جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : اعتقاد بر این است که هایدگر اولیه هستی و زمان، بر اساس این درک که این فرد باید به تنهایی و در تکینگی خود با مرگ خود مواجه شود، تناهی را دقیقاً در درون فرد قرار می دهد. مواجهه با مرگ با خلق و خوی اضطراب (اضطراب) مشخص می شود، زیرا مرگ تجربه ای نیست که فرد در غیر این صورت خارج از مرگ خود به آن دسترسی داشته باشد. در هایدگر متأخر، تناهی فرد ریشه در تناهی جهانی دارد که در آن زندگی می کند و در آن امکانات یا هستی خود را به فعلیت می رساند. برخلاف خوانش استانداردی که هایدگر اولیه بر تناهی فردی تأکید می کند، این کتاب مهم جدید نشان می دهد که چگونه مدل بعدی تناهی هستی در هستی و زمان توسعه یافته است. الخولی نقش آنگست را در بحث هایدگر از مرگ زیر سوال می برد و در نقطه گذار از هیچی به دنیای پروژه هاست که نویسنده تناهی را تعیین می کند و نشان می دهد که تفکر متأخر هایدگر در مورد تناهی بودن هستی ریشه در هستی و زمان دارد.

ترجمه ماشینی : در برابر تفاسیر سنتی، که ادعا می‌کنند هایدگر همه گزارش‌های سوبژکتیویته - و در نتیجه اخلاق - را غیرممکن کرده است، یا برعکس، که هایدگر صرفاً متافیزیک مدرن سوبژکتیویته را تجدید می‌کند، رافول نشان می‌دهد که چگونه تخریب/واسازی سوژه توسط هایدگر باز می‌شود. فضایی برای صورت بندی رادیکال غیر ذهنی از انسان. رافول مناظره هایدگر با متفکران بزرگ سوبژکتیویته (دکارت، کانت، هوسرل) را بازسازی و تحلیل می کند تا نشان دهد که خوانش «ویرانگر» هایدگر از متافیزیک مدرن سوبژکتیویته، در واقع، تصاحب مجدد مثبت مبانی هستی شناختی است. از موضوع بازنویسی رافول از کار هایدگر در مورد سوبژکتیویته انسانی باید در بحث های آینده درباره سرنوشت این موضوع در دوران پست مدرن ضروری باشد.

ترجمه ماشینی : کتاب مشارکت در فلسفه پس از مرگش در سال 1989 منتشر شد. این کتاب، فلسفه هایدگر را در نمایی کاملاً جدید در برابر عقیده دریافت شده درباره هستی و زمان قرار می دهد، و همچنین پل مهمی را بین آثار قبلی و بعدی هایدگر تشکیل می دهد. بررسی دقیق و آموزنده جیسون پاول از این اثر بزرگ بسیار به موقع است. پاول مشارکت در فلسفه را در چارچوب کل مجموعه هایدگر و به ویژه در کنار سایر آثاری که در دهه 1930 می نوشت، قرار می دهد. او نشان می‌دهد که چگونه این کتاب مهم به تعریف اصطلاح «Sein» («هستی») ادامه می‌دهد و «زندگی» (در اینجا به معنای دینی) را به‌عنوان یک موضوع اصلی در کار هایدگر توسعه می‌دهد. پاول مروری کلی از اهمیت مشارکت، پیدایش و تولید آن، و همچنین تفاسیر کنونی و موقعیت آن در مجموعه آثار دریافتی درباره هایدگر در اختیار خواننده قرار می دهد. او به طور خاص چگونگی ارتباط این اثر با کارهای بزرگ هایدگر، هستی و زمان را بررسی می‌کند و استدلال می‌کند که مشارکت‌ها در واقع گام بعدی در پروژه اصلی فلسفی هایدگر است که در اولین اثر اصلی او آمده است.

ترجمه ماشینی : مارتین هایدگر فیلسوفی فریبنده و بحث‌برانگیز بود که به خاطر مفاهیم فلسفی بسیار بدیع و چالش‌برانگیز و همچنین همراهی و همدلی‌اش با حزب نازی در طول جنگ جهانی دوم شناخته شده بود. کتاب سفری مختصر و بدون اصطلاحات خاص در زندگی و اندیشه اوست. انتشار «دفترچه‌های سیاه» خصوصی هایدگر در دهه‌های 1930 و 40 منجر به افزایش علاقه به رابطه بین فلسفه هایدگر و دیدگاه‌های سیاسی او شد و باعث سردرگمی و محکومیت گسترده‌ای شد. این کتاب کوتاه بسیاری از این مشکلات را در متن قرار می دهد و ارزیابی صادقانه ای از دیدگاه های سیاسی نگران کننده هایدگر و چگونگی ارتباط آنها با برخی از موضوعات همیشگی که تخیل فلسفی او را به خود مشغول کرده بود ارائه می دهد. این کتاب که پرتره ای جذاب از یک انسان درخشان، پیچیده و اغلب غیرجذاب است، برای دانشجویانی که تا حدودی با اندیشه هایدگر آشنایی دارند، دانشجویانی که برای اولین بار به آثار هایدگر نزدیک می شوند و افراد غیرمتخصصی که به دنبال آشنایی با آثار بزرگ و در عین حال مشکل ساز هستند، ارزشمند خواهد بود. ، متفکر قرن بیستم.

هنر و تکنولوژی ازجمله انبوه مقولاتی هستند که مارتین هایدگر به آنها پرداخته است. هنرهای صناعی دو وجه دارند: وجه هنری و وجه صنعتی که به تکنولوژی مربوط است. از طرفی، آنچه امروز به‌عنوان هنر و رشته‌های هنری شناخته می‌شود نزد یونانیان باستان جزئی از یک مفهومی کلی‌تر با عنوان «تخنه» (techne) تلقی می‌شد. از سویی دیگر تکنولوژی نیز هم به لحاظ ریشه لغوی و هم به لحاظ جایگاه مفهومی آن ریشه در تخنه یونانیان دارد. بنابراین هایدگر در تحلیل هر دو مفهوم مورد بحث (هنر و تکنولوژی)، از جایگاه مفهوم تخنه نزد متفکران پیشافلسفی یونان باستان بهره برده و نتایج کلی او در این دو حوزه با استعانت از همین خوانش او بوده است. در این مقاله روش تحلیل هایدگر که پدیدارشناسی هرمنوتیک است و همچنین نقدهای او به تاریخ فلسفه و متافیزیک ـ به‌ویژه در تحلیل مفهوم تخنه ـ راهگشا بوده و مواضعش در باب هنر و تکنولوژی با تکیه بر مفهوم تخنه در پرتو حقیقت روشن می‌شود. روش تحقیق در این مقاله بنیادی است که به صورت تحلیل محتوا انجام گرفته و گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه‌ای صورت گرفته است. در این مقاله پرسش‌هایی که مورد پژوهش قرار می‌گیرند از این قرارند: 1. خوانش هایدگر از مفهوم تخنه در نزد متفکران یونان باستان چیست؟ 2. نسبت بین هنر و تکنولوژی با تخنه در دوران پیشافلسفی یونان باستان و نیز دوران معاصر چگونه است؟ هدف انجام این پژوهش تبیین جایگاه نگاه نقادانه به تاریخ فلسفه، خصوصاً در حوزه هنر و تکنولوژی معاصر است.

ترجمه ماشینی : ظرفیت مفهومی ما چه نقشی در تشکیل و بیان معنا دارد؟ کتاب این پرسش را با وارد کردن گفتگو با هگل و هایدگر دنبال می کند. برای چارچوب دادن به این بحث، نظریه‌ای از منفی‌گرایی را بیان می‌کند که هم هگل و هم هایدگر به اشتراک گذاشته‌اند و بر اساس آن مفاهیم هم‌زمان آشکار و پنهان هستند. به عبارت دیگر، مفاهیم موجودات را با انتزاع منبع درک آنها قابل فهم می کنند. اما در حالی که هگل معتقد است که معنا تنها از طریق مفاهیم آشکار می شود، هایدگر مدعی است که مفاهیم در یک پارادایم تاریخی به دام افتاده اند و نمی توانند منبع معنا را بازیابی کنند. این کتاب با تمایز بین ظرفیت مفهومی ما و یک دستگاه مفهومی به طور انتقادی با این ادعا درگیر می شود. با تکیه بر هگل، توضیح می دهد که در حالی که یک دستگاه مفهومی معین از منابع خود غافل است، مفروضات آن را می توان با بیان مفهومی آشکار کرد و بر آن غلبه کرد. ظرفیت مفهومی ما، حتی اگر وابسته به یک دستگاه محلی باشد، ما را قادر می‌سازد تا مفاهیمی را که به ارث می‌بریم زیر سوال ببریم. این کتاب استدلال می‌کند که معانی تشکیل‌دهنده جهان ما تنها از طریق بیان مفهومی تجربه بشری می‌توانند به فعلیت برسند و غنی شوند.

ترجمه ماشینی : بررسی روشنگر کتاب اول ژیل دلوز نشان می‌دهد که چگونه او بعداً مسئله ماندگاری را به مسئله تفاوت تبدیل کرد. علیرغم استقبال گسترده ژیل دلوز در سراسر علوم انسانی، تحقیقات در مورد کارهای اولیه او کم مانده است. تجربه و تجربه گرایی با مطالعه دقیق اولین کتاب دلوز، تجربه گرایی و ذهنیت، که به پروژه فلسفی دیوید هیوم اختصاص دارد، این شکاف را برطرف می کند. راسل فورد استدلال می‌کند که این اثر زمانی که صرفاً به‌عنوان مطالعه‌ای مستقل درباره هیوم خوانده شود، به خوبی درک نمی‌شود. اهمیت آن تنها در چارچوب یک مشکل بزرگ‌تر آشکار می‌شود که بر فلسفه مدرن اروپایی مسلط بوده و همچنان به آن اطلاع‌رسانی می‌کند: ساختار مفهومی یک گزارش صرفاً درونی از هستی. در حالی که اهمیت این بحث در تحقیقات معاصر شناخته شده است، تبارشناسی آن - از جمله جایگاه دلوز در آن - کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این کتاب نشان می‌دهد که چگونه دلوز مستقیماً درگیر مناظره‌ای مداوم بین معلمانش ژان وال و ژان هیپولیت بر سر تجربه و تجربه‌گرایی می‌شود، مداخله‌ای که رویارویی معروف بین عقل‌گرایی و تجربه‌گرایی را که منجر به فلسفه انتقادی کانت شد، دوباره به تصویر می‌کشد. دلوز به طور مؤثر می پرسد، اگر هیوم کسی بود که با چالش عقل گرایانه کانت از خواب جزمی تجربی خود بیدار شده بود، چه اتفاقی می افتاد؟