جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: کلبی دیکنسون الهیات سیاسی جدیدی را پیشنهاد می کند که ریشه در تقاطع بین فلسفه قاره ای، الهیات هترودوکسی و الهیات ارتدکس دارد. فراتر از این ایده که تنش حل ناپذیری در قلب گفتمان الهیات وجود دارد، تضاد بین دو قطب الهیات قابل درک می شود. دیکنسون از قطب‌های مخالف صرفاً به‌عنوان مظاهر اصلاحات و انقلاب بحث می‌کند، ویژگی‌های ذاتی در ماهیت خود گفتمان الهیات. با ترسیم فضای روشنگر الهیات، فقر الهیاتی در فلسفه قاره‌ای زمینه جدیدی را برای الهیات انتقادی و فلسفه قاره‌ای ایجاد می‌کند. در الهیات فقر، مؤمن برای امر الهی دست از دنیا می کشد. از طریق این تمرکز بر فقر ذاتی دعوت دینی، پتانسیل برای گرده افشانی متقابل بین کلامی و سکولار برجسته می شود. دیکنسون در نهایت با قرار دادن فضیلت فقر الهیات در دنیای پساساختارگرا و پست مدرن، راضی نمی شود که فلسفه مسیحی را به عنوان جایگاه الهیات برتر قرار دهد و از ارزش های مطلق یک سنت بر سنت دیگر دور شود. این جهانی شدن فقر الهیاتی از طریق مفاهیم اصلی و متحد کننده مانند لطف، نفی، خشونت و پارادوکس، قدرت تغییرپذیر این نظریه را آشکار می کند. این کتاب با پیوستن به الهیات انتقادی و فلسفه دین از این طریق، امکان گفت و گوی انتقادی را هم بین رشته ها و هم در درون رشته ها گسترش می دهد.

ترجمه ماشینی: واشنگتن چه ربطی به اورشلیم دارد؟ در بحث های خشمگین در مورد رابطه بین دین و سیاست، هیچ کس مزایا و چالش های مذهبی مشارکت عمومی برای مؤمنان مسیحی را بررسی نکرده است - تا کنون. این کتاب از مشارکت مؤمنان مسیحی در زندگی عمومی کثرت‌گرای معاصر نه از منظر برخی «عمومی» بی‌طرف، بلکه از دیدگاه خاص ایمان مسیحی دفاع می‌کند و استدلال می‌کند که چنین مشارکتی هم زندگی عمومی و هم ایمان خود شهروندان مسیحی را غنی می‌کند. به این ترتیب، نه «الهیات عمومی»، بلکه «الهیات زندگی عمومی» را ارائه می‌کند و وعده و خطرات مشارکت عمومی مسیحی را تحلیل می‌کند، ماهیت تعهد مدنی و نقد نبوی و رابطه ایمان عاشقانه با یک لیبرال را مورد بحث قرار می‌دهد. سیاست عدالت این کتاب از نظر الهیات غنی، از نظر فلسفی دقیق، از نظر سیاسی، تاریخی و جامعه شناختی آگاهانه، بحث معاصر درباره «دین و زندگی عمومی» را به روش‌های اساسی پیش می‌برد.

ترجمه ماشینی: این کتاب یک الهیات سیاسی پساسکولار و پسا فرقه ای را توسعه می دهد و آن حوزه رو به رشد را در جهتی جدید می برد. وینسنت لوید با پیشنهاد متهورانه خود مبنی بر اینکه فلسفه سیاسی باید با الهیات سیاسی آغاز شود، مجموعه ای از مفاهیم دینی مانند عشق، ایمان، آیین عبادت و مکاشفه را بررسی می کند و با استخراج آنها از بافت الهیات مسیحی، ارتباط سیاسی آنها را بررسی می کند و در عین حال از تقلیل آنها به آنها خودداری می کند. اصطلاحات سکولار او قانون غیرمعمولی از متفکران «بیش از آن یهودی برای مسیحی بودن و بیش از آن مسیحی برای یهودی بودن» - سیمون ویل، جیمز بالدوین، فرانتس کافکا و جیلیان رز - جمع آوری می کند تا به او در کاوش هایش کمک کنند. «مشکل با گریس» که در توجه جدی خود به نوشته های الهیاتی در مورد سیاست و کار فیلسوفان و نظریه پردازان دانشگاهی منحصر به فرد است، درک ما از واژگان الهیات سیاسی را به عنوان راهی برای بازگشت به دنیای روزمره عمیق تر می کند. سیاست رستگاری نیست، بلکه دست و پنجه نرم کردن با مشکلات، تراژدی‌ها و کمدی‌های همیشگی زندگی عادی است.

ترجمه ماشینی: کارل بارت به دلیل انتقاد از ناسیونالیسم آلمانی به عنوان تأثیری فاسد بر کلیساهای معترض آلمان در دوره نازی ها مشهور بود. تعریف و به رسمیت شناختن ملیت به عنوان متمایز از دولت، وظیفه مهمی است که در الهیات بارت مورد توجه قرار نگرفته است. این ناشی از نگرانی عمیق او نسبت به ظرفیت تعصب ناسیونالیستی - که هر ملتی باید دولت خود را داشته باشد - برای ترویج جنگ است. این مشکل او را برانگیخت تا از الهیات لیبرال پروتستان آلمان جدا شود. در این کتاب، کریس موزلی چگونگی درک ملیت بارت را در پرتو علاقه مادام‌العمر به تفسیر و موعظه روایت پنطیکاست در اعمال 2 ردیابی می‌کند. او نشان می‌دهد که چگونه مسئولیت‌های او به‌عنوان کشیش کلیسای اصلاح‌شده سوئیس مستلزم موعظه در این متن است. بخشی از تقویم کلیسا، و بنابراین چگونه دفاع او از گنجاندن بند filioque در اعتقادنامه Niceno-Constantinopolitan از خدمت، تشریفات و تشریفات ضمنی او سرچشمه می گیرد. نگرانی برای انکار اینکه ملت ها از ابتدا در خلقت وجود دارند، دلیل مهمی برای مخالفت بارت از معاصرانش بر سر دستورات آفرینش بود، و این که مجادله او علیه "الهیات طبیعی" عمدتاً ناشی از رد ایده لیبرال آلمانی بود که ظهور و سقوط. ملل بخشی از چرخه طبیعت است که صرفاً منعکس کننده اعمال الهی است. در برابر این خودپسندی، بارت دکترین معروف خود را در مورد انتخاب اسرائیل به عنوان بخشی از انتخاب جامعه قوم خدا پیش برد. این راهی است برای درک تقسیم جهان به ملت ها، و به رسمیت شناختن الهی همه ملت ها به عنوان جوامعی که در آن مردم به دنبال خدا هستند.

ترجمه ماشینی: ابرهارد یونگل یکی از خلاق ترین متفکران مسیحی جهان است. این اولین بررسی صریح او از رابطه بین الهیات و سیاست، بین کلیسا و دولت یا، به قول خودش، «وجود سیاسی مسیحیان» است. این بررسی به شکل یک تحلیل الهیات انتقادی از اعلامیه الهیات بارمن - بیانیه شجاعانه ایمانی که در آلمان در سال 1934 در مواجهه با ظهور ناسیونال سوسیالیسم تولید شد. یونگل به طور خاص تز پنجم را بررسی می کند که به مسئولیت خدادادی دولت برای حفظ عدالت و صلح مربوط می شود. یکی از ویژگی های قابل توجه این کتاب، اهتمام آن به ادغام تعهد جدی و دانشگاهی الهیات در خدمت حق با رابطه وجودی ضروری آن با منبر است. بدون درک منسجم از این، کلیسا به یک "کلوپ بی شخصیت برای پرورش دین" تنزل می یابد، در حالی که الهیات آکادمیک به شکلی از بی ربطی بدون ستون فقرات کاهش می یابد که از مسئولیت های خود در قبال دنیای واقعی شانه خالی می کند. دغدغه یونگل ارائه الهیاتی است که در آن تعهد الهیات دقیق و زندگی معنوی کلیسا در هم آمیخته شده است. این کتاب با طراوت کمک قابل توجهی به بحث در مورد مسئله الهیات طبیعی و حکم الهی، دکترین لوتری دو هنگ (پادشاهی)، مبانی الهیات حقوق بشر، اخلاق استفاده از زور توسط دولت، و پیامدهای آن می کند. برای تئوری جنگ عادلانه توانایی هسته ای و طیف وسیعی از مسائل حیاتی معاصر.

ترجمه ماشینی: آینده فلسفه دین قاره ای چیست؟ این مقالات آینده‌نگر به متفکران و جنبش‌های جدیدی می‌پردازد که از زمان نسل دریدا، دلوز، فوکو، و لویناس برجستگی پیدا کرده‌اند و این که چگونه فلسفه دین قاره‌ای را در سال‌های آینده تغییر خواهند داد. آنها به راه‌هایی نگاه می‌کنند که مفاهیمی مانند آزادی، حاکمیت و پسااستعمار این نسل جدید را با الهیات سیاسی و مسیرهای فکری جدیدی که در پی رئالیسم نظری و یافته‌های اخیر در علوم اعصاب و روان‌شناسی تکاملی گشوده شده است، درگیر کرده است. خوانندگان مسیرهای جدیدی را در این حوزه چالش برانگیز و مهم تحقیق فلسفی کشف خواهند کرد.

ترجمه ماشینی: در فلسفه جدید، مفهوم ایدئولوژی مشکلی برای رابطه الهیات با سیاست بوده است. بویژه در کاربرد مارکسیستی، «ایدئولوژی» به تأثیر خاصی اشاره دارد که الهیات در جامعه مدرن می گذارد تا واقعیت مادی را که زندگی و فعالیت عملی انسان را شکل می دهد، پنهان یا پنهان کند. این یکی از دلایل متعددی است که الهیات، حتی در شکل سیاسی خود، «ایدئولوژی» را به عنوان موضوعی ذاتی در شکل انتقادی آن در نظر نگرفته است. عدم توجه نظری به ایدئولوژی در خود الهیات به کمبود نقد درونی به ویژه در الهیات سیاسی منجر شده است. با این حال، الاهیات و ایدئولوژی با هم در حوزه ای ظاهر می شوند که کمترین انتظار آن را داریم: نظریه انتقادی رادیکال. نظریه انتقادی مکرراً به نقد الهیات و ایدئولوژی پرداخته است تا از پتانسیل رهایی بخش الهیات برای پرداختن به مسائل سیاسی عمده در میان آگاهی حاد ما از بحران اجتماعی و بن بست سیاسی استفاده کند. پایان نامه من گفتگوکنندگان کلیدی الهیاتی و فلسفی (مانند اسلاوی ژیژک، یوهان باپتیست متز، پل تیلیش، مارسلا آلتهاوس-رید، تئودور آدورنو، و غیره) را تجزیه و تحلیل می کند که نشان دهنده مسیرهای اصلی در این دو گفتمان - الهیات سیاسی مدرن و فلسفه سیاسی معاصر - هستند. ترویج نقش نقد درونی در الهیات سیاسی. این مهم است زیرا کارکرد نقد ایدئولوژی (و نقد به طور کلی) در الهیات سیاسی مسیحی را روشن می کند. همچنین نشان می‌دهد که چگونه نظریه‌های ایدئولوژی معاصر رابطه الهیات با سیاست را واسطه می‌کنند، موضوعی که با توجه به «روی‌کردن به دین» اخیر در سیاست و فرهنگ معاصر اهمیت فزاینده‌ای دارد؟ آیا الهیات سیاسی پس از نظریه انتقادی همچنان می تواند هنجارهایی را برای برقراری نظم اجتماعی عادلانه، برابری طلبانه و همبسته ارائه کند؟ این پایان نامه یک الهیات انتقادی را ترسیم می کند که نقد را به عنوان یک مفهوم الهیات درونی در الهیات سیاسی بازیابی می کند. این امر الهیات را به دور از ارائه هنجارها و به سمت اجرای نقد بازتعریف می کند، اما این کار را بدون کاهش ماهیت کاملاً سیاسی آن انجام می دهد.

ترجمه ماشینی: من در این پایان نامه قوی ترین تضمین قضایی برای حق فردی برای آزادی مذهب یا عقیده را که با اصل آزادی برابر سازگار است، بیان می کنم. با انجام این کار، من یک مفهوم کاملاً لیبرال از آزادی مذهبی را تأیید می کنم، که به برخی از باورها و اعمال به دلیل ارزش ابزاری آنها برای افرادی که آنها را در اختیار دارند و درگیر آنها هستند، مرتبط حقوقی می داند. این تصور کاملاً در تضاد با آنهایی است که باورها و عملکردهای خاصی را از نظر قانونی بر اساس برخی کیفیت های ذاتی مرتبط می دانند. بنابراین، در یک دولت لیبرال، دامنه حق آزادی مذهب یا عقیده با معنایی که افراد برای عقاید و اعمال خاصی قائل می‌شوند تعیین می‌شود. تعهد لیبرال به رفتار با افراد به‌عنوان افراد آزاد و برابر که قادر به شکل‌دهی، بازنگری، و تعقیب تصورات خوداصلاحیت‌آمیز از خوب هستند، باید بدون توجه به معیارهای دیگر، باورها و اعمال مربوط به این حق را شناسایی کرد. تلاش های ستودنی قضایی و علمی برای تحقق بخشیدن به این آرمان، ناخواسته به مفاهیم غیر لیبرال دین بازمی گردد تا مشخص شود که آیا یک عقیده و/یا عمل، در چارچوب یک دعوای خاص، توسط حق مورد بحث حمایت می شود یا خیر. برای رفع این کمبود، لازم است از آنچه من رویکرد غالب می نامم که معافیت های فردی را که از طریق ارزیابی عینی باورها و آزمون صداقت فردی تخصیص داده می شود، تأیید می کند، اجتناب کرد. در عوض، پارادایم لیبرال زمانی به بهترین شکل ارائه می شود که قضات از هرگونه اطلاعاتی در مورد اعتقادات خاص مدعیان و/یا انگیزه های اعمالشان بی بهره باشند. این برخورد قضایی با حق آزادی مذهب یا عقیده به بهترین وجه به ویژگی جهانی آن احترام می گذارد و پتانسیل آن را به عنوان یک حق عمومی برای آزادی آشکار می کند.

ترجمه ماشینی: کتاب ماهیت قدرت انسان را در پرتو ایمان به خدا مورد توجه قرار می دهد. کتاب مقدس، و به ویژه عهد عتیق، با این سؤال مرتبط است، نه حداقل به این دلیل که تصورات مربوط به استفاده از قدرت در ارتباط با خدا اغلب به درستی یا نادرست از کتاب استخراج می شود، بنابراین به جهانی که در آن اغلب قدرت خدا استناد می شود، پرداخته می شود. از اقشار مختلف، به منظور توجیه اقدام سیاسی و نظامی. این کتاب مشکل خاص بودن عهد عتیق را هم به طور کلی و هم در رابطه با جهانشمول بودن عهد جدید بررسی می کند. تفسیر عهد عتیق بر تثنیه و روایتی که در آن تنظیم شده است متمرکز است، زیرا اینها به ویژه برای تفکر سیاسی مثمر ثمر هستند. این تز هم از نظر تفسیری و هم در رابطه با استفاده واقعی از عهد عتیق در تاریخ اندیشه سیاسی استدلال می شود. یک بحث مهم کتاب این است که قدرت الهی با واسطه تورات منجر به آزادی انسان و حکم مسئولیت سیاسی می شود. حتی بهترین ضمانت اینهاست. در این رابطه، استدلال می‌شود که در درک کتاب مقدس از خداوند، پیوندی بین توحید و توتالیتاریسم وجود ندارد.