جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

شيخ شهاب الدين مي گويد وقتي جمعي دوستان از معراج از من سوال كردند و من بر آن شدم كه درين باره مطلبي بياورم و از آنجا كه « وضع اسرار با جاهل خطاست كتم معاني با عالم و عاقل خطا » . پس او بمدح مجلس عالي يعني شاه زمان مي پردازد و مي گويد بدين زمان مي شود آنچه گفت گفت. لذا برين منظور بر آن ميشود كه اسرار نهاني را باز گويد و براي اينمطلب مسأله رسالت و نبوت را پيش مي كشد باحل اين مسأله به بحث معراج و اينكه معراج چيست مي پردازد و او اين سفر نفساني را با جملاتي كه پيغمبر گفته شرح و توضيح مي دهد. «عبدالله انوار» همان كه اكثرا از ابن سينا دانسته اند و نسخه هاي آن بسيار است. آغاز كتاب: بسمله، سپاس خداوند آسمان و زمين را و ستايش دهنده جان و دين را ودرود بر پيغمبر برگزيده او. انجام كتاب: و از رمزهاي اين كلمات جز عالم ذوق نيابد و استغفر و الله عن الخطاء و الزلل قولا و فكراً و الحمدلله رب العالمين.

رسالة يبحث فيها عن عويصة الجبر و التفويض. (انصاري محمد باقر) [شيخ علي حيدر 1/375]

مناظره اي است که از زبان يوحنا ذمي مصري پرداخته شده و با استناد به آيات شريفه و بعضي از احاديث اهل سنت، حقانيت شيعه را به اثبات رسانده است. اين رساله در دفتر چهارم نسخه هاي خطي فارسي توسط آستان قدس رضوي به چاپ رسيده است. درباره اين رساله گفتگو بسيار است. در اينکه اين رساله ابتدا به عربي تاليف شده وتحريرهاي مختلف فارسي ترجمه آن است يا از ابتدا به فارسي بوده است واز چيزي ترجمه نشده وحتي در - مورد مولف آن اختلاف است وگاهي آن را به « ابوالفتوح رازي » صاحب تفسير قرآن نسبت داده اند اما شعراني مصحح تفسير او، آن را مشکوک دانسته و گفته: اين گونه قصه هاي منحول براي بيان مذاهب و احتجاج برصحت آن از قديم معمول بوده است. كتابي نظير همين كتاب به سيد بن طاووس نسبت داده شده كه فردي نصراني به نام عبدالمحمود مسلمان شده بود و همان اتفاق براي او افتاد. الذريعه مي گويد كه قصه اي خيالي است مثل قصه «جزيره خضراء»، «الحقايق الراهنة»، الطرائف» و «حسنيه». احمد منزوي از آن تحت عناوين «رساله يوحنا»، «رساله در امامت»، «منهاج المناهج»، و «رساله در حقانيت شيعه» ياد كرده است. تحرير اين رساله گوناگون است و با يكديگر تفاوتهاي فاحشي دارد. از: يوحنا اسرائيلي. گفتگوئي است با دانشمندان مذاهب چهارگانه اهل سنت و رد و ايراد بر آنها و اثبات مذهب شيعه. گويند اين رساله را ابوالفتوح رازي نگاشته و به يوحناي اسرائيلي مصري نسبت داده است. (سيد احمد اشكوري) آغاز كتاب: الحمد لله رب العالمين و الصلوة و السلام علي خير خلقه محمد و آله الطاهرين. اما بعد حق تعالي به برهان تحقيق حجاب از خواطر همگنان مرفوع گرداناد و به مولعات تدليس و مموهات تلبيس از بصاير سالكان به انوار عرفان مكشوف داراد تا طالب حق به هدايت قوله تعالي نورهم يسعي بين ايدهم و بايمانهم و به درايت ... . [مرعشي 8/191 و 16/153؛ ذريعه 23/176، فهرست منزوي 890 و غير آن؛ امام هادي 15؛ الذريعة 25/296؛ فهرست مرعشي 16/153؛ فهرست مجلسي 26/36؛ فهرست سپهسالار 3/191؛ ميراث شهاب س9ش/2 38]

مجموعه احاديثي است پراكنده در بحث امامت وبيشتر در اثبات امامت حضرت ولي عصر عجل الله تعالي فرجه، با اشاره مختصر به برخي از مباحث اعتقادي درباره آن حضرت. (سيد جعفر اشكوري) رساله اي است استدلالي در سبب طولاني بودن غيبت امام عصر عج الله فرجه الشريف و پاسخ به اشكالات فرق ضاله. (غلامي مقدم) گرچه اين رساله در فهرست آستان قدس26/407 و مجلس شورا 14/55 به شيخ صدوق نسبت داده شده است ولي باتوجه به اينكه در آغاز نسخه «قال الشيخ الصدوق » آمده است به نظر مي رسد مؤلف از بيانات شيخ صدوق استفاده برده است نه اينكه رساله تاليف وي باشد ! والله العالم (علي زاده) آغاز كتاب: و قال الشيخ الصدوق ره و لقد كلمني رجل بمدينة السلام فقال لي ان الغيبة قد طالت و الحيرة قد اشتدت و قد رجع كثير عن القول بالامامة لطول الامد فكيف هذا فقلت له ان سنة الاولين في هذه الامة جارية حذو النعل بالنعل كما روي عن رسول الله في غير خبر انجام كتاب: دخلوا عليه فعرفهم و هم له منكرون، و شبهنا امر حيوته بقصة اصحاب الكهف فانهم لبثوا في كهفهم ثلثمائة و ستين و اذ دار و اتسعاً و هم احياء [آستان قدس 26/407؛ مجلس 14/55]

محمد تقي گويا پسر محمد باقر معروف به آقا نجفي اصفهاني در گذشته 1332. [نشريه 11/889؛ الذريعة 5/84]

شرح مزجي باب حادي عشر علامه حلي به زبان فارسي است كه غير از شرح مير ابوالفتح مخدومي (ق 10 هـ) است. «مراغي، طيار» [مجلس شورا 2/137/33]