جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در روزگار جدید، حوزه دانشی ترجمه مبتنی بر مکاتب نوین زبان شناسی نضج گرفته و پیشرفت های شایان توجهی یافت. یکی از رویکردهای نوین در این عرصه دانشی الگوی جولیان هاوس است که توجه پژوهشگران بسیاری را به خود جلب کرده است. این رهیافت که بر نظریه‌ی نظام‌مند نقش گرای هلیدی استوار است، بین دو نوع ترجمه ی عمده تمایز قائل می شود: ترجمه ی آشکار و ترجمه ی پنهان (خان جان، 1394:83). ترجمه ی آشکار، ترجمه ای است که درآن «ویژگی های فرهنگی متن مبدأ به صورت عامدانه حفظ می شود»(هاوس،2009: 118) در مقابل، ترجمه ی پنهان ترجمه ای است که درآن «متن ترجمه باعبور از صافی فرهنگی به گونه‌ای تولید شود که گویی در فرهنگ مقصد تولید شده است»(همان:116). متون اسلامی از جمله متن قرآن کریم متن هایی تولید شده به زبان عربی هستند که در بافت موقعیتی خاصی تولید شده اند و پیرامتن خاص خود را نیز دارا هستند و بدین دلیل همواره علاوه بر فعالیت های عملی در عرصه ترجمه، مباحث نظری بسیاری نیز در باب ترجمه‌ی این متن مقدس شکل گرفته است اما در این میان، نقد و بررسی آثار عرضه شده مبتنی بر رویکردهای علمی دقیق، کمتر مدنظر پژوهشگران بوده است و بیشتر پژوهش های صورت گرفته در باب ترجمه ی قرآن کریم، به بحث و مطالعه درمورد سطوح واژگانی_دستوری، زیبایی شناسی، محتوایی یا تفسیری بوده و کمتر ترجمه ی قرآن از نظر زبانی مورد توجه قرار گرفته است.

قرآن به زبان عربی و دارای مفاهیمی ژرف و گاه با واژگان دشوار و دستور زبانی فاخر است که نقش مترجمان در انتقال مفاهیم و مبانی آن در کنار انتقال ویژگی‌های زبانی آن، بسیار حائز اهمیت است . از این رو ترجمه متون اسلامی خصوصا قرآن کریم از جهت درک صحیح مترجم از پیام آیات و چگونگی انتقال آن به مخاطب دارای حساسیت ویژه ای است. غالب ترجمه های صورت گرفته در باب قرآن به بررسی سطوح واژگانی- دستوری، یا محتوایی متمرکز بوده‌اند و بیشترین تمرکز خود را به جنبه های دستوری و تفسیری اختصاص داده اند.در نتیجه تعداد اندکی از مترجمان آیات قرآن کریم را از نظر زبانی مورد توجه قرار داده اند. با گسترش زبان‌شناسی و ورود آن به مباحث ترجمه، بررسی الگوهای ارزیابی جدید توجه مترجمان را به خود جلب کرده. پرداختن به الگو‌های ترجمه، ارتباط مستقیمی با هدف ترجمه دارد. به عبارت دیگر، مترجم ، هدف متن مبدأ را در زبان مقصد حفظ و آن را انتقال می‌دهد. الگوی ارزیابی کیفیت جولیان هاوس یکی از الگوهای ارزیابی ترجمه است که در این پژوهش مورد توجه بوده. جولیان هاوس از پیروان الگوی نقش هلیدی است . وی، در مقام یک ترجمه شناس نقشگرا، «نقش کلی متن را صرفاً برآیندی از معانی اندیشگانی و بینافردی میداند. از نظر هاوس، میزان تحقق تعادل نقشی بستگیِ تام به نوع ترجمه هایی دارد که قرار است به انجام برسد. الگوی هاوس بین دو نوع ترجمە عمده تمایز قائل میشود: ترجمە آشکار و ترجمە پنهان . این دو نوع ترجمه حاصل کاربرد شیوه های بافت آفرینی مجددِ و متفاوتی هستند که دو نوع ارزیابی متفاوت را ایجاب خواهند کرد. ترجمە آشکار، بنا به تعریف، ترجمه ای است که در آن «ویژگی های فرهنگی متن مبدأ به صورت عامدانه حفظ میشود» به گفتە هاوْس، در ترجمە آشکار رابطە تعادلی در سطوح سیاق، ژانر و متن برقرار میشود . در مقابل، ترجمە پنهان ترجمه ای است که در آن «متن ترجمه با عبور از صافی فرهنگی به گونه ای تولید شود که گویی در فرهنگ مقصد تولید شده است. عملکرد الگو در ابتدا شامل تحلیل متن مبدأ بر پایە ویژگیهای بافت موقعیتی است که عناصر زبانی در آن تبلور می یابند. با تشخیص نقش کلمات در متن و تحلیل این عناصر در متن های مبدأ و مقصد ، نقش یا کارکرد آن متون را مشخص میکنند و در نهایت، از طریق مقایسه این دو نمای متنی، ارزیابی کیفیت ترجمه میسر میشود. در واقع، میزان همخوانی یا ناهمخوانی نمای متنی و نقش متنی ترجمه با نما و کارکرد متن اصلی است که میزان دست یابی به تعادل را مشخص میکند و بر مبنای آن، میتوان درباره کیفیت ترجمه قضاوت نمود. در این تحقیق قصد داریم تا بر اساس الگوی ارزیابی نقش گرای جولیان هاوس به مطالعه موردی آیات قرآن کریم (آیات مرتبط با خلافت و امامت) از ترجمه آیت الله مکارم شیرازی و ولی الله دهلوی که از ترجمه های معروف و مشهور بین شیعیان و اهل تسنن بوده را مورد پژوهش و ارزیابی قرار دهیم و به بررسی ترجمه پنهان و آشکار در متن ترجمه های مورد بحث بپردازیم. از آنجا که مسئله امامت و خلافت در قرآن معناهای ظاهری و باطنی خاص خود دارند و همیشه پژوهشگران و کارشناسان مذهبی را واداشته در آیات قرآن کریم به بررسی و پژوهش بپردازند تا پاسخی برای شبهات و سوالات بیابند. بنابراین در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی و تحلیلی در صدد پاسخگویی به این سوالات هستیم: سوال اصلی: بر اساس الگوی ارزیابی جولیان هاوس، سطح کیفیت دو ترجمه ذکر شده مربوط به آیات امامت و خلافت را چگونه مینوان ارزیابی کرد؟ سوالات فرعی: 1- در ترجمه‌های مختلف آیات خلافت چه تفاوت‌های گفتمانی و معنایی مشاهده می‌شود؟ 2- مترجمان مورد بررسی تا چه حد از ترجمه‌ی آشکار یا پنهان الگوی جولیان هاوس در آیات امامت و خلافت استفاده کرده‌اند؟ 3- چه عواملی در ایجاد تفاوت‌های ترجمه‌ای آشکار یا پنهان الگوی جولیان هاوس در آیات امامت و خلافت نقش داشته‌اند (مانند پیش‌فرض‌های تفسیری، ایدئولوژی مترجم و سبک زبانی)؟

نومعتزلیان در دو سده اخیر بسان اسلاف معتزله خویش بر عقل گرایی در فهم دین تاکید کرده‌اند. ایشان از جهتی تعلق قلبی به دین داشته و از جهتی متاثر و گاه مرعوب از علم گرایی و لیبرالیسم غرب، بوده اند. نتیجه این تفکر، گرایش به معنویت گرایی و غلبه اباحه گری و تسامح در ظ.اهر و مناسک دین بوده است. نظریه گوهر و صدف دین به رویکردی برمی گردد که آموزه های دین را به دو بخش مقاصد و مناسک دین تقسیم می کند. این دیدگاه در دو رویکرد؛ گوهر دین و گوهر تدین، طرح شده است. نومعتزله در يک سير تاريخي و تطور فکري، متأثر از مباني فکري متفکران تجددگراي شبه‌قاره هند نظیر شاه ولی الله دهلوی بوده اند. او یک نوانديش سنتي و از چهره های‌ شاخص جریان تحول خواه در شبه‌قاره هند و نیز سردمدار جريان سلفي بود. هدف تحقیق؛ واکاوی مسئله گوهر و صدف دین در تالیفات و کلمات شاه ولی الله دهلوی و نومعتزلیانی مانند سرسیداحمدخان هندی، اقبال لاهوری، ابوزید و عبدالکریم سروش بود و که به روش تحلیلی و توصیفی، به این نتیجه رسیدیم که شاه ولی الله دهلوی در این رابطه، معتقد به مسئله گوهر و صدف، است و به نظر می رسد کلمات لغزنده و تلقی به قبول وی برخی تذبذب های فکر دینی ایشان، موثر در ورود روشن‌فکران ن.معتزله جهان اسلام، به مسئله گوهر و صدف، شده است.

مکتوبات ابوحامد غزالی بر تحولات دینی عصرِ گورکانیان تأثیر چشم‌گیری داشت. اکبرشاه، با تأسیس دینی التقاطی، موسوم به «دین الهی»، و اتخاذ سیاست‌های مبتنی بر تسامح با پیروان دیگر ادیان، می‌کوشید منازعات میان آنان را مرتفع سازد. این امر واکنش‌هایی را در میان برخی از صوفی‌عالمان آن عصر برانگیخت و ضرورت «احیاء» دین، توجه آنها را به آثار غزالی معطوف کرد. از جمله می‌توان از احمد سرهندی، عبدالحق دهلوی و شاه ولی الله دهلوی یاد کرد که به‌کرات به کتب غزالی استناد کرده‌اند و دو تن از آنها، احمد و ولی‌الله، خود را همچون غزالی «مجدد» می‌خواندند. تأثیر غزالی بر آنها در این حوزه ها مشهود است: کوشش برای تدوین اصول شریعت و تشریح باطن احکام؛ مقابله با بدعت‌ها و احیای سنت سلف؛ برقراری مقارنه میان شریعت و طریقت و نقد صوفیان شریعت‌گریز؛ مخالفت با فلسفه؛ تألیف آثاری متأثر از کتب غزالی.

شاه ولی الله دهلوی شخصیتی تاثیر گذار در شبه قاره هند به شمار می رود، وی آثار زیادی در حوزه مختلف علوم اسلامی از خود به جای گذاشته است و به همین دلیل توانسته تاثیر بسزایی در دوران خود و همچنین تا عصر کنونی داشته باشد، و این تاثیر موجب پدید آمدن برخی فرقه ها در شبه قاره هند نیز شده است، ایشان در آراء و اندیشه های کلامی نیز دارای آثاری است و مهمترین آن کتاب حجۀ الله البالغه که شهرت جهانی دارد اما این کتاب اشکالات فراوانی در عقاید کلامی مواجه است، و علاوه بر آن اشکالات، یکی از اشکالات وی با تعصب و با تاثیر پزیری از ابن تیمیه به مکتب تشیع برخورد نامناسبی کرد، که همین اشکالات باعث شده است تا این کتاب مورد بررسی و تحلیل و نقد با توجه به آیات و روایات و نظریات علماء اسلامی قرار بدهیم. آثار مثبت اندیشه دهلوی ریشه یابی علت انحطاط مسلمین و یافتن آن در عدم توجه به همراه بودن شریعت اسلام با مصالح و مفاسد واقعی و اختلاف و پراکندگی جامعه اسلامی است، از این جهت، از جهت اجتماعی بر وحدت جامعه اسلامی تاکید می ورزد و از جهت دین شناسی بر ابتناء شریعت بر مصالح و مفاسد واقعی تاکید می کند و همین مساله دوم باعث شده است تا کتاب حجۀ الله البالغه را تدوین کند اما این کتاب با همه جنبه مثب آن دارای اشکالات متعددی در بُعد کلامی است، که این تحقیق عهده دار تبیین آن اشکالات می باشد، این مشکلات برخی بر خدا شناسی و برخی به پیامبر شناسی و برخی به امام شناسی وغیره مربوط می باشد.

نقش دِگَراندیشان دینی در منطقه شبه قاره هند در سیرِ تفکر اصلاح گری به عنوان پیشتاز، غیرقابل اِنکار است و آرائ سه شخصیت برجسته این منطقه پیرامون برخی موضوعات کلامی، قابل توجّه و تأمّل است: دهلوی برای اولین بار نظریه رؤیاپنداری وحیِ قرآن را مطرح کرد و معتقد بود الفاظ قرآن از پیامبر(ص) است؛ درمبحث اجتهاد، وی به ضرورت آن(البته در چهارچوب مذاهب اربعه) واقفْ و با مفهوم تقلید(البته معتدل تر ازنگاه سنتی) نیز موافق بود، نظر دهلوی دراین زمینه البته با تفاوتهایی به شیعه نزدیک است؛ اما در زمینه شِرک، تعاریف و مصادیقی که از آن ارائه می دهد نشان از تأثیرپذیری وی از تفکرات ابن تیمیه دارد؛ درمسئله خلافت(=امامت) نیز، آنرا جزو اصول دین دانسته و نصب خلیفه را واجب کفایی می داند، هم بر تعریف و هم بر شرایط و لوازم خلافت از منظر وی، اِشکالاتی وارد است. از نظر سیداحمدخان، وحی چیزی جز تجربه شخصی و جوشش درونی پیامبر نیست، چنین نگرشی پیامدهایی چون انکار فرشته وحی را بدنبال دارد؛ سیداحمد با نگاهِ مادی و عقل گرای افراطیِ خود، بدنبال تأویل پدیده های ماوراءطبیعی بود، او معجزه را انکار می کرد چرا که به اعتقاد وی هیچ حادثه ای خلاف قانونِ طبیعت رخ نمی دهد و بشر هنوز به علّت علمیِ این افعالِ خارق العاده دست پیدا نکرده است؛ به باور وی، ملائکه وجود دارند اما دلیل و بُرهان قطعی برای اثباتشان نداریم؛ سیداحمد موافق انفتاح باب اجتهاد و مخالف سرسخت تقلید بود، نظر او در زمینه اجتهاد و لزوم وجود یک مجتهد، البته با تفاوتهایی به شیعه نزدیک است، هرچند اجتهادی که وی عملی کرد بیشتر تفسیر به رأی بود. اقبال، وحی را یک تجربه دینی و اَمری گُنگ و احساسی می‌داند که دارای سِرشت غیر زبانی و از نوعِ غریزی است؛ لازمه چنین نگرشی(تجربه دینی انگاریِ وحی) نفی خاتمیّت و نیز گسترش دایره نبوّت به سایر انسان‌های عادی است؛ درباب اجتهاد نیز اقبال از آنْ، به نیروی محرکه اسلام یاد می‌کند و از آنجا که پیرو مذهب حنفیه بود، قیاس را چهارمین منبع اجتهاد میداند، هرچند برای عقل اهمیت خاصی قائل است؛ همچنین در نگاهِ اقبال، علم و دین، نَه در تعارض و نَه در تمایز و استقلال کامل از هم، بلکه در تعامل با یکدیگرند.

محمد بن علی شوکانی ، شاه ولی الله دهلوی و سید محمد رشید رضا سه اندیشمند بزرگ از سه حوزه جغرافیایی مهم جهان اسلام می باشند که نمایندگی از سه گرایش پیشرو در درون جریان سلفیت نوین را در این حوزه های جغرافیایی یعنی سلفیه اعتدالی زیدیه یمن ، سلفیه تقریبی اخوان المسلمین مصر و سلفیه دیوبندی شبه قاره هند، برعهده دارند. بررسی اندیشه های این سه عالم، ضمن تایید گرایشهای سلفی و التزام ایشان به ظواهر ادله نقلی، نشان از تمایل به تبیین عقلانیت دینی مطابق اصولی که با سنت مخالف نباشد ، دارد و به تعبیر بهتر بیانگر رویکرد ضد تکفیری و وحدت گرایانه آنها علی رغم تاثیر پذیریشان از تفکرات بنیانگذار سلفیت نوین_ ابن تیمیه _است. اندیشه های تقریبی علمای سلفی را می توان در حوزه های مختلف اندیشه اسلامی همچون حوزه های کلامی ، تفسیری، فقهی و سیاسی اجتماعی مورد بررسی قرار داد. برآیند واکاوی اندیشه های شوکانی ، دهلوی و رشیدرضا در حوزه مبانی تفسیری بیانگر رویگردانی ایشان از ظاهرگرایی افراطی و پذیرش تاویل معقول بوده که بدین ترتیب با اندیشه های ابن تیمیه و سلفیت افراطی فاصله گرفته اند. در حوزه مبانی کلامی قرابت بیشتری نسبت به سایر حوزه ها با افکار ابن تیمیه داشته اند ولی در برخی موارد با ارائه تبیینی نسبتا متفاوت از مفاهیم کلیدی کفر،ایمان،توحید ، شرک ومساله بدعت و سنت ، حکم به اسلام اهل قبله داده و برخی از مواردی را که سلفیان تکفیری جزء اعمال مکفّر قلمداد نموده اند ، ایشان از مصادیق شرک اصغر دانسته و حکم به اسلام این افراد داده اند. در حوزه مبانی فقهی اندیشه های تقریبی، ضمن تاکید بر اجتهاد و نفی تقلید ، با عنایت ویژه به قواعد فقهیه و با طرح مساله فقه مقاصدی و تاکید بر اهداف شریعت سهل و سمحه اسلام وضرورت استفاده از ظرفیتهای این حوزه از فقه برای تنظیم تعاملات اجتماعی و سیاسی در عصر کنونی ، مبانی فقهی و اجتهادی خود را با تقریب و وحدت در جامعه اسلامی همسو نموده اند. تاکید براصل برادری و مواخات ، توجه به جایگاه وحدت بخش اهل بیت پیامبر (صلی الله علیه و اله وسلم) ،احترام به مقدسات فریقین ، احیای فریضه امر به معروف و نهی از منکر مهمترین مبانی اجتماعی و سیاسی اندیشه های تقریبی این بزرگان بوده که در این پژوهش به شیوه تحلیلی و توصیفی و با بررسی آثار و تالیفات ایشان مورد واکاوی قرار گرفته است.

تاریخ علم کلام تألیف علاّمه شبلى نعمائى (1857-1914 ميلادى) که از علماى بزرگ هند در قرن اخير مى‌باشد. این کتاب توسط سيد محمدتقى فخر داعى گيلانى به فارسی ترجمه شده است. اين كتاب از دو بخش كه بخش اوّل به نام تاريخ علم كلام و بخش دوم آن‌كه قطورتر از بخش اوّل و مقصود اصلى از تدوين و تألیف كتاب همين بخش است به نام علم كلام جديد مى‌باشد. با توجه به اينكه آنچه از لفظ تاريخ در ذهن ما نقش مى‌بندد اختصاص به ممالك، اقوام و اشخاص دارد يعنى آنچه در اين زمينه نوشته مى‌شده است مربوط و راجع به آنها بوده است ولى امروزه فن تاريخ‌نويسى ترقى كرده علاوه بر اقوام و اشخاص براى علوم و فنون هم تاريخ مى‌نويسند و آن به اين معناست كه يك علم يا يك فن از كى ظاهر شده، علل و اسباب ظهور يا پيدايش آن‌چه بوده تا چگونه مراحل تكامل و ترقى را پيموده و بالاخره تحولات و تطورات كه در آن با گذشت زمان رويداده چه بوده است كتاب تاريخ علم كلام به همان روشى كه در بالا ذكر شد مى‌باشد كه آن روش انتقاد علمى مى‌باشد علاّمه كتاب خود را تألیف نموده است. البتّه منظور اساسى علاّمه شبلى نعمائى از تاريخ علم كلام همانا تاريخ علم كلام عقلى است كه در مقابل فلسفه يونان و براى مبارزه با آن تدوين يافته است نه علم كلام نقلى كه از مجادلات فرق اسلامى باهم ظاهر شده است. علاّمه شبلى هدف خود از تحرير اين كتاب را اينگونه توضيح ميدهد: امروز در عقائد و افكار مذهبى بواسطه ناسازگارى دانشها با آنچه در كتاب‌هاى دينى آمده است تزلزل و سستى يا دودلى پيدا شده و بزرگترين خطرى كه امروز به اسلام رو آورده همانا فلسفه مادى است و عناصر روشن‌فكر و تحصيل كرده‌هاى جديد مرعوب و علماى قديم هم بندرت وارد مباحث و سؤالات جديد شده بنابراین افق مذهب غبارآلود و تيره به نظر مى‌آيدبعضى از نويسندگان اسلامى معتقد شده‌اند كه علم كلام فعلى كه نتيجه افكار بيش از يك‌هزار سال قبل است كارى ساخته نيست و آن نمى‌تواند در برابر حملات فلسفه جديد پايدارى نموده اعتراضات و شكوك و شبهات وارده را جواب كافى دهد، دليل آنهم روشن است زيرا نحوه اعتراضاتى كه در دوره‌هاى پيشين بر اسلام وارد مى‌شده نوعيت آن امروزه بكلى تغيير كرده است و بيشتر مقابله با فلسفه يونان بوده است بنابراین براى صيانت و دفاع از مذهب در مقابل اعتراضات و شبهات مخالفين يا حملات فلسفه جديد احتياج مبرمى به كلام جديد است. ولى به نظر ما اين فكر صحيح نيست و علم كلام جديد بايد بر مبانى و اصول كلام قديم استوار باشد و سررشته اصول مقرّره بزرگان سلف در هيچ مورد از دست داده نشود و براى اين امر لازم است نشان داده شود كه ائمه اسلام در هر عهد چه مبادى و اصولى را اختيار نموده‌اند و نيز تغييراتى كه در آن روى داده‌اند از چه قسم و نوع آن‌چه بوده است.به عبارت ديگر و خلاصه اينكه مبادى و اصول كلام قديم را بايد گرفت و مطابق مشرب، ذوق و سليقه كنونى مرتب و مدون ساخت كه من با تألیف اين كتاب اينكار را تحقّق بخشيدم. از طرف ديگر هدف من از تحرير اين كتاب اين بوده كه در زبان اردو، عربى و فارسی چنين كتابى در رابطه با تاريخ علم كلام وجود نداشته و من با نوشتن اين كتاب از يك طرف يك نقيصه بزرگ ادبيات اسلامى را تدارک و جبران نموده و از طرف ديگر اين تألیف كه در حقيقت تألیف علم كلام است در دائره تاريخ آمده است. ساختار و گزارش محتوا: بخش اول: علاّمه شبلى در بخش اول كه بعد از مقدّمه مترجم آمده و به نام تاريخ علم كلام است مقدّمه‌اى در رابطه با انگيزه و هدف خود از تحرير اين كتاب را آورده است پس وارد مبحث تاريخ علم كلام كه تاريخچه‌اى از علم كلام نقلى است مى‌شود و منظور او تاريخچه مجادلات فرق اسلامى باهم مى‌باشد آورده شده است در اين مختصر بذكر عوامل واسباب بروز اختلاف عقائد و آراء و ازدياد فتاوى و ميل به بدعتها و بالاخره ظهور علم كلام پرداخته. مسئله بسيار مهمى كه در اينجا مطرح شده مسئله قضا و قدر و عوامل پديد آمدن آنست و در آخر اين بحث به اصول عقايد دو فرقه اشعرى و معتزلى و اختلافات شديد و سختى كه بين آنها جريان داشته مى‌پردازد. علاّمه شبلى بعد از اين وارد مرحله علم كلام عقلى مى‌شود كه مقصود اصلى كتاب است و از آن مبسوطا سخن ميراند.او علل و اسباب پيدايش، تاريخ ظهور كلام و وجه تسميه آن مى‌پردازد سپس بذكر اساسى مؤسسين و بانيان يا شخصيت‌هاى برجسته علم كلام و شرح حالات آنها كه از ابوالهذيل علاف شروع و به خاندان نوبختى پايان مى‌يابد مى‌پردازد. سپس وارد قرن چهارم و از متكلمين اين قرن مى‌نويسد و سپس ميرسد به قرن پنجم كه قرن انحطاط و زوال علم كلام است مى‌پردازد تا اينجا دور اول علم كلام به پايان ميرسد و دور دوم علم كلام يا دور دوم اشاعره است آغاز مى‌گردد و شرح احوال ابوالحسن اشعرى مؤسس طريقه اشعريه و سپس حالات غزالى و رازى دو مرد بزرگ علم كلام آمده و در آخر به ذكر احوال علاّمه آمرى پرداخته است.مؤلف پس از اين علم كلام اشاعره را تحت عنوان يك نظر اجمالى در علم كلام اشاعره زير دقت نظر گرفته و مسائل اختصاصى اشاعره مورد انتقاد قرار داده است. بعد از اين دوره سوم آغاز مى‌گردد در اين بحث علاوه بر شرح احوال ابن رشد، ابن تيميه و شاه ولى الله از ابتكارات و اختراعات آنها در علم كلام به تفصيل و مشروح بحث نموده است.مؤلف براى تكميل تاريخ علم كلام از اين پس دفترى از حكماى اسلامى كه در اثبات مسائل مذهبى روى اصول فلسفه و تطبيق شريعت با منطق و حكمت مقامى بلند و ارجمند دارند باز كرده از فارابى، ابن سينا و ابن مسكويه و در آخر از شيخ اشراق و خصوصيات و مميّزات او در فلسفه صحبت داشته در آخر اين بخش كتاب تاريخ علم كلام مؤلف يك بحث با عنوان يك نظر اجمالى در علم كلام‌دارد او اوّل از اينجا آغاز مى‌كند كه اين فكر سالها در اذهان رسوخ داشته كه بيشتر مسائل علم كلام مقتبس از يونانيان و از آنها گرفته شده و مسلمانان فاقد قوه ابتكار و اختراع بوده خطايى بزرگ است و با قلم خود چنان با دليل و برهان روشن مى‌سازد كه براى خواننده هيچ شك و شبهه‌اى باقى نمى‌گذارد كه مسلمانان در الهيّات فرسنگها از يونانيان جلو بوده‌اند و علامه شبلى در آخر اين بحث علم كلام را تشريح كرده كه علم كلام عبارت از دو چيز است يكى اثبات عقائد اسلامى و ديگر ردّ بر فلسفه ملاحده و ديگر مذاهب بخش دوم: بخش دوم كتاب كه به نام علم كلام جديد است با مقدّمه مترجم آغاز و سپس ديباچه مؤلف و بعد از آن بحث علوم جديده و مذهب، مذهب جزء فطرت انسانى، مذهب اسلام و در بحث عقل و مذهب مى‌آورد كه دليل منكرين مذاهب در غرب برپايه اين مسئله است كه مذاهب را برخلاف عقل يافته‌اند و الاّ اگر مذهبى مبتنى بر عقل و مطابق با تحقيقات عقلى باشد اين مخالفين را با آن هيچگونه مخالفت و نزاعى نخواهد بود و علاّمه در اينجا واضح و آشكار مى‌كند كه اسلام در ميان مذاهب تنها مذهبى است كه عقل را تاج افتخار انسانى قرار داده و تمام تعاليم آن هماهنگ با عقل و منطق است. بعد از اين بحث وارد مرحله الهيّات مى‌شود و در صانع عالم تحت عنوان وجود بارى سخن مى‌گويد و در رابطه با اثبات صانع فقط طريقه قرآن مجيد را در اين باب برگزيده و دلايل و براهین حكما و متكلمين را در اين باب رد مى‌كند سپس به ذكر اعتراضات عمده ملاحده فعلى اروپا پرداخته و يك‌يك را جواب و ردّ مى‌كند بعد از فراغت از بحث واجب به بحث از نبوت مى‌پردازد و در آخر اين بحث، نبوت محمد(ص) مورد بررسى قرار مى‌گيرد و براى اينكه اثبات نمايند كه پيامبر(ص) با منبع وحى اتصال داشته بعضى از مسائل مربوط به عقايد، عبادات، اخلاق و...آورده‌و آنها بقدرى كامل، متقن و بلندپايه‌اند كه در مخيله هيچ حكيم و فيلسوف و يا قانونگذارى خطور نكرده و آنها بدون وحى ممكن نيست به فكر كسى بيايند از جمله حقوق اجتماعى اسلام:حقوق انسانى، حقوق زن، حقوق عامه مردم و وراثت و...در اينجا مسئله تأويل را كه از مسائل مشكل و بسيارى از اختلافات مذهبى از اين مسئله سرچشمه گرفته مورد بحث قرار داده است پس از آن علاّمه شبلى وارد بحث در روحانیات شده ملائكه، وحى و الهام و سپس به مسئله ترقى و تمدن كه مورد توجّه فلاسفه امروز است پرداخته زيرا فلاسفه مذاهب را سد راه ترقى دانسته‌اند و ثابت مى‌كند كه اسلام دينى است جامع و كامل كه تمدن را با آغوش باز مى‌پذيرد و آنرا در دامن خود پرورش ميدهد آخرين بحث در اين مرحله بحث پيوستگى بين دين و دنيا آمده و بخش دوم با دو ضميمه كه عبارت از دو خطابه از امام رازى و آن ديگر از امام غزالى كه راجع به نبوّت و رسالت ايراد شده پايان مى‌يابد. در آخر اين قابل ذكر است كه در آغاز هر بخش، فهرست موضوعى کتاب‌ها به تفصيل آمده است و در آخر بخش کتاب‌ها فهرست اعلام و غلطنامه درج گرديده است. كتاب تاريخ علم كلام كه از دو بخش تشكيل شده و در يك مجلد منتشر شده است، تألیف علامه شبلى نعمائى هندى است كه بوسيله سيد محمدتقى فخر داعى گيلانى از زبان اردو (ظاهرا زبان اصلى كتاب باشد) به زبان فارسی ترجمه شده است چاپ اول،1386 توسط ليتوگرافى و چاپ ديبا (انتشارات اساطير)

شاه ولی‌الله دهلوی از اندیشمندان مهم اهل تسنن هند در سده‌های اخیر است که با مطرح‌کردن مسائل بحث‌برانگیزی درباره موضوعات مختلف اعتقادی، به‌ویژه در حوزه نبوت پیامبر، تأثیر بسزایی در مکاتب فکری بعد از خود داشته است. وی برای اولین‌ بار مسئله رؤیاپنداری وحی قرآن بر پیامبر را مطرح کرد، در حالی که این موضوع با هیچ یک از گزاره‌های تاریخی و تفسیری سازگاری ندارد و هیچ‌گاه پیامبر یا صحابه مدعی رؤیاپنداری وحی نبوده‌اند. در مسئله بعثت پیامبر دو نوع دعوت برای آن حضرت متصور است: بعثتی به سوی بنی‌اسماعیل و بعثتی برای همه جهانیان؛ در حالی که قاطبه علما به دعوت سرّی و سپس دعوت خویشاوندان و در نهایت دعوت عمومی معتقدند. در باب علوم پیامبر نیز دهلوی از کسانی است که به تمایز امور دنیوی و امور شرعی و اخروی در رفتار و حدیث نبوی باور داشت و در نهایت به سهوالنبی معتقد شد که اشکالات متعددی بر آن وارد است. در انتها، دهلوی با استناد به روایاتی ضعیف به اجتهاد پیامبر معتقد است و آن را در عوض وحی بر آن حضرت جایز می‌شمرد، در حالی که این مدعا مستلزم بی‌اعتمادی به سخنان آن حضرت، و در تضاد با صریح آیات قرآن است.