جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : از سال 1968، جوامع اساسی مسیحی (BCCs) توسط سلسله مراتب کاتولیک شیلی به عنوان یک واکنش نهادی دفاعی به افزایش نارضایتی مذهبی و افزایش افراط‌گرایی سیاسی در میان کاتولیک‌های به حاشیه رانده شده، در چارچوب وسیع‌تری که هم اصلاحات نهادی کلیسای کاتولیک و هم اصلاح‌طلبی را نشان می‌دهد، ترویج شده است. تغییرات اجتماعی در شیلی این جو اصلاحات در کلیسای کاتولیک به طور کلی باعث افزایش انعطاف پذیری در زمینه های نهادی و آموزشی شده است، و به طور خاص باعث قدردانی مثبت از گفتمان و عمل مذهبی رایج شده است، همانطور که در ظهور الهیات رهایی بخش و BCC دیده می شود. در برابر این پیشینه تاریخی، هدف این پایان نامه توصیف و درک ابزارهای غیررسمی انتقال فرهنگ دینی است که توسط طیف وسیعی از شیوه های آموزشی در یک نمونه بسیار منتخب از BCC ها تحقق یافته است. در بخش آغازین، موضوع این تحقیق معرفی شده و دیدگاه های اصلی تحقیق مورد بحث قرار گرفته است. مفاهیم اصلی یک زبان برای تحلیل جامعه‌شناختی تولید، بازمتن‌سازی و انتقال غیررسمی مردمی فرهنگ دینی تعریف می‌شود. مسائل نظری مهمی در پرتو ادبیات تحقیق مربوطه مورد بحث قرار می گیرد. یک گزارش تاریخی مختصر از کار میدانی و بحث گسترده‌تر در مورد روش‌شناسی، بخش اول را پایان می‌دهد. بخش دوم سه حوزه اساسی را در نظر می‌گیرد: حوزه تولید گفتمان الهیات، حوزه بازمتن‌سازی و حوزه تمرین آموزشی BCC. تحلیلی از قوانین سطح عمیق (کدهای الهیاتی) در زمینه های نهادی و آموزشی در هر زمینه، همراه با بحث در مورد نقش انیماتور ساخته شده است. بحث در مورد مرتبط بودن زمینه ها قسمت دوم را به پایان خواهد رساند. بخش سوم بر تجزیه و تحلیل هشت Bcc متمرکز است که به عنوان نمونه هایی از انواع انتخاب شده اند که بر اساس موقعیت طبقه اجتماعی اعضا و جامعه پذیری مذهبی قبلی متفاوت است. این تحلیل به شکل شرح مفصلی از بیست و دو (22) نشست BCC است که جهت گیری الهیاتی اشکال مشارکت، بازنمایی روابط اجتماعی و راهبردهای تغییر را بررسی می کند. فصل پایانی شباهت‌ها و تفاوت‌های میان کدهای الهیاتی، و ارتباط آن‌ها با گفتمان دینی و عملکرد رایج در شیلی معاصر را مورد بحث قرار می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه در پی بررسی این موضوع است که تا چه حد برخی از نظریه های بودایی در مورد علیت با نظریه های علی برخی از فیلسوفان تجربه گرای بریتانیایی قابل مقایسه هستند. پایان نامه با یک مقدمه شروع می شود. فصل اول آن به طور انتقادی نظریه علی هیوم را تحلیل می کند، در حالی که فصل دوم به شباهت آن با نظریه های علی منطق دانان بودایی مانند سانتاراکسیتا و کامالاسیلا اشاره می کند. هم هیوم و هم این منطق دانان مفاهیم اثربخشی و تولید علّی را مورد انتقاد قرار دادند و پیوندهای علّی را صرفاً به عنوان روابطی با توالی غیرمتغیر تحلیل کردند. فصل سوم به طور انتقادی نظریه علی میل (و تا حدی نظریه برکلی) را تحلیل می‌کند و نشان می‌دهد که «علت» نامی جمعی برای مجموعه پیچیده‌ای از شرایط است. فصل چهارم اشاره می کند که مکاتب بودایی «تراوادا» و «سرواستیوادا» نظریه میل را در مورد تعدد شرایط پیش بینی کرده بودند. علاوه بر این، «سرواستیوادین ها» مفاهیمی شبیه به «شرایط منفی» میل معرفی کردند. ما همچنین سعی کردیم نظریه «وابستگی متقابل کارکردی» راسل را با نظریه‌های علی بودایی مقایسه و مقایسه کنیم. علاوه بر این، ما پیشنهاد کردیم که فیلسوفان بودایی و میل با ابزارهای مختلف خود را از عدم تطابق پذیرش هر توالی دلخواه به عنوان یک توالی علّی نجات دهند. فصل پنجم سعی می‌کند ثابت کند که فرمول بودایی «منشأ وابسته دوازده عضوی» شامل تلاش‌های اولیه برای تحلیل علیت فقط بر حسب «شرایط ضروری و کافی» است. فصل ششم نشان می دهد که مفاهیم علیت و تولید با هم گسترده هستند. بنابراین یک معضل در توضیح علیت بدون تولید وجود دارد. تحقق این امر احتمالاً فیلسوفان «مدیامیکا» را به انکار علیت از دیدگاه مطلق سوق داد. فصل هفتم به این نکته اشاره می‌کند که در فلسفه بودایی، فقدان هیچ گونه تمایزی - مطابق با آنچه که توسط برخی فیلسوفان اخیر غربی ایجاد شده است - بین دلایل افعال و علل، مطالعه تطبیقی ​​ما را باطل نمی‌کند. ضمیمه فصل اول تز هیوم را تکرار می کند، به این معنا که علل و معلول ها با پیوندهای منطقی ضروری به هم مرتبط نیستند، و اشاره می کند که اعتبار آن توسط نظریه های اخیر برخی از فیلسوفان، به عنوان مثال، بلانشارد و کانیل، تایید نشده است.

ترجمه ماشینی : رویکرد نظریه پردازی از گرایش های طنز اخیر پیامدهایی دارد که به صراحت مضامین الهیاتی عدالت و آشتی را برمی انگیزد.طنز اغلب به عنوان چیزی بیش از یک شکل سرگرم کننده از تمسخر تعبیر می شود که طنز سیاسی و مذهبی تنها نمونه های موضوعی آن هستند. با این حال، گرایش‌ها در طنز معاصر نشان می‌دهد که می‌تواند به عنوان شیوه‌ای خاص از گفتمان عقلانی عمل کند. من استدلال می کنم که طنز اخیر اغلب در تضعیف تبادل افکار اجباری معامله می کند، که در انجام این کار تعهدات اجتماعی/سیاسی خاصی را نشان می دهد، و راه هایی را برای کاهش مضرات گفتار توهین آمیز از طریق شیوه های خواندن یا شنیدن چنین گفتمانی پیشنهاد می کند. اجازه دادن به اهداف خشونت آمیز این برهان مراحل زیر را طی می‌کند: اولاً، کارکرد عقلانی طنز، تضعیف قوت دلایل از طریق تکرار و آراستن استفاده غیرمنطقی آنهاست. من با استفاده از استدلال های جی ال آستین و رابرت براندوم، طنز را راهی برای قطع دادن و درخواست دلیل با فرض اینکه عقاید بیان شده دارای مقاصد غیرواقعی هستند، و در نتیجه به کارگیری آنها در جهت اهداف نامحتمل توصیف می کنم. دوم، طنز سیاسی و مذهبی حداقل دو تعهد قابل شناسایی را نشان می دهد که در نظریه قرارداد اجتماعی کلاسیک نقش اساسی دارند: اینکه قدرت سیاسی باید تابع رضایت جمعی حکومت شوندگان باشد، و اینکه صاحبان قدرت نباید آسیبی به حکومت شوندگان وارد کنند. سوم، به‌ویژه در زمینه‌های لیبرال دمکراتیک، طنز می‌تواند با به کار بردن چنین سخنان اجباری برای اهداف عادلانه اجتماعی، سوءاستفاده از قدرت را تضعیف کند. تضعیف گفتار مضر حاکی از یک پیامد هستی شناختی است که فرد از نقش اجتماعی مرتکب انکار می شود. این پیامد برای این دیدگاه که هویت انسانی به طور قابل توجهی در اجراهای گفتمانی عمومی ریشه دارد، پیشنهاد می کند. یعنی طنز راهبردهایی را هم برای کاهش اثربخشی گفتار مضر و هم ایجاد نقش عمومی جدید برای مرتکب به نمایش می گذارد.

ترجمه ماشینی : بسیاری می پذیرند که برخی از اعمالی هستند که «نفره» یا «فراتر از وظیفه» هستند. به خطر انداختن جان خود برای نجات دیگران یا وقف زندگی خود برای کمک به نیازمندان معمولاً نمونه هایی از چنین اعمالی هستند. پذیرش امکان این نوع اعمال مشکلات جالبی را برای فلسفه اخلاق ایجاد می کند، زیرا به نظر می رسد بسیاری از نظریه های اخلاقی جایی برای نافله باقی نمی گذارند. در حالی که این مشکلات به طور فزاینده ای در فلسفه اخلاق به رسمیت شناخته می شوند، تعدادی بحث باقی مانده است که توجه کافی به وجود این نوع اعمال را نداشته است. در این پایان نامه به بررسی پیامدهای پذیرش امکان استغاثه برای سه مورد از این بحث ها می پردازم. اولین موضوعی که من به بررسی آن پرداختم، رابطه بین اخلاق و نفع شخصی است. یکی از دیدگاه‌های رایج این است که اعمال نافله آن‌هایی هستند که از کسانی که می‌توانند آن‌ها را انجام دهند، فداکاری بیش از حد می‌خواهند. با این حال، من استدلال می‌کنم که نگاه کردن به گزارش‌های خود گزارش‌شده و مطالعات روان‌شناختی تجربی در مورد نمونه‌های اخلاقی، دلیل خوبی برای رد این دیدگاه به ما می‌دهد، زیرا این مفهوم غیرقابل قبول دارد که کسانی که وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته‌ای دارند، از تعهداتی که برای افراد دارای وجدان‌های اخلاقی کمتر توسعه‌یافته است معاف هستند. حساسیت های اخلاقی را توسعه داد. پس باید بپذیریم که انجام یک عمل نافرجام ممکن است در راستای منافع شخصی یک نماینده باشد. بحث بعدی که بررسی می کنم به ارتباط بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه مربوط می شود. درونی گرایان قضاوت انگیزشی ادعا می کنند که بین قضاوت های اخلاقی و انگیزه ارتباط ضروری وجود دارد. با این حال، اغلب مشخص نیست که این دیدگاه قرار است کدام قضاوت های اخلاقی را پوشش دهد. این ادعا در مورد احکام «خیر اخلاقی»، «صحت اخلاقی» و «نیاز اخلاقی» مطرح شده است. من استدلال می کنم که درونگرایان باید ادعای خود را به قضاوت های الزام اخلاقی محدود کنند. سپس بررسی می کنم که چگونه می توان رابطه بین تعهدات اخلاقی و دلایل عمل را توضیح داد. اغلب ادعا می شود که دلایل اخلاقی غالب هستند. یک دیدگاه مرتبط، عقل گرایی اخلاقی است، که معتقد است عاملان بیشترین دلیل را دارند که مطابق با الزامات اخلاقی خود عمل کنند. من با بررسی تفاوت‌های بین این دو دیدگاه شروع می‌کنم قبل از اینکه ببینم اگر وجود نافله را بپذیریم، چه شکلی از هر یک از این دیدگاه‌ها قابل قبول است. من با بررسی اینکه آیا پذیرش وجود اعمال نافله به اندازه کافی پیش می رود یا اینکه آیا نیازی به ایجاد فضا برای مقوله های deontic اضافی، مانند جابجایی، شبه نافله یا نافله اجباری وجود دارد، پایان می دهم. من استدلال خواهم کرد که هیچ یک از استدلال های ارائه شده در دفاع از این ادعاها نشان نمی دهد که نیازی به ایجاد فضایی برای این دسته بندی های اضافی وجود دارد.

ترجمه ماشینی : درک تاریخ اسرائیل برای نگرش مسیحی به تاریخ، از جمله اخلاقیات و ارزش های آن، بسیار مهم است و سنگ بنای اکثر مسیحیان محافظه کار از جمله ادونتیست های روز هفتم و فلسفه آموزشی دینی آنها است. نیاز حیاتی به برنامه درسی وجود دارد که پاسخ‌های معقولی به سوالات متداول درباره تاریخ اولیه اسرائیل ارائه دهد و پایه محکمی برای ایمان مسیحی/ادونتیست ایجاد کند. هدف از این مطالعه برآورده کردن این نیاز با توسعه تجربی یک برنامه درسی برای رشته‌های دینی در کالج‌های Adventist روز هفتم بود. موضوعات مورد بحث عبارتند از پیشینه فلسفی و اهمیت تاریخ. نقش هرمنوتیک کتاب مقدس؛ باستان شناسی و کتاب مقدس؛ دوره پدرسالاری؛ ابراهیم و آداب و رسوم برنز میانه، بحث خروج از قرن سیزدهم و پانزدهم. و اسراییل فتح / شهرک سازی. روش. در این تحقیق از روش‌های توسعه محصول آموزشی بیکر و شوتز و نادن استفاده شد. مشخصات آموزشی از طریق اهداف رفتاری غیر مبهم پس از ایجاد نیاز به محصول ایجاد شد. معیارهای ارزیابی این اهداف بر اساس ادبیات جاری مرتبط با موضوع بود. راهبردهایی برای اصلاح مثبت عاطفه گنجانده شد. برنامه درسی در قالب 10 دوره کلاسی 50 دقیقه ای تهیه شده بود. تسلط بر روی 80/80 تنظیم شد که به این معنی است که حداقل 80 درصد از شرکت کنندگان در هر یک از بیست و سه هدف رفتاری حداقل 80 درصد را کسب می کنند. رشته های دینی موضوعات تعیین شده ای بودند که توسعه تجربی از طریق آنها انجام شد. این محصول ابتدا به گروه های کوچک ارائه شد. با اصلاح محصول و با دستیابی به سطوح بالاتری از تسلط، اندازه گروه افزایش یافت. برنامه درسی زمانی آماده ارائه در نظر گرفته شد که گروه بزرگتری به تسلط رسیدند (33)، که نتایج آن می تواند به صورت آماری تجزیه و تحلیل شود. اصلاح عاطفه با استفاده از ابزار مقیاس لیکرت اندازه گیری شد. نتایج. پس از تدوین برنامه درسی، دستورالعمل برای سی و سه موضوع ارائه شد. تسلط در سطح از پیش تعیین شده بر تمامی اهداف رفتاری حاصل شد. اصلاح عاطفه نشان می دهد که دانش آموزان به طور قابل توجهی با دستورالعمل برای مطالعه بیشتر مسائل مبتنی بر باستان شناسی در تاریخ اسرائیل باستان انگیزه داشتند. نتیجه. در محافل دانشگاهی، درگیری بر سر تاریخی بودن کتاب مقدس به طور کلی و اسرائیل به طور خاص ادامه دارد. این سؤالات به جامعه عمومی و زندگی جماعتی منتقل می شود. از آنجایی که کالج‌های SDA فاقد برنامه درسی توسعه‌یافته تجربی برای آموزش این مسائل مربوط به تاریخ اسرائیل باستان بودند، این محصول را می‌توان در یک دستورالعمل کالج در کلاس‌های آموزش دینی/مذهبی مورد استفاده قرار داد.

ترجمه ماشینی : این تحقیق در مورد نیازهای افراد انسانی است. من ادعا می‌کنم که انسان‌ها به روابطی شکوفا نیاز دارند که مبتنی بر هدیه آزادانه فضیلت عشق مهربان است. من عشق رحمت‌آمیز را به‌عنوان درگیری عاطفی واقعی یا درگیری عاطفی بالقوه با دیگری بر اساس تمایل به بخشش و/یا ارتباط با فرد نیازمند دیگر، هم به دلیل شناخت و پذیرش شخصیت دیگری و هم به‌دلیل شناخت شخصیت او تعریف می‌کنم. شخصیت خود این نیاز به عشق رحمانی از دو فراخصیصه انسان یعنی نقص و رابطه نشأت می گیرد. من همچنین ادعا می‌کنم که این نیاز به شکوفایی روابط مبتنی بر عشق رحمت‌آمیز در رابطه با یک موجود اخلاقی کامل و شایسته پرستش، که در اینجا خدا نام دارد، به‌طور کامل تحقق می‌یابد. مطلوبیت چنین رابطه‌ای ما را به ارزش این سوال می‌رساند که آیا چنین موجودی واقعاً وجود دارد یا خیر. من استدلال می‌کنم که دلایل خوبی برای ادعای وجود چنین موجودی وجود دارد، به‌ویژه با توجه به شواهدی که توسط کسانی ارائه شده است که زندگی‌شان به عشق بی‌رحمانه‌ای بی‌خود تبدیل شده است. علاوه بر این، ماهیت هدیه مانند عشق رحمانی به گونه ای است که بدون توجه به آنچه شایسته ماست ارائه می شود و فقط می توان آن را عمدی عرضه کرد. به نوبه خود، و با توجه به نقشی که در ارضای نیازهای اساسی انسان دارد، عشق رحمت‌آمیز راهی را تغییر می‌دهد که در آن زندگی خوب و جوامع خوب، از جمله آنچه به عنوان «خیر مشترک» شناخته می‌شود، تجسم می‌کنیم. به طور خاص، از آنجا که عشق رحمانی به ارزش اخلاقی اولیه تبدیل می شود و آزادی به ارزش اولیه اجتماعی تبدیل می شود که ما به دنبال برآورده کردن واقعی ترین و عمیق ترین نیاز انسان هستیم، اغلب ممکن است ملاحظات عدالت را به عنوان هدایت کننده تصمیمات اخلاقی خود تضعیف کنیم. این نتیجه گیری، هرچند چالش برانگیز و بحث برانگیز باشد، در واقع ایجاب می کند که به گونه ای زندگی کنیم که توانایی ما را در جهت دادن توجه به نیازهای انسان ها در درجه اول تقویت کنیم. علاوه بر این، کارگزارانی که با عشق رحمانی هماهنگ شده اند، نسبت به کارگزارانی که اصولاً از قواعد عدالت پیروی می کنند یا نتایجی را که اساساً مبتنی بر عدالت است، ترویج می کنند، می توانند نیازهای انسانی را در درازمدت به طور مؤثرتری برآورده کنند.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه خوانش جدیدی از گزارش ارسطو از خشم ارائه می کند. در بلاغت، ارسطو خشم را میل دردناکی برای انتقام می‌داند که ناشی از اندکی ناشایست درک شده است. من پیشنهاد می‌کنم که جزئی‌ها را نه، همانطور که در دانش‌آموزی رایج است، به معنای محدود توهین یا تحقیر اجتماعی، بلکه به عنوان بی‌عدالتی درک کنیم. به طور خاص، در این قرائت، اندکی عملی است که بیانگر عدم توجه به ارزش اخلاقی شخص دیگری است. بنابراین، نادیده گرفته شدن، موضوع بی عدالتی است که با نگرش خاصی مبنی بر بی توجهی یا تحقیر نسبت به بیابان های اخلاقی انجام می شود. و اندکی دردناک است، نه صرفاً زمانی که متضمن آسیب باشد، بلکه به این دلیل که دیدن بیابان های اخلاقی خود به این شکل دردناک است. منطبق با این تصور از جزئی، پیشنهاد می‌کنم که مفهوم انتقام ارسطو به بهترین وجه به عنوان معیاری برای عدالت اصلاح‌کننده درک می‌شود. هنگامی که ما خواهان انتقام هستیم، آرزو می کنیم که مجرم به خاطر تخلف خود رنج بکشد و به نسبت رنجی که برای ما ایجاد کرده است رنج بکشد. با این حال، این به شکلی ساده انگارانه از مجازات گرایی نیست. برعکس، نظریه ارسطو در مورد مجازات، هم به اهداف انتقام‌جویانه و هم به اهداف اصلاحی مجازات حساس است و حاوی موادی برای آشتی دادن این دو است. به طور خاص، من پیشنهاد می کنم که انتقام برای ارسطو مستلزم آن است که مجرم نوعی دردی را احساس کند که با درد ناشی از اندک مطابقت دارد. بنابراین از آنجایی که شخص خشمگین درد رنج بی عدالتی را احساس می کند، مجرم باید در نتیجه انتقام، درد بی عدالتی نویسنده بودن را احساس کند. از این رو، مجازات موفق مجرم، یعنی انتقام قربانی، حداقل اصلاح جزئی او را پیش‌فرض می‌گیرد. که اشتباه خود را چنین تشخیص دهد و از آن پشیمان شود.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه بررسی زندگی و ادبیات جان میور طبیعت‌شناس آمریکایی اسکاتلندی-آمریکایی است تا مشخص شود آیا مفهوم مویر از سرپرستی محیط‌زیست با باور یهودی-مسیحی ارتدکس سازگار است یا خیر و یا اینکه آیا مویر کمکی اصیل به محیط‌زیستی آگاهانه الهیات ارائه می‌کند. اخلاق با بررسی میراث جان مویر از دیدگاه خطی آگاهانه الهیات در زمینه‌های ابتکارات حفاظت شده بین‌المللی وحشی، سازمان‌های حامی محیط‌زیست، سینماتوگرافی به عنوان یک عرصه جدید اخلاقی زیست‌محیطی، و بحث‌های فرهنگی در مورد اختلالات کمبود طبیعت و تأثیر ناشی از آن بر نظارت محیط‌زیست آینده، این ارزیابی پیامدهای جداسازی میراث معاصر مویر در فعالیت‌های زیست‌محیطی را از پیدایش مبتنی بر الهیات نشان می‌دهد.

ترجمه ماشینی : این مطالعه با استفاده از طرح تحقیقاتی تاریخی-مستند، مشارکت آرتور دبلیو اسپالدینگ را در آموزش زندگی خانوادگی در کلیسای ادونتیست روز هفتم مستند کرد. محیط زمینه ای نشان داد که اسپالدینگ با دوران خود در پرورش آموزش زندگی خانوادگی آشنا بود، اما در رویکرد خود منحصر به فرد بود. روش. نویسنده اسناد اولیه را از چهار منبع آرشیوی و همچنین منابع مرجع در دو کتابخانه بررسی کرد. تمامی کتاب ها و مقالات منتشر شده توسط اسپالدینگ نیز مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها مورد تجزیه و تحلیل و مقایسه قرار گرفت. توافقات و ناسازگاری ها برای حفظ قابلیت اطمینان داخلی ذکر شد. منابع ثانویه برای ایجاد محیط زمینه و تکمیل منابع اولیه مورد استفاده قرار گرفتند. نتیجه گیری دورانی که اسپالدینگ کار خود را برای خانواده ها انجام می داد، مملو از تغییرات سریع در اخلاق و خانواده بود. اسپالدینگ برای آموزش خانواده و تمایلات جنسی، فلسفه ای شخصی را توسعه داد، نه با کلیسای خود، بلکه بسیار جلوتر از بسیاری. اگرچه کار او در سراسر جهان گسترش یافت، رکود بزرگ و خطوط سازمانی نامشخص مانع پیشرفت بیشتر کار او در آموزش والدین و خانواده شد. با وجود این، نوشته‌ها و کارهای شخصی اسپالدینگ برای خانواده‌های کلیسا باعث آگاهی از نیازهای آنها شد. او بیش از هشتصد مقاله و شعر و سی و یک کتاب منتشر کرد و به آموزش فلسفه مسیحی و زندگی خانوادگی پرداخت. اگرچه او به دلیل دیدگاهش مبنی بر اینکه آموزش جنسی باید در مؤسسات آموزشی ادونتیست های روز هفتم تدریس شود، با مخالفت های انتقادی مواجه شد، اما اسپالدینگ پیشگام آموزش زندگی خانوادگی در مدارس و کالج های روز هفتم بود. هنگامی که او بازنشسته شد، کمیسیون خانه در بخش آموزش کنفرانس عمومی ادونتیست‌های روز هفتم ادغام شد، جایی که در عرض چند سال شتاب خود را از دست داد.