جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اهمیت اساسی مسیحیت برای یونگ در نوشته ها و نامه های او به خوبی مشهود است. روانشناس بزرگ در تمام دوران کاری طولانی خود با چیزی که او آن را "... مار بزرگ قرن ها. بار ذهن انسان. مشکل مسیحیت" می نامید دست و پنجه نرم کرد. در مقام مقایسه، اظهارات او درباره هگل بسیار کمیاب است. با این حال، هر دو موضوع مشترک هستند که از یونگ اتهامات رادیکال برانگیخته می‌شوند، اتهاماتی که با لحن آرام یک محقق روان‌شناسی ارائه نمی‌شوند، بلکه ناشی از یک عاطفه شخصی عمیق است که یونگ را به آرزوی "رویای افسانه به بعد" سوق می‌دهد. این است که به یک نسخه جدید، بهبود یافته و تصحیح شده مسیحیت حرکت کند. این جلد به‌جای اینکه صرفاً دیدگاه‌های یونگ را به تصویر بکشد و توضیح دهد، تزها و استدلال‌های او را با یک سلسله قرائت‌های دقیق و با تقابل ادعاهای او با متونی که تفاسیر او بر آن‌ها استوار است بررسی می‌کند. اصل راهنما که تحقیق نویسنده بر اساس آن انجام می شود، مسئله نیازهای روح و معیارهای روانشناسی واقعی است. در حالی که دائماً این نیازها و معیارها را در نظر می گیرند، موضوعات مختلفی به طور عمیق مورد بحث قرار می گیرند: تعبیر یونگ از خوابی که دیده بود در مورد ناتوانی در تعظیم کامل در برابر «عالی ترین حضور»، تز او در مورد غفلت پدرسالارانه از اصل زنانه، دیدگاه های او در مورد ادعای یک جانبه بودن مسیحیت، "چهارم سرکش" و "واقعیت شر"، درک او از تثلیث و روح، رد هگل و تفکر نظری، و واکنش او به "تردید" مدرن. که ایمان مذهبی را کشته است. مقاله‌های گردآوری‌شده در اینجا، همراه با جلد قبل، «پرواز به سوی ناخودآگاه»، همچنان به نقد رادیکال خود از پروژه روان‌شناسی یونگ ادامه می‌دهد، و نه تنها بینش عمیقی در مورد دینداری شخصی یونگ و آنچه در نهایت منجر به پروژه روان‌شناسی او به‌عنوان یک کل شده است، ارائه می‌کند. درک پیچیده تری از پتانسیل روانشناختی و تلس ایده مسیحی.

ترجمه ماشینی : آنچه هگل با علم منطق به دست آورد، یک عملیات نظری دورانی است: بررسی منطقی فرآیندهای زایشی مفاهیم اساسی تفکر و دانستن ما. این اثر به یک باور اساسی پاسخ می دهد: در بیان منطقی خود، افکار، مفصل بندی های شناختی اساسی هستند که در آن تجربه در هر زمینه ای از زندگی شکلی عینی و مشترک به خود می گیرد. از طریق آنهاست که آنچه ما «واقعیت» می نامیم شکل و معنا می یابد. اما این مفصل بندی های شناختی نه تنها محصول خودانگیخته هوش انسانی، یا ابزارهایی هستند که نفس از آنها برای تشکیل واحدهای معنا با توجه به پراکندگی آشفته «داده های» حسی استفاده می کند، بلکه در عین حال منطق بیانی نیز هستند. ساختارها و فرآیندهای دگرگون کننده تشکیل دهنده هر موجود زنده، و نیز هر شکلی از روابط اجتماعی و تولید فرهنگی، زمانی که این واقعیت ها نه تنها به صورت انتزاعی بازنمایی یا تعریف شوند، بلکه به صورت مفهومی در عینیت عینی خود درک شوند.

ترجمه ماشینی : آیا اشکال مختلف تئوری ادبی - ساختارشکنی، مارکسیسم، تاریخ گرایی جدید، فمینیسم، پسا استعمار، و مطالعات فرهنگی/دیجیتال- وجه اشتراکی دارند؟ اگر چنین است، اصول بنیادی نظریه چیست؟ جهت گیری ایدئولوژیک آن چیست؟ آیا هنوز هم می تواند برای ما در درک معضلات اساسی فکری و اخلاقی زمان ما مفید باشد؟ این سؤالات همچنان دانشجویان و معلمان نظریه ادبی را گیج می کند. حبیب پاسخ ها را در ریشه های عمدتاً ناشناخته تئوری در اندیشه هگل فیلسوف آلمانی می یابد. بینش‌های هگل تا به امروز به چارچوب‌بندی همان اصطلاحات نظریه ادامه می‌دهد. حبیب ایده های پیچیده هگل و چگونگی نفوذ آنها در تاریخ فکری قرن گذشته را توضیح می دهد. این کتاب معلمان و دانشجویان ادبیات، نظریه ادبی و تاریخ ایده‌ها را مورد توجه قرار می‌دهد و چگونگی پیدایش جهان مدرن ما را روشن می‌کند و چگونه می‌توانیم مسائل برجسته زمان خود را بهتر درک کنیم.

ترجمه ماشینی : نمایشنامه های هنریک ایبسن مدت هاست که خوانندگان فلسفی گرا را فریب می دهد. از نیچه گرفته تا آدورنو تا کاول، فیلسوفان از ایبسن الهام گرفته اند. اما جهت گیری فلسفی خود ایبسن چگونه است؟ ایبسن و نمایشنامه نویسان دیگر به عنوان بخشی از جنبش های بزرگ اروپایی برای ابداع مجدد درام، با فلسفه معاصر دست و پنجه نرم کردند. فلسفه درام با چهره هایی مانند گوتولد افرایم لسینگ و یوهان گوتفرید هردر جایگاهی مرکزی پیدا کرد، اما در زمان ایبسن در آثار G.W.F به شکل کامل خود رسید. هگل و فردریش نیچه. کریستین گسدال مرکزیت فلسفه تئاتر را در فلسفه قرن نوزدهم آشکار می‌کند و نشان می‌دهد که چگونه درام، به‌عنوان یک شکل هنری، بینشی از تاریخ‌گرایی انسان و شرایط زندگی مدرن ارائه می‌دهد. درام تاریخ رابطه بین فلسفه و نمایش را عمیق‌تر و واقعی‌تر می‌کند - نه با پیشنهاد این که فلسفه یا نمایشنامه باید دست بالا را داشته باشند، بلکه با نشان دادن اینکه چگونه گفت‌وگوی پایدار بین آنها معنا و قدرت فکری هر یک را آشکار می‌کند. مطالعه او جنبه های نادیده گرفته شده آثار هگل و نیچه را از طریق استقبال از آنها در هنر اروپایی آشکار می کند و به بررسی ابعاد فلسفی درام ایبسن می پردازد. در قلب این رابطه متقابل بین فلسفه و نمایش، علاقه مشترک به کاوش در شرایط وجودی زندگی بشری آن گونه که در تاریخ زیسته و تجربه شده است، وجود دارد.

ترجمه ماشینی : این کتاب به بررسی نقش متفکران کلیدی سنت هگلی در تحولات اخیر در پساسکولاریسم، رئالیسم فلسفی و اتوپیانیسم می پردازد. این مفروضات غالب در مورد رابطه بین دین و به اصطلاح «عصر سکولار» ما که به دنبال کاهش یا حتی حذف دینداری از حوزه عمومی بوده است را به چالش می کشد. متفکران آرمان‌شهری در سنت هگلی که کارشان این سکولاریسم محدود را به چالش کشیده است. به ویژه اهمیت تعالی فلسفی به نظریه پردازی مذهبی، اجتماعی و سیاسی هگلی و پسا هگلی را بررسی می کند. این شامل فیلسوفانی می‌شود که تفکرشان همدردی یا حداقل با متعالی سازگار است (مانند هگل، تیلور، باسکار و بلوخ) اما همچنین کسانی که به رد تعالی و در عوض پذیرفتن ماندگاری و حتی الحاد شهرت دارند (فئورباخ، مارکس و انگلس). با تکیه بر محتوای آرمان‌شهری این متفکران، می‌کوشد تا بر اهمیتی که ایده‌های دینی در طیف وسیعی از مواضع فلسفی در سنت گسترده هگلی از خداباوری، ایده‌آلیسم، ماتریالیسم و الحاد گرفته تا ایده‌های جدید، به‌ویژه پژوهش‌های جدید در مورد هگل ایفا کرده‌اند، پرتو افکند. به اصطلاح "پاننتئیسم". این کتاب برای کسانی که در زمینه مطالعات پسا سکولاریسم و اتوپیا کار می کنند مورد علاقه خواهد بود. همچنین باید برای دانشگاهیان و دانشجویان چرخش اخیر در رئالیسم انتقادی به «فراتریالیته» و پیامدهای آن برای هگلیسم و مارکسیسم جالب باشد.