جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ماکس شلر در سال 1874 در شهر مونیخ به دنیا آمد. خانوادۀ او یهودی بودند، ولی ماکس هنگامی که به سن بلوغ رسید، از دین یهود خارج شد و به مذهب کاتولیک پیوست. وی هنگام تحصیل فلسفه در دانشگاه، با آرای پیروان جدید کانت آشنا شد و تحت تاثیر آن‌ها قرار گرفت و در رسالۀ دکتری و استادی خود را بر مبنای اندیشۀ نوکانتی تالیف کرد و بدین‌ترتیب قبل از آشنایی با هوسرل پایه‌ای محکم برای کارهای فلسفی آتی‌اش فراهم آورد. اما پس از مطالعۀ کتاب "بررسی‌های منطقی" به قلم هوسرل افکار خود را به مرور تغییر داد. شلر شیوۀ پدیده‌شناسی را در زمینه‌های گوناگون علمی و فلسفی به کار برد و به همین دلیل متفکران پدیده‌شناسی برای او رتبۀ بالاتری نسبت به مبتکر پدیده‌شناسی، ادموند هوسرل، قایل شدند. مهم‌ترین اثر فلسفی شلر "بنیاد اخلاقی صوری" در مقابل اخلاق مضمونی کانت است. او آرای خود را در این زمینه در کتابی به نام "صورتگرایی در اخلاق مضمونی" منتشر ساخت و در این اثر نشان داد که ارزش‌های اخلاقی دارای مضمونی هستند که خصلت پیشینی داشته و بدیهی می‌باشند. انسان هنگامی یک مضمون اخلاقی را درمی‌یابد که احساسش را در راستای آن تنظیم کند؛ زیرا احساس اخلاقی جهت‌مند است و هر احساس اخلاقی در مسیر یک ارزش اخلاقی قرار می‌گیرد. ماکس شعر جهت‌مندی احساس را در باب ارزش‌های اخلاقی در نظر گرفت و به کشف آن‌ها پرداخت و به پژوهش منطق دل، که پاسکال در مقابل منطق عقل قرار داده بود، مشغول شد و دریافت که ارزش‌های اخلاقی دارای سلسله مراتب‌‌اند. پایین‌ترین سطح نظام اخلاقی را ارزش‌های احساسی مطبوع و نامطبوع تشکیل می‌دهند، ارزش‌های کریم و دینی، سطح بالاتری را می‌سازند، بر فراز آن سطح ارزش‌های حق و ناحق، زشت و زیبا، درست و نادرست قرار دارد و بالاترین سطح را ارزش‌های مقدس و نامقدس تشکیل می‌دهند.

ارسطو، دانشجو افلاطون،یکی از چهره های برجسته در اندیشه غربی است. او که یک متفکر درخشان و دارای علاقه های گسترده است ، آثار مهم در فیزیک ، زیست شناسی ، شعر ، سیاست ، اخلاق ، متافیزیک و اخلاق نوشت. در اخلاق نیکوماچای ، که گفته می شود او به پسرش نیکوماخوس اختصاص داده است ، سوال هدایت گرانه ارسطو این است که بهترین چیز برای یک انسان چیست؟ جواب او خوشبختی است. وی نوشت: "خوشبختی ، بهترین ، نجیب ترین و خوشایندترین چیز جهان است." اما منظور او چیزی نیست که احساس کنیم ، نه یک احساسات ، بلکه نوع خاصی از زندگی است. خوشبختی از فعالیتهایی تشکیل شده است که در آن از بهترین ظرفیتهای انسانی استفاده می کنیم ، چه از آنهایی که به عنوان اعضای یک جامعه به شکوفایی ما کمک می کند و چه مواردی که به ما امکان می دهد تا درگیر تفکرات خداگونه باشیم. نوشته های اخلاقی معاصر در مورد نقش و اهمیت فضایل اخلاقی مانند شجاعت و عدالت الهام بخش این اثر است که شامل مباحث مهمی در مورد مسئولیت ، استدلال عملی و نقش دوستی در ایجاد بهترین زندگی است.

در این‌ رساله‌ به‌ تفصیل‌ به‌ آراء موجود در حوزه‌ هرمنوتیک‌ پرداخته‌ می‌شود ، آنگاه‌ با پیش‌درآمدی‌ بر هنر مدرن‌ و پست‌ مدرن‌ تأثیر هرمنوتیک‌ بر درام‌ مدرن‌ با نگاهی‌ به‌ نمایشنامه ‌قربانیان‌ وظیفه‌ اثر اوژن‌ یونسکو و نیز تأثیر هرمنوتیک‌ بر درام‌ پست‌ مدرن‌ با نگاهی‌ به ‌نمایشنامه روزنکراتز و لیگد نسترن‌ مرده‌اند اثر تام‌ استوپارد بررسی‌ می‌شود.

دیوید جان چالمرز (به انگلیسی: David John Chalmers) (زاده ۲۰ آوریل ۱۹۶۶) فیلسوف و دانشمند علوم شناختی در زمینه فلسفه ذهن و فلسفه زبان است..کار معروف وی در فلسفه ذهن طرح مشکل دشوار خودآگاهی است. این مسأله را در کتاب ذهن خودآگاهی و مقاله رویارویی با مشکل دشوار خودآگاهی مطرح کرده‌است. چالمرز میان مشکلات آسان خودآگاهی از قبیل یافتن همبسته‌های عصبی آگاهی و مشکل دشوار خودآگاهی تمایز قائل می‌شود. مشکل دشوار این است که اصلاً چرا خودآگاهی وجود دارد؟ چگونه از سازوکارهای فیزیکی و عصبی خودآگاهی ظهور می‌یابد؟ این دیدگاه تجربه ذهنی را که به کیفیات ذهنی معروفند، مستقل از رفتار درنظر می‌گیرد. به نظر او میان دستگاه فیزیکی و دستگاه ذهنی یک شکاف تبیینی وجود دارد. او در استدلالهای خود یک زامبی فلسفی ابداع می‌کند: زامبی همانند یک شخص معمولی رفتار می‌کند و سخن می‌گوید اما فاقد هرگونه تجربه ذهنی است. چالمرز استدلال می‌کند که زامبی تصورپذیر بوده و از لحاظ منطقی ممکن است.

نوجوانان و جوانان چون پا بدوره ی فهم و دریافت میگزارند ، خود را با نادانست ههای تازه ای روبرو می بینند و پرسشهایی از طبیعت و زندگانی ، از گذشته و آینده اندیشه هاشان را بخود میکشد و جویای پاسخ آنها می باشند. هم در این دوره است که جوانان که دیر یا زود مسئولیت خانواده و گوشه ای از کارهای کشور را بعهده خواهند گرفت می باید در اندیشه ی فردا بوده زمان ارزشمند را به فراگیری دانستنیهای سودمند و تجربه های زندگانی بگذرانند. فسوسا در سرزمین ما (و نیز بیشتر کشورهای شرقی ) بر سر راه ایشان ، چند رشته ( دام سرگشتگی) در کمین است تا بعنوانهای رنگارنگی همچون (جستجو از راز دهر) ، (سیر آفاق و انفاس)، (کشف و شهود) یا اینگونه عنوانهای شگفت جوانان ناآزموده را سرگرم آموزشهای زهرآلود خود گردانده سالها در بیابانهای گمراهی مغزشان فرساید و نه تنها از خوشی و آسایش بی بهره شان گرداند بلکه تهیدست در میدانگاه زندگ انی رهاشان گرداند . رهاشان گرداند تا سرمایه ای جز پوچگوییهایی که یاد گرفته اند نداشته ناچار گردند همانها را افزار گذران زندگانی خود گیرند و نتیجه آنکه خود به دامگستران نوینی مبدل گردیده جوانان نسل آینده را به گمراهیها کشانند....

یکی از مراتب توحید الهی، توحید صفاتی است که از دیدگاه فیلسوفان، متکلمان و عمدة مفسران شیعه، به معنای عینیت این صفات با ذات خداوند و با یکدیگر است؛ ولی از دیدگاه علامه طباطبایی (ره) در تفسیر المیزان، بر اساس آیات قرآن، توحید صفاتی یعنی این‌که خداوند علاوه بر ذات، از جهت صفات کمالی نیز نامحدود و بی‌همتا است. این معنا از توحید صفاتی، به روش¬های متعددی در آیات قرآن آموزش داده شده، که برخی از آنها عام و مربوط به همه صفات و برخی خاص بعضی از این صفات است. این تحقیق که با استفاده از قواعد تفسیر و روش توصیفی ـ تحلیلی و با بهره‌گیری از منابع کتابخانه¬ای انجام شده است، به دنبال بررسی و تبیین روش¬های عام این آموزش بر اساس دیدگاه¬های تفسیری علامه طباطبایی و با محوریت سه صفت کمالی ذاتی یعنی حیات و علم و قدرت است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که این نوع آموزش، دارای دو روش عام «اعلام و القای صریح به مخاطب» و «برشمردن نمونه¬های عینی» است. از کاربرد این دو روش به دست می‌آید که از دیدگاه قرآن، در آموزش توحید صفاتی، برهان و استدلال لازم نیست؛ بلکه باید آن را هم صریحاً اعلام و در وجود مخاطب القا کرد؛ هم با برشمردن نمونه¬های فراوان عینی و کاملا مشهود، آن حقیقت را نیز در وجودش تثبیت و یقینی نمود.