جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سنجش، تایید یا تکذیب هیچ یک از آرای معطوف به واقعیت کثرت ادیان، همچون حصر گرایی، شمول گرایی یا کثرت گرایی دینی، که از مهم ترین مباحث دو حوزه فلسفه دین و کلام جدید به شمار می آیند، مقصود این نوشتار نیست. بلکه این پژوهش بی هیچ ارزش داوری، تنها در پی تبیین رویکرد یکی از متاملان و عارفان شهیر ایرانی- اسلامی نسبت به مقوله کثرت ادیان است و می کوشد تا پرده از چهره رای خاص وی درباره این مقوله مهم بردارد. هرچند که در حاشیه، به خود مدعای کثرت گرایی و رابطه آن با تجارب دینی نیز می پردازد و از منظری پدیدار شناختی، این دو امر را بررسی می کند. شیخ محمود شبستری که از عرفای نامدار ایرانی- اسلامی، و از نظریه پردازان عرصه اندیشه دینی– عرفانی به شمار می آید، محور و منظور این نوشتار است. وی که در ارایه آرای مربوط به دین، بر بنیاد جهان بینی عرفانی تکیه دارد، کوشیده است تا حاصل تاملات خویش را به هر دو زبان نظم و نثر، و در مطاوی آثاری ارجمند اما موجز به ظهور رساند. از وی، همچون برخی دیگر از عرفا، درباره مقوله کثرت ادیان نیز رای و نظری باقی مانده است. قصد این نوشتار پرداختن به رای واقعی او درباره مساله تکثر ادیان است، تا بدین وسیله شعاعی هرچند کم رنگ، به ویژه درباره آرای معطوف به کثرت ادیان بر اندیشه شبستری به طور خاص، و عرفان اسلامی به طور عام بیافکند و رای شیخ را در این باره بازنماید. نگارنده برآن باور است که حاصل کار نه تنها به شبستری، که به سایر عارفان اسلامی نیز قابل تعمیم است، زیرا همگی این بزرگان، چنان که فروتر تبیین خواهیم نمود، از نظر فکری و به ویژه فلسفی، در یک محدوده زمانی و تحت سیطره یک نظام و سنت اندیشگانی واحد به سر می برده اند.

این بحث قرآنی تأملاتی فلسفی و تحلیلی از قصه آدم و حوا را مبنای ترسیم نظام آفرینش قرار می‏دهد. نویسنده با تبیین مفاهیم خلق، امر، قدر، سجده، ولایت، توحید، تبدیل، تحویل، شجره، کلمه و تفسیر آیات مختلف قرآن مراحل آفرینش انسان و هستی را توضیح می‏دهد و در این میان کیفیت ارتباط خلق و خالق را در موضوع عبادی سجده تشریح می‏نماید.

.

کتاب حاضر تعریب شده کتاب «توحید از دیدگاه امام‎خمینی قدس سره» نوشته امام‌خمینی قدس سره می باشد که توسط احمد بن حسین عبیدان احسائی در دو جلد به عربی ترجمه گردیده است. در آثار امام خمینی(س) مباحث توحید، به معنای گستردۀ آن، به اثر خاصّی،‏‎ ‎‏اختصاص ندارد و سراسر آثار ایشان بحث از خدا و صفات و افعال حق و در جهت‏‎ ‎‏شناخت آن است و بحثهای فقه و اصول نیز جز تلاشی برای معرفت اوامر و نواهی‏‎ ‎‏حق تعالی نمی‌باشد.‏ ‏‏مباحث توحید، به معنای خاص، حجم گسترده ای از آثار امام(س) را در بر می‌گیرد،‏‎ ‎‏چنانکه اوّلین اثر قلمی ایشان ـ شرح دعای سحر ـ پیرامون شناخت اسما و صفات الهی‏‎ ‎ است و آخرین درس و بحث ایشان نیز در باب اسم و حمد و ثنای حق است، (تفسیر‏‎ ‎‏سوره حمد). و غیر آن دو نیز در آثار عرفانی و حکمی و اخلاقی و سخنان و پیامهای‏‎ ‎‏ایشان به تناسب از مباحث استدلالی توحید و بحثهای توحید فعلی و عملی و توجّه به‏‎ ‎‏حق سخن به میان رفته است.‏ ‏‏ در این مجموعه مباحث مربوط به علم توحید از آثار امام(س) گرد آمده و در اختیار‏‎ ‎‏محققان و علاقه مندان قرار گرفته است، و شرح و تفصیل آن و مقایسه و تمایز و تطابق آن‏‎ ‎‏با آرای بزرگان معرفت و حکمت از هدف این اثر و مقدّمه بیرون است. متن تمامی مطالب از حضرت امام(س) می باشد، ولی مقدمه، پاورقیها و فهرستها‏‎ ‎‏و ترجمه های متنهای عربی از تهیه کنندگان می باشد.‏ ترتیب بابها و فصلها و عناوین آنها با توجه به پیوستگی لازم بین مباحث توحید و‏‎ ‎‏مطالب موجود در آثار حضرت امام(س) فراهم گشته است.‏ مطالب این دفتر از آثار قلمی و سخنرانیها و پیامها و تقریرات درس امام(س)‏‎ ‎‏برگزیده شده است به همین دلیل دارای یکسانی در قلم و بیان نیست.‏ در گردآوری و تنظیم این مجموعه سعی بر استقرای تامّ مطالب یک عنوان از‏‎ ‎‏جمیع آثار حضرت امام(س) بوده است، اما آنچه ارائه شده جامع و نتیجه نظر ایشان در‏‎ ‎‏هر موضوع است به نحوی که دربردارندۀ تمامی نکات دیدگاههای ایشان باشد. به این‏‎ ‎‏جهت ممکن است خواننده و محقق دیگری، در آثار امام به مطالبی با همین محتوا‏‎ ‎‏برخورد نماید که برای جلوگیری از افزایش حجم و حذف مفاهیم و معانی تکراری،‏‎ ‎‏گزینش صورت پذیرفته که بی شک خالی از کاستی و نقص نیز نخواهد بود.‏ ‏‏امام خمینی(س) در بیانات خود ـ از گذشته های دور تا واپسین روزهای زندگی ـ ‏‎ ‎‏توجّه خاصّی به توحید عملی و افعالی و عبادی داشته اند، و ربوبیت حق را در جهان‏‎ ‎‏دیده و بازگو کرده و همۀ دگرگونیها و تحوّلات و... را از حق دانسته اند و انقلاب اسلامی‏‎ ‎‏را نیز جز از حق و عنایت او نشناخته اند و در این مقام برای هیچ کس نقشی را ندیده و‏‎ ‎‏نمی شناسند که همۀ عالم مظهری از تجلیات و مظاهر حق است.‏

پژوهش پیش‌رو بنا بر اهمیت بحث اسماء الله، سعی در تبیین حدیث وارده از حضرت امام صادق(ع) در بیان مصداق اسماء الحسنی دارد. این حدیث شریف « نَحْنُ وَ اللَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى...» که در ذیل آیه مبارکه 180 سوره اعراف وارد شده، اشاره به مقام اسماء الحسنی بودن اهل‌بیت پیامبر اکرم (ص) دارد. بنابراین که هر یک از اسما الهی علاوه بر صورت علمی، صورتی در عالم عین نیز دارند که مظاهر اسماء حق در عالم واقع محسوب می‌شوند، پس عالم هستی، عین حق تعالی نیست ولی از آن جهت که مظهر صفات حق شناخته می‌شود غیر از حق تعالی نیز نمی‌باشد. اسماء الهی به اعتبار سعه و ضیقی که در جامعیت صفات الهی دارند، مراتب مختلفی را می‌پذیرند. انسان تنها موجودی است که می‌تواند مظهریت تام همه اسماء و صفات حق را بپذیرد و مظهر عینی اسم اعظم الهی شود. در نتیجه همه شئونات اسم اعظم الهی در او نمایان گردد. از جمله جامعیت اسمائی، جامعیت وجودی، جامعیت علمی، مقام ولایت کلیه، مقام خلافت الهی،... . با مراجعه به نصوص دینی بنا بر آنچه در مقامات معنوی پیامبر اکرم (ص) و اهل‌بیت (ع) ایشان آمده است به‌روشنی می‌توان به تطابق این مقامات با وجود نورانی آن ذوات مقدس پی‌برد؛ و به استناد این مقامات و اوصاف الهی آنان را مظهر اتم و اکمل اسماء حسنی الهی دانست.

مسئله ولایت تکوینی ائمه (ع) و جوانب آن، از مسائل مهم بحث امامت است. در این زمینه، گرچه در سال های اخیر کتابها و آثار در خور توجهی به رشته تحریر درآمده است، ولی با توجه به اهمیت این بحث و اهمیت بررسی نقلی و حدیثی آن، به نظر می رسد باید آن را از منظر روایت های کافی هم مورد بحث قرار داد. این نوشتار با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی منشا، قلمرو و چگونگی نحوه اعمال ولایت تکوینی ائمه در کافی پرداخته و به این نتایج رسیده است: معرفت و آگاهی کامل ایشان با اسم اعظم و علم الکتاب، دلیل ولایت ایشان است؛ ولایت ایشان شامل حوزه های مختلفی است؛ گاهی ایشان ابتدا به ساکن در بعض مواقع هم با درخواست دیگران ولایت تکوینی را اعمال کرده اند.

مسئله ولايت تكوينى ائمه عليهم‏ السلام و جوانب آن، از مسائل مهم بحث امامت است. در اين زمينه، گرچه در سال‏ هاى اخيركتاب‏ ها و آثار درخور توجهى به رشته تحرير درآمده است، ولى با توجه به اهميت اين بحث و اهميت بررسى نقلى و حديثى آن، به نظر مى‏ رسد بايد آن را از منظر روايت‏ هاى كافى هم مورد بحث قرار داد. اين نوشتار با روش توصيفى ـ تحليلى به بررسى منشأ، قلمرو و چگونگى نحوه اِعمال ولايت تكوينى ائمه در كافى پرداخته و به اين نتايج رسيده است: معرفت و آگاهى كامل ايشان به اسم اعظم و علم‏ الكتاب، دليل ولايت ايشان است؛ ولايت ايشان شامل حوزه‏ هاى مختلفى است؛ گاهى ايشان ابتدا به ساكن در بعض مواقع هم با درخواست ديگران ولايت تكوينى را اِعمال كرده‏ اند.