جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اختصره من كتابه « الحكمة النبوية» الذي هو شرح لكتاب « الفقه الأكبر» المنسوب للامام أبي حنيفة النعمان. (عماد عبدالسلام رؤوف) [المكتبة القادرية 5/249؛ كشف الظنون 1287 و الجواهر المضية 1/139 و هدية العارفين 1/199]

گفتگوي ملاخليل قزويني و ملا صالح مازندراني است. از شاگرد ملا خليل كه هر جا نظر استادش آيد، مي نويسد: مذهب استاد در اين مسئله اين است. گفتگو در باب شجره ممنوعه بهشت و آدم و حوا مي باشد. آغاز كتاب: بسمله. مباحثه اي كه ما بين علامي مولانا خليل الله القزويني و مولانا محمد صالح قزويني در باب نهي حضرت آدم ع و حوا از اكل شجره اي كه در كلام مجيد واقع شده اينست كه مذكور ميشود و هر جا عبارت استادي است مراد از ان مولانا خليل است بيان مذهب استاد درين مسئله استاد درين مسئله اينست كه حق تعالي آدم. . را از درخت خاص نهي كرد. انجام كتاب: داخل جنت شوي اي رو سياه (و قد تم). [دانشگاه تهران 12/2516؛ فهرستواره منزوي 9/554]

سخناني در اثبات بدانيز آورده است. نگارنده از مولا صالح مازندراني شارح اصول كافي بوده و از او و نيز از سيد رفيع الدين قزويني شارح اصول كافي نقل كرده است. مولف در باب بد او مشية و عنايه بتفصيل سخن گفته است. (عبد الحسين حائري) رساله اي است استدلالي در رد جبر و اختيار و اثبات نظريه الامر بين الامرين که مذهب اماميه است. مؤلف اين رساله را در پاسخ شمس بن محمد شيرازي نوشته است. شمس الدين که ملازم و شاگرد ملا خليل بوده از وي شنيده بوده که بزرگان از اصحاب ائمه مثل زرارة بن اعين، هشام بن سالم، هشام بن حکم، ابان بن تغلب، محمد بن مسلم، اصبغ بن نباته و غيره در مسئله صدور افعال عباد، قائل به الامر بين الامرين بوده اند و از سخنان ملا خليل قزويني چنين استنباط کرده بود که افعالي مثل به شهادت رساندن انبياء و ائمه را خداوند در تقدير و اراده خود بر عهده قاتل، سنجيده و مقرر فرموده است. شمس، مکتوبي به نزد ملا خليل نوشته و صورت اين شبهه را براي وي ارسال کرده، ملا خليل اين رساله را در پاسخ و دفع اين توهم نوشته است. [مجلس شورا 9/434]

کتاب مناظره ای است بین «حسینه» و «ابراهیم»