جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: اخیراً «سازمان عربی ترجمه» کتابی به نام «فرهنگ معاصر مارکس: مطالعاتی در اندیشه مارکسیستی»، تالیف: ژاک بیده و اوستاش کوویلاکیس، مترجم: پروفسور سمیه الجراح منتشر کرده است. فرهنگ لغت معاصر مارکس دیدگاهی معاصر از مارکسیسم در جهان ارائه می دهد و جریان ها و مکاتب فکری مارکسیستی را ارائه می دهد که در دو دهه آخر قرن بیستم ظهور کردند. آن جریان ها و مکاتبی که کتاب حول آن می چرخد، از اندیشه مارکس شکل گرفته یا آن را بازتفسیر کرده است. این مکاتب و جریان ها شامل فمینیسم، مطالعات پسااستعماری و مکاتب فرانکفورت، بوداپست، بیرمنگام، دلوز، فوکو و دریدا است. علاوه بر بحث در مورد نظریه سازمان، رادیکالیسم آمریکایی، نوسانات مارکسیسم و ​​ظهور مجدد آن در فرانسه و ایتالیا، تا تغییراتی که در آمریکای جنوبی و کوبا ظاهر شد. او این کتاب را با تحلیل مارکسیسم آنگلوساکسون و دیدگاه‌های آلتوسر، بوردیو و هابرماس بررسی کرد. این کتاب همچنین حاوی کتاب‌شناسی، فهرستی از نویسندگان، و چشم‌اندازی از مجلات مارکسیستی جهان بود که آن را به ابزاری ضروری برای هر علاقه‌مند به این بخش مهم از فرهنگ عصر ما تبدیل کرد.

پروبلماتیزه‌کردن مفهومی مهم در اندیشه‌های فوکو است که در سرتاسر تحلیل‌های تاریخی او نقش اساسی دارد. او پروبلماتیزه‌کردن را تفسیر خاصی از نشانه‌ها می‌داند. از سوی دیگر، او در تحلیل‌های خود، اهمیت هنر در تفسیر تاریخ را هم سطح با دیگر حوزه ها قرار می‌دهد. مسئلة اصلی پژوهش حاضر این است که پروبلماتیزه‌کردن در اندیشه‌های او چه نسبتی با هنر دارد. برای پرداختن به این مسئله ابتدا جایگاه این مفهوم در اندیشه فوکو بررسی شد و سپس با استفاده از بخش‌هایی که او به تحلیل آثار هنری پرداخته است رابطة هنر با این مفهوم مورد مداقه قرار گرفت. نتیجة حاصل شده اینگونه بود که فوکو به دو معنا مفهوم پروبلماتیزه‌کردن را استفاده می‌کند. در معنای اول به امری تاریخی اشاره دارد که به وسیلة دانش و قدرت پروبلماتیزه شده و حقایقی پیرامون آن به وجود آمده است. در معنای دوم برای او، پروبلماتیزه کردن فعالیتی فلسفی- تاریخی است که به وسیلة آن تاریخ اکنون تحلیل می‌شود. بررسی ها نشان داد که در تحلیل‌های تاریخی او، هنر در جایگاه استراتژی دانش یا تکنیک قدرت، موضوعات مختلف را پروبلماتیزه می‌کند. از سوی دیگر، تحلیل برخی آثار هنری برای فوکو به مثابة فعالیتی فلسفی است تا که تاریخ اکنون را پروبلماتیزه کند. بر همین اساس هنر با هر دو معنای پروبلماتیزه‌کردن رابطة مستقیم و درونی دارد.

ابوالبراکات بغدادی (560 - 470 هق) یکی از منتقدین فلسفه ابن سینا محسوب می شود. او که در فلسفه و طب، سرآمد دوران است. دارای تلیفات متعددی است که مهمترین آنها کتاب ((المعتبر)) است. از نظر ابوالبرکات، هیولای اولی همان معنای جسمیت است و وجود مستقل ندارد. او مکان و خلا را جسمی می داند که دارای ابعاد سه گانه (طول، عرض، عمق) اند. او زمان را امری ما بعدالطبیعی دانسته و آن را به مقدار وجود تعریف می کند که توسط معرفت اولی قابل درک است و جوهریت مستقل زمان را دلیل قدمت و عدم تناهی آن می داند. او علت را از مصادیق فاعل دانسته و در بحث حدوث و قدم عالم، شیوه متکلمان را پیموده است. علم از نظر ابوالبرکات، از مقوله اضافه است، نه صورت منطبع در ذهن.ابوالبرکات، تعریف ارسطوئی و سینوی ((نفس)) را نمی پذیرد. او نفس را قوه ای حال در بدن می داند که بوسیله آن، افعال خود را با شعور و معرفت انجام می دهد. از نظر او وجود نفس، وجودی بدیهی است که توسط ((معرفت اولیه)) یا ((معرفت بدون تمییز)) درک می شود. ابوالبرکات، نورالانوار را به خداوند اطلاق نموده است و وحدانیت و بساط خداوند را مرهون واجب الوجود بودن او می داند. از نظر او، تمام موجوادت - اعم از جزییات یا کلیات - مشمول علم باری تعالی می باشند. بنابر اعتقاد ابوالبرکات، خداوند صاحب اراده ای متجدد است که متعلق این ارادهها، جزییات متغیره اند و اراده دائم خداوند نیز موجب استمرار افعال می گردد.ابوالبرکات، وجود عقل فعال مدبر نفوس را نمی پذیرد و تعداد عقول را به اندازه تعداد موجودات ذکر می کند. او همچنین نظریه صدور از دیدگاه مشائیان بر مبنای قاعده الواحد را مردود می داند و به ارائه نظریه جدیدی در این خصوص می پردازد.

این تحقیق به دنبال مطالعه شباهت ها و بررسی نظرات موجود در تشبیهات موجود در سوره نور است تا به دیدی روشن در مورد جهات مختلف در توضیح این شباهت ها و سپس ارزیابی آنها و روشن شدن نقاط ضعف و قوت موجود در آنها برسد. گروهی از آیات و بدین ترتیب بخشهای قیاس را در آنها تنظیم کنید. در مورد روشی که پژوهش اتخاذ می کند ، این روش توصیفی تحلیلی است که در بیشتر جزئیات روش القایی را همراهی می کند. این مطالعه مجموعه ای از نتایج را به دست آورد که مهمترین آنها عبارتند از: اصطلاح تشبیه: این است که چیزی شبیه به چیزی در صفت مشترک بین آنها ساخته شود و آنچه این شباهت را نشان می دهد (ابزار) کاف یا به عنوان اگر و در سوره نور در چهار آیه یافت شده است که عبارتند از: آیه 35 ، آیه 39 ، آیه 40 ، آیه 62 ، و از انواع تشبیه: (مفرد: که دو انتهای آن مفرد است ، یا مطلق ، محدود یا محدود نشده ، و (مرکب) ، که دو اصطلاح مرکب از چندین چیز ترکیبی روی هم است و (آناگرام) ، که قیاس و نوعی استعاره است. به معنای وسیع آن ، و مخفف عبارت شماست: (فلان) در مورد (ضمنی) این قیاس است که در آن شباهت و مشابه آن در یکی از اشکال شناخته شده قیاس قرار نمی گیرد ، بلکه در نصب ، لایه های قیاس به آن اشاره می کنند. در سوره نور زیرا قیاس برتر این است که صورت و ابزار آن را با هم حذف کنیم و این نوع در سوره نور یافت نشد ، همانطور که هیچ قیاس پایینی وجود ندارد. در مورد قیاس میانی ، یعنی صورت شباهت را بردارید و ابزار قیاس را ذکر کنید ، و این نوع در سوره نور در چهار آیه بود.

ترجمه ماشینی: هدف این مقاله جداسازی منابعی است که از منظر معرفتی به پروژه های فکری میراث اسلامی تغذیه می کردند. که با پروژه های متعددی روبرو شد که از جمله آنها می توان به پروژه های حسین مروه، محمد عابد الجابری، الطیب تیزینی، محمد ارکون و ... اشاره کرد. پروژه مرحوم نصر حمید ابوزید (1943-2010) یکی از این پروژه‌ها محسوب می‌شود که این مقاله الگوبرداری می‌کند.در پاسخ به این سوال که با توجه به رویکرد میشل فوکو فیلسوف و متفکر فرانسوی (1926-1984) سعی در استفاده از روش فسیلی برای یافتن دارد. مهم ترین آن مراجع. بنابراین، این مقاله تلاشی در جهت شناخت مبانی یکی از این پروژه هاست. که بدون درک و ایستادن بر برخی از آنها; ما نمی توانیم این پروژه ها را ارزیابی کنیم، آنها را قضاوت نکنیم، و میزان خدماتی که آنها به اندیشه اسلامی عرب و اندیشه بشری ارائه کردند را بدانیم.

أيسر التفاسير لكلام العلي الكبير اثر ابوبكر جابر الجزائرى، تفسير سى جزء قرآن كريم مى‌باشد كه به زبان عربى و در سال 1406ق نوشته شده است. انگيزه نویسنده از تدوین اثر حاضر، نياز مسلمانان امروز به فهم بهتر كلام خداوند كه مصدر شريعت، راهنماى هدايت و شفاى دردهاى مردم مى‌باشد، عنوان گرديده است. کتاب با دو مقدمه از نویسنده آغاز و مطالب دربردارنده تفسير سى جزء قرآن، در پنج جلد مى‌باشد. جزء اول تا ششم، در جلد اول و جزء هفتم تا سيزدهم در جلد دوم کتاب جاى گرفته است. از جزء چهاردهم تا جزء نوزدهم در جلد سوم، از جزء بيستم تا بيست‌وپنجم و از جزء بيست‌وششم تا آخر قرآن، در جلدهاى چهارم و پنجم آمده است. در مقدمات نویسنده، توضيحاتى پيرامون امتيازات و ویژگى‌هاى کتاب، ارائه گرديده است. برخى از امتيازات و ویژگى‌هاى اثر حاضر را مى‌توان در مؤلفه‌هاى زير خلاصه نمود: * رعايت تناسب و حد وسط میان اختصار و موجزگویى بسيار كه مخل فهم مراد نویسنده باشد و نيز اطناب و تطویلى كه ممل و ملال‌انگيز است. * تبعيت از روش و مسلك علماى پيشين در عقايد، اسماء و صفات. * التزام به عدم خروج از مذاهب اربعه در احكام فقهى. * خالى بودن کتاب از هرگونه اسرائيليات، اعم از صحيح يا سقيم آن؛ مگر زمانى كه فهم آيه، مستلزم این امر باشد. * پرهيز از پرداختن به اختلافات تفسيرى. * التزام به رأى ابن جرير طبرى در تفسيرش در مواردى كه درباره آيه‌اى، بين مفسرين اختلافى وجود داشته است؛ البته در برخى موارد نيز از رأى او، عدول شده است. * خالى بودن کتاب از مسائل نحوى، بلاغى و شواهد عربى. * عدم اشاره به قرائات، مگر در موارد بسيار نادرى كه ضرورتى مانند توقف معناى آيه بر آن وجود داشته باشد. اما نسبت به احاديث، به صحيح و حسن اكتفا گرديده و به موارد غير آن، اشاره نشده است. * پرهيز از ذكر اقوال؛ هرچند در مورد مسأله‌اى، اقوال مختلف و بسيارى نقل شده باشد و همچنين التزام به معنى راجح و معناى موردپسند جمهور مفسرين و سلف صالح. * دورى از هر امرى كه باعث پراكندگى ذهن و پرداختن به جدل گردد. به‌خاطر همین امر، نویسنده کتاب را به‌صورت دروس منظمى قرار داده و هر آيه را، درسى واحد قلمداد نموده و پس از ذكر هر آيه، به شرح كلمات و سپس، تبيين معناى آن پرداخته و آنگاه، هدايت و مقصود از آيه را توضيح داده است. در مواردى نيز دو آيه، سه آيه، چهار آيه و يا پنج آيه، تحت یک درس بررسى شده است و هيچ‌گاه این امر از پنج آيه، تجاوز نكرده است مگر در موارد نادر كه این امر، به‌خاطر وحدت موضوع و ارتباط معناى آيات، رعايت شده است. در جلد اول به سوره‌های حمد، بقره، آل عمران، نساء و مائده پرداخته شده است.

نویسنده که مترجم آثار فلسفی به زبان عربی است، از مکاتب مختلف فلسفی معاصر، چند نماینده فکری را برگزیده و درباره اندیشه آنان نوضیح داده است.