جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب نحت حديد الباطل وبرده بأدلة الحق الذابة عن صاحب البردة بقلم داود بن سليمان النقشبندي الخالدي الشافعي به رشته تحریر درآمده است. یکی از مسائل اعتقادی که در بین مسلمین از اهمیّت خاصی برخوردار است، مسئله شافعیت نبیّ اکرم (ص) می باشد. همچنین مسائلی چون توسّل به آن حضرت، اعتقاد بر اینکه آن حضرت عالم به علم غیب بوده و دارای مقام هدایت می باشد. که غالب مسلمین به آن عقیده دارند. اما فرقه ضاله وهابیّت و سلفیّون به شدّت با این أعمال مخالفت کرده و عقیده به شفاعت، توسل و ... را شرک و کفر می دانند. لذا وهابیّون و سلفیّون هر مطلبی که در رابطه با این مسائل در کتب، مقالات، و... تدوین شده باشد به مخالفت با آن پرداخته و اقدام به طرح شبهات و ایرادات وارد کردن طعن بر آن می پردازند. مؤلف اثر حاضر درصدد برآمده که به دفاع از أشعار شرف الدين البوصيري بپردازد که به بیان مناقب، فضائل، سیره، أوصاف و شافی بودن حضرت نبیّ اکرم (ص) پرداخته که این خود با تفکّر سلفی وهابی مغایر است. لذا مؤلف درصدد به إثبات رساندن عقیده شفاعت النبیّ و توسّل به ایشان بر طبق مصادر معتبر اهل سنّت بوده است. و به ردّ طعنهای وارده بر این أبیات پرداخته است. این کتاب حاوی مطالبی در بیان شافی بودن حضرت نبیّ اکرم (ص) است و ردّی وافی بر کسانی است که طعنه بر بعضی از أبیات در قصیده ای وارده کرده اند. که مطالب این قصیده ایجاد شور و شعف در بین مسلمین کرده و امید و آرزو را در دلها جای داده است. و یلیه قصیدة البردة، و القصیدة المحمدیة و القصیدة المضریة. مؤلف بعد از بررسی در طعنهای وارده از طرف وهابیّت و سلفیّون بر أشعار شرف الدين البوصيري که در مناقب و فضائل نبیّ اکرم (ص) و عقیده بر شافی بودن حضرت و توسّل به ایشان و ... می باشد. به این نتیجه رسیده که بر طبق مصادر و منابع متقن اسلامی و نقل قول علمای بزرگ اسلامی در این زمینه عقیده شافی بودن نبیّ اکرم (ص) را به إثبات رسانده و به ردّ شبهات و ایرادات و طعنهای وارده بر أشعار شرف الدين البوصيري پرداخته است.

کتاب النبي الامي تعریب شده کتاب پیامبر امی اثر مرتضی مطهری می باشد که توسط محمدعلی تسخیری به عربی برگردانده شده است. کتاب، به بررسی مفهوم امی بودن پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم، و نظرات برخی از خاورشناسان از جمله "ویل دورانت"، "گیورگیو" و "گوستاولوبون" می‌پردازد. سپس مباحث دبیران پیامبر صلى الله عليه وآله وسلم، جریان صلح حدیبیه و اتهامات مخالفان بر پیامبر مطرح گردیده است. عناوین کتاب عبارتند از: - مقدمه؛ - رسول درس ناخوانده: - اعترافات دیگران؛ - پیدایش خط در حجاز؛ - دوره رسالت و مخصوصاً دوره مدینه؛ - دبیران پیغمبر؛ - جریان حدیبیه؛ - ادّعای عجیب: - آیا منشأ اعتقاد به درس ناخواندگی پیغمبر تفسیر كلمه امی بوده است؟ - آیا از قرآن استفاده می‌شود كه رسول اكرمصلى الله عليه وآله وسلم می‌خوانده و می‌نوشته است؟ - تواریخ و احادیث؛ - اتّهام مخالفان؛ - نتیجه.

کتاب الادلة الشرعية في جواز الاحتفال بميلاد خير البرية توسط دکترعزالدین حسین الشیخ به رشته تحریر درآمده است. برقراری جشن و سرور مادامیکه منجر به عمل حرامی نگردد عملی است ممدوح عقل و شرع و چه بهتر این برنامه در مورد ولادت نبی مکرم اسلام (ص) باشد و نوعی شکرانه به جهت این منت عظیم بر امت اسلامی بر شمرده شود. نویسنده در این کتاب درصدد آنست تا جواز این عمل پسندیده را از کتاب وسنت اثبات نماید. نویسنده بعد از مقدمه چند بحث مقدماتی را تحت عناوین : تاریخ ولادت نبی(ص) و ماه ربیع الاول ، وارد بحث اصلی کتاب میشود. وی از سه منبع قرآن کریم ، سنت مطهر ، و اقوال علما نظریه جواز احتفال و سرور رااثبات نموده است. نویسنده در هر بخش نمونه های معتبری را ذکر و آنها را بررسی و اثبات نموده است. نویسنده در این کتاب توانسته به خوبی نه تنها بدعت نبودن این عمل را بلکه ممدوح بودن جشن و سرور برای نبی (ص) را اثبات نماید.

الشمائل المحمدية نوشته "ابوعيسى محمد بن عيسى ترمذى" متولد دهه اول قرن سوم هجرى و متوفاى 279 هجرى است. نام اين كتاب به صورت "شمائل النبى"، "شمائل المحمدية"، "الشمائل النبوية" و "الخصائل المحمدية" در منابع و مآخذ آمده است و بيشتر به شمائل ترمذى معروف است. اين كتاب داراى 56 باب است. 32 باب آن در جلد اول و 24 باب آن در جلد دوم است. در جلد اول 206 حديث و در جلد دوم 187 حديث و در جمع داراى 393 حديث است و حدود 10 حديث مكرّر است كه در ابواب مختلف آمده است. چهار باب درباره خصائص جسمى پيامبر(ص) است كه در آنها چگونگى چهره و رنگ پوست و مهر نبوت و موى و موهاى سپيد و طرز آراستن موهاى ايشان بررسى شده است و 43 حديث را دربر دارد.سه باب مربوط به چگونگى خضاب بستن و سرمه كشيدن و استعمال عطر و روغن‌هاى معطر است كه چهارده حديث را دربر دارد. هفت باب در مورد لباس و كفش و دم‌پايى و عمامه و ردا و اِزار و مُهر و انگشترى آن حضرت است كه 49 حديث را شامل است. سه باب به بيان اسلحه پيامبر(ص) اختصاص دارد كه مشتمل بر هشت حديث است. چهار باب به بيان چگونگى نشستن، راه رفتن، تكيه دادن به اشياء و تكيه دادن به اشخاص و... غيره اختصاص يافته و يازده حديث را شامل است.دوازده باب كتاب درباره قدح، بستر، چگونگى خوابيدن، خوردن، آشاميدن و... سخن مى‌گويد و 75 حديث را دربر دارد. ابواب ديگر كتاب به بيان گفتار، خنده، فراح، عبادت و نماز و غيره پرداخته است.

سیره ابن هشام یا السیرة النبویة لابن هشام، کتابی است مشتمل بر سیره پیامبر اسلام(ص). نویسنده کتاب ابومحمد عبدالملک بن هشام، در واقع همان مغازی یا سیره‌ای که محمد ابن اسحاق مطلبی تدوین کرده بود را اصلاح و تصحیح کرده است. ابن هشام به ادعای خود مطالبی را که بی‌ارتباط با پیامبر دیده و نیز برخی اشعار و مطالب شنیع را از سیره ابن اسحاق حذف کرده و گفته شده مواردی را نیز به آن افزوده است. کتاب السیرة النبویة معروف به سیره ابن هشام؛ مشتمل بر اخبار تاریخی پیرامون سیره پیامبر (ص) است. در میان کتاب‌هایی که در زمینه سیره حضرت محمد(ص) نگاشته شده، سیره ابن هشام یکی از مهم‌ترین منابع و مراجع تاریخی مسلمانان به شمار می‌رود و از اعتبار و شهرت زیادی میان عالمان برخوردار است. برای کتاب «سیره ابن هشام» شرح‌، تلخیص و ترجمه‌هایی نوشته شده است که یکی از آنها کتاب مختصر سيرة ابن هشام می باشد.

کتاب صفوة الصحيح من سيرة النبي الاعظم برگزیده و تلخیص کتاب اَلصَّحیح مِنْ سیرَةِ النّبیِّ الْاَعْظَم (ص) اثر سید جعفر مرتضی عاملی عالم دینی، متخصص تاریخ اسلام و تشیع و سیره‌نگار شیعی حوزه علمیه قم و لبنان می باشد که توسط علی رفیعی قوچانی خلاصه گردیده شده است. کتاب اَلصَّحیح مِنْ سیرَةِ النّبیِّ الْاَعْظَم (ص) کتابی است به زبان عربی در سیره پیامبر اکرم (ص) و تاریخ اسلام، ابتدا در بخش‌های مختلفی در دوره ۱۱ جلدی تا پایان جنگ احزاب تدوین شد و بعدها در دوره ۳۵ جلدی تا پایان رویداد سقیفه به چاپ رسید. الصحیح حدود یک‌ هزار و هفتصد منبع دارد.

مقاله حاضر در دو موضع به بررسی و نقد مبنای رویا انگاری وحی پرداخته است. بخش عمده‌ای از این مبنا مدلل به شواهد تاریخی‌ای است که حالات خاص پیامبر در هنگام دریافت برخی آیات را به خواب و رویا احاله نموده است. درحالی‌که طبق دیدگاه فریقین، خواب سهمی ناچیز در بین حالات شش‌گانه پیامبر در حین نزول دارد. بخشی از مدعای ناکارآمدی تفسیر نیز مبتنی بر تکلف تفسیر المیزان در دو موضع راندن شیاطین با شهاب‌های آسمانی و انشقاق ماه است. واکاوی تفسیر المیزان نشان می‌دهد مدعای تکلف در این مواضع نه تنها صائب نبوده بلکه تاکید علامه طباطبائی بر ارائه تفسیری است که فاقد تعارض با موازین عقلی و فلسفی باشد. به نظر می‌رسد مبنای رویاانگاری وحی به جهت فقدان ادله و همچنین وجود تعارضات درونی نمی‌تواند به عنوان نظریه‌ای جدی مطرح گردد و نهایتاً می‌توان آن را به عنوان نقدی قابل ملاحظه در این حوزه لحاظ نمود.

با وجود کثرت استعمال واژه‌های «ولیّ» و «ولایت» در جامعه علمی و نیز افکار عمومی شیعی ما، خلط و خدشه‌های بسیاری در ریشه‌یابی و واژه‌شناسی این عرصه به چشم می‌خورد. در این تحقیق، پس از جمع‌آوری داده‌ها از طریق اسناد کتابخانه‌ای، از روش تحلیل محتوای کیفی برای تحلیل و تجزیه داده‌ها استفاده می‌شود و به اقتضای مسائل مورد بحث، از استدلال منطقی قیاسی، تمثیل، تشبیه، تجرید، تشخیص و مقایسه بهره گرفته خواهد شد.

معراج پیامبر اسلام(ص) تأثیر زیادی بر معراج‌های صوفیه گذاشته‌است. علاوه بر این، تأیید و توصیف آن در بسیاری از متون عرفانی، نشانی از ایمان گوینده تلقی می‌شد، در حالی ‌که معراج متأثر از دخل و تصرف قصه‌گویان است و ارتباط آن با برخی قصه‌های عامیانه مورد توجه قرار نگرفته‌است. این پژوهش به مقایسة روایت ابن‌عباس از معراج و سفر اسکندر در داراب‌نامة طرسوسی پرداخته‌است. اسکندر در داراب‌نامه، جهانگشایی شرقی است که وجوه اشراقی یافته‌است و برای وی نسب‌نامه‌ای کیانی ساخته شده‌است. بافت جامعة اسلامی نمود پیامبرگونة اسکندر را برجسته کرد و تجربة عالی پیامبر اسلام(ص) را در شب معراج، در سطحی پایین‌تر، اما با همان تکنیک به وی نسبت داد. سفر اسکندر برای دیدن عجایب و جستجوی آب حیات، بن‌مایه‌های اصلی معراج را در خود دارد. مقایسة این دو نشان‌دهندة عناصر مشترکی است که بر اساس ارتباط بینامتنی با قرآن، مصادیق «آیات‌الکبری» را نشان می‌دهد. طبق نظام ارزشی قرآن، «آیات» یا نشانه‌ها، خالق‌نما و ایمان‌آفرینند. جریانی از معنا در مواجهه با آیات شکل می‌گیرد که «حضور» کنشگران را دستخوش تغییر می‌کند. تحلیل هر دو سفر بر اساس رویکرد نشانه‌ـ‌ معناشناسی نشان می‌دهد که علاوه بر عناصر مشترک در سه محور «بهشت و دوزخ»، «فرشته‌شناسی» و «ملاقات با خداوند»، سطوح سازماندهی و چگونگی کارکرد و تولید معنا در هر دو، سازوکار یکسانی دارد.

ابن تیمیه و وهابیان علم پیامبر اکرم(ص) به منافقان را انکار کرده‎اند. آنان ادعا می‎کنند پیامبر اکرم(ص) منافقان مدینه و اطراف آن را نمی‎شناخت، در حالی که ادعای یاد شده بر خلاف آیات و روایات و شواهد تاریخی فراوانی است که بر علم دقیق و تفصیلی پیامبر اکرم6 نسبت به منافقان دلالت دارد. از آیه 30 سوره شریفه محمد6، آیه 84 سوره شریفه توبه، آیه 88 و 140 سوره شریفه نساء و آیات بسیار دیگر استفاده می‎شود که آن حضرت6 منافقان را کاملا می‎شناخته است. احادیثی که پیرامون بعضی از وقایع تاریخی عصر پیامبر(ص) از آن حضرت(ص) نقل شده است، مانند حدیث در باره فئه باغیه، واقعه عقبه، مسجد ضرار، معیار ایمان و نفاق بودن حب و بغض نسبت به امیر مؤمنان علی(ع) و احادیث دیگر گویای این حقیقت است که نه تنها آن حضرت(ص) بلکه بسیاری از صحابه نیز منافقان را به نام و نشان می‎شناخته‎اند. افزون بر این، آیاتی که بر شهید و شاهد بودن پیامبران و اولیای الهی( به ویژه پیامبر اکرم(ص) بر امت دلالت دارند مستلزم شناخت دقیق آن حضرت(ص) نسبت به اوصاف، افعال و اشخاص منافقان است.