جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : این جلد بررسی رابطه بین فلسفه و ایمان در بخش‌های فلسفی سورن کیرکگارد است. همچنین اولین کتابی است که به بررسی نقش سقراط در این مجموعه نوشته ها می پردازد و اهمیت سقراط را برای اندیشه کی یرکگور به طور کلی روشن می کند. ژاکوب هاولند استدلال می کند که در فرگمنت ها، فلسفه و ایمان احساساتی نزدیک به هم هستند. بررسی دقیق نقش سقراط در قطعات نشان می دهد که اروس فلسفی سقراطی راهی به سوی ایمان می گشاید. در عین حال، کار ایمان - که خود را با چیزی که فراتر از آن است، متناهی را با نامتناهی، و زندگی فرد را در زمان با ابدیت در کنار هم نگه می دارد - اساساً به معنای سقراطی این اصطلاح اروتیک است. فصل‌هایی درباره یوهانس کلیماکوس کی‌یرکگارد و عذرخواهی افلاطون و دیالوگ‌های مرتبط با آن، شخصیت سقراطی نویسنده مستعار بخش‌ها و نقش «خدا» در جستجوی خرد سقراط را روشن می‌کند. هاولند همچنین در مقاله‌های منتشر نشده‌اش، پس‌نوشته نهایی غیرعلمی و تأملات کی‌یرکگور درباره سقراط و مسیح را تحلیل می‌کند.

ترجمه ماشینی: این پژوهش به بررسی رابطه اندیشه های اخلاقی اسلامی و مسیحی می پردازد. در این مطالعه متوجه می‌شویم که ایمان عنصر اصلی هر دو اندیشه اخلاقی است. آیت‌الله مصباح یزدی در تعریف اندیشه‌های اخلاقی اسلامی، ایمان را تعیین‌کننده اصلی اخلاق می‌داند که عقل بشری آن را عقلاً درک می‌کند. برعکس، سورن کیرکگارد که معتقد است تسلیم شدن در برابر اراده خدا، بدون توجه به عقلانیت دستورات خداوند، بالاترین صفت اخلاقی است. کی یرکگور نتیجه می گیرد که هدف انسان رسیدن به مرتبه ابراهیمی تسلیم در برابر اراده خداوند است، در حالی که آیت الله مصباح یزدی نتیجه می گیرد که هدف زندگی انسان، یافتن سعادت حاصل از تقرب به خداوند است. هر دو اندیشه اخلاقی بر اهمیت خداوند به عنوان قاضی حقیقی فضایل تأکید می‌کنند و به این نتیجه می‌رسند که عمل به خواست خدا بالاترین مرتبه اخلاق است، اما اندیشه اخلاقی اسلامی به این نتیجه می‌رسد که اخلاق مبتنی بر حقایق اخلاقی است. هدف نهایی هر دو اندیشه اخلاقی، تقرب به خداوند از طریق مسئولیت انسانی است. این بدان معناست که هر دو اندیشه اخلاقی استدلال می کنند که اخلاقی بودن به معنای انجام مسئولیت های اخلاقی در قبال خدا، خود و دیگران است. در نهایت کار با هم در یک همزیستی که در آن خدا و همه مخلوقات او به طور نزدیک به هم مرتبط هستند و حفظ فضایل در رابطه با تمام ابعاد زندگی منجر به سعادت نهایی خواهد شد.

ترجمه ماشینی : مرگ یکی از معدود موضوعاتی است که توجه تقریباً همه متفکران برجسته تاریخ فلسفه غرب را به خود جلب می کند و این توجه، دیدگاه های متنوع و پیچیده ای را در مورد مرگ و آنچه پس از آن به وجود می آید، به همراه داشته است. آدام بوبن در «معنا و فناپذیری» با تمرکز بر دو سویه سنتی در بحث، یعنی افلاطونی و اپیکوری، چارچوب جدید بسیار مفیدی را برای درک شیوه‌هایی که در آن فلسفه مرگ را مورد بحث قرار داده است، ارائه می‌کند. پس از ارائه شرح کاملی از این دوگانگی باستانی، او توسعه یک ابزار جایگزین برای مدیریت مرگ را در سورن کی یر کگارد و مارتین هایدگر توصیف می کند، که کارشان در مورد مرگ، علیرغم تأثیر غیرقابل انکاری که توسط دانمارکی قرن نوزدهم بر او اعمال شد، تمایل دارد که آثار کی یرکگور را تحت الشعاع قرار دهد. بوبن استدلال می کند که کی یرکگور و هایدگر شیوه ای عجیب از زندگی با مرگ را تجویز می کنند که نوعی سازش را بین گونه های افلاطونی و اپیکوری ارائه می دهد.