جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: در یک آزمایش متقاعدکننده و غیرمعمول، سه نظریه‌پرداز برجسته درباره مسائل اصلی فلسفه و سیاست معاصر گفتگو می‌کنند. مقالات آن‌ها، که به‌عنوان مشارکت‌های جداگانه‌ای که به یکدیگر پاسخ می‌دهند، سازمان‌دهی شده‌اند، شامل میراث هگلی در نظریه انتقادی معاصر، معضلات نظری چندفرهنگ‌گرایی، بحث جهان‌شمولی گرایی در مقابل خاص‌گرایی، استراتژی‌های چپ در اقتصاد جهانی‌شده، و نسبی است. محاسن پساساختارگرایی و روانکاوی لاکانی برای یک نظریه اجتماعی انتقادی. در حالی که دقت و هوشی که این نویسندگان با آن به کار خود می پردازند بسیار زیاد است، اقتضایی، هژمونی، جهان شمولی علاوه بر این از احساس روشن انرژی و لذت آنها به صورت آشکار و اغلب غیرقابل پیش بینی بهره می برند. تبادل.

ترجمه ماشینی: چرا برخی از مارکسیست های اصلی قرن بیستم به طور گسترده با الهیات درگیر هستند؟ چه تأثیری در کارهای دیگر آنها وجود دارد؟ این کتاب به بررسی تقاطع‌های مارکسیسم و ​​الهیات در آثار ارنست بلوخ، والتر بنجامین، لوئیس آلتوسر، هانری لوفور، آنتونیو گرامشی، تری ایگلتون، اسلاوی ژیژک و تئودور آدورنو می‌پردازد.

چکیده ماشینی: اسلاوی ژیژک را "ستاره راک آکادمیک" می نامند. با افزایش دید عمومی فیلسوف و روانکاو اسلوونیایی، عمق تعامل او با الهیات مسیحی نیز افزایش می یابد. کار اخیر ژیژک شامل بررسی‌های گسترده‌ای از متفکران کلیدی مسیحی از پل، پاسکال و کیرکگور گرفته تا G.K. Chesterton و C. S. Lewis است، در حالی که مسیح‌شناسی و دیگر موضوعات الهیات، نکات مهمی را ارائه کرده‌اند. ژیژک حتی گفته است که "برای تبدیل شدن به یک ماتریالیست دیالکتیکی واقعی، باید از تجربه مسیحیت گذشت." اما کار ژیژک در مورد مسیحیت اغلب دانشجویان الهیات را تحت تأثیر قرار می دهد. مطمئناً، سبک استدلال ژیژک غیرعادی است و مفاهیم او پیچیده است. اما مشکل اساسی‌تر این است که کار او در مورد مسیحیت توسعه بیشتر یک پروژه فکری گسترده‌تر است که در مجلدات زیادی که در دهه 1990 تولید شد، ایجاد شد. این کتاب دانشجویان الهیات را در این پروژه فکری گسترده‌تر سریع‌تر می‌کند، با نگاهی به آنچه که ژیژک را به تعامل صریح با مسیحیت می‌آورد و اینکه چگونه آثار قبلی و جدیدتر او برای تأمل الهیات مرتبط هستند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه، با استفاده از کار اسلاوی ژیژک در تعامل با پولس رسول، استدلال می کند که پولس، در رومیان 6-8، گناه را به عنوان دروغی که موضوع را خارج از مسیح پایه گذاری می کند و نجات را به عنوان افشای و جابجایی این دروغ می داند. یکی به بدن مسیح پیوسته است. در این درک، رستگاری را می توان اساساً در قالب غلبه بر بیگانگی از خدا، همسایه و خود از طریق مشارکت در تثلیث (پذیرش پدر از طریق پسر به وسیله روح) مشاهده کرد که در مقابل سوژه گناهکار قرار می گیرد. در بیگانگی درونی او و بیگانگی او از خدا و دیگران، با یک میل فریبکارانه مرگ است که زندگی را در شریعت و نه در خدا می یابد. اهمیت الهیاتی خاص ژیژک (همراه با پیشینیانش زیگموند فروید و ژاک لاکان) نشان دادن ماهیت فراگیر و سیستماتیک این دروغ (فصل 1) و توصیف آن است که او آن را در رومیان 7 (فصل 2) می یابد. اهمیت کلی که این گزارش برای الهیات ممکن است داشته باشد این است که مفهوم گناه را به عنوان یک فریب (تجسم نفس) با منطق، پویایی و ساختار خاص خود، شبیه به موضوع روانکاوی، و به نوبه خود، می توان درک کرد. به عنوان مکان و وسیله ای که موضوع گناه و ماهیت ویرانگر آن توسط زندگی جدید در مسیح درک می شود و جابجا می شود (فصل 3). گناه و رستگاری، تحت این مفهوم، مقوله های پزشکی قانونی نیستند، بلکه با واقعیت زیسته هویت، یعنی سوژه ای معطوف به مرگ یا زندگی، ارتباط دارند.

ترجمه ماشینی: در دهه 1960، تقابل شدید بین مذهبی و سکولار شروع به فروپاشی کرد و تمایز بین فلسفه سیاسی و الهیات سیاسی را محو کرد. این فروپاشی به افول لیبرالیسم مدرن کمک کرد که از فضای بی طرف و بدون ارزش برای سرمایه داری حمایت می کرد. همچنین قلمروهای سیاسی، مذهبی و فلسفی عمیقاً ناآرام شد و مجبور به مقابله با مخاطرات مفهومی بازگشت به دین شد. کلایتون کروکت با مداخله بازی در رقابتی که قطعنامه های ساده را به چالش می کشد، همگرایی پسامدرن سکولار و مذهبی را به عنوان مبنایی برای تفکر سیاسی رهایی بخش در نظر می گیرد. کراکت با مضامین درگیرکننده حاکمیت، دموکراسی، توانمندی، قانون و رویداد از دیدگاه مذهبی و سیاسی، دیدگاه الهیاتی را بیان می‌کند که به جهان معاصر ما و واقعیت‌های تئوسیاسی آن پاسخ می‌دهد. به طور خاص، او مدعی است که ما باید در مورد خدا و دولت به جای قدرت حاکمیتی، از منظر قدرت بالقوه فکر کنیم. بحث او با به کارگیری مفاهیم جدیدی مانند ایده اختلاف منظر اسلاوی ژیژک و مفهوم انعطاف پذیری کاترین مالابو، با بحث هایی در مورد ماهیت و جایگاه دین، ایدئولوژی و مسیحیت درگیر می شود. با درهم آمیختگی با آثار دریدا، دلوز، اسپینوزا، آنتونیو نگری، جورجیو آگامبن، آلن بدیو، جان دی.کاپوتو، و کاترین کلر، کروکت با بازنگری دموکراسی به عنوان شکلی از اندیشه سیاسی و عمل مذهبی به پایان می‌رسد و بر پیوند آن با سرمایه داری لیبرال مدرن در حالی که یک دموکراسی معتبرتر را نیز متصور است که توسط این پیوندها محدود نشده است.