جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هدف این مقاله بررسی موضوع مرگ از رویکرد امانوئل لویناس فیلسوف فرانسوی-لیتوانیایی بر اساس آثار توتالیته و اینفینی (1961) - با ترجمه به پرتغالی - و Dieu, la mort et le temps (1993) - در ترجمه آن است. به زبان اسپانیایی - گفتگو با اثر فیلسوف آلمانی، مارتین هایدگر، با عنوان هستی و زمان (1927). احتمالاً لویناس یکی از بحث‌برانگیزترین فیلسوفان قرن بیست و یکم است و به دلیل تعلق به خانواده‌ای یهودی که مطابق سنت مذهبی آنها آموزش دیده‌اند، رویکرد فلسفی آن با تأمل ما مرتبط است. این پژوهش، بررسی و تأمل در موضوع مرگ را محدود می‌کند، زیرا این موضوع نه تنها برای تأملات دینی و فلسفی، بلکه برای انسان به‌عنوان موجودی که در مجموع زندگی می‌کند، اهمیت دارد. اهمیت این تحقیق بازتاب معنای مرگ برای انسان است، به عنوان موجودی که فراتر از پیامدهای عاطفی پوشیده شده بر پدیده مرگ مانند اضطراب، ترس و جهل زندگی می کند. لویناس به گفتگوی فشرده با فلسفه هایدگر و رویکرد او درباره مرگ و تأثیر آن بر انسان می پردازد. این تحقیق به سه بخش تقسیم می شود: بخش اول این پژوهش به معرفی نویسنده یا شخص او، زمان و کار او می پردازد. در بخش دوم این پژوهش، مفهوم مرگ را برای فیلسوفی که لویناس در آثار Dios، la muerte y el timpo، مارتین هایدگر و هستی به سوی مرگ با او گفتگو می‌کند، مورد بحث قرار می‌دهیم. در اینجا، در مورد متناهی بودن دازاین، پروژه هستی‌شناختی هایدگر و همچنین اضطراب، ترس و معتبرترین احتمالات وجودی وجود بحث خواهیم کرد. در بخش سوم از مطالعات گزاره های خود، مضامین تأمل در مورد مرگ در فلسفه لویناس را مطرح خواهیم کرد. در این قسمت به مرگ خود، مرگ دیگری و مسائل پیرامون مرگ سوژه مانند اضطراب، ترس و بی نهایت می پردازیم. روشی که برای این تحقیق به کار گرفته خواهد شد، مبتنی بر تحلیل بازتاب لوینازی از de Dios، la muerte y el tiempo، کلیت و بی نهایت امانوئل لویناس و هایدگر هستی و زمان است. هدف از این کار کمک به مطالعات در علوم دین، فلسفه دین و الهیات و همچنین در سایر زمینه های مرتبط است.

ترجمه ماشینی : قرن بیستم با رویدادهای تأثیرگذار بر صحنه جهانی مانند تراژدی های جنگ جهانی، شیوع توتالیتاریسم و ​​بدتر شدن شرایط ناعادلانه و نابرابری اجتماعی در میان سایر بربریت ها مشخص شد. به این اتفاقات می‌توان نیازهای جهانی در زمان کنونی را اضافه کرد که تبدیل به غوغایی برای روابط واقعی اخلاقی و همبستگی می‌شود. در این صحنه، الهیات مسیحی به لزوم تجدید در ارائه مبانی اخلاقی مسیحی بر اساس آموزه های Magisterium اذعان می کند. گفتگوی بین فلسفه امانوئل لویناس و الهیات به عنوان راهی برای پاسخ به این خواسته مطرح می شود. در نوشته‌های لویناس، ویژگی‌های حکمت عهد عتیق - که از طریق زبان فلسفی نشان داده شده است - به شخص اجازه می‌دهد تا چندین مضمون را که مستقیماً با جهان کتاب مقدس و یهودی مرتبط است، به حوزه تأمل اخلاقی امروزی ببرد. الهیات همچنین به لویناس طرز تفکر ویرایش نشده امکان افزایش افق آنچه را اخلاق دگرگونی می نامند ارائه می دهد. با توجه به این حقایق، این پژوهش در صدد معرفی مبانی تفکر اخلاقی لویناس با بررسی چگونگی قرار گرفتن این پرسش بر دیگری بر الهیات اخلاقی است.

ترجمه ماشینی : زبان به موضوع اصلی در اندیشه معاصر تبدیل شد. در سنت کلاسیک تا اوایل قرن بیستم، اساساً به عنوان ابزار فکری صرف طراحی شده بود. این رویکرد به زبان به عنوان ابزار تفکر، منجر به جستجوی زبانی جهانی، خنثی و عینی با هدف ساختن علم شد. به این ترتیب، فلسفه نیز در اوایل قرن بیستم، از برخی جریان‌ها (پوزیتیویسم، فلسفه تحلیلی، حلقه وین) به عنوان تحلیل زبان پیش رفت تا آنچه را که باید گزاره‌های معنادار تلقی شود که دانش را تجمیع می‌کند، از تحلیل منطقی-ریاضی. و به ویژه از تأیید تجربی. در پرداختن این فیلسوفان، گزاره های متافیزیک، اخلاق، دین و الهیات بی معنا تلقی می شوند. این رویکرد، همراه با عوامل دیگر، زبان کلامی را زیر سؤال می برد. با این حال، در قلب فلسفه، مسائلی عمیق تر شد که امکان بازیابی ارزش چندین شکل دیگر از زبان ها را فراهم کرد. فهمیده شد که زبان علمی تنها زبانی نیست که دانش را منتقل می کند، بلکه بازی های زبانی وجود دارد. رویکردهایی مانند ویتگنشتاین، هایدگر، لویناس و پل ریکور چنین جنبه متکثری زبان را تعمیق بخشیدند. بنابراین، راه‌هایی گشوده شد که الهیات بتواند (و باید) ماهیت زبان خود را بازتاب دهد. به این ترتیب آدولف گشه به وجود می آید. او به طور سیستماتیک به موضوع زبان الهیات نمی پردازد، حتی الهیات او نیز به صورت سیستمی یا کتابچه راهنمای بزرگ ساختار یافته است. او بخش‌هایی از تأمل را ارائه می‌کند که به ما امکان می‌دهد به موضوع فکر کنیم. به عقیده گشه، باید دوباره شنید و ارزش سخنان ایمان را بازیابی کرد. از نظر او، الهیات سخنی کاملاً در مورد انسان و برای انسان دارد. در گفتگو با فرهنگ معاصر، گشه قصد دارد عقلانیت خاص زبان و گفتمان ایمان را نشان دهد و از این طریق اعلام کند که خداوند مژده ای برای انسان است.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه کارشناسی ارشد در مورد لحظات تعالی در مواجهه با دیگری توسط یکی از مهمترین فیلسوفان عصر ما، امانوئل لویناس است. بافت تاریخی مبتنی بر فلسفی با اصطلاح چرخش زبانی نشان داده می شود که نشان دهنده تغییر تفکر در قرن بیستم است. برای تشریح این تغییر، این تز چندین مقاله فلسفی و کلامی را برای بحث به ارمغان می آورد که منجر به مشکل قدرت در فرآیند شناخت می شود. این تحقیق با ارائه نوشته‌های دیتریش بونهوفر، کمکی به گفتمان سیستماتیک-الهیاتی درباره آشکار شدن خدا در درون روابط و اخلاق خواهد کرد. علاوه بر این، پلی بین تفکر ضد سازندگی پست مدرن و وظیفه الهیات مستمر استفاده از زبان انسانی برای کشف وجود خدا ایجاد می کند.

ترجمه ماشینی : این اثر توضیح می‌دهد که چگونه انسان‌ها می‌توانند با درک شرایط امکان گفتگو، با آرامش بیشتری با یکدیگر زندگی کنند. از نظر فلسفی، این چالش به عنوان این مسئله بیان می‌شود: چگونه گفت‌وگو به‌عنوان دیالگوس ممکن است، زمانی که آرم‌های مشترک دقیقاً همان چیزی است که مورد سؤال است. امانوئل لویناس، با نشان دادن اینکه لوگوهای مشترک تابعی از روابط بین انسانی است، به ما کمک می کند تا در درک احتمالات گفتگو در این موقعیت، کمی پیشرفت کنیم. اگر عبارات استدلال به این نقطه عمدتاً از مجموع و بی‌نهایت لویناس در سال 1961 گرفته شده باشد، دودیاک همچنین پیشنهاد می‌کند که لویناس 1974 غیر از هستی را می‌توان به‌عنوان تعمیق این تحلیل‌های پیشین خواند که هم شرایط امکان و هم عدم امکان گفتمان را مشخص می‌کند. خود در طول این تحلیل‌ها، دودیاک درمی‌یابد که از نظر لویناس، گفت‌وگو در نهایت ممکن است، فقط برای یک سوبژکتیویته مهربان که قبلاً توسط خدا از طریق دیگری مورد لطف قرار گرفته است، اما در جایی که کلمه خدا از ذهنیت من به عنوان بخشندگی نسبت به دیگری جدایی ناپذیر است. در نهایت، از نظر لویناس، تسهیل گفتگو، تسهیل صلح، به ظرفیت و تمایل سوژه برای بودن آن چیزی که هست، برای پذیرفتن خطر زیبای یک ژست صلح آمیز ارائه شده به دیگری، و این صلح، مربوط می شود. خود این ژست همانطور که خود لویناس می گوید: پس صلح تحت مسئولیت من است. من یک گروگان هستم، زیرا من تنها هستم که آن را انجام می دهم و به طور خطرناکی در معرض خطر جدی قرار می گیرم. گفتار فلسفی لویناس دقیقاً خود به عنوان چنین ژستی خوانده می شود.

جنید بغدادی، از شخصیت‌‌های ممتاز و از مشایخ و اقطاب اهل ‌تصوّف به ‌شمار می‌رود. او همواره در نگاهِ صوفیان از شأن و جایگاه والایی برخوردار بوده است، تا آنجا که او را «طاووس‌العلما»، «تاج‌العارفین» و «سیدالطائفه» خوانده‌اند. به اعتقادِ بسیاری، جنید بغدادی هرچند با چهار تن از امامانِ اخیر شیعه هم‌عصر بوده، مذهب شافعیه را برگزیده و به مذهب شیعه گرایش نداشته است. برخی نیز با تکیه بر شواهد تاریخی تأمل‌برانگیزی، نسبت تشیع به او را بعید ندانسته‌اند. پوشیده نیست که نوع تعامل با ائمه (ع) و میزان همسویی با عقاید و اندیشه‌های ایشان و تبعیت از سیره رفتاری‌شان، معیاری شایسته برای ارزیابی اندیشه‌ها و گرایش‌های عملی و اعتقادی بزرگان صوفیه است. در این مقاله، پس از نگاهی گذرا به زندگی و جایگاه جنید بغدادی و آثار و عقایدش، ضمن بررسی گفته‌ها و گمانه‌ها در باب شیعی/ امامی‌بودن جنید بغدادی در صدد پاسخ به این پرسش برآمده‌ایم که او چه رابطه و تعاملی با امامانِ هم‌عصرش داشته و آیا در شُمار شاگردان و شیعیان یا از زمره مریدان و محبّان آنها بوده است؟ بررسی‌های دقیق نشان می‌دهد که گزارش‌های ناب تاریخی از هر گونه ارتباط و تعامل جنید با امامان خالی است.

ترجمه ماشینی : "این مهمتر از همه: برای خودت صادق باشد" یک ایده آل - یا تظاهر - به همان اندازه به هملت تعلق دارد که به قلمروهای سیاست و رسانه های اجتماعی امروزی که به دقت طراحی شده اند. اما اگر «خود واقعی» ما «بهترین» ما نباشد چه؟ پرتره‌های انتخاب شده اینستاگرام از اصالت اغلب به تناقض خود اجرایی ما خیانت می‌کند: اخلاص ما را ملزم می‌کند که همان چیزی باشیم که واقعاً هستیم، اما اخلاق بهتر است. هاوارد پیکت با تکیه بر نوشته های امانوئل کانت، سورن کی یرکگارد و امانوئل لویناس، دفاع واضحی از «نفاق با فضیلت» ارائه می کند. فتیش ما برای شفافیت به ما امکان می دهد فراموش کنیم که خود ممکن است شایسته بیان نباشد و ممکن است در عمل بیان به طور غیراخلاقی خودشیفته شود. این متفکران بزرگ با هوشیاری نسبت به این دوگانگی، از روش‌های ناسازگار وجودی حمایت می‌کنند. بازاندیشی در صداقت و اصالت، ارزیابی جدید و جذابی را نه تنها از اخلاق نمایشی، بلکه از تئاتری بودن اخلاق ارائه می‌کند، با این ادعا که دنبال کردن خود ایده‌آل، مستلزم اجرای رابطه‌ای و کنایه‌آمیز هویت است که فراتر از مفهوم ناب فردگرایی بیانی است.

ترجمه ماشینی : این مقاله توضیحی از نقش مسیحیت است که اغلب به عنوان امید در کار امانوئل لویناس بیان می شود. تک پروژه فلسفی لویناس از سال 1933 تا زمان مرگش در سال 1996، تثبیت اخلاق به عنوان اولین فلسفه بود. این تلاش در تقابل با تقدم هستی شناسی در آثار مارتین هایدگر بود. لویناس از روش پدیدارشناختی مشابه روش هایدگر برای تثبیت امید مسیحایی به عنوان انگیزه اساسی بشر استفاده می کند. در سراسر آثار لویناس، او واژگانی مذهبی را از میراث یهودی خود وام گرفته است که آن را به یک حوزه فلسفی بازگردانی می کند. او مفهومی دینی از مسیحیت، به‌ویژه فرمول‌بندی‌های یهودی مسیحیت را می‌پذیرد و آن را با تأثیر انسانی امید مرتبط می‌داند. امید مسیحایی به موضوعی ماندگار در تمام کارهای لویناس تبدیل می شود. این مقاله به بررسی ریشه‌های این اصطلاح، نقش موقتی و چگونگی استفاده او از امید مسیحایی در سراسر کار خود برای پیشبرد اهداف فلسفی خود می‌پردازد.