جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : دنیس مک مانوس تفسیر جدیدی از دیدگاه اولیه هایدگر از ذهنیت ما و جهانی که در آن ساکن هستیم ارائه می دهد. "هستی شناسی بنیادی" هایدگر به ما این امکان را می دهد که موجودی را که فکر می کند به عنوان موجودی که عمل می کند، حرکت می کند و حتی جهان اطرافش را لمس می کند، درک کنیم، موجودی در خانه در همان دنیای معمولی که ما نیز در خارج از گنجه فلسفی زندگی خود را در آن زندگی می کنیم. ; همچنین این نوید را می دهد که ما را از مشکلات فلسفی به ظاهر حل نشدنی، مانند شک و تردید نسبت به دنیای بیرونی و دیگر اذهان رها کند. اما بسیاری از مفاهیم اصلی آن چشم انداز گریزان هستند. و برخی از پذیرفته‌شده‌ترین تفاسیر از بینش هایدگر، ابهامات عمیق و مهمی را در خود پنهان می‌کنند، در حالی که برخی دیگر گونه‌های ناامیدکننده ایده‌آلیسم را بر ما تحمیل می‌کنند. هایدگر و سنجش حقیقت، با تکیه بر بررسی آثار هایدگر در سراسر دهه 1920، راه جدیدی برای درک این دیدگاه ارائه می دهد. محور اصلی این پیشنهاد است که تفکر گزاره‌ای چیزی را پیش‌فرض می‌گیرد که می‌توان آن را «میزان» نامید، تسلطی که فقط یک موضوع «دنیوی» قابل تشخیص می‌تواند آن را داشته باشد. مک مانوس نشان می دهد که چگونه این ایده ها از طریق درگیری هایدگر با تاریخ فلسفه و الهیات پدیدار می شوند، و خوانشی بدیع از عناصر کلیدی در هستی شناسی بنیادی، از جمله مفهوم هایدگر از «هستی در جهان»، نقد او از شک گرایی، ارائه می دهد. ادعای او مبنی بر انکار هر دو واقع گرایی و ایده آلیسم، و تأملات دشوار او در مورد ماهیت حقیقت، علم، اصالت، و خود فلسفه. بر اساس این خوانش، ادعاهای محوری هایدگر خواسته‌های واقعی را مشخص می‌کند که اگر می‌خواهیم به شاهکار اندیشیدن به افکار تعیین‌کننده درباره جهان پیرامون خود دست یابیم، باید آنها را برآورده کنیم.

ترجمه ماشینی : «به هر حال وابستگی و تکیه بر آنچه خود نویسنده به منصه ظهور رسانده است، امری مشکوک است. مهم این است که به چیزهایی که او در سکوت رها کرده است توجه کنیم.» چنین توصیه‌ای روش‌شناختی بود که در سال 1924 توسط خود هایدگر ارائه شد که در این کتاب، هایدگر و پروژه هستی‌شناسی بنیادی، با دقت دنبال شده است. این پروژه شامل مجموعه وسیعی از مشکلاتی است که در اطراف هستی و زمان (1927) پدیدار شد و سپس از زمان دوره های سخنرانی ماربورگ (1923-1928) تا سخنرانی های فرایبورگ (1928-1935) که امروزه در Gesamtausgabe موجود است ادامه یافت. سکوت هایدگر در مورد برخی از منابع بنیادی او حقیقتی است که توسط کسانی که او را به دقت خوانده اند کاملاً به رسمیت شناخته شده است. این کتاب به طور سیستماتیک سکوت های مربوط به هوسرل، ارسطو کتاب ششم اخلاق نیکوماخوس، هگل پدیدارشناسی، نیچه و حتی دکارت را بررسی و ارزیابی می کند. آنچه پدیدار می‌شود، تفسیر مجدد نظام‌مند و اصلی «هستی‌شناسی بنیادی» است که بر درک خود دازاین انسانی به‌عنوان کلید درک معانی مختلف هستی و کل تاریخ ساختارشکنی هستی‌شناسی متمرکز است. این پروژه با ادعای مطلق بودن که در متافیزیک مدرن بیداد می کرد، به اوج خود رسید که اوج و تقلید آن را در مقدمه ای بر متافیزیک (1935) می توان یافت. در رابطه با «ماجرای هایدگر»، این کتاب که خیلی قبل از آشفتگی کنونی آغاز شده است، هم ابهام و هم انسجام دخالت هایدگر با نازی‌ها را نشان می‌دهد و هم برای اولین بار، کار هایدگر جوان را در معرض یک موضوع قرار می‌دهد. انتقاد داخلی دقیق و کامل با ترسیم خاستگاه‌ها، جابه‌جایی‌ها و نتیجه نهایی از درون حوزه خودش، یعنی پدیدارشناسی، به ما امکان می‌دهد تا درباره این پرسش دشوار در عمق و منشأ آن تأمل کنیم

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر (1889-1976) علیرغم تخلفات شناخته شده اش -همدستی او با ناسیونال سوسیالیسم و ناتوانی اش در ابراز پشیمانی یا دلسوزی برای قربانیان آن، یکی از تأثیرگذارترین فیلسوفان قرن بیستم به شمار می رود. در The Duplicity of Philosophy’s Shadow، الیوت آر. ولفسون در بحثی دخالت می‌کند که از منظری منحصربه‌فرد در رسانه‌های علمی و رایج مورد توجه قرار گرفته است، به‌عنوان محققی از عرفان و فلسفه یهودی که عمیقاً تحت تأثیر آثار هایدگر قرار گرفته است. ولفسون به دنبال بررسی نوشته‌های هایدگر می‌شود تا آنچه را که هنوز فکر نمی‌شود فاش کند. علیرغم اظهارات صریح ضدیهودی هایدگر، ولفسون برخی از جنبه های حیاتی تفکر خود را آشکار می کند - از جمله انتقاد از نژادپرستی بیولوژیکی و آخرالزمان ستیزه جویانه نازیسم - که نشان دهنده قرابت با ابعاد تفکر یهودی است: مثلث بندی مفاهیم میهن، زبان، زبان. و مردمی بودن؛ مسیحیت یهودی و مفهوم زمان تاریخی به عنوان بازگشت همانی که همیشه متفاوت است. شمول، طرد، و وضعیت دیگری. مشکل شر در نمادگرایی کابالیستی ولفسون با استفاده از روش هایدگر به پیوند ناگسستنی حقیقت و ناحقیقت می پردازد و موضوع سکوت و حدود گفتار را بررسی می کند. او تمایل به دوشاخه کردن رابطه امر سیاسی و فلسفی در اندیشه هایدگر را به چالش می کشد، اما با کسانی که هایدگر را یک ایدئولوگ نازی می نویسند، شرکت می کند. در نهایت، Duplicity of Philosophy’s Shadow استدلال می‌کند که عظمت و مرتبط بودن کار هایدگر در این است که او این فرصت را به ما می‌دهد که غیرقابل تصور را به‌عنوان بخشی از سرنوشت مشترک خود به عنوان موجودات تاریخی بیاندیشیم.

ترجمه ماشینی : تفکر هایدگر در دهه‌های پس از انتشار کتاب هستی و زمان اغلب با آن اثر ناسازگار تلقی می‌شود. منتقدان مفهوم «قاطعیت» در «هستی و زمان» را با روایت پس از جنگ هایدگر از «آزادی» مقایسه می‌کنند تا اختلافی بین اومانیسم ادعایی داوطلبانه آثار اولیه او و تفکر ظاهراً «ضد انسان‌گرا» آثار متأخر او ایجاد کنند. کار کردن در مقابل، ماهون اوبرین برای انسجام ساختاری و موضوعی حرکت هایدگر از اصالت به جست‌وجوی یک رابطه آزاد معتبر با جهان - که با اصطلاح «رهایی» به تصویر کشیده می‌شود، استدلال می‌کند. اوبراین با نشان دادن وحدت ساختاری و مضمونی اندیشه هایدگر در کلیت خود، راه را برای درک سنجیده‌تر و مبتنی بر فلسفی از موضوعات مورد بحث در مناقشه هایدگر هموار می‌کند. >

ترجمه ماشینی : در اولین مطالعه از نوع خود، دیوید دبلیو جانسون واتسوجی در مورد طبیعت، فلسفه شگفت انگیز طبیعت واتسوجی تتسورو (1889-1960) را بازسازی می کند. جانسون فلسفه واتسوجی را در ارتباط با دریافت او از اندیشه هایدگر و تجدید مواضع هستی شناختی اصلی در فلسفه کلاسیک کنفوسیوس و بودایی قرار می دهد. او نشان می دهد که برای واتسوجی ما در تجربه زیسته طبیعت هستیم، تجربه ای که در آن طبیعت و فرهنگ بافتی درهم تنیده به نام فودو را تشکیل می دهند.

ترجمه ماشینی : اولین تفسیر سیستماتیک از رابطه هایدگر با اکهارت را ارائه می دهد، با تمرکز بر این ایده که ما باید خود را رها کنیم تا حقیقت را بشناسیم. در اواخر قرون وسطی، فیلسوف و عارف مایستر اکهارت موعظه کرد که برای شناخت حقیقت باید حقیقت باشد. اما چگونه باید حقیقت داشت؟ پاسخ اکهارت به شکل یک امر ضروری است: خود را رها کن، رها کن. تنها در این صورت است که می‌توانید درک کنید که عمیق‌ترین معنای وجود رهایی است و همان چیزی شوید که واقعا هستید. این کتاب نوشته‌های لاتین و آلمانی میانه اکهارت را تحت لوای الزام آزادی تفسیر می‌کند و سپس نشان می‌دهد که چگونه مارتین هایدگر متفکر قرن بیستمی خلاقانه این ایده را در چندین مرحله از زندگی حرفه‌ای خود به کار می‌گیرد. هایدگر مادام‌العمر شیفته اکهارت بود و از او به عنوان «استاد قدیمی نامه‌ها و زندگی» یاد می‌کرد. مور با استناد به مطالب آرشیوی و حاشیه‌های هایدگر در نسخه‌های شخصی خود از نوشته‌های اکهارت، استدلال می‌کند که اکهارت یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های فلسفه هایدگر بود. این کتاب همچنین حاوی اسناد منتشر نشده قبلی از هایدگر در مورد اکهارت و همچنین اولین ترجمه انگلیسی مقاله نیشیتانی کیجی با عنوان زرتشت نیچه و مایستر اکهارت است که در ابتدا در یکی از کلاس های هایدگر در سال 1938 ارائه شد. ایان الکساندر مور یکی از اعضای هیئت علمی کالج سنت جان در سانتافه، نیومکزیکو است. او ویراستار (به همراه آلن دی. شریفت) Transcendence and the Concrete: Selected Writings نوشته ژان وال است.

ترجمه ماشینی : جلد 35 آثار کامل هایدگر شامل یک دوره سخنرانی است که در دانشگاه فرایبورگ در سال 1932، پنج سال پس از انتشار کتاب هستی و زمان ارائه شده است. هایدگر در این دوره در اوج قدرت خلاقیت خود قرار داشت که در این متن روشن و تخیلی به طور کامل خودنمایی می کند. در آن، هایدگر شاگردانش را در مطالعه دقیق دو سند منبع فلسفی اولیه، تکه‌هایی از متفکران یونانی آناکسیماندر و پارمنیدس راهنمایی می‌کند. هایدگر مضمون مشترک آنها را یعنی هستی و نیستی را توسعه می دهد و نشان می دهد که مسئله هستی در واقع خاستگاه فلسفه غرب است. درگیر شدن او با این متون یونانی به همان اندازه که بازگشتی به آغاز است، به همان اندازه که یک بیداری مجدد بالقوه شگفتی و تحقیق فلسفی در زمان حال است.