آثار مرتبط با شخصیت ها | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این ترجمه کامل از مقالات ماسائو آبه در مورد دوگن، هسته اصلی فلسفه و دین استاد ذن را بررسی می کند. این اثر شک تکوینی دوگن را در مورد مفهوم بیداری اولیه به عنوان مبنایی برای رویکرد منحصر به فرد او به عدم دوگانگی در آموزه های یگانگی عمل و دستیابی، وحدت موجودات و بودا-طبیعت، همزمانی زمان و ابدیت، و هویت مرگ و زندگی آبه همچنین مقایسات انتقادی و روشنگرانه ای از دوگن و متفکران مختلف بودایی و غربی، به ویژه شینران و هایدگر ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر در تعقیب معنایی وجود، مکررا معرفت شناسی را کوته بینانه، ناکارآمد و بی فایده رد کرد. به نوبه خود، بسیاری از انتقادات هایدگر بر عدم وجود توجیه معرفت شناختی کافی برای ادعاهای خود متمرکز شده است. بنابراین، به نظر می رسد تنها رابطه ممکن بین هایدگر و معرفت شناسی، محکومیت متقابل باشد. این پایان نامه این مفهوم را به چالش می کشد. از نظر هایدگر، معرفت شناسی بیان یک هستی شناسی تقلیل گرایانه است که کل سنت غربی را القا می کند. بنابراین، معرفت شناسی همه هستی را به حضور صرف تقلیل می دهد و همه دانش را وادار می کند تا با یک معیار واحد مطابقت داشته باشد. هایدگر معرفت‌شناسی را محکوم می‌کند زیرا نه مقدمات هستی‌شناختی ناکافی آن را تحمل می‌کند و نه نتیجه‌گیری‌های معرفت‌شناختی متکبرانه آن را. برای پرهیز از این محدودیت‌ها، هایدگر اولیه (H I) می‌خواست هستی‌شناسی را از طریق نمایشگاهی پدیدارشناسانه از ساختارهای متعالی بیابد که درک هستی را برای انسان ممکن می‌سازد. درک هستی خود شرط امکان همه اشکال معرفت است. بنابراین، H I نیز در تلاش برای پایه‌گذاری معرفت‌شناسی بود. «دید» پدیدارشناختی قرار بود دانش لازم برای این پایه گذاری را فراهم کند. با این حال، هایدگر متأخر (H II) یک جهش معرفت‌شناختی از دانش به عنوان دید پدیدارشناختی و به دانش به عنوان بینش هنری انجام داد. او که نگران یافتن هستی‌شناسی یا معرفت‌شناسی نبود، فقط می‌خواست شاعرانه درباره هستی تأمل کند. چنین معرفت انعکاسی از هستی، مانند بینش هنری، نیازی به توجیه ندارد، زیرا هیچ ادعایی برای حقیقت ندارد. صرفاً بینش‌های ایمان‌مانند شخصی را بیان می‌کند که هدف آن روشنگری و تفکر است. به نظر من، تلاش H I برای زمینه سازی متعالی دانش شکست خورد، و اندیشه H II یک دوگانگی غیرضروری بین بینش هنری و سایر اشکال دانش ایجاد می کند. اما هنوز هم می‌توان از هایدگر بینش‌هایی کسب کرد که با معرفت‌شناسی مرتبط باشد. H I ضرورت قرار دادن هرگونه بحث شناخت را در چارچوب کامل وجود انسان به عنوان یک کل نشان می دهد. H II اجتناب ناپذیری داشتن برخی اعتقادات اساسی ایمان مانند را نشان می دهد که چارچوبی را تشکیل می دهند که در آن ما جهان خود را تجربه کرده و می شناسیم. این بینش ها نقطه شروع امیدوارکننده ای برای توسعه معرفت شناسی به اندازه کافی گسترده است که دانش دینی، زیبایی شناختی و اخلاقی و همچنین دانش علمی را پوشش دهد.

ترجمه ماشینی : رابطه هایدگر با نازیسم از دهه 1930 مورد بحث بوده است. در اواخر دهه 1930، ژرژ باتای متن ناقصی نوشت که به این بحث ها اضافه می کرد: «نقد هایدگر: نقد یک فلسفه فاشیسم». من از این قطعه و نوشته‌های باتای مربوط به این دوران استفاده می‌کنم تا نقدی کامل‌تر از هایدگر و رابطه‌اش با فاشیسم ایجاد کنم. این نقد گسترده، وعده بخش اصلی باتای را تکمیل می‌کند و نقد باتای کاملی از هایدگر ارائه می‌کند و پیوندهای بین فلسفه او و درک باتای از فاشیسم را نشان می‌دهد. این نقد به مفهوم اصالت و اجتماع هایدگر بستگی دارد، زیرا خوانش باتایلی این ایده ها را به عنوان مفاهیم مفید غیر معتبر صرفاً به نام دیدگاه نوستالژیک یونانیان باستان تفسیر می کند. هایدگر می‌خواست با از خود بیگانگی تکنولوژیک مدرن - که نمونه آن علوم مدرن است و مبتنی بر متافیزیک مدرن مبتنی بر موضوع است - با بازگشت به رابطه‌ای اصیل‌تر با هستی مبارزه کند، اما بر اساس خوانش باتای، بدون تمایل به انحراف ایدئولوژی مدرن و نظام سیاسی. این میل به بازگشت، نابودی او از تاریخ متافیزیک را به معنای پایان دادن به ارزش‌های از پیش موجود بیشتر می‌کند. در نتیجه این ناتوانی در انحراف، بازگشت هایدگر بازسازی ساختارهای سیاسی معاصر را با یک قدرت متمرکز قوی که قدرت هدایت این بازگشت نوستالژیک را دارد، ترویج می‌کند.

ترجمه ماشینی : فیلسوف مارتین هایدگر استدلال کرد که زندگی صادقانه در معرض خطر گم شدن در فرهنگ تکنولوژیک غرب به نام افزایش کنترل، کارایی و چابکی است. همانطور که خطر بالفعل می شود، جوهر انسانی به عنوان حقیقت ساز پنهان می شود و خود زندگی فقیرتر احساس می شود. این پایان نامه از فلسفه هایدگری برای نشان دادن ضرر در دو سبک غالب مدیریت استراتژیک معاصر استفاده می کند: سبک تصویرسازی جهان و جدیدتر، سبک چابک. برای پرداختن به این ضرر، نظریه‌ای درباره عملکرد استراتژیک پس از چابکی ایجاد می‌کند که من آن را تطبیقی ​​می‌نامم. منطبق با فلسفه هایدگری، من از روش شناسی افشای تحول آفرین و روش مطالعه موردی ادبی و پارادایمیک برای پاسخ به این سؤالات استفاده می کنم: چرا مدیریت استراتژیک چابک اینقدر رضایت بخش نیست؟ محققان هایدگری چگونه این نارضایتی را روشن می کنند؟ هایدگری ها چگونه سبک نوظهور را درک می کنند و چه شیوه های مدیریت استراتژیک را می توانم برای آینده پیشنهاد کنم؟ پس از معرفی مدیریت استراتژیک چابک و فقر زندگی که آن را تقویت می کند، بیان کردم که چگونه فلسفه هایدگر در مورد حقیقت، تفکر و امر قدسی، مشکل را روشن می کند و راه حلی برای آن پیشنهاد می کند. من از نزدیک متون پارادایماتیک سبک های مدیریت استراتژیک تصویرگر جهان و چابک را خواندم تا نشان دهم که چگونه نظریه پردازی استراتژی کسب و کار با ارزیابی فلسفی هایدگر نزدیک است. سپس سه نمونه اولیه هایدگری را برای یک سبک تطبیقی ​​از عملکرد استراتژی تحلیل می‌کنم، و بر یک متن پارادایماتیک تمرکز می‌کنم تا ضعف اصلی آنها را شناسایی کنم: حذف امر مقدس. من موارد پارادایماتیک هر دو سبک چابک و تطبیقی ​​را که از صنعت آبجو استخراج شده است را نشان می‌دهم و با هم مقایسه می‌کنم و از مورد تطبیقی ​​برای ساختن نظریه‌ای از عملکرد استراتژی تطبیقی ​​استفاده می‌کنم که به مشکل از دست دادن حقیقت می‌پردازد و شیوه‌های مدیریت آموزشی و استراتژیک را پیشنهاد می‌کند. من با خلاصه کردن یافته‌ها و مشارکت‌های آن، اشاره به برخی محدودیت‌ها و ارتباطات با مطالعات دیگر و پیشنهاد خطوط تحقیقاتی بیشتر به پایان می‌رسم.

ترجمه ماشینی : این تز بین رشته ای در مورد سکونت است، هم به عنوان روشی در باستان شناسی و هم به عنوان شیوه وجود. پایان نامه من دو هدف اصلی دارد. اولاً، کاوش "چشم انداز مسکن" همانطور که در نظریه باستان شناسی اخیر بیان شده است. این شامل بحث در مورد فلسفه پدیدارشناسی و شخصیت مارتین هایدگر خواهد بود. اصطلاح «سکونت» یک اصطلاح فنی است که ریشه در فلسفه وجودی هایدگر دارد. پدیدارشناسی در نتیجه چرخش تفسیری دهه 1980 به نظریه باستان شناسی نفوذ کرده است. تعهد نظری این پایان نامه این است که پژوهش پدیدارشناسی یک پروژه مفید در تحقیقات باستان شناسی است. تحقیقات باستان شناسی انعکاسی در زمان حال ممکن است ابعاد پدیدارشناختی خاصی از تجربه کنونی را بیان و تأیید کند تا درک ما از گذشته را افزایش دهد. ثانیاً، من مفهوم سکونت به معنای وجودی را به عنوان یک شیوه وجود با عباراتی مورد بحث قرار می دهم که ممکن است به ما اجازه دهد این مفهوم را در باستان شناسی پارینه سنگی، با ارجاع خاص به عمل مرده و «هنر» به کار ببریم. من دو مطالعه موردی را برای بررسی این موضوع پیشنهاد می کنم. در مرحله اول، تمرین مرده و آگاهی وجودی از مرگ با ارجاع به سایت سیما د لوس هوئسوس بررسی خواهد شد. ثانیاً، مفهوم هایدگر از تولید هنری به عنوان یک رویداد جهانگشایی در رابطه با هنر پارینه سنگی فوقانی در غارها بررسی خواهد شد. تمرکز بر تمرین و هنر مرده زنی دلبخواه نیست: هر دو تخته های مرکزی روایت هایدگر از سکونت هستند و هر دو با فضای «هتروتوپیک» به هم مرتبط هستند. هایدگر روایتی بدیع از وجود انسان را با عنوان «دازاین» ارائه کرد. دازاین در جهان بودن است و بودن در جهان توسط چیزی که هایدگر آن را «مراقبت» (Sorge) می نامید متحد می شود. روایت هایدگر از دازاین انسان‌محور باقی می‌ماند: من استدلال می‌کنم که ما باید از دیدگاه انسان‌محور خود هایدگر در مورد بودن در جهان، سکونت یا مراقبت به سمت باستان‌شناسی پدیدارشناختی که «فراتر از انسان» است، فاصله بگیریم. من استدلال می‌کنم که مراقبت یا سکونت توسط سوابق باستان‌شناسی شکل‌گیری انسان و اینکه اجداد ما از مردگان خود مراقبت می‌کردند یا با آنها زندگی می‌کردند، اثبات می‌شود. مراقبت با تصاحب جهان و مراقبت از هموطنان درون جهان نشان داده می شود، و من استدلال می کنم که چنین وضعیت وجودی قبل از ظهور پارینه سنگی بالایی حاصل شده است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه بررسی نقش پدیده مرگ در فلسفه هایدگر است. بحث اصلی دوگانه است. اول اینکه مرگ نقطه اتکای فلسفه هایدگر است. به این ترتیب، ثانیاً، مرگ کلیدی حیاتی برای کلیت اندیشه هایدگر است. بنابراین من ادعا می کنم که اگر مرگ را در نظر بگیریم، می توان به پرسش هستی پاسخ داد. بنابراین، این تز به بررسی چهار بلوک اصلی فلسفه هایدگر و نقش مرگ در آنها می پردازد. من چهار بلوک اصلی فلسفه هایدگر را به شرح زیر می شناسم. نخست، تحلیل استعلایی اولیه هایدگر از وجود دازاین. دوم، اندیشیدن به بودن به عنوان رویداد. سوم، نقد هایدگر از تکنولوژی. چهارم، درگیری هایدگر با زبان. این پایان نامه با توجه به این بلوک ها به چهار بخش موضوعی تقسیم می شود. در بخش اول استدلال می‌کنم که مرگ به‌عنوان حد نهایی دازاین عمل می‌کند و به این ترتیب مرگ تشکیل‌دهنده امکانات وجودی دازاین است. تحلیل افق های فهم دازاین همان چیزی است که هایدگر را به سمت خود بودن سوق می دهد. در بخش دوم جایگاه مرگ را در اندیشیدن رویداد و در نظریه تاریخ هایدگر تاریخ هستی می شناسم. من استدلال می کنم که مرگ به عنوان یک علاقه به وجود تبدیل می شود و شاهدی بر دوران آن است. سوم، من استدلال می کنم که مرگ همچنان نقش مهمی در فلسفه تکنولوژی هایدگر ایفا می کند. این به این دلیل است که ماهیت فناوری نوعی حالت از خود است به این معنا که هستی امکان درک معینی از عصر تکنولوژیک کنونی را فراهم می‌کند. بنابراین، فن‌آوری علاقه‌ی خود به وجود است، و ماهیت فناوری در دسترس بودن محض است. هایدگر شروع می کند به نام مرگ پناهگاه وجود در این زمان، که نشان می دهد مرگ به مثابه امری کاملاً غیرقابل دسترس، محل استراحت وجود است. به این ترتیب، من در بخش‌های سوم و چهارم استدلال می‌کنم که مرگ چهارگانه را قادر می‌سازد، که پاسخ هایدگر به دنیای تکنولوژیک است. در چهارچوب، چیزها دستکاری نمی شوند، بلکه بستر یک دنیای اشتراکی را تشکیل می دهند. در بخش چهارم، ادعای هایدگر را توسعه می‌دهم که میان مرگ و زبان رابطه‌ای اساسی وجود دارد. در عصر اطلاعات، زبان به یک انتقال دهنده اطلاعات کاهش می یابد. به لطف رابطه آن با مرگ، زیرا زبان کاملاً در دسترس، ابعاد دیگری را حفظ می کند که از خواسته های فناوری فرار می کند.

ترجمه ماشینی: نوشته های پایه بهترین گلچین تک جلدی آثار مارتین هایدگر است که به طور گسترده یکی از مهم ترین فیلسوفان مدرن محسوب می شود. انتخاب های آن طیف کاملی از نوشته های نویسنده تاثیرگذار را ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه ارزیابی انتقادی از نقد ادیت اشتاین از مارتین هایدگر است که بر تعریف انسان متمرکز است. من هستی‌شناسی شخص استاین را از منظر بررسی «دازاین» وجودی هایدگر و روشی که او به پاسخی بسیار متفاوت برای همان سؤالی که هایدگر مطرح کرد، یعنی پرسش از معنای هستی، می‌کاود. برای این منظور، من بخش‌های کلیدی مهم‌ترین اثر هستی‌شناختی استاین را بررسی می‌کنم، هستی متناهی و ابدی - تلاشی برای صعود به معنای هستی، همراه با پیوست آن، فلسفه وجودی مارتین هایدگر، که در آن او مستقیماً در مورد فلسفه هایدگر با تمرکز بر فلسفه وجود بحث می‌کند. کار هستی و زمان. در بخش اول این تحقیق، مروری تاریخی-فلسفی از پیشینه آکادمیک و سیاسی دوره بین جنگ جهانی اول و جنگ جهانی دوم در آلمان ترسیم می‌کنم تا هر دو نویسنده را در زمینه قرار دهم و تأثیرات فلسفی آنها را بررسی کنم. رابطه مبهم آنها با مکتب پدیدارشناسی. بخش مرکزی به تحلیل استاین از دازاین هایدگر اختصاص دارد: من رویکردهای هر دو نویسنده را به درک فلسفی انسان، شخص، زندگی، روح و مرگ مقایسه و توضیح می‌دهم. این بررسی با تحلیل هرمنوتیکی و اصطلاحی انجام شد. من از نتایج استفاده می‌کنم تا نشان دهم که چگونه پدیدارشناسی تجارب زندگی استاین، مرزهای تناهی انسان را برای پذیرفتن امکان افق هستی‌شناختی آن بزرگ می‌کند، در حالی که هایدگر کل پرسش هستی‌شناختی را بر دازاین، وجود و در نهایت تناهی آن محدود و متمرکز می‌کند. یافته‌های من ارزیابی محدودیت‌ها و همچنین نقاط قوت نقد استاین را ارائه می‌دهد. من نشان می‌دهم که استاین تلاش می‌کرد پلی بین هستی‌شناسی کلاسیک و پدیدارشناسی ایجاد کند، در حالی که فاصله هایدگر از سنت فلسفی ریشه در امتناع روش‌شناختی او داشت. من همچنین نشان می‌دهم که چگونه روش‌ها و یافته‌های متضاد آن‌ها شباهت‌های غیرمنتظره‌ای را نشان می‌دهند و چگونه اهمیت فلسفی استاین باید در پرتو کار او مورد بازنگری قرار گیرد. این تحقیق به پیامدهای مختلفی برای بحث فلسفی امروز منجر می‌شود و این امکان را فراهم می‌آورد که نظریه استاین در زمینه اخلاقی گسترده‌تری را که در بخش پایانی این اثر ارائه شده است، مشاهده کنیم. من استدلال می‌کنم که هایدگر هستی‌شناسی سنتی را مسخ می‌کند و آن را نقض می‌کند تا انسان را تنها بر اساس وجود ناب توضیح دهد، در حالی که تصویر اشتاین از «کالی» و معنای زندگی به بحث بین فلسفه و دین کمک می‌کند. در بخش پایانی این اثر نشان می‌دهم که چگونه برخی از عناصر برخاسته از نقد هایدگر استاین می‌توانند بر بحث اخلاقی کنونی در مورد چگونگی درک و تجربه‌ی اجتماعی مرگ و بهترین نحوه مراقبت از فرد در حال مرگ، روشن کنند.

ترجمه ماشینی: مارتین هایدگر یک نازی معمولی و از اعضای وفادار خرده بورژوازی استانی بود. او همچنین متفکر اصلی سنت قاره‌ای و یکی از مهم‌ترین فیلسوفان قرن بیستم بود. چگونه باید این زندگی دوگانه را معنا کنیم؟ آیا باید تداعی‌های داخلی و سیاسی هایدگر را در درک خود از اندیشه او لحاظ کنیم، یا باید مستقل از سیاست منفور با کار فکری او رفتار کنیم؟ چگونه هر متفکری امور پیش پا افتاده را با ایده آل و یا پیگیری تحقیق فلسفی با الزامات مشارکت مدنی آشتی می دهد؟ در هایدگر، آلن بدیو و باربارا کاسین خود را در مکاتبات فیلسوف با همسرش الفرید غرق می‌کنند تا به این پرسش‌ها پاسخ دهند، زیرا با هایدگر و همه متفکرانی که در برابر سیاست‌های زمانه‌شان آسیب‌پذیر هستند، ارتباط دارند. آنها بر رابطه عذاب‌آور هایدگر با همسرش، با هانا آرنت، و زنان متعدد دیگر تمرکز می‌کنند و سطحی غیرعادی از صمیمیت را به دنیای شخصی و فکری او می‌آورند.