جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: الوین پلانتینگا (1993a, 1993b, 2000) استدلال می کند که اعتراضات قانونی به خداباوری به ایرادات عملی بستگی دارد: برای اینکه بگوییم اعتقاد به خدا موجه نیست، ابتدا باید فرض کرد که این باور نادرست است. با فرض معرفت‌شناسی پلانتینگا و تمایز بالفعل/حضور او، در این مقاله، من استدلال می‌کنم که برای نشان دادن اینکه اعتقاد به معجزه موجه نیست، باید فرض کرد که اعتقاد به معجزه همیشه نادرست است. بنابراین، شخصی که در مورد معجزات موضعی شکاک دارد، باید یا شواهدی پیدا کند که همه معجزات مفروض نادرست هستند، یا بپذیرد که یک تعهد دینی را به عنوان نقطه شروع می‌پذیرد.

ترجمه ماشینی: ادعاهای معجزه در سراسر جهان و در اکثر سنت های مذهبی رایج است. را به نظر می رسد رایج ترین معجزه ها معجزه های شفا هستند، اما انواع دیگر نیز در سراسر آن ظاهر می شوند فرهنگ ها و اعصار بحث در این باب محدود به نظام های توحیدی و به تفکر غربی عصر خردگرایی اروپایی اولین دوره ای بود که فیلسوفان و دانشمندان آشکارا در واقعیت معجزه تردید داشتند. در آن زمینه علوم، به جای دین، به الگوی حقیقت تبدیل شد که در آن معجزات غیرعلمی رد شدند خرافات. مسلماً، امروزه همه فکر نمی کنند که علوم همه چیز را توضیح می دهند دانستن با این وجود، عقل گرایی و جهان بینی مکانیکی باعث ایجاد شک و تردید نسبت به آن شد ایده معجزه، و این نگرش هنوز با ما است. همانطور که به موضوع می پردازیم، اولین کار این است که آنچه را که معجزه محسوب می شود، روشن کنیم. هست یک غروب زیبا، یا یک نوزاد سالم تازه متولد شده، یک معجزه؟ برای تعمیق درک خود ما بررسی خواهد کرد که برخی از فیلسوفان بزرگ در مورد معجزات چه گفته اند، از جمله بررسی دقیق استدلال معروف دیوید هیوم علیه اعتقاد عقلانی به معجزات پس از در نظر گرفتن معجزات به طور کلی، ما بررسی می کنیم که چه مدرکی، در صورت وجود، وقایع معجزه آسا از این ایده حمایت می کند که خدا وجود دارد.

معجزه (Miracle) در عرف عام بر حوادثی شگفت‌آور، فوق قدرت بشری، خارج از جریان عادی طبیعت و حوادث فراطبیعی اطلاق می‌شود. در مسیحیت معجزات عیسی را بینه‌هایی برای تأیید ماهیت الهی او می‌دانند و بنا به قول پولوس قدیس یکی از معجزه‌های مسیحی (رستاخیز) آن اندازه ضروری است که دین مسیحیت بدون آن ناممکن می‌شود؛ از این رو بررسی برهان معجزه برای دین پژوهان حائز اهمیت است. نوشتار پیش رو با روش کتابخانه‌ای و به شیوه‌ی توصیفی - تحلیلی به بررسی روایت‌های جدید برهان مسیحی اثبات وجود خدا از راه معجزه می‌پردازد؛ روایت قدیم از راه معجزه‌ها با اشکالات هیوم، مک کینون و فلو به چالش کشیده شده است. در برابر این اشکالات إلاهیدانان دو موضع را برگزیدند: گروهی مانند تیلیش و هالند، تلاش کردند که معجزه را از مفهوم اصلی آن خارج ساخته و با ارائه‌ی تعریفی جدید از معجزه، آن را قابل دفاع نمایند. 2. گروهی نیز مانند سویین برن با پذیرفتن تعریف سنتی معجزه با چینش استدلالاتی، در مقام پاسخگویی به اشکالات وارده بر این برهان قرار گرفته و تلاش کردند تا حمل حکم قدیمی - عدم امکان معجزه- را بر این موضوع - معجزه- ممتنع سازند. در مقام ارزیابی بین این دو موضع باید گفت که إلاهیدانانی که به بازسازی استدلال‌های برهان معجزه پرداخته‌اند، رویکردی معقولانه‌تر دارند؛ چرا که گروه اول، معجزه را به مثابه یک برهان، از برهانی بودن خود خارج می‌سازند و اگر نگوییم مرتکب مغالطه‌ی عدول از تعریف شده‌اند در نهایت، کارشان به نفی معجزه و یا به تقلیل گرایی می‌انجامد. اما موضع گروه دوم افزون برآنکه تقریر معجزه را از صورت برهانی خارج نمی‌کند، همچنان کارکرد آن را برای جامعه خداناباوران حفظ می‌کند.