدن به قله سعادت و قران کريم هدف رسالت پيامبر (ص) را اظهار امر دين بيان کرده، تحقق کامل اين امر در مدينه فاضله مهدوي به عنوان شاخصي براي توسعه و پيشرفت اسلامي خواهد بود. هدف تحقيق پيش رو ارائه فرايند توسعه اسلامي بر اساس آموزه مهدويت است. مهم ترين مولفه ها که در اين مقاله براي توسعه يافتگي و پيشرفت بر اساس آموزه مهدويت شناسايي شده عبارتند از: محوريت امام معصوم (ع)، همراهي و همدلي جامعه با امام عصر (عج)، هماهنگي با اقتضائات زمان، تعقل وتفکر، تقويت ايمان و تزکيه قلوب.

توسعه و پيشرفت در غرب مدرن، بدون کاربست شاخصه هاي سياسي، ميسر نيست، اما لزوم کاربرد آن در مردم سالاري ديني و در نظام مهدوي، در سايه از ابهام قرار دارد، موضوعي که پژوهشگران بدان بي توجه مانده اند. از اين رو، با اين پرسش مواجه هستيم که شاخصه هاي سياسي توسعه و پيشرفت از منظر اسلام و در حکومت امام مهدي (عج) چيست؟ به نظر مي رسد اين شاخصه ها در نظام ليبرال دموکراسي، مردم سالاري ديني و در نظام مهدوي در دو بعد کمي و کيفي تفاوت هاي اساسي دارند. غرض آن که ضرورت دستيابي به نظام مهدوي را در پرتو کالبدشکافي شاخصه هاي سياسي توسعه و پيشرفت نشان دهيم. اين مقاله رسيدن به چنين هدفي را با روش توصيفي-تحليلي – مقايسه اي دنبال مي کند. ضرورت تاسيس نظامي پساليبرال دموکراسي براي دستيابي به نظام مهدوي از نتايج اين نوشتار است.

نوشتار پيش رو، به بيان يکي از آموزه هاي مهم مهدويت به نام «انتظار از منظر اهل سنت» مي پردازد.انتظار به عنوان باوري اساسي در ميان اهل سنت، داراي شاخصه ها و مباحث مختلفي است که با باز خواني هر کدام از آن ها، نسبت به ابعاد انتظار شفافيت و باز شناسي بيش تري پيدا مي شود. مثلا يک بار مباحث «رويکردشناختي انتظار» که به رويکرد «حديث محوري» و «باورمحوري» قابل تقسيم است، مطرح مي گردد و از اين طريق به گستره وجودي انتظار در منابع حديثي و کتاب هاي علماي اهل سنت پي برده مي شود، بار ديگر به دنبال طرح مباحث ديگري نظير «ماهيت شناختي وکارکردشناختي انتظار» رفته و با واکاوي انتظار از اين دو منظر، به تقسيمي نظير انتظار عام و خاص و نيز انتظار مثبت و منفي رهنمون مي شويم. در بحث کارکرد شناسانه انتظار که حاوي تنوعاتي نظير انتظار مثبت و منفي است، انديشمندان اهل سنت در بيانات و مکتوبات خويش به صورت فراگير به اين موضوع پرداخته و با ضوابطي دقيق، به بيان تمايزات آن دو مبادرت کرده اند. همچنين با تشريح نقش غير سازنده انتظار منفي و با تبيين نقش تاثير گذار انتظار مثبت، زمينه ساز ترويج انتظار مثبت در ميان اهل سنت شده اند.