جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: از الهیات نظری گرفته تا تفسیر آکویناس، تا فلسفه معاصر آمریکای شمالی و اندیشه اجتماعی و اخلاقی کاتولیک، تا اندیشه بندیکت شانزدهم، این اثر اهمیت حیاتی غایت طبیعی متناسب را در چارچوب فیض و سعادت ماوراء طبیعی بحث می‌کند. لانگ استدلال می کند که در تلاش برای اجتناب از طبیعت گرایی، هانری دو لوباک ناخواسته از دست دادن طبیعت را به عنوان یک اصل هنجاری در الهیات، هم از نظر اعتقادی و هم از لحاظ تفسیری با توجه به تعالیم آکویناس، به پایان رساند. نویسنده استدلال می کند که این یک خطای قابل درک اما جدی است. دیدگاه دی لوباک در مورد این موضوع توسط هانس اورس فون بالتاسار در الهیات کارل بارت پذیرفته شد و گسترش یافت، که در آن بالتاسار استدلال می‌کند که آکویناس حتی نمی‌توانست طبیعت خالص را در نظر بگیرد، زیرا حتی ایجاد تمایز مفهومی که از این مسئله برمی‌آید برای او غیرممکن بود. ، دیدگاهی که متن آکویناس در تضاد است. لانگ استدلال می‌کند که در کتاب الهیات کارل بارت، روایت بالتاسار ماهیت چگالی هستی‌شناختی خاص آن را خالی می‌کند و آن را صرفاً خلقت در نظر می‌گیرد، نوعی نقطه بی‌بعد که خط فیض را خاتمه می‌دهد. با توجه به از بین رفتن ماهیت در روش کلامی، بازیابی آن نیازمند ابزارهای فلسفی است. این کتاب در فصل سوم خود استدلال می‌کند که به دلیل فقدان فلسفه یکپارچه طبیعت یا متافیزیک، تفکر تحلیلی که در محافل انگلیسی زبان بسیار گسترده است، صرفاً یک متافلسفه جزئی است و بنابراین نمی‌تواند جایگزین نقش تومیسم کلاسیک در الهیات شود. فصل چهارم علیه کسانی بحث می‌کند که تأیید یک هدف طبیعی متناسب را به عنوان معادل با Pelagianism اجتماعی یا مینیمالیسم در میدان عمومی می‌سازند، و درگیر کارهای ژاک ماریتن، ژان پورتر و دیوید شیندلر، پدر می‌شود. نویسنده در یک ضمیمه، افکار اولیه کاردینال راتزینگر / پاپ بندیکت شانزدهم و توسعه آن به سمت سخنرانی رگنسبورگ را بررسی می کند.

نسبت فیض و طبیعت مساله ای است مهم در الهیات مسیحی که سرنوشت مسایل دیگری در این الهیات بدان بسته است. در میانه قرن گذشته این مساله مورد اختلاف الهیات نو در فرانسه و کلیسای کاتولیک بوده است. کارل رانر متاله وجودی - استعلایی کاتولیک آلمان با هر دو سوی نزاع موافقت ها و مخالفت هایی را داشت. او دیدگاه اش در مورد فیض را در این میانه ابراز نمود و با استفاده از مفاهیمی، چون اگزیستانسیال فراطبیعی، فیض نامخلوق و توان تعبدی کوشید تبیین عمیق تری از مساله بیان کند. اهمیت فیض در الهیات رانر تا آنجاست که الهیات او را الهیات فیض نیز گفته اند. نظریه او دارای نکات مهمی برای الهیات کاتولیک و الهیات خود اوست و نیز نقدهایی را به خود دیده که در اینجا بدان ها نیز پرداخته ایم.