جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: معمولاً فرض بر این است که کودکان خردسال فقط در نتیجه برخی تأثیرات آموزشی یا فرهنگی، که احتمالاً توسط والدین آنها ایجاد شده است، شروع به فکر کردن در مورد خدا می کنند. درک طبیعی - الهیاتی از کودکی تا بزرگسالی می پرسد که آیا چیزی در مورد خدا وجود دارد که کودکان مستقل از هر ورودی فرهنگی خاصی بدانند؟ آیا شناخت آنها از خدا صرفاً از رویارویی روزمره آنها با دنیای اطراف ناشی می شود؟ در حالی که استدلال نظری کودکان در زیست‌شناسی، فیزیک و روان‌شناسی در تحقیقات رشدی اخیر مورد توجه قابل توجهی قرار گرفته است، در مورد درک دینی یا الهیاتی آنها نمی‌توان چنین گفت. اولیورا پتروویچ مفاهیم دینی کودکان را از منظر طبیعی-الهیاتی بررسی می کند. پتروویچ با استفاده از شواهد پشتیبان از مجموعه‌ای از مطالعات با کودکان و بزرگسالانی که در فرهنگ‌های متنوعی مانند بریتانیا و ژاپن زندگی می‌کنند، توضیح می‌دهد که چگونه کودکان خردسال شروع به ساختن نظریه‌های علمی و متافیزیکی روزمره خود با تکیه بر درک علّی از قبل پیشرفته خود می‌کنند. سهم منحصربه‌فردی که این جلد در روان‌شناسی رشد دین می‌کند، این ادعاست که دین یا الهیات یکی از حوزه‌های اصلی شناخت انسان را تشکیل می‌دهند تا اینکه محصول فرعی دیگر حوزه‌های اصلی و ورودی‌های فرهنگی خاص باشند. درک طبیعی-الهیاتی از کودکی تا بزرگسالی برای دانش آموزان و محققان روانشناسی شناختی- رشدی، مطالعات دینی، آموزش و پرورش و انسان شناسی شناختی خواندنی ضروری است.

«دیرینه‌شناسی دانش به جست‌وجوی هیچ آغازی ترغیب نمی‌کند؛ دیرینه‌شناسی تحلیل را به هیچ حفاری یا عمق‌یابی زمین‌شناختی پیوند نمی‌زند. دیرینه‌شناسی در درون‌مایه‌ی عمومی توصیفی دلالت دارد که امر پیشاپیش گفته‌شده را در سطح وجودش مطالعه می‌کند: در سطح کارکرد گزاره‌ای که در آن اعمال می‌شود، در سطح شکل‌گیری گفتمانی که این امر پیشاپیش گفته‌شده به آن تعلق دارد، در سطح سیستم عمومی بایگانی که این امر پیشاپیش گفته‌شده با آن مرتبط است. دیرینه‌شناسی گفتمان‌ها را کردارهایی خاص در عنصر بایگانی توصیف می‌کند.»