جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب روان‌های مریض، ذهن‌های سالم مقدمه‌ای کامل و غنی بر زندگی و اندیشه‌ی جیمز است که نشان می‌دهد چرا بنیان‌گذار عمل‌گرایی و روان‌شناسی تجربی هنوز هم قادر است مستقیماً و عمیقاً با هر کسی که تلاش می‌کند زندگی ارزشمندی داشته باشد، صحبت کند و شاید راهکارهایی نجات‌بخش در اختیارش بگذارد. کاگ می‌نویسد که چگونه تجارب جیمز به‌عنوان یک «بیمار حقیقی»، کسانی که اندیشه‌هایی منفی دارند و فکر می‌کنند زندگی ممکن است پوچ و بی‌معنی باشد را به سوی بیانی ایده‌آل از «سلامت فکر» سوق می‌دهد. جان کاگ کتاب روان‌های مریض، ذهن‌های سالم را در شش بخش به رشته‌ی تحریر درآورده است. او بخش اول کتاب را به موضوع جبرگرایی و ناامیدی اختصاص داده. اینکه چطور ممکن است هر یک از ما در لحظاتی از زندگی خود به معنی واقعی کلمه پوچی را تجربه کرده باشیم و اراده‌ی خود را بی‌اثر و ناکارآمد بشماریم. بخش دوم کتاب درباره‌ی آزادی و زندگی صحبت می‌کند، اینکه زیستن و زندگی کردن دقیقاً به چه معناست و شاید ندانیم تا چه حد آزادی عمل و چقدر در تعیین سرنوشت خود نقش داریم. بخش سوم کتاب درباره‌ی روان‌شناسی و ذهن سالم است و کاگ در بخش چهارم در حیطه‌ی آگاهی و تعالی می‌نویسد. در بخش پنجم حقیقت و عواقب آن را خواهید شناخت؛ اینکه دانایی و رسیدن به پاسخ چطور تجربه‌ای است و چه احساسی را برای شما به ارمغان خواهد آورد. بخش ششم و پایانی کتاب به طور کامل درباره‌ی حیرت و امید است. کاگ در این بخش به شگفت‌زدگی انسان و حس امیدواری پس از آن را بیان می‌کند. این کتاب شیوا، الهام‌بخش، و سرشار از بینش است. بنابراین دور از ذهن نیست که آن را هوشمندانه‌ترین و مهم‌ترین کتاب خودیاری در میان انبوه آثار این حوزه.

شاید بتوان گفت آنچه امروز تحت لوای پراگماتیسم، روانشناسی تجربی و فلسفه ی آمریکایی می شناسیم، از همین جمله ی «ویلیام جیمز» آغاز شده است: «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟» چنین پرسش بزرگ و سرشار از تشکیک و دودلی ممکن است هرکسی را به ورطه ی سقوط در انفعال و ناامیدی بکشاند. اینکه انسان با این فکر درگیر شود که آیا چیزی به نام آزادی عمل بدون در نظر گرفتن تقدیر وجود دارد؟ چه طور می شود برابر قدرت ویرانگر پدیده های بیرونی که از دسترس ما خارجند ایستاد و از دل زندگی، ارزش زیستن را بیرون کشید و درک کرد؟ «ویلیام جیمز» که خود در روزگار جوانی به یقین رسیده بود این زندگی ارزش زیستن ندارد، به مدد فلسفه، غوطه ور شدن در فکر بی سرانجامی بودن و پس از آن، اندیشیدن در اهمیت زندگی و زیستن، تمام فلسفه اش را بر نجات یک زندگی، نجات خویش، بنیان نهاد. «جان کاگ» در کتاب «جان های بیمار، ذهن های سرحال؛ چگونه ویلیام جیمز می تواند زندگی شما را نجات دهد؟» با کنکاش در زندگی و فلسفه ی «ویلیام جیمز»، این فیلسوف بزرگ زندگی، به جان های خسته و بیماری نظر دارد که همواره با این فکر کلنجار می ر وند که «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟». جان کاگ، سعی کرده درعین دقت، با ایجاز و نکته سنجی به ژرفای فلسفه ی جیمز رسوخ کرده و برای جان های بیماری که در هزاره ی سوم و عصر فروپاشی معناها، توان فکری زیستن زندگی ازشان سلب شده، معناهای متقنی بیابد و با لحنی ارسطویی بگوید: «دوستان! زندگی ارزش زیستن دارد.»

شاید بتوان گفت آنچه امروز تحت لوای پراگماتیسم، روانشناسی تجربی و فلسفه ی آمریکایی می شناسیم، از همین جمله ی «ویلیام جیمز» آغاز شده است: «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟» چنین پرسش بزرگ و سرشار از تشکیک و دودلی ممکن است هرکسی را به ورطه ی سقوط در انفعال و ناامیدی بکشاند. اینکه انسان با این فکر درگیر شود که آیا چیزی به نام آزادی عمل بدون در نظر گرفتن تقدیر وجود دارد؟ چه طور می شود برابر قدرت ویرانگر پدیده های بیرونی که از دسترس ما خارجند ایستاد و از دل زندگی، ارزش زیستن را بیرون کشید و درک کرد؟ «ویلیام جیمز» که خود در روزگار جوانی به یقین رسیده بود این زندگی ارزش زیستن ندارد، به مدد فلسفه، غوطه ور شدن در فکر بی سرانجامی بودن و پس از آن، اندیشیدن در اهمیت زندگی و زیستن، تمام فلسفه اش را بر نجات یک زندگی، نجات خویش، بنیان نهاد. «جان کاگ» در کتاب «جان های بیمار، ذهن های سرحال؛ چگونه ویلیام جیمز می تواند زندگی شما را نجات دهد؟» با کنکاش در زندگی و فلسفه ی «ویلیام جیمز»، این فیلسوف بزرگ زندگی، به جان های خسته و بیماری نظر دارد که همواره با این فکر کلنجار می ر وند که «آیا زندگی ارزش زیستن دارد؟». جان کاگ، سعی کرده درعین دقت، با ایجاز و نکته سنجی به ژرفای فلسفه ی جیمز رسوخ کرده و برای جان های بیماری که در هزاره ی سوم و عصر فروپاشی معناها، توان فکری زیستن زندگی ازشان سلب شده، معناهای متقنی بیابد و با لحنی ارسطویی بگوید: «دوستان! زندگی ارزش زیستن دارد.»

ترجمه ماشینی : رمزی تحلیل و تفسیر جدیدی از دیدگاه های مذهبی فیلسوف آمریکایی قرن نوزدهم ویلیام جیمز ارائه می کند. او استدلال می‌کند که جیمز عمدتاً در نوشته‌هایش به دلیل نگرانی‌های مذهبی برانگیخته شده است و این واقعیت توسط تقسیم‌بندی علمی مصنوعی «فلسفه»، «روان‌شناسی» و «مذهب» او - که نشانه‌ای از حرفه ای سازی که خود جیمز در زمان خودش به شدت در برابر آن مقاومت می کرد. رمزی معتقد است که جیمز به بهترین وجه در بافت تاریخی او به عنوان نماینده جامعه و فرهنگی که در تلاش برای کنار آمدن با مدرنیته است، درک می شود. بسیاری از آثار مذهبی جیمز بازتاب مستقیم چیزی است که «بحران معنوی عصر طلایی» نامیده می‌شود، بحرانی که رمزی با جزئیات روشنگر آن را بررسی می‌کند. دیدگاه دینی جیمز، از دیدگاه رمزی، به شناخت و پذیرش «اقتضایی» وابسته است - آگاهی از این که ما در دام تغییر و شانس هستیم. جیمز بر این باور بود که مردم باید بیاموزند که آزادانه و مسئولانه تحت مراقبت همدیگر قرار گیرند، با اندک چیز دیگری که باید به آن تکیه کنند. رمزی اندیشه جیمز را مجدداً وارد بحث معاصر می‌کند و نوعی جایگزین مذهبی را که جیمز در کار خود به آن اشاره می‌کرد، مطرح می‌کند: نه عبادت، بلکه رضایت در دنیای روابط متقابل. نه اطاعت از قدرت، بلکه تبدیل به آزادی مسئولیت.

«اعتباری» اصطلاح پرکاربرد در معرفت‌شناسی است. جیمز از اعتبار به عنوان برون‌رفتی از عقل‌گرایی حداکثری استفاده می‌کند و آن را «فرض باور» یا «پذیرش اولیه باور» معنا می‌کند به‌گونه‌ای که شواهدی بعدی صدق یا ابطال آن را متاثر از همین فرآیند معتبرسازی باور نشان می‌دهد. از نقدهای اساسی نظریه جیمز، مطابقت امر اعتباری با واقعیت در حال تکامل و تحقق؛ و فروکاستن صدق به سودمندی است. کاربرد مهم دیگر اصطلاح اعتباری در نظریه ادراکات اعتباری علامه طباطبائی است که به معنای جعل و قراداد مفاهیمی به جهت رفع نیازهای اساسی انسان است. دیدگاه علامه، اگرچه ادعای صدق برای ادراکات اعتباری نکرده‌، اما مستلزم جعلی و نسبی بودن بسیاری از مفاهیم و احکام عملی و اخلاقی است. پژوهش حاضر بر آن است که می‌توان با تبیین جدیدی از اعتباری، بدون تغییر در معنای صدق و بدون جعلی دانستن امور اخلاقی، رهیافتی برای معضل معرفت‌شناسی باورهای ضروری و سودمندی که قرینه کافی برای اثبات یا ابطال آنها وجود ندارد، تدارک دید. در این تحلیل نشان داده می‌شود که با پذیرش کاربرد اعتباری به معنای «فرض باور» یا «تلقی به پذیرش» به‌گونه‌ای که آثار متوقع از باور بر آن مترتب گردد بدون آنکه به صدق متصف شود، می‌‌‌توان این دست باورها را پذیرفت و ادراکات اعتباری به این معنا را در حوزه علوم نظری و علوم عملی معتبر دانست.

ترجمه ماشینی: ویلیام جیمز در کتاب: «انواع تجربه دینی: مطالعه ای در طبیعت انسان (1902)» به بررسی نقش عرفان در توسعه دین می پردازد. جیمز استدلال می کند که ریشه همه ادیان دقیقاً تجربه حالات عرفانی آگاهی است. همانطور که خواهیم دید، اگرچه جیمز خود اعتراف می‌کند که ساختار روان‌شناختی‌اش او را از این تجربیات باز می‌دارد، تصدیق پیشرفت‌های عملی عرفان در ادیان نهادینه‌شده، واقعیت این حالت‌های آگاهی را نشان می‌دهد، موضعی که توسط پراگماتیسم جیمز پشتیبانی می‌شود. بنابراین، این مقاله نه تنها به بررسی ماهیت عرفان می پردازد، بلکه دیدگاه عمل گرایانه جیمز از دین را ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: صد سال پس از ایراد سخنرانی های مشهور ویلیام جیمز که به «انواع تجربیات دینی» تبدیل شد، یکی از برجسته ترین متفکران در دنیای انگلیسی زبان به پرسش های مطرح شده در شاهکار جیمز بازگشت تا شرایط و شرایط دین در روزگار ما را روشن کند. کتاب قدرتمند چارلز تیلور که ترکیبی ظریف از فلسفه و جامعه‌شناسی دین است، چشم‌انداز روشنی از کار جیمز در زمینه‌های تاریخی و فرهنگی آن حفظ می‌کند، در حالی که نوری جدید و آشکار بر زمان حال می‌افکند. روشن، خواندنی، و متراکم با ایده هایی که نوید دگرگونی بحث های کنونی در مورد دین و سکولاریسم را می دهد، Varieties of Religion Today بسیار بیشتر از بازبینی کتاب کلاسیک جیمز است. در عوض، تحلیل جیمز از تجربه دینی و معضلات شک و اعتقاد را در یک زمینه ناآشنا اما روشنگر قرار می دهد، یعنی افق اجتماعی که در وهله اول سؤالات دین به افراد ارائه می شود. تیلور با پرسش‌هایی درباره نحوه درک موضوع جیمز شروع می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه این پرسش‌ها از راه‌های مختلف درک دین که در زمان جیمز با یکدیگر روبه‌رو بودند و امروز هم ادامه می‌دهند، ناشی می‌شوند. با ارزیابی رفتار جیمز با اخلاق اعتقادی، او در ادامه قرائتی مبتکرانه و تحریک‌آمیز از شرایط عمومی و فرهنگی ایجاد می‌کند که در آن پرسش‌های مربوط به باور یا بی‌باوری به عنوان پرسش‌های فردی تلقی می‌شوند. آنچه پدیدار می شود، دیدگاهی قابل توجه و نافذ از رابطه دین و نظم اجتماعی و در نهایت معنای «دین» است.