جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : احساس گناه، نیش دردناک وجدان بد، چه چیزی می تواند به ما بگوید که ما انسان هستیم؟ چگونه می توان آن را توضیح داد یا توجیه کرد؟ مقصر بودن در پی پاسخگویی به این سؤالات از طریق بررسی دیدگاه های کانت، شلینگ، شوپنهاور، پل ری، نیچه و هایدگر است. احساس گناه، آزادی، مسئولیت و وجدان. مفهوم گناه از سوی محققانی که در تاریخ فلسفه آلمان کار می کنند مورد توجه کافی قرار نگرفته است. علاوه بر این، حتی متفکرانی که تصوراتشان از گناه مورد تحقیق قرار گرفته است، به طور کامل در بافت تاریخی آنها مورد مطالعه قرار نگرفته است. گای الگات هر دوی اینها را جبران می کند خلأهای علمی نشان می دهد که چگونه می توان استدلال های این فیلسوفان را پس از خواندن در بافت تاریخی آنها عمیق تر درک کرد، تاریخی که باید به صورت دیالکتیکی پیش رود. بنابراین، در کانت، شلینگ و شوپنهاور، ما تغییراتی در این ایده می یابیم که احساس گناه برای اعمال خاص ما انجام به این دلیل موجه است که عامل انسانی در وجود خود مقصر است - گناهی که او مسئول آن است. در مقابل، در ری و نیچه، این ایده‌ها رد می‌شوند و احساس گناه به‌ندرت توجیه‌پذیر است، اما از طریق روان‌شناسی انسان قابل توضیح است. سرانجام، در هایدگر، نزدیکی را می‌یابیم ترکیبی از دیدگاه های فیلسوفان قبلی، همانطور که او استدلال می کند ما در وجود خود مقصریم، اما مسئول این گناه نیستیم. در روند آشکار شدن مسیر این مفاهیم در حال تکامل از گناه، دیدگاه های فیلسوفان در مورد این مسائل و بسیاری از موضوعات دیگر به طور عمیق مورد بررسی قرار می گیرند. و الگات از طریق آنها رویکردی کاملاً جدید را برای احساس گناه بیان می کند

ترجمه ماشینی : ویلیام مک نیل پدیده اوگنبلیک یا «نگاه چشم» را در اندیشه هایدگر و به ویژه رابطه آن با تقدم دیدن و درک نظری (نظریه) را هم در ارسطو و هم در سنت فلسفی و علمی غرب بررسی می کند. فکر. مک نیل استدلال می کند که خوانش اولیه هایدگر از ارسطو، که تجربه Augenblick را در قلب دانش اخلاقی و عملی (phronesis) مشخص می کند، ثابت می کند که رویارویی تعیین کننده ای برای درک و نقد بعدی هایدگر از تاریخ فلسفه، علم و فناوری است. . منبعی انتقادی برای پرداختن به تسلط مشکل‌ساز دانش نظری در تمدن غرب برای او فراهم می‌کند. نویسنده نشان می‌دهد که چنین دانشی همیشه در تنشی خاص (که خود از نظر تاریخی تعیین شده و در حال تغییر است) با دانش اخلاقی یا «پیش‌اخلاقی» که به زمانمندی متناهی و «خلسه‌آمیز» لحظه‌ی زیسته و زنده وابسته است، باقی می‌ماند و ناگزیر در معرض آن قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : هایدگر، اخلاق و عمل هستی‌شناسی، بررسی جدید مهمی از اخلاق و هستی‌شناسی در هایدگر ارائه می‌کند. در سراسر اندیشه هایدگر یک اعتقاد اساسی وجود دارد که رویدادی که هستی به وسیله آن داده می شود یا آشکار می شود به نحوی «مقدم» بر رابطه ما با موجودات زیادی است که در زندگی روزمره خود با آنها ملاقات می کنیم. این اولویت این امکان را فراهم می کند که در مورد «همان بودن» صحبت کنیم. همچنین تنزل دادن اخلاق را به یک موقعیت ثانویه با توجه به هستی شناسی تحریم می کند. با این حال، تصدیق هایدگر به اینکه هستی شناسی خود باید به وجود انضمامی پیوند نزدیکی داشته باشد، اولویتی را که به بعد هستی شناختی قائل شده است، مشکل می کند. دیوید وب این پیوند را به عنوان یک نقطه مرجع کلیدی می‌گیرد و به توسعه دیدگاه‌های انتقادی می‌پردازد که از درون اندیشه هایدگر باز می‌شوند، به ویژه در رابطه با بدهی هایدگر به فیزیک و اخلاق ارسطویی. وب مضمون تداوم و نقش آن را در تشکیل «همان» در هستی‌شناسی هایدگر بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که پرداختن به هستی‌شناسی درگیر شدن در یک عمل اخلاقی است و بالعکس.

ترجمه ماشینی : در این کار جدید پیشگامانه، دیلارد یک مورد قدرتمند برای آوردن الهیات مسیحی معاصر به گفتگوی انتقادی با مشارکت های مارتین هایدگر در فلسفه (رویداد) ارائه می دهد. به دنبال پذیرش اولیه‌اش از الهیات در نوشته‌های اولیه‌اش، هایدگر در دهه 1930 به طور فزاینده‌ای آگنوستیک و حتی بی‌خدایی می‌شود تا اینکه ناگهان گفتمان دینی در مشارکت‌ها ظهور کرد. دیلارد نشان می‌دهد که دلایل خوبی برای واژگونی قابل توجه هایدگر وجود دارد. مفاهیم کلیدی فلسفی از Contributions، هایدگر را قادر می‌سازد تا بر معمای الهیات پیشین غلبه کند که در درگیری‌های قبلی‌اش با مضامین سنت پل و لوتر حل نشده بودند، در حالی که نیاز به تصمیم‌گیری سرنوشت‌ساز در مورد «آخرین خدا» مانع از فروپاشی وظیفه فلسفی محوری Contributions به توتولوژی توخالی یا بازگشت به من می‌شود. با این وجود، هایدگر ما را در این مخمصه رها می‌کند که تصور روشنی از چگونگی اتخاذ تصمیم حیاتی در مورد الوهیت نداریم. پس از بررسی چندین پیشنهاد ناموفق برای فرار از معضل، دیلارد راه حلی مسیحی بر اساس درگیری هایدگر با شعر گئورگ تراکل ارائه می کند. دیدگاه الهیاتی حاصل از برخی انتقادات احتمالی دفاع می‌شود و در چارچوب وسیع‌تر الهیات هایدگری پست متافیزیکی معاصر قرار می‌گیرد.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر (1889-1976) علیرغم تخلفات شناخته شده اش -همدستی او با ناسیونال سوسیالیسم و ناتوانی اش در ابراز پشیمانی یا دلسوزی برای قربانیان آن، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می رود. در The Duplicity of Philosophy’s Shadow، الیوت آر. ولفسون در بحثی دخالت می‌کند که از منظری منحصربه‌فرد در رسانه‌های علمی و رایج مورد توجه قرار گرفته است، به‌عنوان محققی از عرفان و فلسفه یهودی که عمیقاً تحت تأثیر آثار هایدگر قرار گرفته است. ولفسون به دنبال بررسی نوشته‌های هایدگر می‌شود تا آنچه را که هنوز فکر نمی‌شود فاش کند. علیرغم اظهارات صریح ضدیهودی هایدگر، ولفسون برخی از جنبه های حیاتی تفکر خود را آشکار می کند - از جمله انتقاد از نژادپرستی بیولوژیکی و آخرالزمان ستیزه جویانه نازیسم - که نشان دهنده قرابت با ابعاد تفکر یهودی است: مثلث بندی مفاهیم میهن، زبان، زبان. و مردمی بودن؛ مسیحیت یهودی و مفهوم زمان تاریخی به عنوان بازگشت همانی که همیشه متفاوت است. شمول، طرد، و وضعیت دیگری. مشکل شر در نمادگرایی کابالیستی ولفسون با استفاده از روش هایدگر به پیوند ناگسستنی حقیقت و ناحقیقت می پردازد و موضوع سکوت و حدود گفتار را بررسی می کند. او تمایل به دوشاخه کردن رابطه امر سیاسی و فلسفی در اندیشه هایدگر را به چالش می کشد، اما با کسانی که هایدگر را یک ایدئولوگ نازی می نویسند، شرکت می کند. در نهایت، Duplicity of Philosophy’s Shadow استدلال می‌کند که عظمت و مرتبط بودن کار هایدگر در این است که او این فرصت را به ما می‌دهد که غیرقابل تصور را به‌عنوان بخشی از سرنوشت مشترک خود به عنوان موجودات تاریخی بیاندیشیم.

ترجمه ماشینی : زمین و خدایان تلاشی است برای آشنایی خواننده با فلسفه کاملاً توسعه یافته هایدگر. عنوان زمین و خدایان این تصور را به وجود می‌آورد که مطالعه‌ای کلی درباره فلسفه هایدگر نیست. با این حال، این درست نیست - زمین و خدایان نمادهای هستی‌شناختی بنیادین فلسفه کاملاً توسعه‌یافته او، یعنی مرحله سوم و نهایی اندیشه او هستند. این مرحله مشکلات هر دو مرحله قبل را به شیوه ای کامل تر و توسعه یافته تر تکرار می کند. از این رو، بر آنها دلالت دارد. دو مرحله قبل، مرحله دازاین و مرحله هستی هستند. این دو مرحله یک جریان طبیعی از مسائل اساسی است که در مرحله زمین و خدایان به شکل گیری و تکامل نهایی خود می رسد. دازاین (مرحله اول) به هستی منتهی می‌شود و هستی (مرحله دوم) به قدرت‌های هستی‌شناختی بنیادین هستی (Seinsmiichte) که زمین و آسمان، خدایان و فانیان (مرحله سوم) هستند می‌شکزد. از آنجایی که زمین بدون آسمان غیرممکن است و از آنجایی که خدایان در دنیای انسان‌ها خدایان هستند، عنوان زمین و خدایان مخفف این چهار قدرت اساسی هستی است. از این رو، بررسی زمین و خدایان تلاشی است برای ارائه کلیت فلسفه هایدگر. چنین ارائه ای زمینه لازم برای درک کافی و کارآمدتر از نوشته های خود هایدگر را در اختیار خواننده قرار می دهد. بنابراین، زمین و خدایان را می توان به درستی مقدمه ای برای فلسفه هی دگر در نظر گرفت.