جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: دین ادعاهای معتبری درباره معرفت، زندگی می کند و تلاش می کند مشکلات زندگی را از طریق ایمان حل کند. اما این ادعاها بر اساس پوشش نازکی از معرفت شناسی جزمی که نمی تواند از آزمون های عقلانیت قضاوت صحیح و معرفت حتمی مورد نیاز عبور کند، اطاعت از سوی بشر را می طلبد. از نظر فلسفه. به عنوان حوزه مقدسات و مقدسات، دین بیشتر اطاعت از مسلک ها و رشته های مختلف را می طلبد. سرنوشت بشر در ترازوی و مقیاس ایمان جزمی از جایی است که همه ارزش ها، اصول و عقاید خود را از آنجا می گیرد. به این ترتیب، ارزیابی مجدد رابطه بین ادعای دینی باستانی به عقلانیت و موقعیت معرفت‌شناختی فلسفه برای توانمند ساختن بشر برای شناخت اصول واقعی جزم‌گرایی موضوعیت پیدا کرده است. بر اساس یک تحلیل فلسفی، هیچ ایده‌ای از قرار گرفتن در معرض مصونیت نیست. اعم از ارزیابی عقلانی و متافیزیکی. تلاش‌های گذشته برای ارزیابی عقاید اعتقادی و جزمی منجر به تضاد مستقیم شده است. تقابل دین و فلسفه. در این مقاله سعی خواهد شد ارزش ها و اندیشه هایی که توسط حامیان دین به عنوان معتبر شناخته می شوند، مورد ارزیابی قرار گیرد. دین و فلسفه پس از رویارویی با رشته جدیدی به نام فلسفه دین ظهور کردند. علاوه بر این، رابطه بین دین و فلسفه ارزش کاوش و تحلیل انتقادی بیشتری را دارد تا محققان بتوانند ادعاهای اساسی اقتدار ادیان را بشناسند و درک کنند.

ترجمه ماشینی: فلسفه مراحل و مکتبهای بسیاری را پشت سر گذاشته است ، از زمان تدوین نخستین در مکتب یونان و توسط معلم اول ارسطو ، تا زمانی که به مکتب اسلامی رسید و تحولات اساسی را در موضوعات و روشهای استنباطی خود به وجود آورد ، در آنجا بحث ماهیت و وجود را معرفی کرد و این مبحث تأثیر بسزایی داشت به ویژه به دست معلم دوم ، ابی نصر فارابی ، ابن سینا و کسانی که از آنها پیروی می کردند ، تا این که به دست معلم سوم ، میرداماد، به اوج عظمت خود رسید. اما فلسفه، این علم با رد برخی از اندیشمندان اسلامی روبرو شد به این بهانه که آنچه تحقیقات فلسفی نتیجه می دهد با ظهور عرفی برخی متون دینی مغایرت دارد، و عده ای نیز وجود دارند که در نقد فیلسوفان اغراق کرده و آنها را کافر می نامند و بر ضد آنها سخن می گویند. در باره این علم، علیرغم اهمیت بسیار زیادی که در شکل گیری دانش انسان و دیدگاه او به هستی و ایجاد زیرساخت فکری و ایدئولوژی ها و رفتارهای حاصل از آن دارد ، از طرد شدن رنج می برد. ما این تحقیق را برای روشن شدن حقیقت فلسفه و ارتباط آن با دین نوشتیم ، و اینکه آیا بین آنها تعارض وجود دارد یا موضوع خلاف آن است، و بین دین و فلسفه سازگاری و هماهنگی وجود دارد.

يکي از پرسشهايي که امروزه در باب فلسفة اسلامي مطرح ميشود، اين است که منظور از فلسفة اسلامي چيست؟ و چرا اين فلسفه، در مقام واقع، بعنوان و وصفِ «اسلامي» متّصف گشته است؟ در پاسخ به اين پرسش، آراء مختلف و متضادي بيان شده است: برخي اين فلسفه را اساساً همان فلسفة يوناني دانسته و افزودن وصف عربي و اسلامي به آن را امري بيوجه دانسته‌اند. برخي ديگر، اين فلسفه را بجهت جانبداري از باورهاي اسلامي، به الهيات و کلام اسلامي تقليل و تحويل داده‌اند. لکن محققان و صاحب‌نظران زيادي هم هستند که به واقعيت و تحقق اين فلسفه و اسلاميت آن معتقدند. اين محققان به دو دستة بزرگ تقسيم ميشوند: برخي عنوان «اسلامي» را امري صوري و ظاهري قلمداد کرده و رشد و گسترش اين فلسفه در سرزمين اسلامي و بدست فيلسوفان مسلمان و تحت لواي حکومت اسلامي را علل نامگذاري آن به «فلسفة اسلامي» دانسته‌اند. دسته‌يي ديگر، وصف مذکور را ناظر و معطوف به محتواي اين فلسفه دانسته و ديدگاههاي متفاوتي در اين زمينه ارائه کرده‌اند. برخي از اين بزرگان بر اين باورند که چون بعضي از مسائل اين فلسفه، مأخوذ از تعاليم اسلامي است و برخي از آن نيز در خدمت اثبات بعضي از تعاليم دين اسلام است، ازاينرو اين فلسفه به صفت اسلامي متصف گشته است. برخي ديگر از اين محقّقان، باور مستدّل فيلسوفان اين فلسفه به وجود باريتعالي و توحيد ربوبي و تشريعي را براي اسلامي (بمعناي عام) ناميدن اين فلسفه،کافي ميدانند و بعضي ديگر، اين فلسفه را همان فلسفة نبوي و مأخوذ از کتاب و سنّت معرفي ميکنند. نوشتار حاضر پس از تشريح و تحليل ديدگاههاي مذکور، به اين نتيجه ميرسد که فلسفة اسلامي، مولود تعامل زندۀ فلسفه و تفکر يوناني و ايراني و فرهنگ و تمدن اسلامي است و اين فلسفه با التزام به موضوع و چارچوب و روش فکر فلسفي، از جهات مختلف، متأثر از جهانبيني و تعاليم اسلامي است و هرگونه حصرگرايي در اين زمينه و تمرکز به برخي جهات، مستلزمِ افتادن در دام مغالطة کنه و وجه خواهد بود.